ടൈം ബോംബ് (സോഫ്റ്റ്വെയർ)
കമ്പ്യൂട്ടർ സോഫ്‌റ്റ്‌വെയറിൽ, ടൈം ബോംബ് എന്നത് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ ഭാഗമാണ്, അത് മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച തീയതിയോ സമയമോ എത്തിക്കഴിഞ്ഞാൽ അതിന്റെ പ്രവർത്തനം ആരംഭിക്കുകയോ നിർത്തുകയോ ചെയ്യും. "ടൈം ബോംബ്" എന്ന പദം ഒരു പ്രോഗ്രാമിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നില്ല, അത് ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്തതിന് ശേഷം ഒരു നിശ്ചിത ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം പ്രവർത്തനം നിർത്തുന്നു; പകരം, "ട്രയൽവെയർ" എന്ന പദം ബാധകമാണ്. അന്തിമ റിലീസ് തീയതിക്ക് ശേഷം സോഫ്‌റ്റ്‌വെയറിന്റെ നിർമ്മാതാവ് ബീറ്റ പതിപ്പ് ഉപയോഗിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ബീറ്റ (പ്രീ-റിലീസ്) സോഫ്‌റ്റ്‌വെയറിൽ ടൈം ബോംബുകൾ സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ടൈം ബോംബ് സോഫ്‌റ്റ്‌വെയറിന്റെ ഒരു ഉദാഹരണം മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ വിൻഡോസ് വിസ്റ്റ ബീറ്റ 2 ആണ്, അത് 2007 മെയ് 31-ന് കാലഹരണപ്പെടും.[1]ടൈം ബോംബ് സോഫ്‌റ്റ്‌വെയറിലെ സമയപരിധികൾ ട്രയൽ സോഫ്‌റ്റ്‌വെയറിൽ ഉള്ളത് പോലെ സാധാരണയായി കർശനമായി നടപ്പിലാക്കാറില്ല, കാരണം ടൈം ബോംബ് സോഫ്റ്റ്വെയർ സാധാരണയായി സുരക്ഷിതമായ ക്ലോക്ക് ഫംഗ്ഷനുകൾ നടപ്പിലാക്കുന്നില്ല.
ലോജിക് ബോംബുകളും ടൈം ബോംബുകളുമായുള്ള താരതമ്യം
തിരുത്തുകലോജിക് ബോംബുകളും ടൈം ബോംബുകളും തമ്മിലുള്ള പ്രധാന വ്യത്യാസം, ഒരു നിശ്ചിത കാലയളവിനുള്ളിൽ വ്യവസ്ഥകൾ പാലിച്ചില്ലെങ്കിൽ, ഒരു ലോജിക് ബോംബിന് ഒരു ടൈമിംഗ് ഫംഗ്ഷൻ അതിൽ നടപ്പിലാക്കിയേക്കാം എന്നതാണ് (അത് സ്വയം ഇല്ലാതാക്കുകയോ ടൈമിംഗ് സിസ്റ്റം ഉപയോഗിച്ച് പേലോഡ് സജീവമാക്കുകയോ ചെയ്യാം), ടൈം ബോംബുകൾ സ്വയമെ പ്രവർത്തിക്കാൻ ടൈമിംഗ് ഫംഗ്ഷനുകൾ മാത്രമേ ഉപയോഗിക്കുന്നുള്ളൂ. ടൈം ബോംബുകൾ, ഒരിക്കൽ പ്രവർത്തനക്ഷമമാക്കിയാൽ, ലോജിക് ബോംബുകൾ അവയുടെ പേലോഡുകൾ ടാർഗെറ്റിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നത് പോലെ തന്നെ അവയുടെ പേലോഡ് (അത് മലിഷ്യസായിരിക്കാം-കമ്പ്യൂട്ടറിന് തകരാറുകൾ ഉണ്ടാക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടു കൂടിയവ) അൺലോഡ് ചെയ്യും. ടൈം, ലോജിക് ബോംബുകൾ, ഫോർക്ക് ബോംബുകൾ എന്നിവ തമ്മിലുള്ള പ്രധാന വ്യത്യാസം, ഫോർക്ക് ബോംബിന് സ്വന്തമായി പേലോഡ് ഇല്ല, പകരം ലഭ്യമായ സിസ്റ്റം റിസോഴ്‌സുകൾ ഇല്ലാതാക്കാൻ തുടർച്ചയായി സ്വയം പകർത്തുന്നതിലൂടെ സിസ്റ്റത്തിന് കേടുപാടുകൾ സംഭവിക്കുന്നു എന്നതാണ്.[2]
ചരിത്രം
തിരുത്തുകസോഫ്റ്റ്വെയറിൽ ടൈം ബോംബിന്റെ ആദ്യ ഉപയോഗം 1979-ൽ ബ്രയാൻ റീഡ് വികസിപ്പിച്ച സ്‌ക്രൈബ് മാർക്ക്അപ്പ് ലാംഗ്വേജും വേഡ് പ്രോസസ്സിംഗ് സിസ്റ്റവും ഉപയോഗിച്ചായിരുന്നു. റീഡ് സ്‌ക്രൈബിനെ യൂണിലോജിക് (പിന്നീട് സ്‌ക്രൈബ് സിസ്റ്റംസ്[3]എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്തു) എന്ന സോഫ്റ്റ്വെയർ കമ്പനിക്ക് വിറ്റു, കൂടാതെ പ്രോഗ്രാമിന്റെ സ്വതന്ത്രമായി പകർത്തിയ പതിപ്പുകൾ 90-ന് ശേഷം നിർജ്ജീവമാക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം സമയാധിഷ്ഠിത ഫംഗ്ഷനുകൾ ("ടൈം ബോംബുകൾ" എന്ന് വിളിക്കുന്നു) ഉൾപ്പെടുത്താൻ സമ്മതിച്ചു. സോഫ്റ്റ്വേയർ കാലഹരണപ്പെടുന്ന തീയതി ഉൾപ്പെടുത്തിയത് വഴി നിർജ്ജീവമാകാതിരിക്കാൻ, ഉപയോക്താക്കൾ സോഫ്റ്റ്വെയർ കമ്പനിക്ക് പണം നൽകി, പകരം ഇന്റേണൽ ടൈം ബോംബ് സവിശേഷത നിർവീര്യമാക്കുന്ന ഒരു കോഡ് നൽകി.[4]
പ്രോഗ്രാമർമാർക്കിടയിൽ സ്വതന്ത്രമായി പങ്കുവെക്കുക എന്ന ആശയത്തിന് വിരുദ്ധമാണ് റീഡ് ചെയ്തത് എന്ന് റിച്ചാർഡ് സ്റ്റാൾമാൻ വിശ്വസിച്ചു. വിവരങ്ങളോ സോഫ്‌റ്റ്‌വെയറുകളോ ആക്‌സസ്സുചെയ്യുന്നതിന് പ്രോഗ്രാമർമാരിൽ നിന്ന് കമ്പനികൾക്ക് പണം ഈടാക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു സംവിധാനം സൃഷ്ടിക്കുന്നത് റീഡിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ കാരണമായി. പ്രോഗ്രാമർ കമ്മ്യൂണിറ്റിക്കുള്ളിൽ അറിവും സോഫ്റ്റ്വെയറും സ്വതന്ത്രമായി പങ്കിടുക എന്ന തത്വത്തിന് വിരുദ്ധമായതിനാൽ റിച്ചാർഡ് സ്റ്റാൾമാൻ ഇത് ഒരു വഞ്ചനയായി കണ്ടു.[5](ഗ്നുവിലേക്ക് നയിക്കുന്ന സംഭവങ്ങൾ കാണുക).
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ Windows Vista home page
- ↑ "Time Bombs vs Logic Bombs: What's the Difference?". 2023-09-15.
- ↑ PostScript Printer Driver Optimization Case Study Archived 2016-03-05 at the Wayback Machine., Adobe Systems, Technical Note #5042, 31 March 1992. Page 5.
- ↑ Williams, Sam (March 2002). "Free as in Freedom – Richard Stallman's Crusade for Free Software". O'Reilly. Retrieved 2008-09-26.
In 1979, Reid made the decision to sell Scribe to a Pittsburgh-area software company called Unilogic. His graduate-student career ending, Reid says he simply was looking for a way to unload the program on a set of developers that would take pains to keep it from slipping into the public domain. To sweeten the deal, Reid also agreed to insert a set of time-dependent functions- "time bombs" in software-programmer parlance-that deactivated freely copied versions of the program after a 90-day expiration date. To avoid deactivation, users paid the software company, which then issued a code that disabled the internal time-bomb feature.
- ↑ Williams, Sam (March 2002). "Free as in Freedom – Richard Stallman's Crusade for Free Software". O'Reilly. Retrieved 2008-09-26.
For Reid, the deal was a win-win. Scribe didn't fall into the public domain, and Unilogic recouped on its investment. For Stallman, it was a betrayal of the programmer ethos, pure and simple. Instead of honoring the notion of share-and-share alike, Reid had inserted a way for companies to compel programmers to pay for information access.