ഹിപ്പർകോസ്

Hipparcos
	Hipparcos satellite in the Large Solar Simulator, ESTEC, February 1988
ദൗത്യത്തിന്റെ തരം	Astrometric observatory
ഓപ്പറേറ്റർ	ESA
COSPAR ID	1989-062B
SATCAT №	20169
വെബ്സൈറ്റ്	sci.esa.int/hipparcos/
ദൗത്യദൈർഘ്യം	4 years, 1 week
സ്പേസ്ക്രാഫ്റ്റിന്റെ സവിശേഷതകൾ
നിർമ്മാതാവ്	Alenia Spazio; Matra Marconi Space
വിക്ഷേപണസമയത്തെ പിണ്ഡം	1,140 കി.ഗ്രാം (2,510 lb)
Dry mass	635 കി.ഗ്രാം (1,400 lb)
Payload mass	210 കി.ഗ്രാം (460 lb)
ഊർജ്ജം	295 watts
ദൗത്യത്തിന്റെ തുടക്കം
വിക്ഷേപണത്തിയതി	23:25:53, ഓഗസ്റ്റ് 8, 1989 (UTC)
റോക്കറ്റ്	Ariane 4 44LP (V-33/405)
വിക്ഷേപണത്തറ	Kourou ELA-2
കരാറുകാർ	Arianespace
ദൗത്യാവസാനം
Disposal	decommissioned
Deactivated	ഓഗസ്റ്റ് 15, 1993
പരിക്രമണ സവിശേഷതകൾ
Reference system	Geocentric
Regime	Geostationary transfer orbit
Semi-major axis	24,519 കി.മീ (15,235 മൈ)
Eccentricity	0.720
Perigee	500.3 കി.മീ (310.9 മൈ)
Apogee	35,797.5 കി.മീ (22,243.5 മൈ)
Inclination	6.84 degrees
Period	636.9 minutes
RAAN	72.93 degrees
Argument of perigee	161.89 degrees
Mean anomaly	250.97 degrees
Mean motion	2.26 rev/day
Epoch	16 June 2015, 13:45:39 UTC
Revolution number	17830
പ്രധാന ദൂരദർശിനി
തരം	Schmidt telescope
വ്യാസം	29 സെ.മീ (11 ഇഞ്ച്)
ഫോക്കൽ ദൂരം	1.4 മീ (4.6 അടി)
Wavelengths	visible light
ട്രാൻസ്പോണ്ടറുകൾ
ബാൻഡ്	S Band
ബാൻഡ്‌വിഡ്ത്ത്	2-23kbit/s
	Hipparcos legacy mission insignia; Legacy ESA insignia for the Hipparcos mission

1989-ൽ ആരംഭിച്ചതും 1993 വരെ പ്രവർത്തിച്ച യൂറോപ്യൻ സ്പേസ് ഏജൻസി (ഇഎസ്എ) യുടെ ശാസ്ത്രീയ ഉപഗ്രഹമാണ് ഹിപ്പർകോസ്. ആകാശത്തിലെ ഖഗോള വസ്തുക്കളുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ കൃത്യമായി അളക്കുന്ന അസ്ട്രോമെട്രിയിൽ സമർപ്പിച്ച ആദ്യ സ്പെയ്സ് പരീക്ഷണം ആയിരുന്നു ഇത്. ^[3] ഇത് അകൃത്രിമമായ പ്രകാശത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ ഉയർന്ന കൃത്യത അളക്കൽ സാധ്യമാക്കി (കുറഞ്ഞ കൃത്യതയുള്ള ദൃശ്യകാന്തിമാനവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ), ശരിയായ ചലനങ്ങളും നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ദൃഗ്‌ഭ്രംശങ്ങളും, അവയുടെ ദൂരവും ടാൻജൻഷ്യൽ വേഗതയും മികച്ച കണക്കുകൂട്ടലുകൾ സാധ്യമാക്കുന്നു. സ്പെക്ട്രോസ്കോപ്പിയിൽ നിന്നുള്ള റേഡിയൽ വേഗത അളവുകളുമായി സംയോജിപ്പിക്കുമ്പോൾ, നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ചലനം നിർണ്ണയിക്കാൻ ആവശ്യമായ ആറ് അളവുകളും അളക്കാൻ ജ്യോതിശ്ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് കഴിഞ്ഞു. തത്ഫലമായുണ്ടായ 118,200-ലധികം നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ഉയർന്ന കൃത്യതയുള്ള ഹിപ്പാർകോസ് കാറ്റലോഗ് 1997-ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ഒരേ സമയം തന്നെ ഒരു ദശലക്ഷത്തിലധികം നക്ഷത്രങ്ങളുടെ താഴ്ന്ന കൃത്യതയുള്ള ടൈക്കോ കാറ്റലോഗും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. അതേസമയം 2.5 ദശലക്ഷം നക്ഷത്രങ്ങളുടെ മെച്ചപ്പെടുത്തിയ ടൈക്കോ -2 കാറ്റലോഗ് 2000-ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ഹിപ്പാർകോസിന്റെ ഫോളോ-അപ്പ് മിഷൻ ഗിയ 2013-ൽ സമാരംഭിച്ചു.

"ഹിപ്പർകോസ്" എന്ന വാക്ക് ഹൈ പ്രിസിഷൻ പാരലാക്സ് കളക്ടിങ് സാറ്റലൈറ്റ് എന്നതിന്റെ ചുരുക്കമാണ്. കൂടാതെ പുരാതന ഗ്രീക്ക് ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ നിക്കിയയിലെ ഹിപ്പാർക്കസ് ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തിലേക്കുള്ള ത്രികോണമിതിയുടെ പ്രയോഗങ്ങൾക്കും വിഷുവങ്ങളുടെ പുരസ്സരണം കണ്ടെത്തുന്നതിനും അദ്ദേഹം പ്രശസ്തനാണ്.

പശ്ചാത്തലം

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ രണ്ടാം പകുതിയിൽ, ഭൂമിയിൽ നിന്നുള്ള നക്ഷത്ര സ്ഥാനങ്ങളുടെ കൃത്യമായ അളവ് കൃത്യത മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനുള്ള അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഹരിക്കാനാവാത്ത തടസ്സങ്ങളിലേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഭൂമിയുടെ അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ സ്വാധീനമാണ് പ്രശ്‌നങ്ങളിൽ പ്രധാനമെങ്കിലും കോപ്ലക്സ് ഒപ്റ്റിക്കൽ ടേംസ്, തെർമൽ ആന്റ് ഗ്രാവിറ്റേഷണൽ ഇൻസ്ട്രുമെന്റ് ഫ്ലെക്സേഴ്സ്, ആബ്സെൻസ് ഓഫ് ഓൾ സ്കൈ വിസിബിലിറ്റി എന്നിവയാൽ അവ സങ്കീർണ്ണമായിരുന്നു. ബഹിരാകാശത്തുനിന്ന് കൃത്യമായ നിരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്താനുള്ള ഔപചാരിക നിർദ്ദേശം ആദ്യമായി 1967-ൽ അവതരിപ്പിച്ചു.^[4]

ഫ്രഞ്ച് ബഹിരാകാശ ഏജൻസിയായ സി‌എൻ‌ഇ‌എസിനെയാണ് ആദ്യം നിർദ്ദേശിച്ചതെങ്കിലും, ഇത് ഒരു ദേശീയ പ്രോഗ്രാമിന് വളരെ സങ്കീർണ്ണവും ചെലവേറിയതുമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടു. 1980-ൽ യൂറോപ്യൻ ബഹിരാകാശ ഏജൻസിയുടെ ശാസ്ത്രീയ പ്രോഗ്രാമിനുള്ളിൽ ഇത് സ്വീകരിച്ചത് ഒരു നീണ്ട പഠന പ്രക്രിയയുടെയും ലോബിയുടെയും ഫലമാണ്. നക്ഷത്രങ്ങളുടെ ഭൗതിക സവിശേഷതകൾ അവയുടെ ദൂരവും ബഹിരാകാശ ചലനങ്ങളും അളക്കുന്നതിലൂടെ നിർണ്ണയിക്കുക, അങ്ങനെ നക്ഷത്രഘടനയെയും പരിണാമത്തെയും കുറിച്ചുള്ള സൈദ്ധാന്തിക പഠനങ്ങൾ, ഗാലക്സി ഘടനയെയും ചലനാത്മകതയെയും കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങൾ കൂടുതൽ സുരക്ഷിതമായ അനുഭവപരമായ അടിസ്ഥാനത്തിൽ സ്ഥാപിക്കുക എന്നതായിരുന്നു അന്തർലീനമായ ശാസ്ത്രീയ പ്രചോദനം. നിരീക്ഷണപരമായി, ഒരു ലക്ഷത്തോളം നക്ഷത്രങ്ങൾക്ക് സ്ഥാനങ്ങൾ, പാരലാക്സുകൾ, ആനുവൽ പ്രോപർ മോഷൻസ് എന്നിവ 0.002 ആർക്ക്സെക്കൻഡുകളുടെ അത്ഭൂതപൂർവമായ കൃത്യതയോടെ നൽകുകയായിരുന്നു ലക്ഷ്യം. പ്രായോഗികമായി ഒരു ലക്ഷ്യം രണ്ട് ഘടകങ്ങളെ മറികടന്നു. ബഹിരാകാശ ദൂരദർശിനിയുടെ പേര് "ഹിപ്പർകോസ്", ഹൈ പ്രിസിഷൻ പാരലാക്സ് കളക്ടിങ് സാറ്റലൈറ്റ് എന്നതിന്റെ ചുരുക്കപ്പേരായിരുന്നു. മാത്രമല്ല ഇത് പുരാതന ഗ്രീക്ക് ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ ഹിപ്പാർക്കസിന്റെ പേരും പ്രതിഫലിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹത്തെ ത്രികോണമിതിയുടെ സ്ഥാപകനും വിഷുവങ്ങളുടെ പുരസ്സരണം കണ്ടെത്തിയവനുമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു (ഭൂമി അതിന്റെ അച്ചുതണ്ടിൽ ചലിക്കുന്നതിനാൽ).

ഉപഗ്രഹവും പേലോഡും

അവലംബം

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 European Space Agency (ജൂൺ 1997). "The Hipparcos and Tycho Catalogues" (PDF). ESA. Archived from the original (PDF) on 16 ജൂൺ 2015. Retrieved 16 ജൂൺ 2014.
↑ ^2.00 ^2.01 ^2.02 ^2.03 ^2.04 ^2.05 ^2.06 ^2.07 ^2.08 ^2.09 ^2.10 "HIPPARCOS Satellite details 1989-062B NORAD 20169". N2YO. 16 ജൂൺ 2015. Retrieved 16 ജൂൺ 2015.
↑ Perryman, Michael (2010). Khanna, Ramon (ed.). The Making of History's Greatest Star Map. Heidelberg: Springer-Verlag. doi:10.1007/978-3-642-11602-5. ISBN 9783642116018.
↑ Lacroute, P. (1967). "Proceedings of the 13th General Assembly". Transactions of the International Astronomical Union. XIIIB: 63.

പുറം കണ്ണികൾ

[rssdPdf-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 European Space Agency (ജൂൺ 1997). "The Hipparcos and Tycho Catalogues" (PDF). ESA. Archived from the original (PDF) on 16 ജൂൺ 2015. Retrieved 16 ജൂൺ 2014.

[n2yo-2] 2.00 ^2.01 ^2.02 ^2.03 ^2.04 ^2.05 ^2.06 ^2.07 ^2.08 ^2.09 ^2.10 "HIPPARCOS Satellite details 1989-062B NORAD 20169". N2YO. 16 ജൂൺ 2015. Retrieved 16 ജൂൺ 2015.

[GSM-3] Perryman, Michael (2010). Khanna, Ramon (ed.). The Making of History's Greatest Star Map. Heidelberg: Springer-Verlag. doi:10.1007/978-3-642-11602-5. ISBN 9783642116018.

[4] Lacroute, P. (1967). "Proceedings of the 13th General Assembly". Transactions of the International Astronomical Union. XIIIB: 63.

[3]

[1]

[2]

[4]