സവർണ്ണനം

മലയാളവ്യാകരണസമ്പ്രദായത്തിൽ, അടുത്തടുത്തുവരുന്ന വിജാതീയ വർണ്ണങ്ങൾ സമാനങ്ങളായിത്തീരുന്ന പ്രവണതയ്ക്കാണ് സവർണ്ണനം എന്നു പറയുന്നത്. വിജാതീയവർണ്ണങ്ങൾ സജാതീയമാകുന്നതും സവർണ്ണനം തന്നെ. സവർണ്ണനം രണ്ടുവിധമുണ്ട്. പൂർവ്വസവർണ്ണനം, പരസവർണ്ണനം എന്നിവയാണവ.

പൂർവ്വസവർണ്ണനം

സന്ധിയിൽ പൂർവ്വത്തിലുള്ള വർണ്ണത്തിന്റെ സ്വധീനം മൂലം പരവർണ്ണത്തിന് മാറ്റം സംഭവിക്കുന്നത് പൂർവ്വസവർണ്ണനം. ഉദാഹരണത്തിന് കൺ + തു = കണ്ടു എന്ന സന്ധി നോക്കുക. ഇതിലെ പൂർവ്വപദമായ കൺ എന്നതിലെ അന്ത്യവർണ്ണം (ൺ) മൂർദ്ധന്യാനുനാസികമാണ്. പരപദമായ തു വിലെ തകാരമാവട്ടെ ദന്ത്യവും. എന്നാൽ പൂർവ്വപദത്തിലെ മൂർദ്ധന്യാനുനാസിക(ൺ)ത്തിന്റെ പ്രരണകൊണ്ട് പരപദമായ ദന്ത്യഖരം(തു) മൂർദ്ധന്യഖരമായി (ടു) മാറുന്നു.

കൂടുതൽ ഉദാഹരണങ്ങൾ :

വിൺ + തലം = വിണ്ടലം

കേൾ + തു = കേട്ടു

തൺ + താർ = തണ്ടാർ

വലഞ് + തു = വലഞ്ചു >വലഞ്ഞു

എൾ + നൂറ് > എൺ + നൂറ് = എണ്ണൂറ്

പൊരിഞ് + തു= പൊരിഞ്ചു>പൊരിഞ്ഞു

പരസവർണ്ണനം

പരപദത്തിന്റെ സ്വാധീനം കൊണ്ട് പൂർവ്വപദത്തിൽ വരുന്ന മാറ്റമാണ് പരസവർണ്ണനം . മരം + കൾ = മരങ്കൾ > മരങ്ങൾ എന്ന ഉദാഹരണം ശ്രദ്ധിക്കുക. പൂർവ്വപദാന്തത്തിലെ ദന്ത്യാനുനാസികമായ അനുസ്വാരം (മകാരം) പരപദാദിയിലെ കണ്ഠ്യഖരമായ കകാരത്തിന്റെ പ്രേരണകൊണ്ട് കണ്ഠ്യാനുനാസികമായ ങകാരമായിമാറുന്നു.

കൂടുതൽ ഉദാഹരണങ്ങൾ :

വരും + കാലം = വരുങ്കാലം (വരുങ് + കാലം)

ചന്തം + ചേർന്ന = ചന്തഞ്ചേർന്ന (ചന്തഞ് + ചേർന്ന)

പോകും + തോറും = പോകുന്തോറും പോകുന് + തോറും)