ശ്രീ ബദുഗ മഹാരാജ
പടിഞ്ഞാറൻ ജാവയിലെ ഹിന്ദു സുന്ദ രാജ്യത്തിന്റെ മഹാനായ രാജാവായിരുന്നു ശ്രീ ബദുഗ മഹാരാജ (സുന്ദനീസ്: ᮞᮢᮤ ᮘᮓᮥᮌ ᮙᮠᮛᮏ) അല്ലെങ്കിൽ സങ് രതു ജയദേവത (ജനനം 1401) 1482 മുതൽ 1521 വരെ തന്റെ തലസ്ഥാനമായ പകുവാൻ പജാജരനിൽ ഭരിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം തന്റെ രാജ്യത്തിന് മഹത്വവും സമൃദ്ധിയും കൊണ്ടുവന്നു.[1]:393
ജയദേവത രാജാവ് കൂടെക്കൂടെ സുന്ദയിലെ അർദ്ധ-ഇതിഹാസ മഹാനായ രാജാവായ സിലിവാംഗി രാജാവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു. ശ്രീ ബഡുഗയുടെ ഭരണം സുന്ദനീസ് ആളുകൾക്കിടയിൽ സമാധാനത്തിന്റെയും സമൃദ്ധിയുടെയും യുഗമായി ഓർമ്മിക്കപ്പെട്ടു. ചില ചരിത്രകാരന്മാർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നത് സുന്ദനീസ് വാമൊഴി പാരമ്പര്യത്തിലും സാഹിത്യത്തിലും പ്രശസ്തനായ പജാജരനിലെ ഇതിഹാസ രാജാവായ സിലിവാങ്കി യഥാർത്ഥത്തിൽ അദ്ദേഹത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്.[2]:12 എന്നിരുന്നാലും, മറ്റ് ചരിത്രകാരന്മാർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നത് സിലിവാങ്കി രാജാവ് മറ്റ് സുന്ദ രാജാവിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടിരിക്കാം എന്നാണ്.[1]:415
ചരിത്രരചന
തിരുത്തുകഅദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലത്തെ ചരിത്രപരമായ രേഖകൾ ബോഗോറിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ ബട്ടുതുലിസ് ലിഖിതത്തിൽ കാണാം. അവിടെ അദ്ദേഹം തന്റെ ഔപചാരിക ശൈലിയിലുള്ള ശ്രീ ബഡുഗ മഹാരാജ രതു ഹാജി ദി പക്വാൻ പജാജരൻ ശ്രീ സാങ് രതു ദേവതയെന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു. ഈ ലിഖിതം സൃഷ്ടിച്ചത് ശ്രീ ബഡുഗയുടെ ഭരണകാലത്തല്ല, പിന്നീട് 1533-ൽ ശ്രീ ബഡുഗയുടെ മകൻ സുരവിസ രാജാവ്, അന്തരിച്ച പിതാവിനെ ബഹുമാനിക്കാനും സ്മരിക്കാനുമാണ് സൃഷ്ടിച്ചത്.[3]
ഭരണം
തിരുത്തുകസ്റ്റൈലൈസ്ഡ് നാമം: ശ്രീ ബഡുഗ മഹാരാജാ രതു ഹാജി ദി പക്വാൻ പജാജരൻ ശ്രീ സാങ് രതു ദേവത എന്നതിന്റെ അർത്ഥം "പകുവാൻ പജാജരനിലെ മഹനീയ മഹാരാജാവ്, ദേവതകളുടെ രാജാവ്" എന്നാണ്. മിക്ക സാഹിത്യങ്ങളും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേര് ശ്രീ ബഡുഗ മഹാരാജ എന്നാണ് അംഗീകരിക്കുന്നത്. മറ്റുള്ളവർ ഇത് രാജാവിനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാനുള്ള പദവി മാത്രമാണെന്ന് വാദിക്കുന്നു. കാരണം ബഡുഗ രാജാക്കന്മാരുടെ പാദരക്ഷയായ പാദുകയുമായി യോജിക്കുന്നു. ഹിന്ദു മര്യാദകൾ അനുസരിച്ച് രാജാവ് വളരെ ഉയർന്നതാണ്. സാധാരണ ജനങ്ങൾ രാജാവിനെ നേരിട്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേര് വിളിക്കരുത്. മറിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചെരുപ്പിലൂടെയാണ്. അങ്ങനെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ പേര് സങ് രതു ജയ ദേവത എന്നാണ്.
ബട്ടുതുലിസ് ലിഖിതമനുസരിച്ച്, റഹ്യാങ് നിസ്കലയുടെ മകനും റഹ്യാങ് നിസ്കല വാസ്തു കാങ്കനയുടെ ചെറുമകനുമാണ്. ജയദേവത രാജാവ് സുന്ദയുടെയും ഗലുഹിന്റെയും ഏകീകൃത രാജ്യത്തിന്റെ രാജാവായി. അദ്ദേഹം തലസ്ഥാന നഗരം കവാലി ഗലുഹിൽ നിന്ന് പകുവാൻ പജാജരനിലേക്ക് മാറ്റി. പാന്റൂൺ ഇതിഹാസങ്ങളിലൊന്ന്, ഭർത്താവ് കാത്തിരിക്കുന്ന പുതിയ തലസ്ഥാനമായ പകുവാൻ പജാജരനിലേക്ക് പോകുന്ന അംബേത്കാസി രാജ്ഞിയുടെയും അവരുടെ കൊട്ടാരത്തിലെയും മനോഹരമായ ഒരു രാജകീയ ഘോഷയാത്രയെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായി പറയുന്നു.
രാജാവ് നിരവധി പൊതു പദ്ധതികളിൽ ഏർപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് ബട്ടുതുലിസ് ലിഖിതങ്ങൾ പരാമർശിക്കുന്നു. മറ്റുള്ളവയിൽ പകുവാനിൽ (ആധുനിക ബോഗോർ) തന്റെ തലസ്ഥാനത്തിന് ചുറ്റും മതിൽ സ്ഥാപിക്കുകയും പ്രതിരോധ കിടങ്ങ് കുഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഗുഗുനുംഗൻ മതപരമായ പവിത്രമായ കുന്നുകൾ നിർമ്മിച്ചു. ബലേ അല്ലെങ്കിൽ പവലിയനുകൾ നിർമ്മിച്ചു. സമിദ വനം ഒരു സംരക്ഷണ വനമായി സൃഷ്ടിച്ചു. അദ്ദേഹം ഒരു ഡാം പണിയുകയും സംഘ്യാങ് തലഗ രേണ മഹാവിജയ എന്ന തടാകം സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ തടാകം നെല്ല് കാർഷിക ആവശ്യത്തിനുള്ള ഹൈഡ്രോളിക് പദ്ധതിയായും അദ്ദേഹത്തിന്റെ തലസ്ഥാന നഗരത്തെ മനോഹരമാക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു വിനോദ തടാകമായും പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
കുറിപ്പുകൾ
തിരുത്തുക- ↑ 1.0 1.1 Marwati Djoened Poesponegoro; Nugroho Notosusanto (2008). Sejarah Nasional Indonesia: Zaman Kuno (in Indonesian). Balai Pustaka. ISBN 978-9794074084. OCLC 318053182.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ Muhsin Z., Mumuh (2012). "Sri Baduga Maharaja (1482-1521), Tokoh Sejarah yang Memitos dan Melegenda" (PDF). Jurusan Sejarah Fakultas Sastra Universitas Padjadjaran, Jatinangor (in ഇന്തോനേഷ്യൻ). Archived from the original (PDF) on 2021-06-07. Retrieved 2022-11-07.
- ↑ "Prasasti Batutulis, Arsip Kota Bogor". Archived from the original on 2011-07-21. Retrieved 2022-11-07.
അവലംബം
തിരുത്തുക- Atja (1968), Tjarita Parahijangan: Titilar Karuhun Urang Sunda Abad Ka-16 Masehi. Bandung: Jajasan Kebudajaan Nusalarang.
- Berg, C.C., (1938), "Javaansche Geschiedschrijving" dalam F.W. Stapel (ed.,) Geschiedenis van Nederlandsch Indie. Jilid II:7-48. Amsterdam. Diterjemahkan oleh S.Gunawan (1974), Penulisan Sejarah Jawa, Jakarta: Bhratara.
- Brandes, J.L.A., (1911) "Babad Tjerbon" Uitvoerige inhouds-opgave en Noten door Wijlen Dr.J.L.A.Brandes met inleiding en tekst, uitgegeven door Dr.DA.Rinkes. VBG. LIX. Tweede Druk. Albrecht & Co. -'sGravenhage.
- Djoko Soekiman (1982), Keris Sejarah dan Funsinya. Depdikbud-BP3K Yogyakarta. Proyek Javanologi.
- Girardet, Nikolaus et al. (1983),Descriptive Catalogue of the Javanese Manuscripts. Wiesbaden: Franz Steiner Verlag.
- Graaf, H.J. (1953), Over het Onstaant de Javaanse Rijkskroniek. Leiden.
- Olthof, W.L. ed., (1941), Poenika Serat Babad Tanah Djawi Wiwit Saking Adam Doemoegi ing Taoen 1647. 'Gravenhage.
- Padmasusastra, Ki (1902), Sajarah Karaton Surakarta-Ngayogyak arta. Semarang-Surabaya: Van Dorp.
- Pigeaud, Th. G.Th., (1967–1980), Literature of Java, 4 Jilid. The Hague: Martinus Nijhoff.
- Pradjasujitna, R.Ng., (1956), Tjatatan Ringkas Karaton Surakarta. Cetakan Ketiga. Sala: Tigalima.
- Ricklefts, M.C dan p. Voorhoeve (1977), Indonesian Manuscripts in Great Britain, Oxford university Press.
- Sartono Kartodirdjo et al., (1975), Sejarah Nasional Indonesia II. Departemen Pendidikan dan Kebudayaan. Jakarta. PN Balai Pustaka.
- Sumodiningrat Mr.B.P.H., (1983), Pamor Keris. depdiknud BP3K. Yogyakarta: Proyek Javanologi.