സുരു വാലി
കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശമായ ലഡാക്കിലെ കാർഗിൽ ജില്ലയിലെ ഒരു താഴ്വരയാണ് സുരു വാലി . സിന്ധു നദിയുടെ ശക്തമായ കൈവഴിയായ സുരു നദിയാണ് ഇത് ഒഴുകുന്നത്. താഴ്വരയിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട പട്ടണം സങ്കൂ ആണ് . സുരു വാലി സൗന്ദര്യത്തിന് പ്രസിദ്ധമാണ്. പോലുള്ള സുരു താഴ്വരയിൽ നിരവധി പിക്നിക് സ്ഥാനങ്ങൾ ഉണ്ട്. ദമ്സ്ന, പര്കഛിക്, സന്ഗ്ര, കര്പൊഖര്, ഖൊഉസ്, ഥുലുസ്, സ്തക്പ, ഉംബ നമ്സുരു തുടങ്ങിയവ അവയിൽ ചിലതാണ്. കര്പൊഖര് വിശുദ്ധ ദേവാലയം (സയ്യിദ് മിർ ഹാഷിം), ഖൊഉസ് വിശുദ്ധ ക്ഷേത്രം & സന്കു വിശുദ്ധ ദേവാലയം ( സയ്യിദ് ഹൈദർ ) തുടങ്ങിയവ താഴ്വരയിൽ പ്രാർത്ഥനക്കും തീർത്ഥാടനത്തിനും പ്രശസ്തമാണ്. കുതിരകൾ, യാക്കുകൾ, മറ്റ് ഇനം മൃഗങ്ങൾ എന്നിവ താഴ്വരയിൽ വസിക്കുന്നതായി കാണാം. ശൈത്യകാലത്ത് സുരു വാലിയിൽ കനത്ത മഞ്ഞുവീഴ്ചയും ഹിമപാതവും അനുഭവപ്പെടുന്നു. ലഡാക്കിന്റെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് സുരു വാലിയുടെ സാക്ഷരതാ നിരക്ക് വളരെ കുറവാണ്. സർക്കാറിന്റെ അജ്ഞത, അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളുടെ ലഭ്യത, വികസനത്തിന് സഹായകമായ മറ്റ് കാര്യങ്ങൾ എന്നിവ കാരണം സുരു വാലി മനോഹരമാണെങ്കിലും പിന്നോക്കമാണ്.
ചരിത്രം
തിരുത്തുക16, 17 നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ ഈ പ്രദേശം ചെറിയ ചീഫ് ഡോമുകൾ ചേർന്നതാണ്. ഏറ്റവും ശക്തമായത് കാർട്ട്സെ ആണ്. പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ഈ പ്രദേശം പുരിഗ് രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഗമായി. [1] പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ ബാൾട്ടിസ്ഥാൻ വഴി പ്രചാരകരിൽ നിന്നാണ് ഇസ്ലാം ഈ പ്രദേശത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നത്. [2] പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മദ്ധ്യത്തോടെ ലഡാക്കിലെ നംഗ്യാൽ രാജവംശം പുരിഗ് തന്നെ സ്വാംശീകരിച്ചു. 1847 ആയപ്പോഴേക്കും ഡോഗ്രാസ് പ്രദേശം മുഴുവൻ കീഴടക്കി, ഇത് നാട്ടുകാർക്ക് വിനാശകരമാണെന്ന് തെളിഞ്ഞു. ഡോഗ്രകൾ പ്രദേശത്തെ മുസ്‌ലിംകളോട് (പ്രഭുക്കന്മാരുൾപ്പെടെ) പ്രത്യേകിച്ചും പരുഷമായിരുന്നു, അവർ ഡോഗ്രകൾക്കെതിരെ പോരാടാൻ ആരംഭിച്ചു. നിലവിലെ നിയന്ത്രണരേഖ ആധുനിക കാർഗിലിനടുത്താണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്.
സുരു താഴ്വരയിലെ ആളുകൾ
തിരുത്തുകഡാർഡിലും ടിബറ്റൻ വംശജരുമായ 25,000 ആളുകൾ സുരു താഴ്വരയിൽ താമസിക്കുന്നു. കാർഗിലിൽ, താഴത്തെ സുരു താഴ്വര (അതായത് ശങ്കു, ടി‌എസ്‌ജി), മുകളിലെ സുരു താഴ്വര (സുരു അല്ലെങ്കിൽ പാനിഖർ), [3] ജനസംഖ്യയിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഷിയ ഇസ്‌ലാമിന്റെ അനുയായികളാണ്, [4] 16-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ തി-നംഗ്യാലിന്റെ നിർദേശപ്രകാരം ടിബറ്റൻ ബുദ്ധമതത്തിൽ നിന്ന് പരിവർത്തനം ചെയ്തു. . പര്കഛിക് നിലയില് മനോഹരമായ താഴ്വരയിൽ മാത്രമുള്ള ചെറിയ വാസസ്ഥലങ്ങൾ (യുല്ദൊ ആൻഡ് ജുലിദൊക്) ഒരു ദമ്പതികൾ പുറമെ പ്രായോഗികമായി ജനവാസമില്ലാത്തതിനാൽ രന്ഗ്ദുമ് . ഇവിടുത്തെ ആളുകൾ സാമൂഹികമായും സാംസ്കാരികമായും അയല്വക്കത്ത് ബുദ്ധമത സംസ്കാരത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ടിബറ്റൻ ബുദ്ധമതത്തിലെ ഗെലുഗ്പ വിഭാഗത്തിൽപ്പെട്ട റംഗ്ഡം മൊണാസ്ട്രിയെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു. [5] ഏകദേശം 25 കിലോമീറ്റർ തെക്ക് രന്ഗ്ദുമ് ആശ്രമം, 4400 മീറ്റർ (൧൪,൪൩൬ അടി) പെംസി ലാ (പാസ്) എന്നിവയിലോടെ സംസ്കാർ വാലിയിൽ എത്തുന്നു. [6]
പ്രകൃതിയും കൃഷിയും
തിരുത്തുകതാഴ്വരയുടെ താഴത്തെ ഭാഗം, 3,000 മീറ്ററിൽ താഴെ (9,843) അടി), ലഡാക്കിലെ ഏറ്റവും കാർഷിക ഉൽ‌പാദനക്ഷമതയുള്ള ഭാഗങ്ങളിലൊന്നാണ്, വർഷത്തിൽ രണ്ട് വിളകൾ വിളവെടുക്കുന്നു, കനത്ത ശൈത്യകാലത്തെ മഞ്ഞുവീഴ്ചയിൽ നിന്ന് ഒഴുക്കിവിടുന്നു, [7] കൂടാതെ വില്ലോ, പോപ്ലർ മരങ്ങളുടെ തോട്ടങ്ങൾ പോലും താരതമ്യേന സമൃദ്ധമാണ് വളരെ ആകർഷകമായ പ്രദേശമാണ്, പക്ഷേ റംഗ്ഡൂമിന് ചുറ്റുമുള്ള പ്രകൃതിദൃശ്യങ്ങൾ തീർത്തും പരന്ന മോർലാന്റുകളാണ്. [8] 7000 മീറ്റർ ഉയരത്തിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന നൂൺ-കുൻ മാസിഫിന്റെ വെളുത്ത ടോപ്പ് പർവത ശിഖരങ്ങൾ താഴ്വരയിലെ പല സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്നും കാണാം.
ടൂറിസം
തിരുത്തുകവളരെയധികം സാധ്യതകൾ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, താഴ്വരയിൽ ടൂറിസം പ്രവർത്തനങ്ങൾ വളരെ പരിമിതമാണ്, മിക്ക സന്ദർശകരും പദും സാൻസ്കറിലേക്ക് ഓടുന്നു. [9] സന്ദർശകർക്കായി കുറച്ച് സൗകര്യങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും ജമ്മു കശ്മീർ ടൂറിസത്തിൽ നിരവധി ഗ്രാമങ്ങളിൽ അടിസ്ഥാന ടൂറിസ്റ്റ് ബംഗ്ലാവുകളുണ്ട്. [10] കൂടാതെ റംഗ്ദാമിൽ ഒരു സമ്മർ കൂടാര ക്യാമ്പും ഉണ്ട്. നൂൺ കുൻ വരെയുള്ള പർവതാരോഹണ പര്യവേഷണങ്ങൾക്ക് തുടക്കമിടാൻ കഴിയുന്ന സ്ഥലമാണ് ടാംഗോൾ ഗ്രാമം.
പരാമർശങ്ങൾ
തിരുത്തുക- ജാനറ്റ് റിസ്വി. (1996). ലഡാക്ക്: ഉയർന്ന ഏഷ്യയിലെ ക്രോസ്റോഡ്സ് . രണ്ടാം പതിപ്പ്. ഓക്സ്ഫോർഡ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി പ്രസ്സ്, ദില്ലി.ISBN 0-19-564546-4 .
- സ്‌കെറ്റ്‌ലർ, മാർഗരറ്റ് & റോൾഫ് (1981). കശ്മീർ, ലഡാക്ക് & സാൻസ്കർ. ലോൺലി പ്ലാനറ്റ് പബ്ലിക്കേഷൻസ്. സൗത്ത് യാര, വിക്ടോറിയ, ഓസ്‌ട്രേലിയ.ISBN 0-908086-21-0ISBN 0-908086-21-0 .
- നിക്കോള ഗ്രിസ്റ്റ് (1998), ലോക്കൽ പൊളിറ്റിക്സ് ഇൻ സുരു വാലി ഓഫ് നോർത്തേൺ ഇന്ത്യ (പിഎച്ച്ഡി തീസിസ്)
- ↑ Beek, Martijn van; Pirie, Fernanda (2008). Modern Ladakh: Anthropological Perspectives on Continuity and Change. BRILL. pp. 79–81. ISBN 978-90-474-4334-6.
- ↑ Gellner, David N. (2013). Borderland Lives in Northern South Asia. Duke University Press. p. 50. ISBN 978-0-8223-7730-6.
- ↑ Nicola Grist (1998) p. 19.
- ↑ Rizvi (1996), p. 210.
- ↑ Rizvi (1996), pp. 29, 253.
- ↑ Schettler, Margaret & Rolf (1981), p. 150.
- ↑ Rizvi (1996), pp. 38, 118-119.
- ↑ Rizvi (1996), p. 29.
- ↑ Lonely Planet India, 13th edition, page 296
- ↑ "Jammu & Kashmir Tourism - J&K Tourism". Archived from the original on 2010-02-17. Retrieved 2021-09-03.