ചിലിയിലെ വാർദ്ധക്യം, വൈകല്യം, എന്നിവ ബാധിച്ച തൊഴിലാളികൾ, ദുരന്തത്തെ അതിജീവിച്ചവർ എന്നിവർക്കുള്ള പെൻഷനാണ് ചിലി പെൻഷൻ സമ്പ്രദായം (സ്പാനിഷ്: സിസ്റ്റമ പ്രിവിഷണൽ). 1980 നവംബർ 4-ന് ആഗസ്റ്റോ പിനോഷെയുടെ സ്വേച്ഛാധിപത്യ കാലത്ത്, PAYGO-സമ്പ്രദായത്തിൽ നിന്ന്, സ്വകാര്യമേഖലയിലെ പെൻഷൻ ഫണ്ടുകൾ നടത്തുന്ന പൂർണ്ണമായ മൂലധനവൽക്കരണ സംവിധാനത്തിലേക്ക് പെൻഷൻ സമ്പ്രദായം മാറ്റി. പല വിമർശകരും പിന്തുണക്കാരും പരിഷ്കരണത്തെ ആദ്യകാല സാഹചര്യങ്ങളിൽ ഒരു സുപ്രധാന പരീക്ഷണമായി കാണുന്നു. ഇത് ഒരു PAYGO-സിസ്റ്റം മൂലധന ധനസഹായമുള്ള സംവിധാനത്തിലേക്ക് പൂർണ്ണമായി പരിവർത്തനം ചെയ്യുന്നതിന്റെ പ്രത്യാഘാതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നിഗമനങ്ങളിൽ എത്തിച്ചിരുന്നു. അതിനാൽ, വികസനം അന്താരാഷ്ട്ര തലത്തിൽ വളരെ താൽപ്പര്യത്തോടെ നിരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. മിഷേൽ ബാച്ചലെറ്റിന്റെ സർക്കാരിനു കീഴിൽ ചിലി പെൻഷൻ സമ്പ്രദായം വീണ്ടും പരിഷ്കരിക്കുകയുണ്ടായി.

ചിലിയിലെ ആദ്യത്തെ പെൻഷൻ സമ്പ്രദായം രൂപകല്പന ചെയ്തത് അർതുറോ അലസാന്ദ്രിയുടെ ആദ്യ പ്രസിഡൻസി കാലത്താണ്.

1926-ലെ പെൻഷൻ സമ്പ്രദായം

തിരുത്തുക

1920-കളിൽ ചിലിയിൽ ഒരു സാമൂഹിക സുരക്ഷാ സംവിധാനം നിലവിൽ വന്നതിൽ ഒരു PAYGO പെൻഷൻ സമ്പ്രദായം ഉൾപ്പെടുന്നു. 1973 ആയപ്പോഴേക്കും പെൻഷൻ ഫണ്ട് കുറവായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും ചിലിയൻ തൊഴിലാളികളിൽ 73% പേർ ഈ സംവിധാനത്തിലേക്ക് പണം നൽകി. മിക്കവാറും എല്ലാ തൊഴിലാളികളും നിയമാനുസൃതമായ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ വിഹിതം മാത്രം സംഭാവന ചെയ്തു. കൂടാതെ പലരും പെൻഷൻ സംഭാവനകൾ വെട്ടിച്ചുരുക്കി എന്നതാണ് ഇതിന് കാരണം. മോശം പേയ്‌മെന്റ് റെക്കോർഡിന് പ്രാഥമികമായ കാരണം വ്യക്തിഗത സംഭാവനകൾക്ക് പ്രതീക്ഷിച്ച പെൻഷൻ ആനുകൂല്യങ്ങളുമായി വലിയ ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നതാണ് .[1]

  1. Joaquin Vial Ruiz-Tagle, Francisca Castro, The Chilean Pension System, OECD Ageing Working Papers, 1998, Seite 6
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ചിലി_പെൻഷൻ_സംവിധാനം&oldid=3957940" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്