ഫ്രഞ്ച് ഇംപ്രഷനിസ്റ്റ് ക്ലോദ് മോനെ 1868-1869 ലെ ശൈത്യകാലത്ത് നോർമാണ്ടിയിലെ എട്രെറ്റാറ്റിന് സമീപത്ത് താമസിക്കുമ്പോൾ വരച്ച ലാൻഡ്സ്കേപ്പ് പെയിന്റിംഗാണ് ദി മാഗ്പൈ (ഫ്രഞ്ച്: ലാ പൈ). മോണറ്റിന്റെ രക്ഷാധികാരി ലൂയിസ് ജോക്കിം ഗൗഡിബെർട്ട് മോണറ്റിന്റെ കാമുകി കാമിലി ഡോൺസിയോസിനും അവരുടെ നവജാത മകനും എട്രെറ്റാറ്റിൽ ഒരു വീട് ക്രമീകരിക്കാൻ സഹായിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബത്താൽ ചുറ്റപ്പെട്ട ആശ്രയത്തിൽ വരയ്ക്കാൻ അനുമതി കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു.

The Magpie
കലാകാരൻClaude Monet
വർഷം1868–1869
MediumOil on canvas
അളവുകൾ89 cm × 130 cm (35 ഇഞ്ച് × 51 ഇഞ്ച്)
സ്ഥാനംMusée d'Orsay, Paris

1867 നും 1893 നും ഇടയിൽ, മോനെയും സഹ ഇംപ്രഷനിസ്റ്റുകളായ ആൽഫ്രഡ് സിസ്ലിയും കാമിലി പിസ്സാരോയും ഹിമത്തിന്റെ സ്വാഭാവിക പ്രഭാവം വിവരിക്കുന്ന നൂറുകണക്കിന് പ്രകൃതിദൃശ്യങ്ങൾ വരച്ചു. കുറഞ്ഞ വലിപ്പത്തിലുള്ള സമാനമായ ശൈത്യകാല ചിത്രങ്ങൾ പിയറി-അഗസ്റ്റെ റെനോയർ, ഗുസ്താവ് കെയ്ൽബോട്ട്, പോൾ ഗൗഗിൻ എന്നിവർ നിർമ്മിച്ചു. ഫ്രാൻസിലെ കടുത്ത ശൈത്യകാലം ഇംപ്രഷനിസ്റ്റുകൾ നിർമ്മിച്ച ശൈത്യകാല ലാൻഡ്സ്കേപ്പുകളുടെ വർദ്ധനവിന് കാരണമായെന്ന് കലാ ചരിത്രകാരന്മാർ വിശ്വസിക്കുന്നു. [1]

മോനെ നിർമ്മിച്ച ഏകദേശം 140 സ്നോസ്കേപ്പുകളിൽ ഒന്നാണ് മാഗ്പൈ . അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ സ്നോസ്കേപ്പ്, എ കാർട്ട് ഓൺ ദി സ്നോവി റോഡ് അറ്റ് ഹോൺഫ്ലൂർ 1865 അല്ലെങ്കിൽ 1867-ൽ വരച്ചു. തുടർന്ന് അതേ വർഷം തന്നെ ശ്രദ്ധേയമായ സ്നോസ്കേപ്പ് പരമ്പര, ദി റോഡ് ഇൻ ഫ്രണ്ട് ഓഫ് സെന്റ്-സിമിയോൺ ഫാം ഇൻ വിന്റർ തുടങ്ങി. 1869 ൽ പൂർത്തിയായ മാഗ്പൈ , മോനെയുടെ ഏറ്റവും വലിയ ശീതകാല ചിത്രമാണ്. അതിനു ശേഷം ദി റെഡ് കേപ് (1869-1871), കാമിൽ ഡോൺസിയക്സിനെ ചിത്രീകരിച്ച ഏക ശീതകാല ചിത്രമാണ്. [2]

ദി മാഗ്പൈയുടെ ക്യാൻവാസിൽ ചുള്ളിക്കൊമ്പ്‌കൊണ്ട് രൂപംകൊണ്ട വേലിയിലെ ഒരു ഗേറ്റിൽ ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട കറുത്ത പുള്ളിനെ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. സൂര്യപ്രകാശം പുതുതായി വീഴുന്ന മഞ്ഞിൽ നീല നിഴലുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. നിറമുള്ള നിഴലുകൾ മോനെ ഉപയോഗിക്കുന്നതിന്റെ ആദ്യ ഉദാഹരണങ്ങളിലൊന്നാണ് പെയിന്റിംഗ്. അത് പിന്നീട് ഇംപ്രഷനിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. മോനേയും ഇംപ്രഷനിസ്റ്റുകളും പ്രകൃതിയിൽ കാണുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെയും നിഴലിന്റെയും യഥാർത്ഥ, മാറുന്ന അവസ്ഥകളെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യാൻ നിറമുള്ള നിഴലുകൾ ഉപയോഗിച്ചു. പ്രകൃതിയിൽ കാണുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെയും നിഴലിന്റെയും അവസ്ഥകൾ മാറുന്നത്, നിഴലുകൾ കറുപ്പ് വരയ്ക്കുന്നതിന്റെ പണ്‌ഡിതോചിതമായ സമ്പ്രദായത്തെ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു. ഈ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ജോഹാൻ വോൾഫ്ഗാങ് വോൺ ഗോഥെ, മിഷേൽ യൂജിൻ ഷെവ്യൂൾ എന്നിവരുടെ രചനകളിലൂടെയാണ് വർണ്ണ ധാരണയുടെ ആത്മനിഷ്ഠ സിദ്ധാന്തം കലാ ലോകത്തിന് പരിചയപ്പെടുത്തിയത്.

അക്കാലത്ത്, മോനെയുടെ വെളിച്ചത്തിന്റെയും നിറത്തിന്റെയും നൂതനമായ ഉപയോഗം 1869 ലെ പാരീസ് സലൂൺ ഈ ചിത്രം നിരസിക്കുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചു. ഇന്ന്, കലാ ചരിത്രകാരന്മാർ ദി മാഗ്പൈയെ മോനെയുടെ ഏറ്റവും മികച്ച സ്നോസ്കേപ്പ് ചിത്രങ്ങളിലൊന്നായി തരംതിരിക്കുന്നു. [3] മ്യൂസി ഡി ഓർസെ 1984 ൽ സ്വന്തമാക്കുന്നതുവരെ പെയിന്റിംഗ് സ്വകാര്യമായി സൂക്ഷിച്ചു. അവരുടെ സ്ഥിരമായ ശേഖരത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്നായി ഇത് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

കുറിപ്പുകൾ

തിരുത്തുക
  1. Rathbone 1999, പുറം. 22; Sweeney 1999, പുറങ്ങൾ. 23–27; For the range of 63 major works produced from 1867–1893, see Moffett et al. 1999. This arbitrary time period was established for the first Impressionists in Winter: Effets de Neige exhibition, based on historical reports of severe winters collected by curators.
  2. Moffett et al. 1999, p. 86.
  3. Arts Council of Great Britain 1957, p. 43: "Perhaps Monet's greatest snow landscape."; Rouart 1958, പുറം. 41: "This, Monet's finest snowscape..."; Gedo 2010, പുറം. 89: "...one of the most magnificent snow scenes in his entire oeuvre..."

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്

തിരുത്തുക
  • Fell, Derek (2007). The Magic of Monet's Garden. Firefly Books. ISBN 1-55407-277-8.
  • Schapiro, Meyer (1997). Impressionism: Reflections and Perceptions. George Braziller. pp. 68–69. ISBN 0-8076-1420-3.
  • Wildenstein, Daniel (1999). Monet: Or the Triumph of Impressionism. Taschen. ISBN 3-8228-7060-9.

പുറംകണ്ണികൾ

തിരുത്തുക
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ദി_മാഗ്പൈ_(മോനെ)&oldid=4114499" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്