ദൃക്കരണം

ദൃൿസമ്പ്രദായമനുസരിച്ചുള്ള ഗണിതത്തിന്റെ രീതികളെ പ്രതിപാദിക്കുന്ന ഒരു സ്വതന്ത്രഗ്രന്ഥമാണ് ദൃക്കരണം . കേരളീയ ഗണിതശാസ്ത്രജ്ഞനായ ജ്യേഷ്ഠദേവൻറേതെന്നു കരുതുന്ന ഈ ഗണിതശാസ്ത്രഗ്രന്ഥത്തിന്റെ പ്രണേതാവു് ആരെന്നറിയുന്നില്ല. 1500-1610 കാലത്ത് (1603-ലാണെന്ന് അഭിപ്രായമുണ്ട്) രചിക്കപ്പെട്ട ഈ ഗ്രന്ഥം മലയാളത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ ഗണിതശാസ്ത്ര ഗ്രന്ഥമാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. 1938 വരെ ദൃഗ്ഗണിതം കേരളത്തിൽ നിലവിൽ നിന്നിരുന്നു. ദൃഗ്ഗണിത ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ പരിഷ്കരിച്ച പതിപ്പാണ് നീലകണ്ഠ സോമയാജിയുടെ (1444-1545) തന്ത്രസംഗ്രഹം (എ.ഡി. 1500). ദൃഗ്ഗണിത ക്രിയകൾ വളരെ വിശദമായി ഈ ഭാഷാഗ്രന്ഥത്തിൽ പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ട്.

കാലഗണന

ʻʻകോളംബേ ബർഹിസൂനൗˮ എന്നൊരു വാക്യം ഗ്രന്ഥാരംഭത്തിൽ കാണുന്നതുകൊണ്ടു് അതിന്റെ നിർമ്മിതി കൊല്ലം 783-ആണ്ടാണെന്നു നിർണ്ണയിക്കാവുന്നതാണെന്ന് ഉള്ളൂർ കേരള സാഹിത്യ ചരിത്രത്തിൽ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ആകെ പത്തു പരിച്ഛേദങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന പ്രസ്തുത കൃതി ആദ്യന്തം പദ്യമയമാണു്.

ആദ്യത്തെ രണ്ടു ശ്ലോകങ്ങൾ ഇവയാണ് :

“ വന്ദേ സർവജനാശ്രയം ഗ്രഹപതിം ത്രൈലോക്യദീപം വിഭും

വിഘ്നേശശ്ച സരസ്വതീം ഗുരുജനം വ്യാസഞ്ച നന്ദാത്മജം
ബാലാനാം ഗണിതപ്രകാരമറിവാൻ ചൊല്ലുന്നു ഞാൻ ഭാഷയായ്
ദൃൿതുല്യം കരണം യുഗാദിവിധിനാ താൽപര്യമാത്രന്ന്വിദം.

”

“ കൊല്ലത്തിൽത്തരളാംഗനാഢ്യമതുതാൻ കല്യബ്ദമാകുന്നതും;

രാജ്യംകൊണ്ടു പെരുക്കിയാലതിലിടൂ ചൈത്രാദി പോംമാസവും;
വേറേ വച്ചു യുഗാധിമാസമിതയാം നേത്രാംബുഗോളാംശകൈർ-
ഹത്വാ ജ്ഞാനനനാദിദർപ്പണമതാം സൗരസ്യ മാസൈർ ഹരേൽ.

”

ഒരു ജ്യോതിഷ ഗണിത ക്രിയയായ ദൃഗ്ഗണിതമാണ് ഗ്രന്ഥത്തിൽ പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്നത്.