എയർ ഫ്രാൻസ്
ഫ്രാൻസിന്റെ പതാകാവാഹിയായ വിമാനകമ്പനിയാണ് എയർ ഫ്രാൻസ്. ഇംഗ്ലീഷ്: Air France (French pronunciation: [ɛːʁ fʁɑ̃s];ട്രൊംബ്ലെ ഒങ് ഫ്രാൻസിലാണ് ഇതിന്റെ മുഖ്യകാര്യാലയം. എയർ ഫ്രാൻസ്-കെ.എൽ.എം. സംഘത്തിന്റെ സഹസ്ഥാപനവും സ്കൈ ടീം ഗ്ലോബൽ കൂട്ടായ്മയുടെ സ്ഥാപക അംഗവുമാണ് എയർ ഫ്രാൻസ്. 2013 സ്ഥിതിവിവര കണക്കനുസരിച്ച് ഫ്രാൻസിനകത്ത് 36 ലക്ഷ്യസ്ഥാനങ്ങളിലേക്കും ലോകവ്യാപകമായി 78 രാജ്യങ്ങളിലായി 175 ലക്ഷ്യസ്ഥാനങ്ങളിലേക്കും എയർ ഫ്രാൻസ് വിമാന സർവീസ് നടത്തുന്നു. 2019ലെ കണക്കനുസരിച്ച് 46,803,000 യാത്രക്കാരെ എയർ ഫ്രാൻസ് കൈകാര്യം ചെയ്തു.
 | ||||
| ||||
| തുടക്കം | 7 ഒക്ടോബർ 1933 | |||
|---|---|---|---|---|
| ഹബ് | ||||
| Focus cities | ||||
| ഫ്രീക്വന്റ് ഫ്ലയർ പ്രോഗ്രാം | Flying Blue | |||
| Alliance | ||||
| ഉപകമ്പനികൾ |
| |||
| Fleet size | 213 | |||
| ലക്ഷ്യസ്ഥാനങ്ങൾ | 211 | |||
| മാതൃ സ്ഥാപനം | Air France–KLM | |||
| ആസ്ഥാനം | Roissypôle, Charles de Gaulle Airport Tremblay-en-France, France | |||
| പ്രധാന വ്യക്തികൾ | Anne Rigail (CEO)[2] | |||
| വരുമാനം | €16.1 billion (2018)[3] | |||
| പ്രവർത്തന വരുമാനം | €266 million (2018)[3] | |||
| തൊഴിലാളികൾ | 84,602[4] | |||
| വെബ്‌സൈറ്റ് | airfrance | |||
എയർ ഓറിയൻറ്, എയർ യൂണിയൻ, എയർലൈൻ ജനറൽ കമ്പനി, ഇന്റർനാഷണൽ എയർ നാവിഗേഷൻ കമ്പനി (സിഡ്ന), സൊസൈറ്റി ഗെനാരേൽ ഏരിയൻ (എസ്‌ജി‌ടി‌എ) എന്നിവയുടെ ലയനത്തിൽ നിന്ന് 1933 ഒക്ടോബർ 7 ന് എയർ ഫ്രാൻസ് രൂപീകരിച്ചു. ശീതയുദ്ധകാലത്ത്, 1950 മുതൽ 1990 വരെ, ജർമ്മനിയിൽ വെസ്റ്റ് ബെർലിനിലെ ടെമ്പെൽഹോഫ്, ടെഗൽ വിമാനത്താവളങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന മൂന്ന് അനുബന്ധ സഖ്യ ഷെഡ്യൂൾ എയർലൈനുകളിൽ ഒന്നായിരുന്നു ഇത്. 1990 ൽ ഫ്രഞ്ച് ആഭ്യന്തര വിമാനക്കമ്പനിയായ എയർ ഇന്റർ, അന്താരാഷ്ട്ര എതിരാളി യുടിഎ - യൂണിയൻ ഡി ട്രാൻസ്പോർട്ട് ഏരിയൻസ് എന്നിവയുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഏറ്റെടുത്തു. 2003 ൽ കെ‌എൽ‌എമ്മുമായി ലയിപ്പിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഏഴ് പതിറ്റാണ്ടായി ഫ്രാൻസിന്റെ പ്രാഥമിക ദേശീയ പതാക വാഹകനായി ഇത് പ്രവർത്തിച്ചു.
2018 ൽ എയർ ഫ്രാൻസും അതിന്റെ പ്രാദേശിക അനുബന്ധ കമ്പനിയായ ഹോപ്പും 51.4 ദശലക്ഷം യാത്രക്കാരെ വഹിച്ചു.[5]എയർ ഫ്രാൻസ് ദീർഘദൂര റൂട്ടുകളിൽ എയർബസ്, ബോയിംഗ് വൈഡ് ബോഡി ജെറ്റുകളുടെ ഒരു സമ്മിശ്ര വിമാനസർവീസ് നടത്തുന്നു, കൂടാതെ ഹ്രസ്വ-ഹോൾ റൂട്ടുകളിൽ എയർബസ് എ 320 ഫാമിലി എയർക്രാഫ്റ്റുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു. പാരീസിലെ ചാൾസ് ഡി ഗല്ലെ വിമാനത്താവളത്തിൽ നിന്ന് ന്യൂയോർക്ക് നഗരത്തിലെ ജെഎഫ്കെ വിമാനത്താവളത്തിലേക്ക് 2009 നവംബർ 20 ന് എയർ ഫ്രാൻസ് എ 380 അവതരിപ്പിച്ചു. എയർ ഫ്രാൻസ് ഹോപ് (മുമ്പ് എച്ച്ഒപി!) പ്രാദേശിക ആഭ്യന്തര, യൂറോപ്യൻ ഷെഡ്യൂൾ ചെയ്ത സേവനങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും പ്രാദേശിക ജെറ്റ് വിമാനങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു.[6]
ചരിത്രം
തിരുത്തുകഎയർ ഓറിയൻറ്, എയർ യൂണിയൻ, എയർലൈൻ ജനറൽ കമ്പനി, ഇന്റർനാഷണൽ എയർ നാവിഗേഷൻ കമ്പനി (സിഡ്ന), എയർലൈൻ ജനറൽ ട്രാൻസ്പോർട്ട് കമ്പനി (എസ്‌ജി‌ടി‌എ) എന്നിവയുടെ ലയനത്തിൽ നിന്ന് 1933 ഒക്ടോബർ 7 ന് എയർ ഫ്രാൻസ് രൂപീകരിച്ചു. ഈ എയർലൈനുകളിൽ, എസ്‌ജി‌ടി‌എ 1919 ൽ ലിഗ്നെസ് ഏരിയൻസ് ഫാർമാൻ എന്ന പേരിൽ സ്ഥാപിതമായ ഫ്രാൻസിലെ ആദ്യത്തെ വാണിജ്യ എയർലൈൻ കമ്പനിയാണ്. എയർ ഫ്രാൻസിലെ ഘടക അംഗങ്ങൾ ഇതിനകം തന്നെ യൂറോപ്പിലുടനീളം, വടക്കേ ആഫ്രിക്കയിലെ ഫ്രഞ്ച് കോളനികളിലേക്കും വിദൂര പ്രദേശങ്ങളിലേക്കും വിപുലമായ ശൃംഖലകൾ നിർമ്മിച്ചിരുന്നു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധസമയത്ത് എയർ ഫ്രാൻസ് അതിന്റെ കാര്യാലയം കാസബ്ലാങ്കയിലേക്ക് (മൊറോക്കോ) മാറ്റി.
1936 ൽ എയർ ഫ്രാൻസ് ഫ്രഞ്ച് നിർമിത ഇരട്ട എഞ്ചിൻ പോട്ടെസ് 62 വിമാനം ശ്രേണിയിലേക്ക് ചേർത്തു. ഇതിന് 14 മുതൽ 16 വരെ യാത്രക്കാർക്ക് ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയുന്ന രണ്ട് കമ്പാർട്ട്മെന്റ് ക്യാബിൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ഉയർന്ന ചിറകുള്ള മോണോപ്ലെയ്ൻ ശരീരത്തിൽ കോമ്പോസിറ്റ് കോട്ടിംഗുള്ള ഒരു മരം കൊണ്ടൂള്ള ഫ്യൂസ്ലേജ് ഉണ്ടായിരുന്നു, അതേസമയം ചിറകുകൾ ഒരു മെറ്റൽ ലീഡിംഗ് എഡ്ജ് കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞതാണ്. ഹിസ്പാനോ-സുയിസ വി-എഞ്ചിനുകൾ കൊണ്ട് സജ്ജീകരിച്ച ഇവ യൂറോപ്പ്, തെക്കേ അമേരിക്ക, ഫാർ ഈസ്റ്റ് എന്നിവിടങ്ങളിലെ റൂട്ടുകളിൽ ഉപയോഗിച്ചു. മണിക്കൂറിൽ 175 മൈൽ വേഗതയിൽ സഞ്ചരിക്കുമെങ്കിലും, പോട്ടെസ് 62 എയർ ഫ്രാൻസിന്റെ കരുത്തുറ്റതും വിശ്വസനീയവുമായ ഒരു പടക്കുതിരയായിരുന്നു. രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധം വരെ സ്വതന്ത്ര ഫ്രഞ്ച് വ്യോമസേന ഉപയോഗിച്ച സേവനത്തിൽ തുടർന്നു. [7]
1945 ജൂൺ 26 ന് ഫ്രാൻസിലെ എല്ലാ വിമാന ഗതാഗത കമ്പനികളും ദേശസാൽക്കരിക്കപ്പെട്ടു. [8]1945 ഡിസംബർ 29 ന് ഫ്രഞ്ച് ഗവൺമെന്റിന്റെ ഒരു ഉത്തരവ് അനുസരിച് എയർ ഫ്രാൻസിന് മുഴുവൻ ഫ്രഞ്ച് വ്യോമഗതാഗത ശൃംഖലയുടെയും നടത്തിപ്പ് നൽകി.[9] എയർ ഫ്രാൻസ് 1946 ലാണ് ആദ്യത്തെ ഫ്ലൈറ്റ് അറ്റൻഡന്റുകളെ നിയമിച്ചത്. അതേ വർഷം തന്നെ എയർലൈൻ അതിന്റെ ആദ്യ എയർ ടെർമിനൽ സെൻട്രൽ പാരീസിലെ ലെസ് ഇൻവാലിഡസിൽ തുറന്നു. എയർ ഫ്രാൻസിന്റെ ആദ്യ പ്രവർത്തനവും എഞ്ചിനീയറിംഗ് താവളവുമായ പാരീസ് ലെ ബർഗെറ്റ് വിമാനത്താവളവുമായി ഇത് ബന്ധിപ്പിച്ചിരുന്നു. അക്കാലത്ത് ഈ വിമാന ശൃംഖല 160,000 കിലോമീറ്റർ സഞ്ചരിച്ചു, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ദൈർഘ്യമേറിയതാണെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടു. [10] സൊസൈറ്റി നാഷണൽ എയർ ഫ്രാൻസ് 1946 ജനുവരി 1 ന് സ്ഥാപിതമായി.
യൂറോപ്യൻ ഷെഡ്യൂളുകളിൽ തുടക്കത്തിൽ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നത് ഡഗ്ലസ് ഡിസി -3 വിമാനത്തിന്റെ ഒരു കൂട്ടമാണ്. 1946 ജൂലൈ 1 ന് എയർ ഫ്രാൻസ് പാരീസിനും ന്യൂയോർക്കിനുമിടയിൽ ഷാനൻ, ഗാൻഡർ എന്നിവിടങ്ങളിൽ ഇന്ധനം നിറയ്ക്കുന്ന സ്റ്റോപ്പുകൾ വഴി നേരിട്ടുള്ള ഫ്ലൈറ്റുകൾ ആരംഭിച്ചു. ഡഗ്ലസ് ഡിസി -4 പിസ്റ്റൺ-എഞ്ചിൻ വിമാനങ്ങൾ 20 മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഇവ പൂർത്തിയാക്കി.[10] 1947 സെപ്റ്റംബറിൽ എയർ ഫ്രാൻസിന്റെ ശൃംഖല ന്യൂയോർക്ക്, ഫോർട്ട് ഡി ഫ്രാൻസ്, ബ്യൂണസ് അയേഴ്സ് മുതൽ ഷാങ്ഹായ് വരെ കിഴക്കോട്ട് വ്യാപിച്ചു.
1948 ആയപ്പോഴേക്കും ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ശ്രേണികളിലൊന്നായ 130 വിമാനങ്ങളാണ് എയർ ഫ്രാൻസ് പ്രവർത്തിപ്പിച്ചത്.[10] 1947 നും 1965 നും ഇടയിൽ എയർലൈൻ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള യാത്രാ, ചരക്ക് സേവനങ്ങളിൽ ലോക്ക്ഹീഡ് കമ്പനിയുടെ വിമാനങ്ങൾ പ്രവർത്തിപ്പിച്ചിരുന്നു.[11] യഥാക്രമം 1946 ലും 1948 ലും ഫ്രഞ്ച് സർക്കാർ രണ്ട് സ്വകാര്യ വിമാനക്കമ്പനികൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ അനുമതി നൽകി: ട്രാൻസ്പോർട്ട് ഏരിയൻസ് ഇന്റർനാഷണൽ - പിന്നീട് ട്രാൻസ്പോർട്ട് ഏരിയൻസ് ഇന്റർകോണ്ടിനെന്റാക്സ് - (ടിഎഐ), സാറ്റി. 1949 ൽ രണ്ടാമത്തേത് ഒരു സ്വകാര്യ ഫ്രഞ്ച് അന്താരാഷ്ട്ര വിമാന കമ്പനിയായ യൂണിയൻ എയറോമാരിടൈം ഡി ട്രാൻസ്പോർട്ടിന്റെ (യുഎടി) ഭാഗമായി.[10][12]
1948 ജൂൺ 16 ന് പാർലമെൻറ് ആക്റ്റ് ഉപയോഗിച്ചാണ് നാഷണൽ എയർ ഫ്രാൻസ് കമ്പനി സൃഷ്ടിച്ചത്. തുടക്കത്തിൽ സർക്കാർ 70% കൈവശം വച്ചിരുന്നു. തുടർന്നുള്ള വർഷങ്ങളിൽ ഫ്രഞ്ച് ഭരണകൂടത്തിന്റെ പ്രത്യക്ഷവും പരോക്ഷവുമായ ഓഹരിയുടമകൾ ഏകദേശം 100% എത്തി. 2002 മധ്യത്തിൽ സംസ്ഥാനം 54% ഓഹാരികൾ കൈവശം വച്ചു.[10][13]
1948 ഓഗസ്റ്റ് 4 ന് മാക്സ് ഹൈമാൻസിനെ പ്രസിഡന്റായി നിയമിച്ചു. 13 വർഷത്തെ ഭരണകാലത്ത് ജെറ്റ് വിമാനങ്ങളുടെ ആമുഖം കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള നവീകരണ രീതികൾ അദ്ദേഹം നടപ്പാക്കി. 1949 ൽ കമ്പനി ഒരു എയർലൈൻ ടെലികമ്മ്യൂണിക്കേഷൻ സേവന കമ്പനിയായ ഇന്റർനാഷണൽ സൊസൈറ്റി ഓഫ് എയറോനോട്ടിക്കൽ ടെലികമ്മ്യൂണിക്കേഷന്റെ (സിറ്റ) സഹ സ്ഥാപകനായി.[10]
റഫറൻസുകൾ
തിരുത്തുക- ↑ "ആർക്കൈവ് പകർപ്പ്" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2021-08-27. Retrieved 2021-06-26.
- ↑ "Air France names Anne Rigail as new head of airline". Reuters. 12 December 2018. Retrieved 13 December 2018.
- ↑ 3.0 3.1 "ആർക്കൈവ് പകർപ്പ്" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2019-02-27. Retrieved 2021-06-26.
- ↑ "Financial statements 2016" (PDF). Retrieved 2 October 2020.[പ്രവർത്തിക്കാത്ത കണ്ണി]
- ↑ "Record traffic in 2018 for Air France-KLM: more than 100 million passengers carried". Air France-KLM Group. 9 January 2019. Archived from the original on 2021-08-11. Retrieved 20 December 2019.
- ↑ "regional.com". www.regional.com. Archived from the original on 19 October 2006.
- ↑ "For Air France: The Potez 62: Cruising Speed of 175 mph with Fourteen Passengers". Flight, 21 March 1935, p. 304.
- ↑ "Ordonnance n°45-1403 du 26 juin 1945 portant nationalisation des transports aériens" (in ഫ്രഞ്ച്). Legifrance.gouv.fr. Archived from the original on 5 June 2011. Retrieved 31 May 2011.
- ↑ "Air France: History". Air France. Archived from the original on 5 June 2011. Retrieved 31 May 2011.
- ↑ 10.0 10.1 10.2 10.3 10.4 10.5 "Air France (Airline, France)". Flag of the World. Archived from the original on 29 June 2011. Retrieved 31 May 2011.
- ↑ Marson, Peter, "The Lockheed Constellation Series", Air-Britain (Historians) Ltd, 1982, ISBN 0-85130-100-2, pp. 137–141
- ↑ Aeroplane – Airline of the Month: UTA – Five-star independent, Vol. 109, No. 2798, p. 4, Temple Press, London, 3 June 1965
- ↑ "The Changing Nature of French Dirigisme" (PDF). Archived (PDF) from the original on 6 June 2011. Retrieved 31 May 2011.