അപ്പോള്ളോനിനും ഡയോനിഷ്യനും

ഗ്രീക്ക് പുരാണങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള അപ്പോളോയുടെയും ഡയോനിസസിന്റെയും രൂപങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ദ്വൈതതയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ദാർശനികവും സാഹിത്യപരവുമായ ആശയങ്ങളാണ് അപ്പോളോണിയൻ, ഡയോനിഷ്യൻ. ഫ്രെഡറിക് നീച്ചെയുടെ ദുരന്തത്തിന്റെ ജനനം എന്ന കൃതിയാണ് ഇതിന്റെ പ്രചാരത്തിന് വ്യാപകമായി അവകാശപ്പെടുന്നത്, ഇതിന് മുമ്പ് ഈ പദങ്ങൾ ഉപയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും, [1] കവി ഫ്രെഡറിക് ഹോൾഡർലിൻ, ചരിത്രകാരൻ ജോഹാൻ ജോക്കിം വിൻകൽമാൻ തുടങ്ങിയവരുടെ രചനകൾ പോലെ. 1608 -ൽ എഡ്വേർഡ് ടോപ്സെലിന്റെ സുവോളജിക്കൽ ഗ്രന്ഥമായ ദി ഹിസ്റ്ററി ഓഫ് സർപ്പന്റിൽ ഡയോനിഷ്യൻ എന്ന പദം കാണപ്പെടുന്നു. [2] പാശ്ചാത്യ തത്ത്വചിന്തയിലും സാഹിത്യത്തിലും ഈ ആശയം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുകയും ചർച്ച ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.

അപ്പോളോ (ഇടത്), ഡയോനിസസ് (വലത്) എന്നിവയുടെ മാർബിൾ പ്രതിമ

ഗ്രീക്ക് പുരാണങ്ങളിൽ, അപ്പോളോയും ഡയോനിസസും സ്യൂസിന്റെ മക്കളാണ്. അപ്പോളോ സൂര്യന്റെ ദൈവമാണ്, യുക്തിസഹമായ ചിന്തയുടെയും ക്രമത്തിന്റെയും, യുക്തി, വിവേകം, പരിശുദ്ധി എന്നിവയെ ആകർഷിക്കുന്നു. വൈനിന്റെയും നൃത്തത്തിന്റെയും, യുക്തിരാഹിത്യത്തിന്റെയും അരാജകത്വത്തിന്റെയും, വികാരങ്ങളോടും സഹജാവബോധങ്ങളോടും ഉള്ള ദൈവമാണ് ഡയോനിസസ്. പുരാതന ഗ്രീക്കുകാർ രണ്ട് ദൈവങ്ങളെയും എതിരാളികളോ എതിരാളികളോ ആയി കണക്കാക്കിയിരുന്നില്ല, എന്നിരുന്നാലും അവ പലപ്പോഴും പ്രകൃതിയാൽ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.