കരം സിംഗ്
ധീരതയ്ക്കുള്ള ഇന്ത്യയുടെ പരമോന്നത ബഹുമതിയായ പരം വീർ ചക്ര (PVC) നേടിയ ഒരു ഇന്ത്യൻ സൈനികനായിരുന്നു ക്യാപ്റ്റൻ കരം സിംഗ് PVC, MM (15 സെപ്റ്റംബർ 1915 - 20 ജനുവരി 1993)[3] .1941-ൽ സൈന്യത്തിൽ ചേർന്ന സിംഗ് രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ ബർമ്മ കാമ്പെയ്‌നിൽ പങ്കെടുത്തു. 1944-ലെ അഡ്മിൻ ബോക്‌സ് യുദ്ധത്തിൽ അദ്ദേഹം നടത്തിയ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് സൈനിക മെഡൽ ലഭിച്ചു. 1947-ലെ ഇന്ത്യ-പാകിസ്ഥാൻ യുദ്ധത്തിലും അദ്ദേഹം പോരാടി. തിത്‌വാളിന് തെക്ക് റിച്ച്‌മർ ഗലിയിൽ ഒരു ഫോർവേഡ് പോസ്റ്റ് സംരക്ഷിക്കുന്നതിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പങ്കിന് പിവിസി അവാർഡ് ലഭിച്ചു. 1947-ൽ സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തരം ആദ്യമായി ഇന്ത്യൻ പതാക ഉയർത്താൻ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട അഞ്ച് സൈനികരിൽ ഒരാളും അദ്ദേഹമായിരുന്നു. സിംഗ് പിന്നീട് സുബേദാർ പദവിയിലേക്ക് ഉയർന്നു. 1969 സെപ്റ്റംബറിൽ വിരമിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അദ്ദേഹത്തിന് ഓണററി ക്യാപ്റ്റൻ പദവി ലഭിച്ചു.
| Subedar and Honorary Captain Karam Singh PVC, MM | |
|---|---|
 Singh 2000 on a stamp of India | |
| ജനനം | 15 സെപ്റ്റംബർ 1915 Sehna, Barnala, Punjab, India |
| മരണം | 20 ജനുവരി 1993 (പ്രായം 77) Sehna, Barnala, Punjab, India |
| ദേശീയത | British India India |
| വിഭാഗം | British Indian Army Indian Army |
| ജോലിക്കാലം | 1941–1969 |
| പദവി | Subedar Honorary Captain |
| Service number | 22356 (enlisted)[1] JC-6415 (junior commissioned officer)[2] |
| യൂനിറ്റ് | 1st Battalion (1 Sikh) |
| യുദ്ധങ്ങൾ | World War II Indo-Pakistani War of 1947 |
| പുരസ്കാരങ്ങൾ | Param Vir Chakra Military Medal |
ആദ്യകാല ജീവിതം
തിരുത്തുക1915 സെപ്റ്റംബർ 15 ന് ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയിലെ പഞ്ചാബിലെ ബർണാല ജില്ലയിലെ സെഹ്ന ഗ്രാമത്തിൽ ഒരു ജാട്ട് കുടുംബത്തിലാണ് കരം സിംഗ് ജനിച്ചത്. പിതാവ് ഉത്തം സിംഗ് ഒരു കർഷകനായിരുന്നു. സിംഗ് ഒരു കർഷകനാകാൻ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നു എന്നാൽ തന്റെ ഗ്രാമത്തിലെ ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധ സേനാനികളുടെ കഥകളിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം സൈന്യത്തിൽ ചേരാൻ തീരുമാനിച്ചു.[4]ഗ്രാമത്തിൽ പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസം പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം 1941-ൽ അദ്ദേഹം സൈന്യത്തിൽ ചേർന്നു.[5]
സൈനിക ജീവിതം
തിരുത്തുക1941 സെപ്റ്റംബർ 15-ന് അദ്ദേഹം സിഖ് റെജിമെന്റിന്റെ ഒന്നാം ബറ്റാലിയനിൽ ചേർന്നു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ ബർമ്മ കാമ്പെയ്‌നിലെ അഡ്മിൻ ബോക്‌സ് യുദ്ധത്തിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പെരുമാറ്റത്തിനും ധൈര്യത്തിനും സൈനിക മെഡൽ ലഭിച്ചു.[6]ചെറുപ്പത്തിൽ, യുദ്ധത്തിൽ കീർത്തി മുദ്ര ചാർത്തിയ ശിപായിയായ അദ്ദേഹം തന്റെ ബറ്റാലിയനിലെ സഹ സൈനികരിൽ നിന്ന് ബഹുമാനം നേടി. [4]1947-ൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുശേഷം ആദ്യമായി ഇന്ത്യൻ പതാക ഉയർത്താൻ അന്നത്തെ പ്രധാനമന്ത്രി ജവഹർലാൽ നെഹ്‌റു തിരഞ്ഞെടുത്ത അഞ്ച് സൈനികരിൽ ഒരാളായിരുന്നു അദ്ദേഹം.[3]
1947 ലെ യുദ്ധം
തിരുത്തുക1947-ൽ ഇന്ത്യക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചതിന് ശേഷം, കാശ്മീർ നാട്ടുരാജ്യത്തെച്ചൊല്ലി ഇന്ത്യയും പാകിസ്ഥാനും കുറച്ചുകാലം യുദ്ധം ചെയ്തു.[7]സംഘട്ടനത്തിന്റെ പ്രാരംഭ ഘട്ടത്തിൽ, പാക്കിസ്ഥാന്റെ പഷ്തൂൺ ഗോത്രസേനകൾ സംസ്ഥാനത്തിന്റെ അതിർത്തി കടന്ന് തിത്വാൾ ഉൾപ്പെടെ നിരവധി ഗ്രാമങ്ങൾ കൈവശപ്പെടുത്തി.[8] കുപ്‌വാര സെക്ടറിലെ നിയന്ത്രണരേഖയിലുള്ള ആ ഗ്രാമം ഇന്ത്യയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം തന്ത്രപ്രധാനമായ ഒരു പോയിന്റായിരുന്നു.[9]
1948 മെയ് 23 ന് ഇന്ത്യൻ സൈന്യം പാകിസ്ഥാൻ സൈനികരിൽ നിന്ന് തിത്വാൾ പിടിച്ചെടുത്തു, എന്നാൽ പ്രദേശം തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ പാകിസ്ഥാൻ അതിവേഗം പ്രത്യാക്രമണം നടത്തി. ആക്രമണത്തെ ചെറുക്കാൻ കഴിയാതെ ഇന്ത്യൻ സൈന്യം തങ്ങളുടെ സ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്ന് തിത്‌വാൽ പർവതത്തിലേക്ക് പിൻവാങ്ങി. [10]
മാസങ്ങളോളം തിത്‌വാളിലെ യുദ്ധം തുടർന്നപ്പോൾ, പാക്കിസ്ഥാനികൾ നിരാശരാകുകയും ഒക്ടോബർ 13 ന് ഇന്ത്യക്കാരെ അവരുടെ സ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ വൻ ആക്രമണം നടത്തുകയും ചെയ്തു. തിത്‌വാളിന് തെക്ക് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന റിച്ച്‌മർ ഗലിയും തിത്‌വാളിന് കിഴക്ക് നസ്തച്ചൂർ ചുരവും പിടിച്ചെടുക്കുക എന്നതായിരുന്നു അവരുടെ പ്രാഥമിക ലക്ഷ്യം.[10]ഒക്ടോബർ 13-ന് രാത്രി റിച്ച്‌മർ ഗലിയിൽ നടന്ന ഘോരമായ യുദ്ധത്തിൽ, ലാൻസ് നായിക് [a] സിംഗ് ഒരു സിഖ് ഫോർവേഡ് പോസ്റ്റ് കമാൻഡ് ചെയ്യുകയായിരുന്നു.[11]
പാകിസ്ഥാൻ സൈനികരുടെ എണ്ണത്തിൽ നിന്ന് ഒരാൾ എണ്ണത്തിൽ കുറവായ സിഖുകാർ അവരുടെ ആക്രമണങ്ങളെ പലതവണ ചെറുത്തു. അവരുടെ വെടിമരുന്ന് തീർന്നതോടെ, പാകിസ്ഥാൻ ഷെല്ലാക്രമണത്തിന് കീഴിൽ ശക്തിപ്പെടുത്തൽ അസാധ്യമാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്, പ്രധാന കമ്പനിയിൽ ചേരാൻ സിംഗ് തന്റെ ആളുകളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. മറ്റൊരു പട്ടാളക്കാരന്റെ സഹായത്തോടെ, അയാൾക്ക് പരിക്കേറ്റെങ്കിലും പരിക്കേറ്റ രണ്ട് പേരെ കൂടെ കൊണ്ടുവന്നു. കനത്ത പാകിസ്ഥാൻ വെടിവയ്പിൽ, സിംഗ് തന്റെ ആളുകളുടെ മനോവീര്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ഇടയ്ക്കിടെ ഗ്രനേഡുകൾ എറിയുകയും ചെയ്തു. രണ്ടു കൈകളിലും രണ്ടുതവണ മുറിവേറ്റിട്ടും, ഒഴിഞ്ഞുമാറാൻ അദ്ദേഹം വിസമ്മതിക്കുകയും ട്രെഞ്ചുകളുടെ ആദ്യ വരി പിടിക്കുകയും ചെയ്തു.[11]
ആക്രമണത്തിന്റെ അഞ്ചാം തരംഗത്തിൽ, രണ്ട് പാകിസ്ഥാൻ സൈനികർ സിങ്ങിന്റെ മുന്നേറ്റം തടഞ്ഞു. സിംഗ് തന്റെ കിടങ്ങിൽ നിന്ന് ചാടി അവരെ ബയണറ്റ് ഉപയോഗിച്ച് കൊന്നു. ഇത് പാകിസ്ഥാനികളുടെ മനോവീര്യം കെടുത്തി. സിംഗും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആളുകളും മൂന്ന് ശത്രു ആക്രമണങ്ങൾ കൂടി വിജയകരമായി ചെറുത്തു. പാക്കിസ്ഥാൻ സൈന്യം ഒടുവിൽ അവരുടെ സ്ഥാനം പിടിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയാതെ പിൻവാങ്ങി.[11]
Notes
തിരുത്തുക- Footnotes
- ↑ Lance naik is equivalent to lance corporal.
- Citations
- ↑ Cardozo 2003, പുറം. 45.
- ↑ "Part I-Section 4: Ministry of Defence (Army Branch)" (PDF). The Gazette of India. 19 October 1957. p. 263.
- ↑ 3.0 3.1 "Family of second Param Vir Chakra recipient to auction medal". The Hindu. Retrieved 17 April 2017.
- ↑ 4.0 4.1 Cardozo 2003, പുറങ്ങൾ. 44–45.
- ↑ "Death anniversary of Hony Capt Karam Singh today". The Tribune India. Retrieved 17 April 2017.
- ↑ The London Gazette. 16 May 1944. Supplement: 36518. p. 2271
- ↑ Shapiro, Jacob N.; Fair, C. Christine. "Understanding Support for Islamist Militancy in Pakistan" (PDF). Princeton Education. Princeton University. p. 79. Archived from the original (PDF) on 12 September 2014. Retrieved 11 October 2017.
- ↑ Mikaberidze 2011, പുറങ്ങൾ. 393–395.
- ↑ Srivastava, Mihir (31 July 2014). "In the Line of Fire". Open Magazine. Open Media Network Pvt. Ltd. Retrieved 11 October 2017.
- ↑ 10.0 10.1 Chakravorty 1995, പുറം. 60.
- ↑ 11.0 11.1 11.2 Chakravorty 1995, പുറം. 61.
References
തിരുത്തുക- Chakravorty, B.C. (1995), Stories of Heroism: PVC & MVC Winners (in ഇംഗ്ലീഷ്), New Delhi: Allied Publishers, ISBN 978-81-7023-516-3
- Cardozo, Major General Ian (retd.) (2003), Param Vir: Our Heroes in Battle (in ഇംഗ്ലീഷ്), New Delhi: Roli Books, ISBN 978-81-7436-262-9
- Raj, Anthony (2009), Logistics Management for International Business: Text and Case (in ഇംഗ്ലീഷ്), New Delhi: PHI Learning Pvt. Ltd., ISBN 978-81-203-3792-3
- Mikaberidze, Alexander (2011), Conflict and Conquest in the Islamic World (in ഇംഗ്ലീഷ്), ABC-CLIO, ISBN 978-15-988-4336-1