ഫാസിസം

(ഫാഷിസം എന്ന താളിൽ നിന്നും തിരിച്ചുവിട്ടതു പ്രകാരം)

പ്രാമാണിത്ത ദേശീയവാദത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു തീവ്രരാഷ്ട്രീയവാദമാണ്‌ ഫാസിസം . [1][2][3][4] ഫാസിസ്റ്റുകൾ ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ ഭരണസം‌വിധാനത്തെയും സാമ്പത്തികസം‌വിധാനത്തെയും ഉൾപ്പെടെ രാഷ്ട്രത്തെ മൊത്തത്തിൽ തങ്ങളുടെ വീക്ഷണത്തിനും മൂല്യങ്ങൾക്കും രീതികൾക്കും അനുസൃതമായി ഉടച്ചുവാർക്കാൻ ലക്ഷ്യമിടുന്നു.[5][6]

മാനുഷികമൂല്യങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ലാത്ത സ്വന്തം താൽപര്യങ്ങൾക്കുവേണ്ടി നിയമങ്ങളും ചട്ടങ്ങളും വളച്ചൊടിക്കുന്നതാണ് ഫാസിസത്തിന്റെ രീതിശാസ്ത്രം.

പദത്തിന്റെ ഉദ്ഭവം

തിരുത്തുക

ഫാസിസം എന്ന വാക്ക് ആംഗലേയ fascism എന്ന വാക്കിൽനിന്നുദ്ഭവിച്ചതാണ്. fascismo എന്ന വാക്കാകട്ടെ, ഇറ്റാലിയൻ ഭാഷയിൽ കൂട്ടുകെട്ടുക എന്നർത്ഥമുള്ള fascio എന്ന വാക്കിൽനിന്നും ലത്തീൻ ഭാഷയിലെ fasces എന്ന വാക്കിൽനിന്നുമാണ് ഉദ്ഭവിച്ചത്. ഒരു കോടാലിയുടെ പിടിയ്ക്കു ചുറ്റും കമ്പുകൾ കൂട്ടിക്കെട്ടിയ തരത്തിലുള്ള കെട്ടാണ് fasces. ഇത് പുരാതന റോമൻ മജിസ്ട്രേറ്റുമാരുടെ അധികാരചിഹ്നമായിരുന്നു. അവരുടെ ലിക്ടർമാർ എന്ന സേവകർ വഹിച്ചിരുന്ന ഈ ആയുധം മജിസ്ട്രേട്ടിന്റെ ഉത്തരവുപ്രകാരമുള്ള ശിക്ഷകൾ നടപ്പാക്കുന്നതിനും ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. [7][8] ഇറ്റലിയിലെ സിൻഡിക്കേറ്റു രീതിയിലുള്ള് രാഷ്ട്രീയ സംഘടനകളായ ഫാസിയുമായും fascismo എന്ന പദം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ഫാസെസ് ഐകമത്യം മഹാബലം എന്നതിനെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. ഒരു വിറകുകൊള്ളി എളുപ്പം ഒടിക്കാം, എന്നാൽ ഒരുകെട്ട് വിറകുകൊള്ളി ഒടിക്കാൻ നന്നേ വിഷമമാണ്.[9] പല ഫാസിസ്റ്റ് മുന്നേറ്റങ്ങളും, ഇതുപോലെ ഫാസിസം എന്ന വാക്കിന്റെ മൂലാർത്ഥത്തോട് യോജിക്കുന്ന ചിഹ്നങ്ങൾ സ്വീകരിച്ചു. ഉദാഹരണത്തിന് ഒരു നുകത്തിൽ അനേകം അസ്ത്രങ്ങൾ ചേർത്തുവച്ച ചിഹ്നമാണ് ഫാലെഞ്ച്.[10]

  1. Girvin, Brian. The Right in the Twentieth Century. Pinter, 1994. p. 83. Describes fascism as an "anti-liberal radical authoritarian nationalist movement".
  2. Turner, Henry Ashby. Reappraisals of Fascism. New Viewpoints, 1975. p. 162. States fascism's "goals of radical and authoritarian nationalism".
  3. Payne, Stanley. Fascism in Spain, 1923–1977. University of Wisconsin Press, 1992. p. 43. Payne describes Spanish fascist José Antonio Primo de Rivera's objectives, saying "Young José Antonio's primary political passion was and would long remain the vindication of his father's work, which he was now trying to conceptualize in a radical, authoritarian nationalist form."
  4. Larsen, Stein Ugelvik; Hagtvet, Bernt; Myklebust, Jan Petter. Who were the Fascists Fascists: social roots of European Fascism. p. 424. This reference calls fascism an "organized form of integrative radical nationalist authoritarianism"
  5. Wiarda, Howard J. Corporatism and comparative politics. M.E. Sharpe, 1996. p. 12.
  6. E.G. Noel O'Sullivan's five major themes of fascism are: corporatism, revolution, the leader principle, messianic faith, and autarky. The Fascism Reader by Aristotle A. Kallis says, "1. Corporatism. The most important claim made by fascism was that it alone could offer the creative prospect of a 'third way' between capitalism and socialism. Adolf Hitler, in Mein Kampf, spoke enthusiastically about the 'National Socialist corporative idea' as one which would eventually 'take the place of ruinous class warfare'; whilst Benito Mussolini, in typically extravagant fashion, declared that 'the Corporative System is destined to become the civilization of the twentieth century.'"
  7. New World, Websters (2005). Webster's II New College Dictionary. Houghton Mifflin Reference Books. ISBN 0618396012.
  8. Payne, Stanley (1995). A History of Fascism, 1914–45. University of Wisconsin Press. ISBN 0299148742.
  9. Doordan, Dennis P (1995). In the Shadow of the Fasces: Political Design in Fascist Italy. The MIT Press. ISBN 0299148742.
  10. Parkins, Wendy (2002). Fashioning the Body Politic: Dress, Gender, Citizenship. Berg Publishers. ISBN 1859735878.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ഫാസിസം&oldid=3917084" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്