"കൊറിയൻ യുദ്ധം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

No edit summary
No edit summary
വരി 72:
 
===യുദ്ധം ആരംഭിക്കുന്നു===
[[File:Korean war 1950-1953.gif|left|thumb|യുദ്ധത്തിൽ ഭൂപ്രദേശങ്ങൾ ഇരുപക്ഷത്തിന്റെയും അധീനതയിൽ വന്നത് കാണിക്കുന്ന മാപ്പ്]]
 
1950 ജൂൺ 25ന് സോവിയറ്റ്‌ - ചൈനീസ്‌ മൗനാനവാദത്തോടെ ഉത്തര കൊറിയ , ദക്ഷിണ കൊറിയയെ ആക്രമിച്ചു. സോവിയറ്റ്‌ ടാങ്കുകളും യുദ്ധവിമാനങ്ങളും 1,35,000 സൈനികരുമായി ഉത്തര കൊറിയ തുറന്നുവിട്ട ആക്രമണം നേരിടാൻ ടാങ്കുകളോ , മറ്റു ശക്തിയേറിയ ആയുധങ്ങളോ ഇല്ലാതിരുന്ന ദക്ഷിണ കൊറിയക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. നാലുമുന്നണികളിലൂടെയും ഇരമ്പിക്കയറിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഉത്തരകൊറിയൻ സേന ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ പല പ്രദേശങ്ങളും പിടിച്ചടക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. യു.എൻ രക്ഷാ സമിതി ആക്രമണത്തെ അപലപിക്കുകയും ഉത്തരകൊറിയയോട് 38 പാരലലിനു അപ്പുറത്തേക്ക് പിന്മാറാൻ നിർദ്ദേശിക്കുകയും ചെയ്തു. മാത്രമല്ല ദക്ഷിണ കൊറിയൻ റിപ്പബ്ലിക്കിനെ എല്ലാ വിധത്തിലും സഹായിക്കാൻ അംഗരാഷ്ട്രങ്ങളോട് അഭ്യർഥിച്ചു.
 
അമേരിക്ക ഇതൊരു അവസരമാക്കി. അമേരിക്കൻ കോണ്ഗ്രസ്സ് കൊറിയയിലെ ഇടപെടലിന് അംഗീകാരം നൽകുന്നതിന് മുൻപ്‌ തന്നെ, പ്രസിഡൻറ് ട്രൂമാൻ യു.എൻ രക്ഷാ സമിതിയുടെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം ദക്ഷിണകൊറിയയെ സഹായിക്കാൻ ഉത്തരവിട്ടു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിൽ ജപ്പാന്റെ നിരുപാതികംനിരുപാധിക കീഴടങ്ങലിനു വഴിയൊരുക്കിയ, പസഫിക്‌ മേഖലയിലെ സുപ്രീം കമാൻഡറായിരുന്ന ജനറൽ മക്‌ ആർതറെ കൊറിയൻ സൈനിക ഇടപെടലിൻറെ ചുമതല ഏൽപിച്ചു. എന്ത് വിലകൊടുത്തും ഉത്തര കൊറിയൻ സേനയെ തുരത്തുക എന്ന് നിർദ്ദേശം നൽകി.
 
ദക്ഷിണകൊറിയയിലെ സോൾ നഗരത്തിനു പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്ത്‌ 70,000 സൈനികരെ കടൽ മാർഗ്ഗം ഇറക്കിക്കൊണ്ടായിരുന്നു മക്‌ ആർതറിന്റെ തുടക്കം. അതെ സമയം, തെക്ക് കിഴക്കൻ മേഖലയിൽ നിന്ന് മറ്റൊരു സംഘവും ആക്രമണം തുടങ്ങി. രണ്ടു ഭാഗത്തുനിന്നുമുല്ല ശക്തമായ ആക്രമണത്തിൽ ഉത്തരകൊറിയൻ സേന പതറി. ആയുധങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചു അവർ പിന്മാറ്റം ആരംഭിച്ചു. രണ്ടാഴ്ചക്കുള്ളിൽ തലസ്ഥാനമായ സോൾ മക്‌ ആർതറിന്റെ സേന തിരിച്ചു പിടിച്ചു. 1,25,000 ഉത്തരകൊറിയൻ സൈനികർ യുദ്ധത്തടവുകാരായി. കേവലം ഒരു മാസം മുൻപ്‌ ദക്ഷിണകൊറിയയിൽ ആധിപത്യം ഉറപ്പിച്ചു എന്ന് ലോകം വിധിയെഴുതിയ ഉത്തരകൊറിയ ഭീരുക്കളെ പോലെ പിന്തിരിഞ്ഞോടുന്ന കാഴ്ച കണ്ടു ലോകം അത്ഭുതപ്പെട്ടു. പിടിച്ചു നിൽക്കാനാവാതെ ഉത്തരകൊറിയൻ സേന അതിർത്തിയായ 38 പാരലലിനു അപ്പുറത്തേക്ക് പിൻവാങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പക്ഷെ മക്‌ ആർതർക്ക് മതിയായില്ല. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്‌ ആഭിമുഖ്യമുള്ള ഉത്തരകൊറിയൻ സേനയെ എന്നെന്നേക്കുമായി നിലം പരിശാക്കണം. തുടർന്ന് , രണ്ടു കൊറിയകളെയും സംയോജിപ്പിക്കണം. ഇതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിൻറെ ലക്‌ഷ്യം. അമേരിക്കൻ ഗവൺമെന്റ് ഇക്കാര്യത്തിൽ മക്‌ ആർതർക്ക് പൂർണ്ണ സ്വാതന്ത്രം കൊടുത്തു.
 
ചില കാര്യങ്ങളിൽ മക്‌ ആർതർക്ക് അമേരിക്കൻ ഗവൺമെന്റ് മുന്നറിയിപ്പ്‌ നൽകിയിരുന്നു. ഉത്തരകൊറിയൻ സേനയെ തുരത്താനുള്ള ശ്രമത്തിൽ ഒരു കാരണവശാലും കൊറിയയോട് ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന സോവിയറ്റ്‌ മഞ്ചൂറിയയുടെ അതിർത്തി കടക്കരുത്, സോവിയറ്റ്‌, ചൈന സേനാ ശക്തി ഭേഷനിഭീഷണി ഉയർത്തുന്നു എങ്കിൽ സൈനിക നടപടി തുടരരുത്, സോവിയറ്റ്‌ മഞ്ചൂറിയൻ അതിർത്തി ആക്രമണത്തിൽ കൊറിയക്കാരല്ലാത്ത സൈനികർ പങ്കെടുക്കരുത്, എന്നിങ്ങനെ നിരവധി കാര്യങ്ങൾ . വിജയം കൈപ്പിടിയിലായെന്ന് ഉറപ്പിച്ച മക്‌ ആർതർ , ചൈനയോ , സോവിയറ്റ് യൂണിയനോ ഉത്തരകൊറിയയുടെ സഹായത്തിനെത്തുമെന്ന് കരുതിയില്ല. ഇതിനിടെ ദക്ഷിണകൊറിയൻ സേനക്ക് കീഴടങ്ങി കിം ഇൽ സുങ്ങ് ഭരണകൂടം വീഴുകയും ചെയ്തു. മക്‌ ആർതറുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള യു.എസ് സൈന്യം വർദ്ധിച്ച ആവേശത്തോടെ മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. ചൈനയുടെ മഞ്ചൂറിയ അതിർത്തിയായിരുന്നു ലക്‌ഷ്യം. ഇതിനിടെ ചൈന കാര്യങ്ങൾ ഗൗരവപൂർവം വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സൈന്യം യു.എസ് സേന കൂടുതൽ കൂടുതൽ മുന്നേറിയാൽ , തങ്ങൾ യുദ്ധത്തിൽ ഇടപെടും എന്ന് ചൈനീസ്‌ പ്രധാനമന്ത്രി ചൌ എൻലായ് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി.
 
===യുദ്ധത്തിന്റെ ഗതിമാറ്റം===
 
1950 ഒക്ടോബർ 25 അമേരിക്കൻ നേതൃത്വത്തിലുള്ള സംയുക്തസേന യാലു നദീതീരത്തെത്തിയപ്പോൾ ചൈന ആദ്യത്തെ പ്രത്യാക്രമണം അഴിച്ചു വിട്ടു. കനത്ത തിരിച്ചടിയായിരുന്നു അത്. തുടർന്നുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ മക്‌ ആർതറിന്റെ സർവകണക്കുകൂട്ടലുകളുംസർവ കണക്കുകൂട്ടലുകളും തകിടം മറിച്ചുമറിച്ച്‌ ചൈന ഉത്തരകൊറിയൻ സെനക്കൊപ്പം കനത്ത തിരിച്ചടി ആരംഭിച്ചു. എന്നാൽ ചൈന യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നുണ്ടെന്ന് മക്‌ ആർതറും സൈനികനേതൃത്വവും ആദ്യം വിശ്വസിച്ചില്ല. പക്ഷെ കാറ്റ്‌ അമേരിക്കൻ ദക്ഷിണകൊറിയൻ മുന്നേറ്റത്തിന് എതിരായിരുന്നു.
 
കൃത്യം ഒരുമാസം കഴിഞ്ഞ് നവംബർ 26ന് അമേരിക്കൻ സൈന്യം വീണ്ടും മഞ്ചൂറിയൻ അതിർത്തി ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി. അവരെ ചോൻചോങ്ങ് നദീതീരത്ത് ചൈനീസ്‌ സേന നേരിട്ടു. അമേരിക്കൻ സൈന്യത്തിന് കനത്ത നാശമാണ് ഇവിടെ സംഭവിച്ചത്. മുൻനിരയിലൂടെ ഇരച്ചു കയറിയ ചൈനീസ്‌ പട്ടാളം, അമേരിക്കൻ സൈന്യത്തെ രണ്ടു മൈൽ പിന്നിലേക്ക്‌ തള്ളി. 1,80,000 ചൈനീസ്‌ പട്ടാളക്കാർ വിവിധ ദിശകളിലൂടെ നടത്തിയ കനത്ത ആക്രമണത്തിൽ മക്‌ ആർതറുടെ സേന തകരാൻ തുടങ്ങി. പല ഭാഗത്തും അമേരിക്കൻ സൈന്യം പിൻവാങ്ങാൻ തുടങ്ങി. അമേരിക്കൻ സേനയുടെ വിവിധ ഡിവിഷനുകൾ ഒന്നിന് പിറകെ ഒന്നായി തകർന്നു തുടങ്ങി. രണ്ടാം ഡിവിഷന് ഒരൊറ്റ പകലിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടത് 3000 പട്ടാളക്കാരെയായിരുന്നു.
 
നഷ്ട്പ്പെട്ടതൊക്കെ തിരിച്ചെടുക്കണമെന്ന വാശിയായിരുന്നു ഉത്തരകൊറിയൻ - ചൈനീസ്‌ അധികൃതർക്ക്‌ . തലസ്ഥാനമായ പ്യോംങ്യാംഗ് ഡിസംബർ 5ന് അവർ തിരിച്ചു പിടിച്ചു. ചുരുങ്ങിയ ദിവസങ്ങളിൽ 11,000 സേനാംഗങ്ങൾ മരിച്ച അമേരിക്കൻ - ദക്ഷിണകൊറിയൻ സൈന്യത്തിന്റെ മനോവീര്യം തീർത്തും തകർന്നിരുന്നു. നില്കക്കള്ളിയില്ലാതെ അവർ പിന്മാറാൻ തുടങ്ങി. ഡിസംബർ 25 ആയപ്പോഴേക്കും ഏതാണ്ട് ഒരു ലക്ഷത്തോളം സൈനികർ ദക്ഷിണ കൊറിയയിലേക്ക് മടങ്ങി. സംയുക്ത സേനയുടെ പരാജയം ആസ്വദിച്ച ചൈനീസ് - ഉത്തര കൊറിയൻ സേന ദക്ഷിണ കൊറിയക്ക് നേരെ പടക്കുതിരകളെ പോലെ നീങ്ങി. 1951 ജനുവരി 4ന് അവർ ദക്ഷിണ കൊറിയൻ തലസ്ഥാനമായ സോൾ നഗരം പിടിച്ചെടുത്തു പ്രതികാരം ചെയ്തു. രാജ്യാന്തര ധാരണകൾ അവഗണിച്ചു ധിക്കാരപൂർവം സൈനിക സാഹസത്തിനിറങ്ങി പരാജയം ഏറ്റുവാങ്ങിയ മക് ആർതറിനു ഏറെ കഴിയാതെ സ്ഥാനമൊഴിയേണ്ടി വന്നു.
നഷ്ട്പ്പെട്ടതൊക്കെ തിരിച്ചെടുക്കണമെന്ന വാശിയായിരുന്നു ഉത്തരകൊറിയൻ - ചൈനീസ്‌ അധികൃതർക്ക്‌ .
 
രണ്ടുവർഷം കൂടി യുദ്ധം നീണ്ടു. 1953 ജൂലൈ 27ന്‌ സമാധാനഉടമ്പടി ഒപ്പുവച്ചതോടെ അവസാനിച്ചു.
== അവലംബം ==
{{reflist|2}}
"https://ml.wikipedia.org/wiki/കൊറിയൻ_യുദ്ധം" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്