എഡിത്ത് റിഗ്ബി
ഒരു ഇംഗ്ലീഷ്കാരിയായ സഫ്രഗേറ്റും അർസോണിസ്റ്റുമായിരുന്നു എഡിത്ത് റിഗ്ബി (നീ റെയ്‌നർ) (18 ഒക്ടോബർ 1872 - 23 ജൂലൈ 1950). സ്ത്രീകളെയും പെൺകുട്ടികളെയും ബോധവത്കരിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ അവർ പ്രെസ്റ്റണിൽ സെന്റ് പീറ്റേഴ്സ് സ്കൂൾ എന്ന പേരിൽ ഒരു രാത്രി സ്കൂൾ സ്ഥാപിച്ചു. പിന്നീട് ഒരു പ്രമുഖ പ്രവർത്തകയായിത്തീർന്ന അവർ ഏഴു തവണ തടവിലാക്കപ്പെടുകയും നിരവധി തീപിടുത്തങ്ങൾ നടത്തുകയും ചെയ്തു. ക്രിസ്റ്റബെലിന്റെയും സിൽവിയ പാങ്ക്ഹർസ്റ്റിന്റെയും സമകാലികയായിരുന്നു അവർ.
എഡിത്ത് റിഗ്ബി | |
|---|---|
.JPG) 1900 ൽ റിഗ്ബി | |
| ജനനം | 18 October 1872 |
| മരണം | 23 July 1950 (aged 77) |
| വിദ്യാഭ്യാസം | പെൻ‌റോസ് കോളേജ് |
| രാഷ്ട്രീയ കക്ഷി | ലേബർ പാർട്ടി |
| ജീവിതപങ്കാളി(കൾ) | ചാൾസ് റിഗ്ബി |
| കുട്ടികൾ | 1 |
ജീവിതരേഖ
തിരുത്തുക1872 ൽ ലങ്കാഷെയറിലെ പ്രെസ്റ്റണിൽ സെന്റ് ലൂക്ക് ദിനത്തിൽ (ഒക്ടോബർ 18) ജനിച്ച എഡിത്ത് റെയ്‌നർ ഡോ. അലക്സാണ്ടർ ക്ലെമന്റ് റെയ്‌നറുടെ ഏഴു മക്കളിൽ ഒരാളായിരുന്നു. അവർ നോർത്ത് വെയിൽസിലെ പെൻ‌റോസ് കോളേജിൽ പഠിച്ചു.[1][2]
ഡോ. ചാൾസ് റിഗ്ബിയെ വിവാഹം കഴിച്ച അവർ പ്രസ്റ്റണിലെ വിൻക്ലി സ്ക്വയറിൽ താമസിച്ചു. ചെറുപ്പം മുതലേ അവർ തൊഴിലാളിവർഗവും മധ്യവർഗ സ്ത്രീകളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസത്തെ ചോദ്യം ചെയ്തു. വിവാഹശേഷം പ്രാദേശിക മില്ലുകളിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ത്രീകളുടെയും പെൺകുട്ടികളുടെയും ജീവിതം മെച്ചപ്പെടുത്താൻ അവർ കഠിനമായി പരിശ്രമിച്ചു. 1899-ൽ അവർ സെന്റ് പീറ്റേഴ്സ് സ്കൂൾ സ്ഥാപിച്ചു. ഇത് ഈ സ്ത്രീകളെ കണ്ടുമുട്ടാനും 11-ാം വയസ്സിൽ അവസാനിപ്പിക്കുമായിരുന്ന വിദ്യാഭ്യാസം തുടരാനും സഹായിച്ചു.[3][4] അയൽക്കാരുടെ വീടുകളിൽ ദാസന്മാരോട് പെരുമാറുന്നതിനെ അവർ വിമർശിച്ചു. റിഗ്ബിസിന് ദാസന്മാരുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും ഡൈനിംഗ് റൂമിൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കുക, യൂണിഫോം ധരിക്കാതിരിക്കുക തുടങ്ങിയ പാരമ്പര്യേതര സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങൾ അവർക്ക് അനുവദിച്ചു.[5]
ആക്ടിവിസം
തിരുത്തുക1907-ൽ അവർ വിമൻസ് സോഷ്യൽ ആൻഡ് പൊളിറ്റിക്കൽ യൂണിയന്റെ (WSPU) പ്രെസ്റ്റൺ ബ്രാഞ്ച് രൂപീകരിച്ചു.[6] റിഗ്ബി പ്രാദേശിക ഇൻഡിപെൻഡന്റ് ലേബർ പാർട്ടിയിൽ നിന്ന് പുതിയ അംഗങ്ങളെ ശേഖരിക്കുന്ന ഒരു സഫ്രഗെറ്റ് റിക്രൂട്ടറായിരുന്നു. [7]എലീനർ ഹിഗ്ഗിൻസൺ ഉൾപ്പെടെ, അവർ ആജീവനാന്ത സുഹൃത്തായിത്തീർന്നു.[8] 1908-ൽ ക്രിസ്റ്റബെൽ, സിൽവിയ പാൻഖർസ്റ്റ് എന്നിവരോടൊപ്പം ലണ്ടനിലെ പാർലമെന്റ് ഹൗസുകളിലേക്കുള്ള മാർച്ചിൽ റിഗ്ബി പങ്കെടുത്തു. റിഗ്ബി ഉൾപ്പെടെ അൻപത്തിയേഴ് സ്ത്രീകളെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യുകയും ഒരു മാസത്തെ തടവിന് ശിക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു.[4] ഈ സമയത്ത് (അവളുടെ തുടർന്നുള്ള വാചകങ്ങൾ, ആകെ ഏഴ്) റിഗ്ബി നിരാഹാര സമരങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കുകയും നിർബന്ധിത ഭക്ഷണം നൽകുകയും ചെയ്തു.[4][5] 1913 ജൂലൈ 5-ന് ലിവർപൂൾ കോൺ എക്‌സ്‌ചേഞ്ചിൽ ഒരു ബോംബ് സ്ഥാപിക്കുന്നത് അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. 'സ്‌ഫോടനത്തിൽ വലിയ നാശനഷ്ടമൊന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല' എന്ന് പിന്നീട് കോടതിയിൽ പ്രസ്താവിച്ചെങ്കിലും, മിസിസ് റിഗ്ബി കുറ്റക്കാരനാണെന്ന് കണ്ടെത്തി കഠിനാധ്വാനത്തോടെ ഒമ്പത് മാസത്തെ തടവിന് ശിക്ഷിച്ചു.[4][9][10]
പിന്നീടുള്ള ജീവിതം
തിരുത്തുക
ചാമ്പ്യൻ ലാൻകാസ്‌ട്രിയൻസിലെ എലിസബത്ത് ആഷ്‌വർത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, 1888-ൽ, പ്രെസ്റ്റണിൽ സൈക്കിൾ സ്വന്തമാക്കിയ ആദ്യ വനിതയായിരുന്നു റിഗ്ബി.[4] ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്ത്, അവൾ പ്രെസ്റ്റണിനടുത്ത് മാരിഗോൾഡ് കോട്ടേജ് എന്നൊരു കോട്ടേജ് വാങ്ങുകയും യുദ്ധശ്രമങ്ങൾക്കുള്ള ഭക്ഷണം ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കാൻ അത് ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു.[5] റുഡോൾഫ് സ്റ്റെയ്‌നറുടെ പഠിപ്പിക്കലുകൾ പിന്തുടർന്ന്, നീളം കുറഞ്ഞ മുടിയും പുരുഷന്മാരുടെ വസ്ത്രങ്ങളും ധരിച്ച അവൾ പഴങ്ങളും പച്ചക്കറികളും വളർത്തുകയും മൃഗങ്ങളെയും തേനീച്ചകളെയും വളർത്തുകയും ചെയ്തു. അവളുടെ കുടിലിൽ തന്നോടൊപ്പം താമസിച്ചിരുന്ന ഭർത്താവുമായി അവർ സന്തോഷകരമായ ദാമ്പത്യജീവിതം നയിച്ചു.[4]അവർ സാൻഡി എന്ന മകനെ ദത്തെടുത്തു.[4]1920-കളിൽ, റിഗ്ബി ഹട്ടൺ ആൻഡ് ഹോവിക്ക് വിമൻസ് ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ സ്ഥാപക അംഗവും പ്രസിഡന്റുമായിരുന്നു.[5]റിഗ്ബി ഒരു സസ്യാഹാരിയായി.[11][12]
1926-ൽ, ചാൾസ് റിഗ്ബി വിരമിച്ചു, ദമ്പതികൾ നോർത്ത് വെയിൽസിലെ ലാൻറോസിന് പുറത്ത് എർഡ്മുത്ത് എന്ന പേരിൽ ഒരു പുതിയ വീട് നിർമ്മിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, അത് പൂർത്തിയാകുന്നതിന് മുമ്പ് ചാൾസ് മരിച്ചു, 1926 അവസാനത്തോടെ എഡിത്ത് ഒറ്റയ്ക്ക് അവിടേക്ക് മാറി. അവൾ സ്റ്റെയ്‌നറുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ തുടർന്നു, സ്വന്തമായി ഒരു "ആന്ത്രോപോസോഫിക്കൽ സർക്കിൾ" രൂപീകരിക്കുകയും ന്യൂയോർക്കിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു വിദ്യാലയം സന്ദർശിക്കുകയും ചെയ്തു.[13][4][8] വാർദ്ധക്യത്തിൽ അവൾ ആരോഗ്യകരമായ ഒരു ജീവിതശൈലി ആസ്വദിച്ചു. കടലിൽ കുളിച്ചു, എല്ലാ ദിവസവും അതിരാവിലെ നടക്കുകയും ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്തു.[4] അവൾ ഒടുവിൽ പാർക്കിൻസൺസ് രോഗം ബാധിച്ച് 1950-ൽ എർഡ്മുത്തിൽ വച്ച് മരിച്ചു.[13][4]
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ Crawford, Elizabeth (2001). The Women's Suffrage Movement: a reference guide, 1866–1928. Routledge. pp. 598–599. ISBN 0-415-23926-5.
- ↑ Hesketh, Phoebe (1992). My Aunt Edith, The Story of a Preston Suffragette. Preston: Lancashire County Books. pp. 1–13. ISBN 1-871236-12-6.
- ↑ Roberts, Marian. "Biography of Mrs Edith Rigby". WinckleySquare.org.uk. Retrieved 31 May 2007.
- ↑ 4.00 4.01 4.02 4.03 4.04 4.05 4.06 4.07 4.08 4.09 Ashworth, Elizabeth (2006). Champion Lancastrians. Sigma Leisure. pp. 79–82. ISBN 1-85058-833-3.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 Oldfield, Sybil (1994). This Working-day World: women's lives and culture(s) in Britain, 1914–1945. Taylor & Francis. p. 29. ISBN 0-7484-0108-3.
- ↑ "Avenham Walks – Stop 7 – Edith Rigby". Avenham Walks. Archived from the original on 8 February 2007. Retrieved 31 May 2007.
- ↑ Atkinson, Diane (2018). Rise Up Women! The Remarkable Lives of the Suffragettes. Bloomsbury. ISBN 9781408844069.
- ↑ 8.0 8.1 8.2 Gilroy Wilkinson, Peter. "Edith Rigby: the later years" (PDF). Prestonhistoricalsociety.org.uk. Preston Historical Society. Archived from the original (PDF) on 2022-12-23. Retrieved 1 May 2019.
- ↑ Mrs Rigby committed to trial, The Times, 18 July 1913, page 14, column c.
- ↑ ‘The Explosion At Liverpool Exchange’, The Times, 31 July 1913, p. 8.
- ↑ Crawford, Elizabeth (2001). The Women's Suffrage Movement: a reference guide, 1866–1928. Routledge. pp. 598–599. ISBN 0-415-23926-5.
- ↑ Hesketh, Phoebe (1992). My Aunt Edith, The Story of a Preston Suffragette. Preston: Lancashire County Books. pp. 1–13. ISBN 1-871236-12-6.
- ↑ 13.0 13.1 Brown, Heloise. "Rigby [née Rayner], Edith". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/50080. (Subscription or UK public library membership required.)
പുറംകണ്ണികൾ
തിരുത്തുക- Edith Rigby plaques recorded on openplaques.org