ജദുനാഥ് സിംഗ്
1947-ലെ ഇന്ത്യ-പാകിസ്ഥാൻ യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുക്കുകയും മരണാനന്തരം പരമവീര ചക്ര നൽകി ആദരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്ത ഒരു ഇന്ത്യൻ സൈനികനായിരുന്നു ജദുനാഥ് സിംഗ് (1916-1948) .
| Naik Jadunath Singh PVC | |
|---|---|
| പ്രമാണം:Jadunath Singh PVC.jpg | |
| ജനനം | 21 നവംബർ 1916 Khajuri, Shahjahanpur, (now Uttar Pradesh) |
| മരണം | 6 ഫെബ്രുവരി 1948 (പ്രായം 31) Tain Dhar, Nowshera, Jammu and Kashmir |
| ദേശീയത | British India India |
| വിഭാഗം | British Indian Army Indian Army |
| ജോലിക്കാലം | 1941–1948 |
| പദവി | Naik |
| Service number | 27373[1] |
| യൂനിറ്റ് | 1st Battalion, Rajput Regiment |
| യുദ്ധങ്ങൾ | Second World War Indo-Pakistani War of 1947 |
| പുരസ്കാരങ്ങൾ | Param Vir Chakra |
1941-ൽ ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യൻ ആർമിയിൽ ചേർന്ന സിംഗ് രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിൽ ജപ്പാൻകാർക്കെതിരെ ബർമ്മയിൽ പോരാടുകയും പിന്നീട് 1947-ലെ ഇന്ത്യ-പാകിസ്ഥാൻ യുദ്ധത്തിൽ ഇന്ത്യൻ സൈന്യത്തിൽ അംഗമാകുകയും ചെയ്തു. 1948 ഫെബ്രുവരി 6-ന് നൗഷഹ്‌റയുടെ വടക്കുള്ള ടെയിൻ ധറിൽ നടന്ന ഒരു പ്രവർത്തനത്തിന് നായിക് സിംഗിന് പരമവീര ചക്ര ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഒമ്പത് പേരുള്ള ഫോർവേഡ് സെക്ഷൻ പോസ്റ്റാണ് സിംഗ് നയിച്ചത്. മുന്നേറുന്ന പാകിസ്ഥാൻ സേനയുടെ എണ്ണം കൂടുതലാണെങ്കിലും, പോസ്റ്റിനെ മറികടക്കാനുള്ള പാകിസ്ഥാൻ സേനയുടെ മൂന്ന് ശ്രമങ്ങളെ പ്രതിരോധിക്കാൻ സിംഗ് തന്റെ ആളുകളെ നയിച്ചു. രണ്ടാമത്തെ ആക്രമണത്തിനിടെയാണ് സിംഗിന് പരിക്കേറ്റത്. ഒരു സ്റ്റെൻ തോക്കുപയോഗിച്ച്, നിശ്ചയദാർഢ്യത്തോടെ അദ്ദേഹം ആക്രമണകാരികളെ പിൻവലിക്കാൻ ഇടയാക്കുന്ന മൂന്നാമത്തെ ആക്രമണം ഒറ്റയ്‌ക്ക് നടത്തി. അതിലൂടെ അദ്ദേഹം കൊല്ലപ്പെട്ടു. ഷാജഹാൻപൂരിലെ ഒരു സ്‌പോർട്‌സ് സ്റ്റേഡിയവും ഒരു ക്രൂഡ് ഓയിൽ ടാങ്കറും സിംഗിന്റെ പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്.
ആദ്യകാല ജീവിതം
തിരുത്തുക1916 നവംബർ 21-ന് ഉത്തർപ്രദേശിലെ ഷാജഹാൻപൂരിലെ ഖജൂരി ഗ്രാമത്തിൽ ഒരു റാത്തോഡ് രജപുത്ര കുടുംബത്തിലാണ് സിംഗ് ജനിച്ചത്.[2]കർഷകനായ ബീർബൽ സിംഗ് റാത്തോഡിന്റെയും ജമുന കൻവാറിന്റെയും മകനായി ആറ് സഹോദരന്മാരും ഒരു സഹോദരിയുമുള്ള എട്ട് മക്കളിൽ മൂന്നാമനായിരുന്നു അദ്ദേഹം.[1][3][4]
സിംഗ് തന്റെ ഗ്രാമത്തിലെ ഒരു പ്രാദേശിക സ്കൂളിൽ നാലാം വർഷം വരെ പഠിച്ചുവെങ്കിലും കുടുംബത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി കാരണം അദ്ദേഹത്തിന് കൂടുതൽ വിദ്യാഭ്യാസം തുടരാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കുട്ടിക്കാലത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗസമയവും ഫാമിന് ചുറ്റുമുള്ള കാർഷിക ജോലികളിൽ കുടുംബത്തെ സഹായിക്കാനാണ് അദ്ദേഹം ചെലവഴിച്ചത്. വിനോദത്തിനായി അദ്ദേഹം ഗുസ്തിയിലേർപ്പെടുകയും ഒടുവിൽ തന്റെ ഗ്രാമത്തിലെ ഗുസ്തി ചാമ്പ്യനായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഹിന്ദു ദൈവമായ ഹനുമാനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വഭാവത്തിനും ക്ഷേമത്തിനും "ഹനുമാൻ ഭഗത് ബാൽ ബ്രഹ്മചാരി" എന്ന വിളിപ്പേര് ലഭിച്ചു. സിംഗ് വിവാഹം കഴിച്ചിട്ടില്ല.[3]
സൈനിക ജീവിതം
തിരുത്തുക
1941 നവംബർ 21-ന് രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്ത്, ഫത്തേഗഡ് റെജിമെന്റൽ സെന്ററിൽ സിംഗ് ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യൻ ആർമിയുടെ ഏഴാമത്തെ രജപുത്ര റെജിമെന്റിൽ ചേർന്നു. പരിശീലനം പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം സിംഗിനെ റെജിമെന്റിന്റെ ഒന്നാം ബറ്റാലിയനിലേക്ക് നിയമിച്ചു. 1942-ന്റെ അവസാനത്തിൽ ജപ്പാൻകാർക്കെതിരെ അവർ യുദ്ധം ചെയ്ത ബർമ്മ കാമ്പെയ്‌നിനിടെ, അരാകാൻ പ്രവിശ്യയിലേക്ക് [എ] ബറ്റാലിയൻ വിന്യസിക്കപ്പെട്ടു. 14-ആം ഇന്ത്യൻ ഇൻഫൻട്രി ഡിവിഷനിലേക്ക് നിയോഗിക്കപ്പെട്ട 47-ാമത് ഇന്ത്യൻ ഇൻഫൻട്രി ബ്രിഗേഡിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു ബറ്റാലിയൻ. 1942-ന്റെ അവസാനത്തിലും 1943-ന്റെ തുടക്കത്തിലും മയൂ പർവതനിരകൾക്ക് ചുറ്റും യുദ്ധം ചെയ്തു. അക്യാബ് ദ്വീപ് തിരിച്ചുപിടിക്കാനുള്ള ഒരു ഓപ്പറേഷന്റെ ഭാഗമായി മയൂ പെനിൻസുലയിൽ നിന്ന് ഡോൺബൈക്കിലേക്ക് മുന്നേറി. 1942 ഡിസംബറിൽ കോണ്ടൻ എന്ന ഗ്രാമങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിന് ചുറ്റും രജപുത്രർ തടഞ്ഞുവെച്ചെങ്കിലും മുന്നേറ്റം സാവധാനം ഡോൺബാക്കിലേക്ക് തുടർന്നു. അവിടെയാണ് ബ്രിഗേഡിന്റെ ആക്രമണം നിലച്ചത്. തുടർന്ന് 55-ാമത് ഇന്ത്യൻ ഇൻഫൻട്രി ബ്രിഗേഡ് 1943 ഫെബ്രുവരി ആദ്യം അവരെ മോചിപ്പിച്ചു. ഏപ്രിൽ ആദ്യം ജാപ്പനീസ് പ്രത്യാക്രമണം നടത്തി. 47-ആം ബ്രിഗേഡ് ഇൻഡാന് ചുറ്റും വിച്ഛേദിക്കപ്പെട്ടു. ഒടുവിൽ സഖ്യശക്തികളിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകാൻ ചെറുസംഘങ്ങളായി പിരിഞ്ഞു. ബ്രിഗേഡിലെ അവശേഷിക്കുന്ന അംഗങ്ങൾ ഇന്ത്യയിലേക്ക് മടങ്ങി.[5][6]1945-ൽ, സിംഗിന്റെ ബറ്റാലിയനെ 2-ആം ഇന്ത്യൻ ഇൻഫൻട്രി ബ്രിഗേഡിലേക്ക് നിയോഗിക്കുകയും ആൻഡമാൻ നിക്കോബാർ ദ്വീപുകളുടെ പ്രതിരോധം ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തു. 1945 ഒക്ടോബർ 7-ന് കീഴടങ്ങിയ ജാപ്പനീസ് സൈന്യം ഈ ദ്വീപുകൾ ഭാഗികമായി കൈവശപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. ഇന്ത്യയിലേക്ക് മടങ്ങിയ ശേഷം, സിംഗ് നായ്ക് (കോർപ്പറൽ) പദവിയിലേക്ക് ഉയർത്തപ്പെട്ടു. വിഭജനത്തിനുശേഷം, ഇന്ത്യൻ സൈന്യത്തിൽ ഏഴാമത്തെ രജപുത്ര റെജിമെന്റ് സജ്ജീകരിച്ചു. സിംഗ് പുതുതായി ആരംഭിച്ച ഇന്ത്യൻ റെജിമെന്റിൽ തുടരുകയും അതിന്റെ ഒന്നാം ബറ്റാലിയനിൽ സേവനം തുടരുകയും ചെയ്തു.[7]
1947 ലെ യുദ്ധം
തിരുത്തുക1947 ഒക്ടോബറിൽ, ജമ്മു കാശ്മീരിൽ പാകിസ്ഥാൻ ആക്രമണവിമാനം നടത്തിയ ആക്രമണത്തെത്തുടർന്ന്, ഇന്ത്യൻ ക്യാബിനറ്റിന്റെ പ്രതിരോധ സമിതി സൈനിക ആസ്ഥാനത്തോട് സൈനിക പ്രതികരണം നടത്താൻ നിർദ്ദേശിച്ചു. നിർദ്ദേശപ്രകാരം ആക്രമണവിമാനത്തെ തുരത്താൻ സൈന്യം നിരവധി ഓപ്പറേഷനുകൾ ആസൂത്രണം ചെയ്തു. അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു ഓപ്പറേഷനിൽ, രാജ്പുത് റെജിമെന്റ് ഘടിപ്പിച്ച 50-ാം പാരാ ബ്രിഗേഡിന് നൗഷഹ്‌റയെ സുരക്ഷിതമാക്കാനും നവംബർ പകുതിയോടെ ജങ്കാറിൽ ഒരു താവളം സ്ഥാപിക്കാനും ഉത്തരവിട്ടു.[8]
Notes
തിരുത്തുകFootnotes
Citations
- ↑ 1.0 1.1 Chakravorty 1995, pp. 56–57.
- ↑ Rawat 2014, p. 45.
- ↑ 3.0 3.1 Reddy 2007, p. 24.
- ↑ "Param Vir Chakra winners since 1950". Indiatimes News Network. 25 ജനുവരി 2008. Archived from the original on 18 ഒക്ടോബർ 2016. Retrieved 26 സെപ്റ്റംബർ 2016 – via The Times of India.
- ↑ Jeffreys 2013, pp. 41–42.
- ↑ Allen 2000, pp. 97–109.
- ↑ Reddy 2007, pp. 24–25.
- ↑ Cardozo 2003, p. 46.
References
തിരുത്തുക- Allen, Louis (2000) [1984], Burma: The Longest War 1941–45, London: Phoenix Press, ISBN 1-84212-260-6
- Cardozo, Major General Ian (retd.) (2003), Param Vir: Our Heroes in Battle (in ഇംഗ്ലീഷ്), New Delhi: Roli Books, ISBN 978-81-7436-262-9
- Chakravorty, B.C. (1995), Stories of Heroism: PVC & MVC Winners (in ഇംഗ്ലീഷ്), New Delhi: Allied Publishers, ISBN 978-81-7023-516-3
- Rawat, Rachna Bisht (2014). The Brave: Param Vir Chakra Stories. Penguin Books India Private Limited. ISBN 9780143422358.
- Jackson, Ashley (2006), The British Empire and the Second World War (in ഇംഗ്ലീഷ്), London: A&C Black, ISBN 978-1-85285-417-1
- Jeffreys, Alan (2013), The British Army in the Far East 1941–1945, Oxford: Osprey Publishing, ISBN 978-1-4728-0248-4
- Reddy, Kittu (2007), Bravest of the Brave: Heroes of the Indian Army (in ഇംഗ്ലീഷ്), New Delhi: Prabhat Prakashan, ISBN 978-81-87100-00-3
- Suryanarayan, V. (1994), Andaman and Nicobar Islands, Challenges of Development (in ഇംഗ്ലീഷ്), New Delhi, Michigan: Konark Publishers-University of Michigan, ISBN 978-81-220-0338-3