നിയാ ദേശീയോദ്യാനം
മലേഷ്യയിലെ സരാവാക്കിലെ മിറി ഡിവിഷനിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഒരു ദേശീയോദ്യാനമാണ് നിയാ ദേശീയോദ്യാനം. ചുണ്ണാമ്പുകല്ല് ഗുഹയായ നിയാ ഗുഹകളുടെ ഉറവിടമായ ഇവിടം ഒരു പുരാവസ്തു സ്ഥാനം കൂടിയാണ്.
| നിയാ ഗുഹകൾ | |
|---|---|
 സൂര്യാസ്തമയ സമയത്ത് നിയാ ഗുഹകളിലേക്കുള്ള പ്രധാന കവാടം | |
  Location in Malaysia  നിയാ ഗുഹകൾ (Malaysia) | |
| Coordinates | 3°48′50″N 113°46′53″E / 3.81389°N 113.78139°E |
| Discovery | 1950 |
| Entrances | 1 |
ചരിത്രം തിരുത്തുക
ആൽഫ്രഡ് റസ്സൽ വാലസ് ധാതു അയിരുകൾക്കായി ഇപ്പോഴത്തെ വടക്കൻ സരാവാക്കിൽ പര്യവേക്ഷണം നടത്തിയ മൈനിംഗ് എഞ്ചിനീയറായ റോബർട്ട് കോൾസണിനൊപ്പം സിമുഞ്ജൻ ജില്ലയിൽ 8 മാസം താമസിച്ചു.[1]സരാവാക്കിലെ നിരവധി ഗുഹകളിൽ അസ്ഥികൾ കണ്ടെത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ച് കോൾസൺ പിന്നീട് വാലസിന് കത്തെഴുതി. കൂടുതൽ അന്വേഷണത്തിൽ, സംശയാസ്പദമായ ഒരു ഗുഹ "സരാവാക്കിനും ബ്രൂണിക്കും (ബ്രൂണൈ) ഇടയിലുള്ള ജില്ലയിൽ കുറച്ച് അകലെ ഒരു പർവ്വതത്തിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നുവെന്ന് വാലസ് മനസ്സിലാക്കി.[2]1864 മാർച്ചിൽ ഗുഹകൾ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യാൻ വാലസ് കോൾസണെ അനുകൂലിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, പിന്നീട് 1864 മെയ് മാസത്തിൽ സരാവാക്കിലെ ബ്രിട്ടീഷ് കോൺസൽ ജി. ജെ. റിക്കറ്റ്‌സിനെ ജോലി ഏറ്റെടുക്കുന്നതിനായി ചുമതലപ്പെടുത്തി. റിക്കറ്റ്‌സ് ഈ പദവിയിൽ അധികകാലം തുടർന്നില്ല, തുടർന്ന് ആൽഫ്രഡ് ഹാർട്ട് എവററ്റിനെ ചുമതല ഏറ്റെടുക്കാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തു. നിയാ / സുബിസ് (മിരിക്ക് സമീപം), "അപ്പർ സരാവക് പ്രൊപ്പോർ" (കുച്ചിംഗിന്റെ തെക്ക്) എന്നിവയുൾപ്പെടെ മൂന്ന് മേഖലകളിലെ 32 ഗുഹകളെ എവററ്റ് സർവേ ചെയ്തു. [1]
1950 കളിൽ സരാവക് സ്റ്റേറ്റ് മ്യൂസിയത്തിന്റെ ക്യൂറേറ്ററായ ടോം ഹാരിസൺ സരാവാക്കിലെ പുരാതന മനുഷ്യ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ തെളിവുകൾക്കായി തിരയുകയായിരുന്നു. നിയാ ഗുഹയിലൂടെ അദ്ദേഹം കടന്നുപോയെങ്കിലും അവിടെ നിന്ന് പ്രദേശത്തെ പുരാതന മനുഷ്യ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ തെളിവുകളൊന്നും കണ്ടെത്താൻ സാധിച്ചില്ല. എന്നിരുന്നാലും, ഗുഹ തണുത്തതും വരണ്ടതുമായതിനാൽ അവിടെയുള്ള ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വവ്വാലുകളും സ്വിഫ്‌ലെറ്റുകളും ഭക്ഷണമായി ഉപയോഗിക്കാമെന്നതിനാൽ പുരാതന മനുഷ്യർക്ക് ഗുഹയിൽ താമസിക്കാമായിരുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹം അനുമാനിച്ചു. അതിനാൽ, 1954 ഒക്ടോബറിൽ ഹാരിസൺ തന്റെ രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കളായ മൈക്കൽ ട്വീഡിയും ഹഗ് ഗിബ്ബും ചേർന്ന് നിയയെ നിരീക്ഷിക്കാൻ രണ്ടാഴ്ച ചെലവഴിച്ചു. ദീർഘകാലത്തെ മനുഷ്യരുടെ തൊഴിൽ, വാസസ്ഥലം, ശ്മശാനം എന്നിവയുടെ തെളിവുകൾ അവർ കണ്ടെത്തി. 1957-ൽ സരാവക് മ്യൂസിയം ബ്രൂണൈ ഷെൽ പെട്രോളിയം, സരാവക് ഓയിൽഫീൽഡ്സ് ലിമിറ്റഡ് (ഷെൽ) എന്നിവയിൽ നിന്നുള്ള ഗതാഗതവും ഉപകരണങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച് ഒരു വലിയ പര്യവേഷണം സംഘടിപ്പിച്ചു.[3]ഈതൺവെയർ, ഷെൽ സ്ക്രാപ്പറുകൾ, ഓട് കൊണ്ടുള്ള ആഭരണങ്ങൾ, പൊടിക്കുന്ന കല്ലുകൾ, അസ്ഥി കൊണ്ടുള്ള ഉപകരണങ്ങൾ, ഭക്ഷണാവശിഷ്ടങ്ങൾ എന്നിവ കണ്ടെത്തി.[3]കരി പാളികളുടെ റേഡിയോകാർബൺ ഡേറ്റിംഗ് 40,000 വർഷം പഴക്കമുള്ള പാലിയോലിത്തിക്ക് കാലഘട്ടത്തിലേതാണെന്ന് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. [3] ബാർബറ ഹാരിസണിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള പര്യവേഷണ സംഘം 1958 ഫെബ്രുവരിയിൽ[4] "ഹെൽ ട്രെഞ്ചിൽ" (അസാധാരണമായ ചൂടുള്ള അവസ്ഥയ്ക്ക്) 101 മുതൽ 110 ഇഞ്ച് വരെ ഉപരിതലത്തിന് താഴെ "ആഴത്തിലുള്ള തലയോട്ടി" കണ്ടെത്തി.[5]മാക്സില്ല, രണ്ട് മോളാർ പല്ലുകൾ, തലയോട്ടിയുടെ അടിഭാഗത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം എന്നിവയുള്ള ഭാഗിക തലയോട്ടിയായിരുന്നു ഇത്. തലയോട്ടി വളരെ ദുർബലമായിരുന്നു. കൗമാരത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ ഇരുപതുകളുടെ മധ്യത്തിലുള്ള ഒരു സ്ത്രീയുടെതാണെന്ന് തലയോട്ടിയിലെ രൂപാന്തരീകരണം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. തലയോട്ടിക്ക് സമീപം, ഒരു വ്യക്തിയുടെ പൂർണ്ണമായ ഇടത് കൈമുട്ടും വലത് പ്രോക്സിമൽ ടിബിയയും കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.[4][6]ടോം ഹാരിസൺ 2,500 മുതൽ 5,000 വർഷം മുമ്പുള്ള നിയോലിത്തിക്ക് കാലഘട്ടത്തിലെ ശ്മശാന സ്ഥലങ്ങളും കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. കണ്ടെത്തലുകൾ 1959, 1965, 1972 വർഷങ്ങളിൽ കൂടുതൽ പര്യവേഷണങ്ങളിലേക്ക് നയിച്ചു. [4]
1960-ൽ ഡോൺ ബ്രോത്ത്‌വെൽ ആഴത്തിലുള്ള തലയോട്ടി ടാസ്മാനിയയിൽ നിന്നുള്ള ഓസ്‌ട്രേലിയൻ സ്വദേശിയുമായി അടുത്ത ബന്ധം പുലർത്തുന്ന ഒരു കൗമാരക്കാരനായ പുരുഷന്റേതാതാണെന്ന നിഗമനത്തിലെത്തി.[5]1960 കളിൽ നിയയിൽ നിന്ന് 122 മനുഷ്യ അവശിഷ്ടങ്ങൾ അമേരിക്കയിലെ നെവാഡയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു.[7] ടോം ഹാരിസണിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നതിന് പാലിയോജിയോഗ്രാഫി, സ്ട്രാറ്റഗ്രാഫി, പുരാവസ്തു ബന്ധങ്ങൾ എന്നിവയുടെ അഭാവമുണ്ട്.[4]അതിനാൽ, 2000 മുതൽ 2003 വരെ[8] ബ്രിട്ടൻ, ഓസ്‌ട്രേലിയ, യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ്, സരാവക് സ്റ്റേറ്റ് മ്യൂസിയം എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മറ്റ് സർവകലാശാലകളുമായി സഹകരിച്ച് നിയാ ഗുഹകളുടെ കൂടുതൽ വിശദമായ ചരിത്രം സ്ഥാപിക്കാൻ ലീസസ്റ്റർ സർവകലാശാല കൂടുതൽ ഫീൽഡ് വർക്ക് നടത്തി.[4] "നിയാ കേവ് പ്രോജക്റ്റ്" എന്നാണ് ഇത് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.[8]
ചിത്രശാല തിരുത്തുക
-
-
ട്രേഡേഴ്സ്' ഗുഹ -
Forest on limestone formations -
ദി ഗ്രേറ്റ് കേവ്
_bracts_(14256204522).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
അവലംബം തിരുത്തുക
- ↑ 1.0 1.1 Cranbrook, Earl of (June 2013). "The 'Everett Collection from Borneo Caves' in the Natural History Museum, London: Its Origin, Composition and Potential for Research". Journal of the Malaysian Branch of the Royal Asiatic Society. 86 (1): 79–112. doi:10.1353/ras.2013.0008. S2CID 201790524.
- ↑ Wallace, Alfred Russel. "Bone-Caves in Borneo (S97: 1864)". The Alfred Russel Wallace Page. Archived from the original on 5 May 2019. Retrieved 2 June 2019.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Harrisson, Tom (1957). "The Great Cave of Niah: A Preliminary Report on Bornean Prehistory". Man. 57: 161–166. doi:10.2307/2795279. JSTOR 2795279.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 Barker, Graeme; Barton, Huw; Bird, Michael (March 2007). "The 'human revolution' in lowland tropical Southeast Asia: the antiquity and behavior of anatomically modern humans at Niah Cave (Sarawak, Borneo)". Journal of Human Evolution. 52 (3): 243–261. doi:10.1016/j.jhevol.2006.08.011. PMID 17161859.
- ↑ 5.0 5.1 Darren, Curnoe (28 June 2016). "Ancient Deep Skull still holds big surprises 60 years after it was unearthed". The Conversation. Archived from the original on 28 January 2019. Retrieved 2 June 2019.
- ↑ Reynolds, Tim; et al. (2015). "Reconstructing Late Pleistocene Climates, Landscapes, and Human Activities in Northern Borneo from Excavations in the Niah Caves". In Kaifu, Yousuke; et al. (eds.). Emergence and Diversity of Modern Human Behavior in Paleolithic Asia. Texas A&M University Press.
- ↑ Sharon, Ling (23 March 2017). "Niah Cave human remains to return". The Star (Malaysia). Archived from the original on 10 September 2019. Retrieved 10 September 2019.
- ↑ 8.0 8.1 "The Niah Cave Project". University of Lecester. Archived from the original on 4 May 2008. Retrieved 22 June 2019.
കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക് തിരുത്തുക
പുറംകണ്ണികൾ തിരുത്തുക
- Tourism Malaysia - Niah National Park
- A short description of the caves as a touristic destination.
- Summary of the article "A short history of birds' nests management in the Niah caves (Sarawak)." by Quentin Gausset from the "Borneo Research Bulletin" published in 2002.
- Another version from the Sarawak Forestry with a map of the caves
- Article with a picture of some paintings and death ships.
- Picture of some cave paintings.