വിജയ രാജകുമാരൻ
മഹാവംശ വൃത്താന്തം അനുസരിച്ച്, ആദ്യത്തെ സിംഹള രാജാവായിരുന്നു വിജയ രാജകുമാരൻ (c. 543–505 BCE). ഇന്ത്യൻ, ശ്രീലങ്കൻ സ്രോതസ്സുകളിൽ നിന്നുള്ള ഐതിഹ്യങ്ങളും രേഖകളും പറയുന്നത് പ്രകാരം സിംഹപുരയിൽ നിന്ന് നാടുകടത്തപ്പെട്ടതിന് ശേഷമാണ് അദ്ദേഹവും നൂറുകണക്കിന് അനുയായികളും ശ്രീലങ്കയിലേക്ക് എത്തിയത്.
| Vijaya | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Coronation of Prince Vijaya; detail from the Ajanta Caves mural of Cave 17[1] | |
| ഭരണകാലം | c. |
| പിൻഗാമി | Upatissa |
| മക്കൾ | |
| |
| പിതാവ് | Sinhabahu |
| മാതാവ് | Sinhasivali |
ശ്രീലങ്കയിൽ, വിജയയും അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം എത്തിയ കുടിയേറ്റക്കാരും "തമ്മേന" (ദ്വീപിന്റെ മധ്യഭാഗത്തോ പടിഞ്ഞാറൻ ഭാഗമോ ആണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന തംബപാണി) എന്ന സ്ഥലത്തിനടുത്തുള്ള ഒരു യക്ഷനെ പരാജയപ്പെടുത്തുകയും, ഒടുവിൽ ദ്വീപിലെ മുൻ നിവാസികളെ അവരുടെ നഗരമായ സിരിസവത്തുവിൽ നിന്ന് മാറ്റുകയും ചെയ്തു. ഒരു യക്ഷനേതാവിന്റെ മകളായ കുവേനിയുമായുള്ള വിജയയുടെ വിവാഹം തംബപണ്ണിയുടെ രാജ്യം ഭരിക്കാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവിനെ ഉറപ്പിച്ചിരിക്കാം. എങ്കിലും, സ്നേഹത്തിനുവേണ്ടി കുവേണി തന്റെ ജനതയെ ത്യജിച്ചത് അധികനാൾ നീണ്ടുനിന്നില്ല; ഇന്ത്യയിൽ നിന്നുള്ള ഒരു രാജകുമാരിക്ക് വേണ്ടിയാണ് വിജയ് അവളെ ഒറ്റിക്കൊടുത്തത്. വിജയയിൽ കുവേണിക്ക് രണ്ട് കുട്ടികളുണ്ടായിരുന്നു.
ശ്രീലങ്കയിൽ എത്തി തിരുത്തുക
.jpg)
വിജയയെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിതാവ് റീജന്റ് ആക്കി. പക്ഷേ അദ്ദേഹവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികളും അക്രമാസക്തമായ പ്രവൃത്തികൾക്ക് കുപ്രസിദ്ധരായിരുന്നു. ആവർത്തിച്ചുള്ള പരാതികൾ അദ്ദേഹത്തിൻ അക്രമങ്ങളെ തടയുന്നതിനു പര്യാപ്തമാകാത്തതിനേത്തുടർന്ന്, പൗരപ്രമുഖന്മാർ വിജയയെ വധിക്കണമെന്ന് രാജാവിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. തുടർന്ന് സിംഹബാഹു രാജാവ് വിജയയെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ 700 അനുയായികളെയും രാജ്യത്ത് നിന്ന് പുറത്താക്കി. പുരുഷന്മാരുടെ തല പകുതി മുണ്ഡനം ചെയ്തു, അവരെ കടലിലേക്ക് പോകുന്ന ഒരു കപ്പലിൽ കയറ്റി. 700 പേരുടെ ഭാര്യമാരെയും മക്കളെയും വെവ്വേറെ കപ്പലുകളിൽ അയച്ചു. വിജയയും അനുയായികളും സുപ്പാറക എന്ന സ്ഥലത്ത് കപ്പലിറങ്ങി; സ്ത്രീകൾ മഹിളാദിപക എന്ന സ്ഥലത്തും കുട്ടികൾ നാഗദീപ എന്ന സ്ഥലത്തുമാണ് ഇറങ്ങിയത്. ഗൗതമ ബുദ്ധൻ ഉത്തരേന്ത്യയിൽ മരിച്ച ദിവസം വിജയയുടെ കപ്പൽ പിന്നീട് തംബപണ്ണി എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രദേശത്തെ ലങ്കയിൽ എത്തി.[2][3] ഇന്ത്യയുടെ പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്ത് നിന്നാണ് വിജയ പുറപ്പെട്ടതെന്ന് കരുതുന്നവർ (സിംഹപുര ഗുജറാത്തിലായിരുന്നു) ഇന്നത്തെ സോപാരയെ സുപ്പരകയുടെ സ്ഥാനമായി തിരിച്ചറിയുന്നു.[4] സിംഹപുര വംഗ-കലിംഗ മേഖലയിലാണെന്ന് കരുതുന്നവർ അതിനെ ഇന്ത്യയുടെ കിഴക്കൻ തീരത്തുള്ള സ്ഥലങ്ങളുമായും തിരിച്ചറിയുന്നു; എസ്. കൃഷ്ണസ്വാമി അയ്യങ്കാർ അനുമാനിക്കുന്നത് സുപ്പറക സുമാത്ര ആയിരിക്കാം എന്നാണ്.[5]
മഹാവംശമനുസരിച്ച്, ഗൗതമ ബുദ്ധൻ നിർവാണം പ്രാപിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, ലങ്കയിൽ ബുദ്ധമതം തഴച്ചുവളരാൻ വേണ്ടി ദേവന്മാരുടെ രാജാവിനോട് (ഇന്ദ്രൻ എന്ന് തിരിച്ചറിയപ്പെട്ടു) ആവശ്യപ്പെട്ടു. വിജയനെ സംരക്ഷിക്കാൻ ഒരു സന്യാസിയുടെ വേഷത്തിൽ ലങ്കയിലെത്തിയ താമര നിറമുള്ള ദേവന് (ഉപുൽവൻ) ഇന്ദ്രൻ ലങ്കയുടെ രക്ഷാകർതൃത്വം നൽകി.[[6][7] വിൽഹെം ഗീഗർ താമര നിറമുള്ള ദേവനെ വിഷ്ണുവായി കണ്ടെത്തുന്നു. ഉപ്പള നീല താമരയാണ്. സെനരത്ത് പരണവിതാനം അദ്ദേഹത്തെ വരുണനായി തിരിച്ചറിയുന്നു.[8]
വിജയ തന്റെ അനുയായികളുടെ കൈകളിൽ ഒരു സംരക്ഷണ (പരിത്ത) നൂൽ കെട്ടി. പിന്നീട് ഒരു യഖിനി നായയുടെ രൂപത്തിൽ അവരുടെ മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. നായ വാസസ്ഥലം സൂചിപ്പിച്ചതായി അനുയായികളിൽ ഒരാൾ കരുതി അവളെ അനുഗമിച്ചു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, നൂൽ നൂൽക്കുന്ന കുവേണി (അഥവാ കൂവന്ന) എന്ന യഖിനിയെ അയാൾ കണ്ടു. കുവേണി അവനെ വിഴുങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ വിജയയുടെ മാന്ത്രിക നൂൽ അവനെ സംരക്ഷിച്ചു. അവനെ കൊല്ലാൻ കഴിയാതെ, കുവേണി അനുയായിയെ ഒരു കുഴിയിലേക്ക് എറിഞ്ഞു; 700 അനുയായികളോടും അവൾ ഇതേ കാര്യം ചെയ്തു. വിജയ തന്റെ ആളുകളെ തേടി കുവേണിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി; അവൻ അവളെ കീഴടക്കി, അവരെ മോചിപ്പിക്കാൻ അവളെ നിർബന്ധിച്ചു. കുവേണി വിജയയോട് വിശ്വസ്തത പുലർത്തുന്നുവെന്ന് സത്യം ചെയ്തുകൊണ്ട് തന്റെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. വിജയയ്ക്കും അനുയായികൾക്കും വേണ്ടി അവൾ വിഴുങ്ങിയ വ്യാപാരികളുടെ കപ്പലുകളിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണവും സാധനങ്ങളും കൊണ്ടുവന്നു. വിജയ അവളെ തന്റെ ഭാര്യയായി സ്വീകരിച്ചു.[2][7]
അവലംബം തിരുത്തുക
- ↑ 1.0 1.1 "Simhala Avadana, Cave 17". Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 24 December 2012.
- ↑ 2.0 2.1 ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ
<ref>ടാഗ്;JMS_1997എന്ന പേരിലെ അവലംബങ്ങൾക്ക് എഴുത്തൊന്നും നൽകിയിട്ടില്ല. - ↑ ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ
<ref>ടാഗ്;Mahavamsa_comingഎന്ന പേരിലെ അവലംബങ്ങൾക്ക് എഴുത്തൊന്നും നൽകിയിട്ടില്ല. - ↑ L. E. Blaze (1938). History of Ceylon. Asian Educational Services. p. 2. ISBN 978-81-206-1841-1.
- ↑ S. Krishnaswami Aiyangar (1 January 1995). Some Contributions of South India to Indian Culture. Asian Educational Services. p. 75. ISBN 978-81-206-0999-0.
- ↑ Alf Hiltebeitel (1990). The ritual of battle: Krishna in the Mahābhārata. State University of New York Press. p. 182. ISBN 0-7914-0249-5.
- ↑ 7.0 7.1 "The Consecrating of Vijaya". The Mahavamsa. 8 October 2011. Retrieved 16 October 2015.
- ↑ A. D. T. E. Perera (1977). The Enigma of the Man and Horse at Isurumuniya Temple, Sri Lanka. Sri Lanka Cultural Research. p. 39.
കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക് തിരുത്തുക
- Kshatriya, G. K. (1995). "Genetic Affinities of Sri Lankan Populations". Human Biology. 67 (6): 843–866. PMID 8543296.
External links തിരുത്തുക
- Codrington's Short History of Ceylon: The Beginnings
- Mahavamsa chapters: The coming of Vijaya and The Consecrating of Vijaya.