കർണ്ണഭാരം

മാളവികാഗ്നിമിത്രം എന്ന നാടകത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ കാളിദാസൻ പോലും പ്രശംസിച്ച ഇന്ത്യൻ നാടകകൃത്തായ ഭാസ എഴുതിയ സംസ്‌കൃത ഏകാഭിനയ നാടകമാണ് കർണഭാരം അല്ലെങ്കിൽ കർണന്റെ വേദന (അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ: കർണ്ണന്റെ ഭാരം ) [1] . [2] കുരുക്ഷേത്രയുദ്ധത്തിന്റെ തലേദിവസം കർണ്ണന്റെ മാനസിക വേദന നാടകം വിവരിക്കുന്നു . [3] ഇന്ത്യൻ ഇതിഹാസമായ മഹാഭാരതത്തിന്റെ ഒരു സംഭവത്തിന്റെ പുനരാഖ്യാനമാണ് കർണഭാരം എന്നാൽ നാടകത്തിൽ കഥ വ്യത്യസ്തമായ വീക്ഷണകോണിൽ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. "വ്യായോഗ" (സംസ്‌കൃതം: व्यायोग) ഏകാഭിനയത്തിന്റെ രൂപത്തോട് ഏറ്റവും അടുത്ത് വരുന്ന ഒരു രൂപത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ട, ക്ലാസിക് സംസ്‌കൃത സാഹിത്യത്തിലെ ഒരേയൊരു ദുരന്തമാണിത്. [4] വിനോദത്തിനായി നാടകങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ നാട്യശാസ്ത്രം നാടകകൃത്തുക്കളെ നിയമിച്ചതിനാലാകാം അത്. [5] കർണഭാരത്തിൽ, ദുരന്തം സ്റ്റേജിൽ സംഭവിക്കുന്നില്ല ഊരുഭംഗത്തിൽനിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ദുര്യോധനൻ മരിക്കുന്നതായി കാണിക്കുന്ന ഒരു ദുരന്തം - വീണ്ടും, ഭാസ എഴുതിയത്). ധീരനും, ഉദാരമതിയും, നീതിമാനുമായ കർണ്ണൻ യുദ്ധഭൂമിയിലേക്ക് സവാരി ചെയ്യുന്നതായി കർണ്ണഭാരം കാണിക്കുന്നു, അവിടെ ഹൃദയഭേദകമായ സാഹചര്യങ്ങളിൽ അവന്റെ മരണം ഉറപ്പാണ്. ഈ നാടകത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ഇതിവൃത്തം മഹാഭാരതത്തിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടതാണ്.

കർണ്ണന്റെ മരണം

ചില വിയോജിപ്പുകളോടെ പൊതുവെ ഭാസയ്ക്ക് ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന നാടകങ്ങളുടെ 13 കൈയെഴുത്തുപ്രതികളിൽ ഒന്നായാണ് കർണഭാരം ഇന്ന് അറിയപ്പെടുന്നത്. [6] ഈ നാടകങ്ങളുടെ മലയാളി ലിപി 105 താളിയോലകളിൽ കണ്ടെത്തി, കണ്ടെത്തിയപ്പോൾ ഏകദേശം 300 വർഷം പഴക്കമുണ്ടെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. മഹാമഹോപാധ്യായ ടി. ഗണപതി ശാസ്ത്രി കന്യാകുമാരി ജില്ലയിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന മണലിക്കർ എന്ന സ്ഥലത്ത് തന്റെ ഫീൽഡ് ഗവേഷണത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഈ കണ്ടെത്തൽ നടത്തി, അത് ഇപ്പോൾ തിരുവനന്തപുരം നഗരത്തിനുള്ളിൽ (ഇപ്പോൾ തിരുവനന്തപുരം). [7] 1909 മുതൽ പത്തു നാടകങ്ങളും പതിനൊന്നാമത്തെ നാടകത്തിന്റെ ചില ഭാഗങ്ങളും കണ്ടെത്തിയ കാലഘട്ടത്തിലാണ് ഈ കൈയെഴുത്തുപ്രതികളുടെ കണ്ടെത്തൽ നടന്നത്. ആരും അവരുടെ രചയിതാവിന്റെ പേര് വഹിച്ചിരുന്നില്ല. [ 8] താമസിയാതെ, രണ്ടെണ്ണം കൂടി കണ്ടെത്തി, അവസാനം, ദൂതവാക്യം എന്ന നിലയിൽ ഉറപ്പിച്ച മറ്റൊരു കേടുകൂടാത്ത നാടകം കണ്ടെത്തി - അങ്ങനെ നാടകങ്ങളുടെ എണ്ണം 13 ആയി.

സംഗ്രഹം

ഭാസ രചിച്ച നാടകങ്ങളിൽ ഏറ്റവും ചെറുതും ആക്ഷൻ പ്രാധാന്യമില്ലാത്തതുമായ നാടകമാണ് കർണഭാരം . [10]

മംഗള ശ്ലോകം , ആമുഖം, ഭടന്റെ പ്രവേശനം, കർണന്റെ വേദന, പരശുരാമന്റെ ശാപം, കർണ്ണന്റെ ആന്തരിക തിളക്കം കണ്ടെത്തൽ, കവച, കുണ്ഡല ദാനം, വിമല ശക്തിയും ഭാരത വാക്യവും സ്വീകരിക്കൽ എന്നിവയാണ് ഈ നാടകത്തിന്റെ പ്രധാന ഘടകങ്ങൾ . [11]

യുദ്ധക്കളത്തിലേക്ക് പോകേണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന് ദുര്യോധനൻ അയച്ച സൈനികൻ കർണനെ അറിയിക്കുന്ന രംഗത്തോടെയാണ് നാടകം ആരംഭിക്കുന്നത് . കർണ്ണൻ അത്യധികം വേദനയും ദുഃഖവും നിറഞ്ഞതായി കാണുന്നു, അത് തന്റെ മുഴുവൻ പെരുമാറ്റത്തിൽ നിന്നും സ്വയം പ്രകടമാക്കുന്നു, ഇത് തനിക്ക് വലിയ യുദ്ധത്തിന്റെ ദിവസമായിരുന്നു എന്നത് വിരോധാഭാസമായിരുന്നു (ശ്ലോകം-6). പക്ഷേ, തന്റെ ബദ്ധശത്രുവായ അർജുനനെ കൊല്ലാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത കുന്തിയുടെ (ശ്ലോകം-7) മൂത്ത മകനാണ് താനെന്ന വസ്തുതയുടെ സമീപകാല കണ്ടുപിടുത്തത്തിൽ നിന്ന് കർണ്ണന് തള്ളിക്കളയാനാവില്ല. . തന്റെ ഗുരുവിന്റെ ശാപം ഉൾപ്പെട്ട സംഭവവും കർണ്ണൻ ഓർക്കുന്നു. മദ്രയിലെ രാജാവും കർണ്ണന്റെ സാരഥിയുമായ ശല്യനോട് ഈ കാര്യങ്ങൾ വിവരിക്കുമ്പോൾ, ഇന്ദ്രൻ ഒരു വലിയ ഉപകാരം അഭ്യർത്ഥിച്ച് കർണ്ണനെ സമീപിക്കുന്നു. ഇന്ദ്രൻ ഒരു ബ്രാഹ്മണന്റെ വേഷത്തിലാണ് , അവൻ തന്റെ വ്യക്തിത്വം വെളിപ്പെടുത്തുന്നില്ല. കർണൻ അദ്ദേഹത്തിന് പലതും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു, അവയെല്ലാം ഇന്ദ്രൻ നിരസിച്ചു, കർണ്ണൻ തന്റെ കവചങ്ങളും കമ്മലുകളും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന സമയം വരെ. ഇന്ദ്രൻ അത് സ്വീകരിച്ച് പോയി. "ഇന്ദ്രൻ നിന്നെ ചതിച്ചു!" ശല്യൻ നിലവിളിച്ചു. "ഇല്ല, ഞാൻ ചതിച്ചത് ഇന്ദ്രനെയാണ്", കർണൻ പ്രതികരിച്ചു. കർണ്ണൻ ഇന്ദ്രനെ എങ്ങനെ ചതിച്ചുവെന്ന് വായനക്കാരൻ ചിന്തിക്കുമ്പോൾ ഇത് ചിന്തോദ്ദീപകമായ പ്രതികരണമാണ്. ഇന്ദ്രൻ ബാധ്യസ്ഥനും പ്രീതിയും വാമനനുമായിരുന്നു എന്നത് ശരിയാണ്, എന്നാൽ ഇന്ദ്രൻ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടുവെന്ന് കർണൻ എങ്ങനെ കരുതുന്നു എന്നത് ഒരു ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യമാണ്. [12]

കർണൻ ഇന്ദ്രനോട് താൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്തും നൽകാമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുമ്പോൾ, ഇന്ദ്രൻ അവനെ 'മരണമില്ലാത്ത മഹത്വം' നൽകി അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. പതിവുപോലെ, 'ദീർഘകാലം ജീവിക്കൂ' ( സംസ്കൃതം : दीर्घायु भव ) എന്ന പതിവ് അനുഗ്രഹം സ്വീകരിക്കുന്നയാൾ എന്തുകൊണ്ട് നൽകാത്തത് എന്ന് കർണൻ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു. കർണ്ണൻ സംശയാലുക്കളാണെങ്കിലും നിരുപാധികവും അചഞ്ചലവുമായ വിശ്വാസത്തോടെ ദാനം ചെയ്യുന്ന കൃപയോടെ മുന്നോട്ട് പോകുന്നു. കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം, ഇന്ദ്രൻ അയച്ച ഒരു ദൂതൻ വന്ന് ഇന്ദ്രൻ അയച്ചത് അവനു നൽകുന്നു - ലക്ഷ്യത്തെ കൊല്ലുന്നതിൽ പരാജയപ്പെടാത്ത വിംല എന്ന ആയുധം. "ഞാൻ സമ്മാനിച്ചതിന്റെ പ്രതിഫലം ഞാനൊരിക്കലും അന്വേഷിക്കുന്നില്ല" എന്ന് കർണ്ണൻ വീണ്ടും ധീരമായി പ്രതികരിക്കുന്നു. ( സംസ്കൃതം : दत्तस्य न प्रतिगृह्णामि ) പക്ഷേ, "ഒരു ബ്രാഹ്മണന്റെ അഭ്യർത്ഥന കാരണം" താൻ അത് സൂക്ഷിക്കണമെന്ന് ദൂതൻ നിർബന്ധിക്കുന്നു. ( സംസ്‌കൃതം : ननु ब्राह्मणवचनात् गृह्यताम् ) കർണ്ണൻ അംഗീകരിക്കുകയും ശല്യനോട് ഒരിക്കൽ കൂടി തന്റെ രഥം അർജ്ജുനൻ നിൽക്കുന്നിടത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു മ രഥ :) .

അങ്ങനെ, ദുര്യോധനന്റെ ദൂതനിൽ തുടങ്ങുന്ന നാടകം അവസാനിക്കുന്നത് ഇന്ദ്രനിൽ നിന്നുള്ള ദൂതൻ ഉൾപ്പെടുന്ന ഒരു രംഗത്തോടെയാണ്.

കർണൻ

മഹാഭാരതത്തിൽ നൽകിയിരിക്കുന്ന പുരാതന ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും വലിയ യോദ്ധാക്കളിൽ ഒരാളായിരുന്നു കർണൻ . അദ്ദേഹം അംഗരാജ്യത്തിലെ രാജാവായിരുന്നു. മഹാഭാരതം അനുസരിച്ച്, അർജ്ജുനനൊപ്പം ലോകം മുഴുവൻ കീഴടക്കാൻ കഴിവുള്ള ഒരേയൊരു യോദ്ധാവ് കർണ്ണനായിരുന്നു.

കർണ്ണന്റെ ചിത്രീകരണം

കുരുക്ഷേത്രയുദ്ധത്തിന് ഒരു ദിവസം മുമ്പ്, തന്റെ ഭൂതകാലത്തെയും വിശ്വാസത്തെയും കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ കർണ്ണന്റെ മാനസിക വേദനയാണ് നാടകം ചിത്രീകരിക്കുന്നത്. തന്റെ വ്യക്തിത്വത്തെക്കുറിച്ച് ഉറപ്പില്ലാത്ത ഒരു മനുഷ്യന്റെ മാരകമായ വേദനയാണ് നാടകം അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. ഒരു വശത്ത് സാമൂഹിക ശക്തികളുടെ പരിഹാസത്തിനും പ്രശംസയ്ക്കും മറുവശത്ത് വിധിയുടെ പരിഹാസ വെല്ലുവിളികൾക്കുമിടയിൽ തന്റെ സ്ഥാനം കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന അതേ സമയം നായകൻ ധീരനും ദയനീയനുമാണ്.

നാടകത്തിന്റെ ചികിത്സ അതിനെ യാഥാർത്ഥ്യത്തിനപ്പുറം, പ്രഹസനത്തിന്റെ കാരിക്കേച്ചറിനപ്പുറം സ്ഥലത്തിനും സമയത്തിനും അതീതമായി ഇന്നത്തെ സാമൂഹിക യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു മണ്ഡലത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു. അസ്തിത്വത്തിന്റെ ആത്യന്തികമായ ദ്വന്ദ്വത്തിന്റെ സ്വന്തം സ്വയം അന്വേഷിക്കുന്ന സാർവത്രിക മനുഷ്യന്റെ പ്രതീകമായി കർണ്ണൻ ഒരാളുടെ ബോധത്തിൽ നിലകൊള്ളുന്നു.

പ്ലോട്ട്

മഹാഭാരതത്തിന്റെ യുദ്ധക്കളത്തിലെ പതിനൊന്നാം ദിവസം മുതലാണ് പ്രവർത്തന സമയവും സ്ഥലവും.

സൂര്യന്റെ പുത്രനായ മഹാനായ യോദ്ധാവ് കർണ്ണൻ യുദ്ധക്കളത്തിൽ ശക്തനും ശക്തനുമായിരിക്കുന്നതിനുപകരം അസ്വസ്ഥനും വിഷാദവുമായി കാണപ്പെടുന്നു. നാടകം കാരണങ്ങൾ വിശകലനം ചെയ്യുന്നു.

അവന്റെ ജനനം, ജാതി, സാമൂഹിക പദവി എന്നിവയെക്കുറിച്ച് അയാൾ ആശങ്കാകുലനാണ്. അവൻ കുന്തിയുടെയും സൂര്യന്റെയും മകനാണോ, അതോ രാധയുടെയും അധിരഥന്റെയും മകനാണോ? സമൂഹത്തിന്റെ പരിഹാസവും പ്രശംസയും അവന്റെ വ്യക്തിയെയും വിധിയെയും രൂപപ്പെടുത്തുന്നു. മനുഷ്യർ പരസ്‌പരം കൊല്ലുന്ന യുദ്ധത്തിന്റെ അർത്ഥശൂന്യത അവനെ കുറച്ചുനേരം പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. തന്റെ ജയവും തോൽവിയും പരിഗണിക്കാതെ, യുദ്ധം ഒരു യഥാർത്ഥ പാഴ്വസ്തുവാണെന്ന് അദ്ദേഹം പറയുന്നു. ഈ ദർശനം അവന്റെ പ്രക്ഷുബ്ധത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.

തന്റെ ഗുരുവായ പരശുരാമൻ നൽകിയ ശാപത്തെക്കുറിച്ച് കർണ്ണൻ ശല്യനോട് പറയുന്നു. വർത്തമാനകാലത്തിന്റെ ആഖ്യാനവും ഭൂതകാലത്തിന്റെ പ്രവർത്തനവും തമ്മിൽ ബന്ധപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടാണ് ഈ എപ്പിസോഡ് അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. പരശുരാമൻ ഉപദേശിച്ച അസ്ത്രം ആവശ്യമുള്ള സമയത്ത് ശക്തിയില്ലാത്തതായി കാണുന്നു.

കർണ്ണനിൽ നിന്ന് ദിവ്യമായ കവചവും കുണ്ഡലവും കൗശലപൂർവ്വം തട്ടിയെടുക്കുന്ന ഇന്ദ്രന്റെ ബ്രാഹ്മണന്റെ വേഷം തുടർന്നാണ്. കൗശലക്കാരനായ കൃഷ്ണനാണ് തന്ത്രം മുഴുവനും സൂത്രധാരനെന്ന് അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കുകയും തന്റെ വിധി അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇന്ദ്രനിൽ നിന്നുള്ള ദൂതൻ പാണ്ഡവരിൽ ഒരാളെ നശിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്ന ശക്തമായ ആയുധമായ വിമല വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു .

അർജുനന്റെയും കൃഷ്ണന്റെയും വെല്ലുവിളി സ്വീകരിച്ച് പുനരുജ്ജീവിപ്പിച്ച കർണ്ണൻ വീരോചിതമായി ഈ അന്തിമ വിധിയിലേക്ക് പോകുന്നു. അങ്ങനെ ഭാസന്റെ കർണഭാരം എന്ന നാടകം അവസാനിക്കുന്നു.