വിക്കിപീഡിയ

ഗ്ലിയോബ്ലാസ്റ്റോമ

ഗ്ലിയോബ്ലാസ്റ്റോമ മൾട്ടിഫോർമെ (ജിബിഎം) എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഗ്ലിയോബ്ലാസ്റ്റോമ, തലച്ചോറിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന ഏറ്റവും ആക്രമണാത്മകവും ഏറ്റവും സാധാരണവുമായ കാൻസറാണ്, അതിജീവനത്തിനുള്ള സാധ്യത വളരെ കുറവാണ്.[6][7][8] ഗ്ലിയോബ്ലാസ്റ്റോമയുടെ പ്രാരംഭ അടയാളങ്ങളും ലക്ഷണങ്ങളും നിർദ്ദിഷ്ടമല്ല.[1] അവയിൽ തലവേദന, വ്യക്തിത്വ മാറ്റങ്ങൾ, ഓക്കാനം, സ്ട്രോക്കിന് സമാനമായ ലക്ഷണങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടാം.[1] ലക്ഷണങ്ങൾ പലപ്പോഴും അതിവേഗം വഷളാവുകയും അബോധാവസ്ഥ നീങ്ങുകയും ചെയ്യും.[2]

Glioblastoma
മറ്റ് പേരുകൾGlioblastoma multiforme
Coronal MRI with contrast of a glioblastoma in a 15-year-old male
സ്പെഷ്യാലിറ്റിNeuro-oncology, neurosurgery
ലക്ഷണങ്ങൾInitially nonspecific, headaches, personality changes, nausea, symptoms similar to a stroke[1]
സാധാരണ തുടക്കം~64 years old[2][3]
കാരണങ്ങൾUsually unclear[2]
അപകടസാധ്യത ഘടകങ്ങൾGenetic disorders (neurofibromatosis, Li–Fraumeni syndrome), previous radiation therapy[2][3]
ഡയഗ്നോസ്റ്റിക് രീതിCT scan, MRI scan, tissue biopsy[1]
പ്രതിരോധംUnknown[3]
TreatmentSurgery, chemotherapy, radiation[3]
മരുന്ന്Temozolomide, steroids[1][4]
രോഗനിദാനംLife expectancy ~ 12 months with treatment (5 year survival <10%)[2][5]
ആവൃത്തി3 per 100,000 per year[3]

ഗ്ലിയോബ്ലാസ്റ്റോമയുടെ മിക്ക കേസുകളുടെയും കാരണം അറിയില്ല. .[2] ന്യൂറോഫൈബ്രോമാറ്റോസിസ്, ലി-ഫ്രൌമെനി സിൻഡ്രോം തുടങ്ങിയ ജനിതക വൈകല്യങ്ങളും മുൻകാല റേഡിയേഷൻ തെറാപ്പി അസാധാരണമായ അപകടസാധ്യത ഘടകങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.[2][3] ഗ്ലിയോബ്ലാസ്റ്റോമസ് എല്ലാ മസ്തിഷ്ക ട്യൂമറുകളിലും 15% പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.[1] അവ ജ്യോതിശ്ശാസ്ത്രങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഉത്ഭവിക്കുന്നതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു .[9] സിടി സ്കാൻ, എംആർഐ സ്കാൻ, ടിഷ്യു ബയോപ്സി എന്നിവയുടെ സംയോജനത്തിലൂടെയാണ് രോഗനിർണയം സാധാരണയായി നടത്തുന്നത്.[1]

കാൻസർ തടയുന്നതിന് അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു മാർഗ്ഗവുമില്ല .[3] ചികിത്സയിൽ സാധാരണയായി ശസ്ത്രക്രിയ ഉൾപ്പെടുന്നു, അതിനുശേഷം കീമോതെറാപ്പി റേഡിയേഷൻ തെറാപ്പിയും ഉപയോഗിക്കുന്നു.[3] കീമോതെറാപ്പിയുടെ ഭാഗമായി ടെമോസോളോമൈഡ് എന്ന മരുന്ന് പതിവായി ഉപയോഗിക്കുന്നു [3][4][10] വീക്കം കുറയ്ക്കാനും ലക്ഷണങ്ങൾ കുറയ്ക്കാനും ഉയർന്ന ഡോസ് സ്റ്റിറോയിഡുകൾ ഉപയോഗിക്കാം.[1] സർജിക്കൽ നീക്കം ചെയ്യൽ (ട്യൂമറിന്റെ ഡികമ്പ്രഷൻ) അതിജീവനം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, പക്ഷേ കുറച്ച് മാസങ്ങൾ മാത്രം.[11]

പരമാവധി ചികിത്സ നൽകിയിട്ടും, കാൻസർ എപ്പോഴും തിരിച്ചുവരാറുണ്ട്.[1] രോഗനിർണയത്തിന് ശേഷമുള്ള സാധാരണ ജീവിതകാലം 10-13 മാസങ്ങളാണ്, 5% മുതൽ 10% വരെ ആളുകൾ മാത്രമേ അഞ്ച് വർഷത്തിലധികം ജീവിച്ചിരിക്കുന്നുള്ളൂ.[2][3][4] ചികിത്സ ഇല്ലാതെ, സാധാരണയായി മൂന്ന് മാസമാണ് ജീവിതകാലം.[5] തലച്ചോറിനുള്ളിൽ ആരംഭിക്കുന്ന ഏറ്റവും സാധാരണമായ കാൻസറും, മെനിൻജിയോമയ്ക്ക് ശേഷം രണ്ടാമത്തെ ഏറ്റവും സാധാരണമായ മസ്തിഷ്ക അർബുദവുമാണിത്. മെനിൻജിയോമ മിക്ക സന്ദർഭങ്ങളിലും അപകടകരമല്ലാത്തതാണ്.[6][7] ഏകദേശം 100,000 പേരിൽ 3 പേർക്ക് പ്രതിവർഷം ഈ രോഗം ബാധിക്കുന്നു.[1] രോഗനിർണയത്തിന്റെ ശരാശരി പ്രായം 64 ആണ്, കൂടാതെ സ്ത്രീകളേക്കാൾ പുരുഷന്മാരിലാണ് ഈ രോഗം കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നത്.[8][1]

കേന്ദ്ര നാഡീവ്യൂഹത്തിലെ അർബുദങ്ങൾ ലോകത്തിൽ മരണത്തിന്റെ 10-ാമത്തെ പ്രധാന കാരണമാണ്, ഇതിൽ 90% വരെ മസ്തിഷ്ക അർബുദങ്ങളാണ്.[1] ഗ്ലിയോബ്ലാസ്റ്റോമ മൾട്ടിഫോം (ജിബിഎം) ആസ്ട്രോസൈറ്റുകളിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്നു, കൂടാതെ എല്ലാ അപകടകരമായ കേന്ദ്ര നാഡീവ്യൂഹ അർബുദങ്ങളുടെയും 49% ഇതാണ്, ഇത് കേന്ദ്ര നാഡീവ്യൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും സാധാരണമായ കാൻസർ രൂപമാക്കുന്നു. വർഷങ്ങളായി ജിബിഎമ്മിനായി പുതിയ ചികിത്സാ രീതികൾ വികസിപ്പിക്കാൻ അസംഖ്യം ശ്രമങ്ങൾ നടത്തിയിട്ടും, ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ജിബിഎം രോഗികളുടെ ശരാശരി അതിജീവന കാലയളവ് വെറും 8 മാസം മാത്രമാണ്, രോഗനിർണയത്തിന് ശേഷം ഉടൻ തന്നെ റേഡിയേഷനും കീമോതെറാപ്പിയും അടങ്ങുന്ന സ്റ്റാൻഡേർഡ് ചികിത്സ ആരംഭിച്ചാൽ പോലും ശരാശരി അതിജീവന കാലയളവ് 14 മാസം വരെ മാത്രമേ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നുള്ളൂ, അഞ്ച് വർഷത്തെ അതിജീവന നിരക്ക് 5-10% മാത്രമാണ്. അതുപോലെ, പ്രാഥമിക അപകടകരമായ മസ്തിഷ്ക അർബുദത്തിന്റെ ഏതെങ്കിലും രൂപമുള്ള വ്യക്തികളുടെ അഞ്ച് വർഷത്തെ അതിജീവന നിരക്ക് 20% മാത്രമാണ്.[2] മസ്തിഷ്ക കാൻസറുകൾ വിജയകരമായി ചികിത്സിക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വെല്ലുവിളികൾ നിരവധിയാണ്. ലളിതമായി പറഞ്ഞാൽ, മസ്തിഷ്ക അർബുദങ്ങൾ പലപ്പോഴും ശസ്ത്രക്രിയയിലൂടെ നീക്കം ചെയ്യാൻ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടോ അപകടകരമോ ആയ സ്ഥലങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു, കൂടാതെ മിക്ക മരുന്നുകളും അർബുദ വളർച്ച തടയാൻ ആവശ്യമായ അളവിൽ രക്ത-മസ്തിഷ്ക തടസ്സം മറികടക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. കൂടാതെ, എംആർഐയിലും മറ്റ് ന്യൂറോ ഇമേജിംഗിലും കാണാൻ കഴിയുന്ന വിവിധ മസ്തിഷ്ക അർബുദങ്ങൾ നശിപ്പിക്കുന്നതിന് സ്റ്റീരിയോടാക്റ്റിക് റേഡിയോസർജറി അധിഷ്ഠിത സമീപനങ്ങൾ ഫലപ്രദമാണെന്ന് തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, മെറ്റാസ്റ്റാറ്റിക് മസ്തിഷ്ക കാൻസറുകൾക്ക് ഉയർന്ന പുനരാവിർഭാവ നിരക്കുകൾ നിലനിർത്തുന്നു, ജിബിഎം പുനരാവിർഭാവം ഒഴിവാക്കാനാവാത്തതായി തോന്നുന്നു.

ലക്ഷണങ്ങളും ലക്ഷണങ്ങളും

തിരുത്തുക

സാധാരണ ലക്ഷണങ്ങളിൽ അപസ്മാരം, തലവേദന, ഓക്കാനം, ഛർദ്ദി, ഓർമ്മക്കുറവ്, വ്യക്തിത്വത്തിലെ മാറ്റങ്ങൾ, മാനസികാവസ്ഥ അല്ലെങ്കിൽ ഏകാഗ്രത, പ്രാദേശിക ന്യൂറോളജിക്കൽ പ്രശ്നങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.[12] ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന ലക്ഷണങ്ങളുടെ തരം ട്യൂമറിന്റെ രോഗലക്ഷണ ഗുണങ്ങളെക്കാൾ അതിന്റെ സ്ഥാനത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ട്യൂമറിന് വേഗത്തിൽ ലക്ഷണങ്ങൾ ഉൽപാദിപ്പിക്കാൻ കഴിയും, പക്ഷേ ഇടയ്ക്കിടെ അത് ഒരു വലിയ വലിപ്പത്തിൽ എത്തുന്നതുവരെ ഒരു ലക്ഷണരഹിതമായ അവസ്ഥയാണ്.[13]

അപകടസാധ്യത ഘടകങ്ങൾ

തിരുത്തുക

മിക്ക കേസുകളുടെയും കാരണം വ്യക്തമല്ല .[2] ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്ന അപകട ഘടകമാണ് അയോണൈസിംഗ് റേഡിയേഷൻ എക്സ്പോഷർ, സിടി സ്കാൻ റേഡിയേഷന് ഒരു പ്രധാന കാരണമാണ് [14][15] ഏകദേശം 5% ചില പാരമ്പര്യ സിൻഡ്രോമുകളിൽ നിന്ന് വികസിക്കുന്നു.[12]

ജനിതകശാസ്ത്രം

തിരുത്തുക

ന്യൂറോഫൈബ്രോമാറ്റോസിസ്, ലി-ഫ്രൌമെനി സിൻഡ്രോം, ട്യൂബറസ് സ്ക്ലിറോസിസ് അല്ലെങ്കിൽ ടർക്കോട്ട് സിൻഡ്രം തുടങ്ങിയ ജനിതക വൈകല്യങ്ങൾ സാധാരണ അപകടസാധ്യത ഘടകങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.[12] മുമ്പത്തെ റേഡിയേഷൻ തെറാപ്പിയും അപകടസാധ്യതയാണ് [2][3] അജ്ഞാതമായ കാരണങ്ങളാൽ, ഇത് സാധാരണയായി പുരുഷന്മാരിലാണ് സംഭവിക്കുന്നത്.[16]

പരിസ്ഥിതി

തിരുത്തുക

പുകവലി, കീടനാശിനികൾ, പെട്രോളിയം ശുദ്ധീകരണം അല്ലെങ്കിൽ റബ്ബർ നിർമ്മാണം എന്നിവയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നത് മറ്റ് അസോസിയേഷനുകളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.[12]

ഗ്ലിയോബ്ലാസ്റ്റോമ എസ്വി 40, എച്ച്എച്ച്വി-6, , സൈറ്റോമെഗലോവൈറസ് എന്നീ വൈറസുകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.[17][18][19][20] ഗ്ലിയോബ്ലാസ്റ്റോമയുടെ വികസനത്തിന് ഓങ്കോജെനിക് സിഎംവി അണുബാധ പോലും ആവശ്യമായി വന്നേക്കാം .[21][22]

മറ്റുള്ളവ

തിരുത്തുക

സുഖപ്പെടുത്തിയ മാംസം കഴിക്കുന്നത് അപകടസാധ്യത ഘടകമാണോ എന്ന് പരിശോധിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. 2003 വരെ അപകടസാധ്യതകളൊന്നും സ്ഥിരീകരിച്ചിരുന്നില്ല.[23] അതുപോലെ, ഫോർമാൽഡിഹൈഡ്, സെൽ ഫോണുകളിൽ നിന്നുള്ള റെസിഡൻഷ്യൽ വൈദ്യുതകാന്തിക മണ്ഡലങ്ങൾ, വീടുകൾക്കുള്ളിലെ വൈദ്യുത വയറിംഗ് എന്നിവ അപകടസാധ്യത ഘടകങ്ങളായി പഠിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. 2015 ലെ കണക്കനുസരിച്ച് അവ ജിബിഎമ്മിന് കാരണമാകുമെന്ന് കാണിച്ചിട്ടില്ല. [12][24]<ref>"Epidemiological evidence for an association between use of wireless phones and tumor diseases". Pathophysiology. 16 (2–3): 113–122. August 2009. doi:10.1016/j.pathophys.2009.01.003. PMID 19268551.</

References

തിരുത്തുക
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 "Current trends in the surgical management and treatment of adult glioblastoma". Annals of Translational Medicine. 3 (9): 121. June 2015. doi:10.3978/j.issn.2305-5839.2015.05.10. PMC 4481356. PMID 26207249.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 2.8 "Chapter 5.16". World Cancer Report 2014. World Health Organization. 2014. ISBN 978-92-832-0429-9. ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ <ref> ടാഗ്; "WCR2014,5.16" എന്ന പേര് വ്യത്യസ്തമായ ഉള്ളടക്കത്തോടെ നിരവധി തവണ നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു
  3. ↑ 3.00 3.01 3.02 3.03 3.04 3.05 3.06 3.07 3.08 3.09 "Nonsurgical treatment of recurrent glioblastoma". Current Oncology. 22 (4): e273–e281. August 2015. doi:10.3747/co.22.2436. PMC 4530825. PMID 26300678. ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ <ref> ടാഗ്; "Gal2015" എന്ന പേര് വ്യത്യസ്തമായ ഉള്ളടക്കത്തോടെ നിരവധി തവണ നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു
  4. ↑ 4.0 4.1 "Temozolomide for high grade glioma". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 2013 (4): CD007415. April 2013. doi:10.1002/14651858.CD007415.pub2. PMC 6457743. PMID 23633341.
  5. ↑ ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ <ref> ടാഗ്; Os2019 എന്ന പേരിലെ അവലംബങ്ങൾക്ക് എഴുത്തൊന്നും നൽകിയിട്ടില്ല.
  6. ↑ "Recent advances in the molecular understanding of glioblastoma". Journal of Neuro-Oncology. 108 (1): 11–27. May 2012. doi:10.1007/s11060-011-0793-0. PMC 3337398. PMID 22270850.
  7. ↑ "Management of glioblastoma: State of the art and future directions". CA. 70 (4). Wiley: 299–312. July 2020. doi:10.3322/caac.21613. PMID 32478924.
  8. ↑ "Survival comparison between glioblastoma multiforme and other incurable cancers". Journal of Clinical Neuroscience. 17 (4): 417–421. April 2010. doi:10.1016/j.jocn.2009.09.004. PMID 20167494.
  9. ↑ "Chapter 3.8". World Cancer Report 2014. World Health Organization. 2014. ISBN 978-92-832-0429-9.
  10. ↑ "Concurrent therapy to enhance radiotherapeutic outcomes in glioblastoma". Annals of Translational Medicine. 4 (3): 54. February 2016. doi:10.3978/j.issn.2305-5839.2016.01.25. PMC 4740000. PMID 26904576.
  11. ↑ "Exciting new advances in neuro-oncology: the avenue to a cure for malignant glioma". CA. 60 (3): 166–193. 2010. doi:10.3322/caac.20069. PMC 2888474. PMID 20445000.
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 12.3 12.4 "Glioblastoma multiforme: Pathogenesis and treatment". Pharmacology & Therapeutics. 152: 63–82. August 2015. doi:10.1016/j.pharmthera.2015.05.005. PMID 25944528. ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ <ref> ടാഗ്; "Al2015" എന്ന പേര് വ്യത്യസ്തമായ ഉള്ളടക്കത്തോടെ നിരവധി തവണ നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു
  13. ↑ "Current data and strategy in glioblastoma multiforme". Journal of Medicine and Life. 2 (4): 386–393. 25 November 2009. PMC 3019011. PMID 20108752.
  14. ↑ Smoll, Nicolas R; Brady, Zoe; Scurrah, Katrina J; Lee, Choonsik; Berrington de González, Amy; Mathews, John D (6 July 2023). "Computed tomography scan radiation and brain cancer incidence". Neuro-Oncology. 25 (7): 1368–1376. doi:10.1093/neuonc/noad012. PMC 10326490. PMID 36638155.
  15. ↑ Smoll, Nicolas R.; Brady, Zoe; Scurrah, Katrina; Mathews, John D. (June 2016). "Exposure to ionizing radiation and brain cancer incidence: The Life Span Study cohort". Cancer Epidemiology. 42: 60–65. doi:10.1016/j.canep.2016.03.006. PMID 27038588. ProQuest 1797583676.
  16. ↑ "Population-based studies on incidence, survival rates, and genetic alterations in astrocytic and oligodendroglial gliomas". Journal of Neuropathology and Experimental Neurology. 64 (6): 479–489. June 2005. doi:10.1093/jnen/64.6.479. PMID 15977639.
  17. ↑ "Simian virus 40 in human cancers". The American Journal of Medicine. 114 (8): 675–684. June 2003. doi:10.1016/S0002-9343(03)00087-1. PMID 12798456.
  18. ↑ "Detection of human herpesvirus-6 variants in pediatric brain tumors: association of viral antigen in low grade gliomas". Journal of Clinical Virology. 46 (1): 37–42. September 2009. doi:10.1016/j.jcv.2009.05.011. PMC 2749001. PMID 19505845.
  19. ↑ "Human herpesvirus 6 latent infection in patients with glioma". The Journal of Infectious Diseases. 206 (9): 1394–1398. November 2012. doi:10.1093/infdis/jis513. PMID 22962688.
  20. ↑ "The Viral Connection to Glioblastoma". Current Infectious Disease Reports. 19 (2): 5. February 2017. doi:10.1007/s11908-017-0563-z. PMID 28233187.
  21. ↑ El Baba, Ranim; Pasquereau, Sébastien; Haidar Ahmad, Sandy; Monnien, Franck; Abad, Marine; Bibeau, Frédéric; Herbein, Georges (9 June 2023). "EZH2-Myc driven glioblastoma elicited by cytomegalovirus infection of human astrocytes". Oncogene. 42 (24): 2031–2045. doi:10.1038/s41388-023-02709-3. PMC 10256614. PMID 37147437.
  22. ↑ Guyon, Joris; Haidar Ahmad, Sandy; El Baba, Ranim; Le Quang, Mégane; Bikfalvi, Andreas; Daubon, Thomas; Herbein, Georges (29 March 2024). "Generation of glioblastoma in mice engrafted with human cytomegalovirus-infected astrocytes". Cancer Gene Therapy. 31 (7): 1070–1080. doi:10.1038/s41417-024-00767-7. PMC 11257955. PMID 38553638.
  23. ↑ "Dietary cured meat and the risk of adult glioma: a meta-analysis of nine observational studies". Journal of Environmental Pathology, Toxicology and Oncology. 22 (2): 129–137. 2003. doi:10.1615/JEnvPathToxOncol.v22.i2.60. PMID 14533876.
  24. ↑ "Cellular phone use and brain tumor: a meta-analysis". Journal of Neuro-Oncology. 86 (1): 71–78. January 2008. doi:10.1007/s11060-007-9432-1. PMID 17619826.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ഗ്ലിയോബ്ലാസ്റ്റോമ&oldid=4113798" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്