മിലിക്ക സ്റ്റോജാഡിനോവിക്-സ്ര്പ്കിഞ്ച
ഒരു സെർബിയൻ കവയിത്രിയായിരുന്നു മിലിക്ക സ്റ്റോജാഡിനോവിക്-സ്ര്പ്കിഞ്ച (1828-1878) "പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഏറ്റവും മികച്ച വനിതാ സെർബിയൻ കവി" എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു.
മിലിക്ക സ്റ്റോജാഡിനോവിക്-സ്ര്പ്കിഞ്ച | |
|---|---|
 Portrait of poet Milica Stojadinović-Srpkinja | |
| ജനനം | 6 ജൂലൈ 1828 |
| മരണം | 25 ജൂലൈ 1878 (പ്രായം 50) |
| തൊഴിൽ | കവയിത്രി |
ആദ്യകാല ജീവിതവും വിദ്യാഭ്യാസവും
തിരുത്തുകഒരു സെർബിയൻ ഓർത്തഡോക്സ് ചർച്ച് ഇടവക വികാരിയുടെ കുടുംബത്തിലാണ് അവർ ജനിച്ചത്. കൗമാരപ്രായത്തിൽ തന്നെ അവരുടെ ദേശസ്നേഹ കവിതകൾക്ക് പ്രശംസ പിടിച്ചുപറ്റി. വളരുന്തോറും റൊമാന്റിസിസ്റ്റ് കവിതയുടെ മറ്റ് വശങ്ങളിലേക്ക് അവർ വ്യാപിച്ചു. വിദ്യാഭ്യാസം അവർക്ക് വളരെ കുറച്ച് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. താഴ്ന്ന ജിംനേഷ്യം വിദ്യാഭ്യാസം ഒഴികെ അവർ കൂടുതലും സ്വയം പഠിപ്പിക്കപ്പെട്ടവളായിരുന്നു. അവരുടെ ജീവിതകാലത്ത് പെറ്റാർ II പെട്രോവിക് എൻ‌ജെഗോ, ബ്രാങ്കോ റാഡിസെവിക്, ഇവാൻ മൗറാനിക്, ലുബോമിർ നെനാഡോവിക് കവികളും എഴുത്തുകാരും അവരെ വളരെയധികം പ്രശംസിച്ചു. വിയന്നയിൽ വച്ച് എൻ‌ജെഗോ അവളെ ആദ്യമായി കണ്ടപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഞാൻ ഒരു കവിയാണ്, അവർ ഒരു കവയിത്രിയാണ്. ഞാൻ ഒരു ബിഷപ്പായിരുന്നില്ലെങ്കിൽ മോണ്ടിനെഗ്രോയ്ക്ക് ഇപ്പോൾ ഒരു രാജകുമാരി ഉണ്ടായിരിക്കും.[a]
കരിയർ
തിരുത്തുകഅവരുടെ പ്രശസ്തി ഓസ്ട്രിയൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സെർബിയൻ സംസ്കാരത്തിന്റെ പരിധിക്കപ്പുറത്തേക്ക് വ്യാപിച്ചപ്പോൾ, അവൾ ബെൽഗ്രേഡിൽ വരുമ്പോൾ രാജകുമാരൻ മിഹൈലോ ഒബ്രെനോവിച്ച് അവളെ കോടതിയിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുകയും വിയന്ന ആസ്ഥാനമായുള്ള നരവംശശാസ്ത്രജ്ഞനും കവിയുമായ ജോഹാൻ ഗബ്രിയേൽ സെയ്ഡൽ അവൾക്ക് ഒരു കവിത സമർപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
അവർ എഴുത്തുകാരായ Đorđe Rajkovic (1825-1886), Ljubomir Nenadovich, Vuk Stefanovich Karadzic, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൾ Wilhelmine/Mina, Božena Němcova, ലുഡ്വിഗ് ഓഗസ്റ്റ് വോൺ ഫ്രാങ്കൽ എന്നിവരുമായി ധാരാളം കത്തിടപാടുകൾ നടത്തി. 1891-ൽ വിയന്നയിൽ ലുഡ്വിഗ് വോൺ ഫ്രാങ്ക്ൽ മിലിക്ക സ്‌റ്റോജാഡിനോവിച്ച് എഴുതിയ കത്തുകളുടെ ഒരു ശേഖരവുമായി ഒരു അൽമാനച്ച് ഡൈ ഡയോസ്‌കുറൻ പുറത്തിറക്കി.
എന്നിരുന്നാലും, അവരുടെ കൃതികൾ മിക്കവാറും പൊതുജനശ്രദ്ധയിൽ നിന്ന് പുറത്തായിരുന്നു. 20-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും സാഹിത്യ വിദഗ്ധർ ഒഴികെ ഏറെക്കുറെ മറന്നുപോയി. ആദ്യം ഫിൻ-ഡി-സീക്കിൾ മോഡേണിസ്റ്റ് കാവ്യാത്മകതയുടെ കാലഘട്ടത്തിൽ 1870-കൾക്ക് മുമ്പുള്ള കാലഹരണപ്പെട്ട കാവ്യാത്മക രൂപമായിരുന്നു.
ജോസിപ് ബ്രോസ് ടിറ്റോയുടെ മരണശേഷം, അവരുടെ സൃഷ്ടിയെക്കുറിച്ചുള്ള അവബോധം പുനരുജ്ജീവിപ്പിച്ചു. കഴിഞ്ഞ കാൽനൂറ്റാണ്ടിൽ അവരുടെ ബഹുമാനാർത്ഥം നോവി സാദിൽ വർഷം തോറും നാല് ദിവസത്തെ കവിതാ സ്മാരകം വിളിച്ചുകൂട്ടുന്നു. അവിടെ അവരുടെ പേരിലുള്ള ഒരു കവിതാ സമ്മാനം സെർബിയയിൽ നിന്നുള്ള പ്രമുഖ കവികൾക്ക് നൽകുന്നു.
കുറിപ്പുകൾ
തിരുത്തുക- ↑ Quoted from Milovan Djilas's Njegoš: Poet, Prince, Bishop, published by Harcourt, Brace, Jovanovich, New York, 1966, p. 242.
അവലംബം
തിരുത്തുക- Jovan Skerlić, Istorija Nove Srpske Književnosti / History of Modern Serbian Literature (Belgrade, 1914, 1921), p. 208. Her biography was translated from Skerlić's Serbian into English for this entry in the Wikipedia.