ദ മ്യൂസിഷ്യൻസ് (കാരവാജിയോ)
ഇറ്റാലിയൻ ബറോക്ക് മാസ്റ്റർ മൈക്കലാഞ്ചലോ മെറിസി ഡ കാരവാജിയോ (1571-1610) ചിത്രീകരിച്ച ഒരു എണ്ണഛായാചിത്രമാണ് ദ മ്യൂസിഷ്യൻസ്. 1952 മുതൽ ന്യൂയോർക്കിലെ മെട്രോപൊളിറ്റൻ മ്യൂസിയം ഓഫ് ആർട്ടിലാണ് ഈ ചിത്രം സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നത്. 1983-ൽ ഈ ചിത്രം വിപുലമായ പുനഃചിത്രീകരണത്തിന് വിധേയമായി.[1]
| The Musicians | |
|---|---|
| Italian: Concerto di giovani | |
 | |
| കലാകാരൻ | Caravaggio |
| വർഷം | c. 1595 |
| Medium | Oil on canvas |
| അളവുകൾ | 92 cm × 118.5 cm (36 in × 46.7 in) |
| സ്ഥാനം | Metropolitan Museum of Art, New York City |
1595-ൽ കാരവാജിയോ കർദിനാൾ ഫ്രാൻസെസ്കോ മരിയ ഡെൽ മോണ്ടെയുടെ വീട്ടിലെത്തുകയും കർദിനാളിനുവേണ്ടി ചിത്രീകരിച്ച അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യ ചിത്രമാണിതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവചരിത്രകാരൻ ബാഗ്ലിയോൺ എന്ന ചിത്രകാരൻ കർദിനാൾ സംഗീതം അഭ്യസിക്കുന്ന യുവാക്കൾക്കുവേണ്ടി ചിത്രീകരിച്ചതാകാമെന്ന് അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. നന്നായി വരച്ച ഈ ചിത്രത്തിൽ കൂട്ടത്തിൽ ഒരു യുവാവ് വീണ വായിക്കുന്നു. ദ മ്യൂസിഷ്യൻസ് അടുത്തകാലങ്ങളിലായി ചിത്രീകരിച്ച അനുമേയചിത്രമായ ദ ല്യൂട്ട് പ്ലെയർ (കാരവാജിയോ) എന്ന ചിത്രവുമായി ഒരു കൂട്ടുകെട്ട് ഉണ്ടാക്കുന്നതായി കാണുന്നു.
ക്വാസി-ക്ലാസിക്കൽ വസ്ത്രധാരണത്തിലുള്ള നാല് ആൺകുട്ടികളിൽ മൂന്ന് പേർ വിവിധ സംഗീതോപകരണങ്ങൾ വായിക്കുകയും അല്ലെങ്കിൽ ഗാനാലാപനം നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. നാലാമത്തേത് കുപിഡിനെപ്പോലെ വസ്ത്രം ധരിച്ച് മുന്തിരിപ്പഴം എടുക്കുന്നതായി ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഉപജീവനത്തിന് വേണ്ടത് ഭക്ഷണമെന്നതുപോലെ തന്നെ പ്രണയം നിലനിർത്തുന്നതിൽ സംഗീതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു ഉപമയാണ് ചിത്രം.[2]
രണ്ട് പ്രതിഛായകളുടെ പഠനങ്ങളിൽ നിന്നാണ് കാരവാജിയോ പെയിന്റിംഗ് രചിച്ചതെന്ന് തോന്നുന്നു.[3] വീണയുമായുള്ള കേന്ദ്ര വ്യക്തിത്വം കാരവാജിയോയുടെ കൂട്ടാളിയായ മരിയോ മിന്നിറ്റിയുമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. കൂടാതെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്തുള്ള വ്യക്തിയും കാഴ്ചക്കാരനെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതും ഒരുപക്ഷേ കലാകാരന്റെ തന്നെ സ്വന്തം ഛായാചിത്രവുമായിരിക്കാം.[1]കുറച്ച് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ചിത്രീകരിച്ച ബോയ് പീലിംഗ് ഫ്രൂട്ട് എന്ന ചിത്രത്തിലെ ആൺകുട്ടിയുമായും, സെന്റ് ഫ്രാൻസിസ് ഓഫ് അസീസി ഇൻ എക്സ്റ്റസി എന്ന ചിത്രത്തിലെ മാലാഖയുമായും കുപിഡ് ശക്തമായ സാമ്യം പുലർത്തുന്നു.
കൈയെഴുത്തുപ്രതികൾ കാണിക്കുന്നത് ആൺകുട്ടികൾ പ്രണയം ആഘോഷിക്കുന്നതിനായി മാഡ്രിഗലുകൾ പരിശീലിക്കുന്നുണ്ടെന്നും പ്രധാന വ്യക്തിയായ ല്യൂട്ടിനിസ്റ്റിന്റെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ണുനീർ നനയുന്നു. പാട്ടുകൾ അതിന്റെ ആനന്ദത്തേക്കാൾ സ്നേഹത്തിന്റെ സങ്കടത്തെ വിവരിക്കുന്നു. മുൻ‌ഭാഗത്തെ വയലിൻ അഞ്ചാമത്തെ പങ്കാളിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. വ്യന്ഗ്യമായ പ്രതീകാവതരണത്തിൽ നിരീക്ഷകനും ഉൾ‌ക്കൊള്ളുന്നു.[1]
സംഗീതജ്ഞരെ കാണിക്കുന്ന രംഗങ്ങൾ അക്കാലത്ത് ഒരു ജനപ്രിയ വിഷയമായിരുന്നു സംഗീതത്തിന്റെ പുനരുജ്ജീവനത്തെ സഭ പിന്തുണയ്ക്കുകയും പ്രത്യേകിച്ചും ഡെൽ മോണ്ടെ പോലുള്ള വിദ്യാസമ്പന്നരും പുരോഗമനപുരുഷന്മാരും പുതിയ ശൈലികളും രൂപങ്ങളും പരീക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നിരുന്നാലും, ഈ രംഗം മതത്തേക്കാൾ വ്യക്തമായി മതേതരമാണ്, വെനീസിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ചതും അതിന്റെ മുൻ രൂപത്തിൽ ടിഷ്യന്റെ ലെ കച്ചേരി ചാമ്പ്യട്രെ ഉദാഹരണമായി എടുത്തുകാട്ടുന്നതുമായ "സംഗീതക്കച്ചേരി" ചിത്രങ്ങളുടെ ദീർഘകാല പാരമ്പര്യത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവരുന്നു.[4]
ഇന്നുവരെയുള്ള കാരവാജിയോയുടെ ഏറ്റവും അഭിലഷണീയവും സങ്കീർണ്ണവുമായ രചനയാണിത്. ഈ നാല് പ്രതിഛായകളും പ്രത്യേകം വരയ്ക്കുന്നതിൽ കലാകാരന് ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവ പരസ്പരം അല്ലെങ്കിൽ ചിത്രത്തിനിടയിലെ വിടവുമായി ബന്ധപ്പെടുന്നില്ല, മൊത്തത്തിലുള്ള പ്രതീതി അല്പം പ്രാകൃതവുമാണ്. ചിത്രം മോശം അവസ്ഥയിലാണെങ്കിലും പുനഃചിത്രീകരണത്തിൽ ഒരു രചനാസാരവും സംഗീത ആലാപനഭാഗവും നിർമ്മിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഗണ്യമായ വർണ്ണ നഷ്ടമുണ്ടായിട്ടും, സൃഷ്ടിയുടെ മൗലികതയ്ക്ക് അവ്യക്തതനഷ്ടപ്പെടാതെ ചിത്രം നിലനിൽക്കുന്നു.[4]
ചിത്രകാരനെക്കുറിച്ച് തിരുത്തുക
1590 കളുടെ ആരംഭം മുതൽ 1610 വരെ റോം, നേപ്പിൾസ്, മാൾട്ട, സിസിലി എന്നിവിടങ്ങളിൽ സജീവമായ ഒരു ഇറ്റാലിയൻ ചിത്രകാരനായിരുന്നു കാരവാജിയോ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിത്രങ്ങൾ ഭൗതികമായവും വൈകാരികവുമായ മനുഷ്യാവസ്ഥയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു യാഥാർത്ഥ്യ നിരീക്ഷണത്തെ സമന്വയിപ്പിച്ച് ലഘുവായ നാടകീയമായ ഉപയോഗത്തിലൂടെ ബറോക്ക് പെയിന്റിംഗിനെ സ്വാധീനിച്ചു.[5][6][7]കാരവാജിയോ ചിയറോസ്ക്യൂറോയുടെ നാടകീയമായ ഉപയോഗത്തിലൂടെ ഭൗതികമായ നിരീക്ഷണം നടത്തി. അത് ടെനെബ്രിസം എന്നറിയപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം ഈ വിദ്യയെ ഒരു പ്രധാന സ്റ്റൈലിസ്റ്റിക് ഘടകമാക്കി, ഇരുണ്ട നിഴലുകൾ, പ്രകാശത്തിന്റെ തിളക്കമുള്ള ഷാഫ്റ്റുകളിൽ വിഷയങ്ങൾ എന്നിവയെ രൂപാന്തരപ്പെടുത്തി. കാരവാജിയോ നിർണായക നിമിഷങ്ങളും രംഗങ്ങളും ചിത്രീകരിച്ചു. അതിൽ പലപ്പോഴും അക്രമ പോരാട്ടങ്ങൾ, പീഡനങ്ങൾ, മരണം എന്നിവയും ഉൾപ്പെടുന്നു. തത്സമയ മാതൃകകളുമായി അദ്ദേഹം അതിവേഗം ചിത്രീകരിച്ചു. ഡ്രോയിംഗുകൾ ഉപേക്ഷിക്കാനും ക്യാൻവാസിലേക്ക് നേരിട്ട് ചിത്രീകരിക്കാനും അദ്ദേഹം താൽപ്പര്യപ്പെട്ടിരുന്നു. മാനെറിസത്തിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവന്ന പുതിയ ബറോക്ക് ശൈലിയിലുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വാധീനം അഗാധമായിരുന്നു. പീറ്റർ പോൾ റൂബൻസ്, ജുസെപ് ഡി റിബെറ, ജിയാൻ ലോറെൻസോ ബെർനിനി, റെംബ്രാന്റ് എന്നിവരുടെ ചിത്രങ്ങളിൽ ഇത് നേരിട്ടോ അല്ലാതെയോ കാണാൻ കഴിയും. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ തുടർന്നുള്ള തലമുറയിലെ കലാകാരന്മാരെ "കാരവാഗിസ്റ്റി" അല്ലെങ്കിൽ "കാരവഗെസ്ക്യൂസ്" എന്നും ടെനെബ്രിസ്റ്റുകൾ അല്ലെങ്കിൽ ടെനെബ്രോസി ("ഷാഡോയിസ്റ്റുകൾ") എന്നും വിളിച്ചിരുന്നു.
അവലംബം തിരുത്തുക
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Hibbard, Howard (1985). Caravaggio. Oxford: Westview Press. p. 31. ISBN 9780064301282.
- ↑ "Audio Stop #5198, The Musicians". Metmuseum.org. 2010.
{{cite web}}: Cite has empty unknown parameter:|dead-url=(help) - ↑ Langdon, Helen (2000). Caravaggio: A Life. Westview Press. ISBN 9780813337944.
- ↑ 4.0 4.1 Graham-Dixon, Andrew (2011). Caravaggio: A Life Sacred and Profane. Penguin Books Limited. ISBN 9780241954645.
- ↑ Vincenzio Fanti (1767). Descrizzione Completa di Tutto Ciò che Ritrovasi nella Galleria di Sua Altezza Giuseppe Wenceslao del S.R.I. Principe Regnante della Casa di Lichtenstein (in Italian). Trattner. p. 21.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ "Italian Painter Michelangelo Amerighi da Caravaggio". Gettyimages.it. Retrieved 2013-07-20.
- ↑ "Caravaggio, Michelangelo Merisi da (Italian painter, 1571–1610)". Getty.edu. Retrieved 2012-11-18.
പുറം കണ്ണികൾ തിരുത്തുക
- A Caravaggio Rediscovered, The Lute Player, an exhibition catalog from The Metropolitan Museum of Art (fully available online as PDF), which contains material on this painting (see cat. no. 3)