ഫാക്കിയൽ ജനത
തായ് ഫേക്ക് (തായ്: ชาวไทพ่าเก also Chao Tai Faagae അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ പീപ്പിൾസ് തായ് ഓൾഡ് വാൾ ), ഫാക്കിയൽ അല്ലെങ്കിൽ ലളിതമായി ഫേക്ക് എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു, തായ് സംസാരിക്കുന്ന തദ്ദേശീയ വംശീയ വിഭാഗത്തിൽ പെടുന്ന, പ്രധാനമായും ആസാമിലെ ദിബ്രുഗഡ് ജില്ലയിലും ടിൻസുകിയ താമസിക്കുന്നു. ദിഹിംഗ് നദിയുടെ പ്രദേശങ്ങളും അരുണാചൽ പ്രദേശിലെ ലോഹിത്, ചംഗ്ലാംഗ് ജില്ലയുടെ സമീപ ഭാഗങ്ങളും ഇവരുടെ പ്രദേശങ്ങളാണ്. [1] 1990 ലെ കണക്കനുസരിച്ച്, അവരുടെ ജനസംഖ്യ 5,000 ആയിരുന്നു, അതിൽ 250 ൽ താഴെ കുടുംബങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്നു.
| Total population | |
|---|---|
| 8000 (approx.) | |
| Regions with significant populations | |
 ഇന്ത്യ | |
| Languages | |
| Tai Phake, Assamese | |
| Religion | |
| Theravada Buddhism, Animism |
ചരിത്രം
തിരുത്തുകപതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ മ്യാൻമറിലെ ഷാൻ രാജ്യമായ മൗങ് മാവോയിൽ (മുവാങ് മാവോ) നിന്ന് തായ് ഫേക്ക് ആളുകൾ കുടിയേറിയതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. മതിൽ എന്നർത്ഥം വരുന്ന "Pha" എന്ന തായ് പദങ്ങളിൽ നിന്നും പുരാതന അല്ലെങ്കിൽ പഴയത് എന്നർത്ഥം വരുന്ന "Ke" എന്നതിൽ നിന്നാണ് Phake എന്ന വാക്ക് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്.
അസമിലേക്ക് കുടിയേറുന്നതിന് മുമ്പ് അവർ ഐരാവദിയുടെ തീരത്ത് താമസക്കാരായിരുന്നു. ആസാമിലേക്ക് വരുമ്പോൾ, അവർ ആദ്യം മങ് കോങ്ങിന്റെ രാജകീയ പരമ്പരയിലെ അവരുടെ തലവൻ ചൗ താ മെങ് ഖുൻ മെങ്ങിന്റെ കീഴിൽ ബുരിദിഹിംഗിലെ നിംഗ്രൂവിന് അൽപ്പം മുകളിലുള്ള മൂങ്കോങ്താറ്റ് എന്ന സ്ഥലത്ത് താമസമാക്കി ഫലകം:Https://www.researchgate.net/publication/336071469 Origin of the Tai-Phake community of the Brahmaputra valley and their acculturation with the greater Assamese society.
പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ അന്നത്തെ അഹോം ഓഫീസറായ ചന്ദ്ര ഗൊഹൈൻ തായ് ഫേക്ക് ജനതയെ സന്ദർശിച്ചിരുന്നു. അദ്ദേഹം കിഴക്കൻ ജില്ലകൾ സന്ദർശിച്ചപ്പോൾ അവിടെ ഫേകെ വിഭാഗം ആദ്യം താമസിച്ചിരുന്നു. അവിടെ ഒരു ചെറിയ സൈന്യവും ഉണ്ടായിരുന്നു. ചന്ദ്ര ഗോഹെയ്ൻ അവരെ അവരുടെ യഥാർത്ഥ ആവാസവ്യവസ്ഥയിൽ നിന്ന് അവരെ തന്റെ തലസ്ഥാനത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. ബ്രിട്ടീഷുകാർ ആസാമിനെ ആക്രമിച്ചപ്പോൾ, അവരും ഷാൻ വംശത്തിൽപ്പെട്ട മറ്റുള്ളവരും മൊഗൗങ്ങിലേക്ക് മടങ്ങാൻ ബർമീസ് അധികാരികൾ ഉത്തരവിട്ടു. തായ് ഫേക്ക് ആളുകൾ ബുരിദിഹിംഗിലേക്ക് പോയി അവിടെ താമസമാക്കി. മടക്കയാത്രയിൽ, അവർ ബുരിദിഹിംഗ് നദിയുടെ സമ്പന്നമായ തെക്കൻ തീരങ്ങളിൽ താമസമാക്കി.
ഗ്രാമങ്ങൾ
തിരുത്തുകആസാമിലും അരുണാചൽ പ്രദേശിലും തായ് ഫേക്ക് ജനതയുടെ ഗണ്യമായ ജനസംഖ്യയുണ്ട്. ചില ഗ്രാമങ്ങൾ ഇവയാണ്: നംഫകെ, ടിപാംഫകെ, ബോർഫകെ, മൻമൗ, നാംചായ്, മാൻലോങ്, നംഗ്ലായ്, നിങ്ഗം, ഫനെങ്, ലാലുങ് മുതലായവ. ഫലകം:Http://www.assaminfo.com/tourist-places/49/tai-phakey-village-or-namphake-village.htm
സാമ്പത്തികം
തിരുത്തുകതായ് ഫേക്ക് ജനതയുടെ പ്രധാന തൊഴിൽ കൃഷിയാണ്. നെല്ല്, കടുക്, ഉരുളക്കിഴങ്ങ് തുടങ്ങിയ വിളകൾ അവർ കൃഷി ചെയ്യുന്നു. കൃഷി കൂടാതെ, ആളുകൾക്ക് നല്ല വരുമാനം നേടുന്ന മറ്റ് അനുബന്ധ വരുമാന സ്രോതസ്സുകളും അവർക്ക് ഉണ്ട്. കന്നുകാലി, പോത്ത് എന്നിവയും അവർ വളർത്തുന്നു. മീൻപിടുത്തം തായ് ഫേക്കുകളുടെ ഒരു പ്രധാന എടപാടുകളാണ്. ആടുവളർത്തലും ഇവർ ചെയ്യാറുണ്ട്.
സമൂഹം
തിരുത്തുകഭരണ ഘടന
തിരുത്തുകതായ് ഫേക്കുകൾ അടിസ്ഥാനപരമായി ജനാധിപത്യപരവും ലളിതവുമാണ്. ജനങ്ങൾക്ക് ഔപചാരിക കൗൺസിലൊന്നും ഇല്ലെങ്കിലും, "ചൗ മാൻ" (ഗ്രാമത്തലവൻ) യുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഗ്രാമമൂപ്പന്മാരുടെ യോഗം ഉയർന്ന നിയമപരവും നീതിന്യായപരവുമായ അധികാരങ്ങൾ വിനിയോഗിക്കുന്നു. ജനങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള ഏത് തർക്കവും ഗ്രാമമുഖ്യന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ഗ്രാമയോഗമാണ് പരിഹരിക്കുന്നത്. തായ് ഫേക്‌സിന് "തംചാറ്റ്" എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു രേഖാമൂലമുള്ള കോഡ് ഉണ്ട്, പ്രാദേശിക സ്വഭാവം തീരുമാനിക്കുമ്പോൾ ഗ്രാമത്തിലെ മുതിർന്നവർ ഇത് പരാമർശിക്കുന്നു. നിയമലംഘനങ്ങൾക്കുള്ള ശിക്ഷകൾ, ശരിയും തെറ്റും എന്ന ആശയം, അവരുടെ സംസ്കാരത്തിന് യഥാർത്ഥമായി തദ്ദേശീയമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. "തംചാറ്റ്" അതിന്റെ അംഗങ്ങളോട് അനുശാസിക്കുന്ന പെരുമാറ്റച്ചട്ടങ്ങൾ പ്രധാനമായും ധാർമ്മിക തത്വങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്.
വിവാഹം
തിരുത്തുകതായ് ഫേക്കുകൾ സാധാരണയായി സമൂഹത്തിനുള്ളിൽ വിവാഹം കഴിക്കുന്നു. പുരുഷന് അത്തരമൊരു കുടുംബത്തെ പോറ്റാൻ ആവശ്യമായ മാർഗമുണ്ടെങ്കിൽ ബഹുഭാര്യത്വം നിഷിദ്ധമല്ലെങ്കിലും അവർ ഏകഭാര്യന്മാരാണ്. മറ്റ് ജാതിയിലോ ഗോത്രത്തിലോ ഉള്ള ആളുകളുമായി തായ് ഫേക്കുകൾ യാതൊരു വൈവാഹിക ബന്ധവും പുലർത്തുന്നില്ല. തായ് ഫേക്ക് സൊസൈറ്റിയിലാണ് വിധവയും ക്രോസ് കസിൻ വിവാഹവും നടക്കുന്നത്. വിശദമായ ചടങ്ങുകളോടെയാണ് വിവാഹം നടക്കുന്നത്. തായ് ഫാകെ സമൂഹത്തിൽ വിവാഹമോചനം ഒരു സാധാരണ കാര്യമല്ല. ഗ്രാമത്തിലെ മുതിർന്നവരുടെ യോഗത്തിൽ തീരുമാനമെടുക്കുന്ന "ചൗമാൻ" മുമ്പാകെ ഭർത്താവോ ഭാര്യയോ വിവാഹമോചന കേസ് ഫയൽ ചെയ്യുന്നു.
വിശ്വാസങ്ങൾ
തിരുത്തുകതായ് ഫേക്കുകൾ ബുദ്ധമതത്തിലെ തേരാവാദ വിഭാഗത്തെ ചില പഴയ ആനിമിസ്റ്റിക് വിശ്വാസങ്ങളുമായി പിന്തുടരുന്നു.
സംസ്കാരം
തിരുത്തുകഭാഷ
തിരുത്തുകഫാകെ ഭാഷ ഷാനിന്റെ ഭാഷയ്ക്ക് സമാനമാണ്. അവർക്ക് അവരുടേതായ പ്രത്യേക ലിപികൾ ഉണ്ട് കൂടാതെ സംരക്ഷിച്ച കൈയെഴുത്തുപ്രതികളും ഉണ്ട്. അവയിൽ മിക്കതും മതഗ്രന്ഥങ്ങളാണ്.
തായ് ഫേക്ക് ഭാഷയിൽ 10 സ്വരാക്ഷര ശബ്ദങ്ങൾ, 15 വ്യഞ്ജനാക്ഷരങ്ങൾ, 2 അർദ്ധസ്വരാക്ഷരങ്ങൾ, കുറച്ച് ഡിഫ്തോംഗുകൾ, 3 വ്യഞ്ജനാക്ഷരങ്ങൾ എന്നിവയുണ്ട്.
ഇത് ഒരു ടോണൽ ഭാഷയാണ്, കൂടാതെ 6 പ്രമുഖ സ്വരങ്ങൾ നിലനിർത്തുന്നു-ഉയരുന്നത്, വീഴുന്നത്, ഉയർന്നത് (മധ്യഭാഗം), താഴ്ന്ന ഉയർന്നത് (വീഴ്ച) താഴ്ന്നത് (മിഡ്). ഇത് ഏകാക്ഷരവുമാണ്. വാക്കുകളുടെ ഏകാക്ഷര ഗുണം നിലനിർത്താൻ പ്രത്യയങ്ങൾ ചേർക്കുന്നു.
തേരവാദ ബുദ്ധമതത്തിന്റെ അനുയായികളായതിനാൽ തായ് ഫാക്കെ ആളുകൾക്ക് പാലി വായിക്കാനും കഴിയും.
വീടുകൾ
തിരുത്തുകതായ് ഫേക്കുകളുടെ വീടുകൾ ഉയർന്ന മുള കുടിലുകൾ ആണ്. പ്രാദേശികമായി "ഹൗൺ ഹാംഗ്" എന്നറിയപ്പെടുന്ന നിലത്തിന് മുകളിലുള്ള മരക്കൂട്ടങ്ങളിൽ നിർമ്മിച്ചതാണ്. ലിവിസ്റ്റോണ ജെൻകിൻസിയാന ഇലകൾ പോലെയുള്ള വസ്തുക്കൾ, തടി, മുള എന്നിവ ഇതിന്റെ നിർമ്മാണത്തിനായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഓരോ വീട്ടിലും രണ്ട് ഹൃദയങ്ങളുണ്ട്, ഉള്ളിലുള്ളത് പവിത്രമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. എല്ലാ വീട്ടിലും "കാൻ നോക്ക്" എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഒരു ഡ്രോയിംഗ് റൂം ഉണ്ട്, "ഖോക്ക് പൈ-ഫ്രാ" എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഒരു പ്രാർത്ഥന മുറി "ഹൗൻ ഓം" എന്ന് വിളിക്കുന്ന അടുക്കളയും ഉണ്ട്.
വസ്ത്രധാരണം
തിരുത്തുകതായ് ഫേക്ക് സ്ത്രീകൾ അവർ നെയ്ത വർണ്ണാഭമായ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുന്നു. അവരുടെ വസ്ത്രത്തിൽ കണങ്കാൽ വരെ നീളമുള്ള പാവാടയും ("ഷീൻ"), മുൻവശത്ത് തുറന്ന ബ്ലൗസും ("നാങ്-വാട്ട്") കക്ഷത്തിന് ചുറ്റും ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നതും അരയ്ക്ക് ചുറ്റും പാവാട മുറുക്കാൻ ഒരു കച്ചയും ("ചായ്-ചിൻ") അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. . പെൺകുട്ടി ഒരു പാവാടയും ("ഷീൻ") ബ്ലൗസും ധരിക്കുന്നു. വെളുത്ത തലപ്പാവ് ("ഫാ-ഹോ") സ്ത്രീകൾ വ്യക്തിഗത മുൻഗണനയിൽ ധരിക്കുന്നു. അവരുടെ വസ്ത്രങ്ങളുടെ നിറങ്ങൾ അവരുടെ പ്രായത്തെ പ്രകടമാക്കുന്നു. വസ്ത്രങ്ങളിൽ വസ്ത്രധാരണം, ആഭരണങ്ങൾ, അലങ്കാരം എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. ശരിയായ വസ്ത്രധാരണം പ്രധാനമായും മറയ്ക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന വ്യക്തിഗത വസ്ത്രങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. തായ് ഫേക്‌സിന് രണ്ട് വസ്ത്രങ്ങളുണ്ട്:
- ദൈനംദിന ഉപയോഗത്തിനുള്ള പൊതുവായ വസ്ത്രധാരണം.
- പ്രത്യേക അവസരങ്ങളിൽ പ്രത്യേക വസ്ത്രധാരണം.
ധരിക്കുന്നയാളുടെ വ്യക്തിഗത രൂപത്തിന്റെ ഫലപ്രാപ്തി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനേക്കാൾ വളരെ ചെറിയ അളവിലുള്ള ആഭരണങ്ങൾ സ്ത്രീത്വത്തിന്റെ നിയോഗമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ശരീരത്തിൽ പച്ചകുത്തലും അടയാളങ്ങളും സൂചിപ്പിക്കുന്ന അലങ്കാരം, എന്നിരുന്നാലും, അത് എവിടെയായിരിക്കണമെന്നത് വ്യക്തമല്ല. ഫേക്കുകൾക്ക് സാമാന്യം വിപുലമായ വസ്ത്രങ്ങൾ ഉണ്ട്, നഗ്നതയോ തുച്ഛമായ വസ്ത്രമോ എല്ലാവർക്കും ഇഷ്ടമല്ല. അഞ്ച് വയസ്സിൽ താഴെയുള്ള ഒരു കുട്ടി പോലും വസ്ത്രം ധരിക്കാതെ പോകുന്നത് വളരെ അപൂർവമായി മാത്രമേ കാണാനാകൂ. പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും, ചെറുപ്പക്കാരും പ്രായമായവരും. അവരുടെ താമസസ്ഥലത്തായാലും പുറത്തായാലും ശരീരം മൂടുക. പരമ്പരാഗത ആചാരപരമായ വസ്ത്രങ്ങളൊന്നും ഫേക്കുകളുടെ കൈവശമില്ല. എന്നാൽ, ആഘോഷവേളകളിൽ അലക്കിയ വസ്ത്രങ്ങളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. തങ്ങളുടെ ഊഷ്മള വസ്ത്രങ്ങൾക്കായി, ആളുകൾ കോട്ട്, സ്വെറ്റർ, സ്കാർഫ്, ഷാൾ തുടങ്ങിയ വിപണി ഉൽപ്പന്നങ്ങളെ ആശ്രയിക്കുന്നു.
പുരുഷ വസ്ത്രങ്ങൾ
തിരുത്തുകചുവപ്പ്, മഞ്ഞ അല്ലെങ്കിൽ വെള്ള നൂൽ, അടിവസ്ത്രം, ഒരു ഷർട്ട് (ഷോ), വെള്ള തലപ്പാവ് (ഫാ ഹോ) എന്നിവ കൊണ്ട് നിരത്തിയ പച്ചയും കറുപ്പും നിറങ്ങളിലുള്ള ചെക്കർഡ് ലുങ്കി (Phaa) ആണ് പ്രായമായ പുരുഷന്റെ വസ്ത്രധാരണം. വിഹാറിലേക്കോ ദൂരെയുള്ള സ്ഥലങ്ങളിലേക്കോ പോകുമ്പോൾ പ്രായമായവർ ധരിക്കുന്നത് ഒരു വെളുത്ത സ്കാർഫും (ഏകദേശം 2 മീറ്റർ നീളവും 1 മീറ്റർ വീതിയും) പ്ലെയിൻ ബോർഡറും (ഫാ ഫെക് മായ്) വെള്ള നീളൻ കൈയുള്ള ഷർട്ടുമാണ്. ഊഷ്മള വസ്ത്രങ്ങൾക്ക്, പ്രായമായ പുരുഷന്മാർ ഷാളുകളാണ് (ഫാ ജാങ്) ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത്. ജമാഅത്ത് പ്രാർത്ഥനയിൽ, 10 വയസ്സിന് താഴെയുള്ള ആൺകുട്ടികളും പെൺകുട്ടികളും ഒഴികെ എല്ലാവരും സ്കാർഫ് ധരിക്കുന്നു.
സ്ത്രീ വേഷങ്ങൾ
തിരുത്തുകഫേക്ക് സ്ത്രീകൾ അവരുടെ പരമ്പരാഗത വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുന്നു. പ്രായമായ സ്ത്രീകൾ അവരുടെ കണങ്കാൽ വരെ നീളുന്ന അരയിൽ ഒരു കച്ച (ചിൻ) ധരിക്കുന്നു. പുരുഷന്മാരുടെ ലുങ്കി പോലെ വ്യത്യാസങ്ങളുള്ള ഒരു താടിയിലെ വരകൾ വീതിയും താടിയുടെ അരക്കെട്ട് വളരെ കട്ടിയുള്ളതുമാണ്. ശരീരത്തിന്റെ മുകൾഭാഗം മറയ്ക്കാൻ, സ്ത്രീകൾ ഫാ നങ്‌വെയ്‌റ്റ് എന്ന നീണ്ട ഉരിഞ്ഞ തുണി ഉപയോഗിക്കുന്നു, ഏകദേശം 2.3 മീറ്റർ നീളവും ഒരു മീറ്റർ വീതിയും. ഏകദേശം 6 സെന്റീമീറ്റർ വീതിയും 1.5 മീറ്റർ നീളവുമുള്ള ചെയർചിൻ എന്ന തുണികൊണ്ടുള്ള ബെൽറ്റ് അവരുടെ അരയിൽ ധരിക്കുന്നു. പ്രായപൂർത്തിയാകുന്നതിന് മുമ്പ്, പെൺകുട്ടികൾ ഫാ നംഗ്വൈറ്റ് ധരിക്കാറില്ല. പകരം, അവർ ശരീരത്തിന്റെ മുകൾഭാഗം മറയ്ക്കാൻ 2 മീറ്റർ നീളവും 1 മീറ്റർ വീതിയുമുള്ള വെളുത്ത തുണി, ബോർഡറോടുകൂടിയോ അല്ലാതെയോ ധരിക്കുന്നു. ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് അവിവാഹിതയായ മൂത്ത സഹോദരിയുണ്ടെങ്കിൽ, അവൾ പ്രായപൂർത്തിയായിട്ടും അവൾ ഫാ നംഗ്വൈറ്റ് ധരിക്കില്ല. ഫാഫെക്ക് ധരിക്കുന്നത് വിവാഹത്തിനുള്ള ഒരുക്കമില്ലായ്മയുടെ അടയാളമാണ്. വിഹാറിലേക്കോ ദൂരെ സ്ഥലത്തേക്കോ പോകുമ്പോൾ എല്ലാ സ്ത്രീകളും പരമ്പരാഗത വെള്ള ചദ്ദർ ധരിക്കുന്നു. വിവാഹ വേളയിൽ വധു സമാനമായ ചദ്ദർ ഒരു മൂടുപടമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. പ്രായമായ സ്ത്രീകൾ അരക്കെട്ട് വരെ നീളുന്ന ചെക്കംചം എന്ന ബ്ലൗസ് ധരിക്കുന്നു. ചെറുപ്പക്കാരായ പെൺകുട്ടികളും അവിവാഹിതരായ സ്ത്രീകളും വ്യത്യസ്ത നിറങ്ങളിലുള്ള ബ്ലൗസുകൾ ധരിക്കുന്നു, എന്നാൽ സ്ലീവ്ലെസ് അല്ലെങ്കിൽ ഷോർട്ട് ബ്ലൗസ് ഉപയോഗിക്കുന്നത് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കപ്പെടുന്നില്ല. പ്രായമായ സ്ത്രീകൾ എല്ലായ്പ്പോഴും വെളുത്ത തലപ്പാവ് ധരിക്കുന്നു, അതേസമയം ഇളയ വിവാഹിതരായ സ്ത്രീകൾ വിഹാറിലോ ആഴ്ചച്ചന്തയിലോ പോകുമ്പോൾ അത് ധരിക്കുന്നു. അവിവാഹിതരായ പെൺകുട്ടികളുടെ വസ്ത്രധാരണം ഒരു ചിൻ, ഫാ ഫെക് മായി, ബ്ലൗസ് എന്നിവയാണ്. [2]
ആൺകുട്ടികളുടെയും പെൺകുട്ടികളുടെയും വസ്ത്രങ്ങൾ
തിരുത്തുകആൺകുട്ടികൾ നഹർകത്തിയയിലേക്കോ സ്കൂളുകളിലേക്കോ പോകുമ്പോൾ ട്രൗസറും ഷർട്ടും ധരിക്കുന്നു, ഗ്രാമത്തിൽ അവർ പരമ്പരാഗത ലുങ്കി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ചെറുപ്പക്കാരായ പെൺകുട്ടികൾ ബസാർ നിർമ്മിച്ച ഫ്രോക്കുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു. സ്കൂളിൽ പോകുന്ന പെൺകുട്ടികൾ അവരുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ പോലും അവരുടെ പരമ്പരാഗത ചിൻ ധരിക്കുന്നു.
സന്യാസിമാരുടെ വസ്ത്രധാരണം
തിരുത്തുകസന്യാസിമാർക്ക് മഞ്ഞ നിറത്തിലുള്ള പ്രത്യേക വസ്ത്രങ്ങളുണ്ട്. മുമ്പ് വിപണന കേന്ദ്രങ്ങൾ എളുപ്പത്തിൽ എത്തിപ്പെടാനാകാതെ വന്നപ്പോൾ ജനങ്ങൾ എല്ലാ ചായങ്ങളും തദ്ദേശീയമായി തയ്യാറാക്കിയിരുന്നതായി റിപ്പോർട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ചക്കയുടെ മഞ്ഞക്കരുവിൽ നിന്നാണ് മഞ്ഞനിറം തയ്യാറാക്കിയത്. സന്യാസിമാർ നാലുതരം വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുന്നു; പ്രധാന തുണി അതായത് ഒരു ലുങ്കി (ചാം പേയിംഗ്), ശരീരത്തിന്റെ മുകൾ ഭാഗത്ത് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു തുണി (ചാങ് കാൻ, ഏകദേശം 9.3 മീറ്റർ നീളവും 1.5 മീറ്റർ വീതിയും) പോലെയുള്ള ഒരു ചദ്ദർ, ഒരു സംഘത്തി അതായത് പ്രാദേശികമായി തയ്യാറാക്കിയ ജെഞ്ചിയും ഒരു തുണിക്കഷണവും (ഏകദേശം 1.2 മീറ്റർ നീളവും 6 സെന്റീമീറ്റർ വീതിയും) അവയുടെ രഹസ്യഭാഗങ്ങൾ മറയ്ക്കാൻ. ഒരു സന്യാസിയുടെ എട്ട് അനിവാര്യതകളിൽ (അസ്ത പരിസ്കർ) മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച നാല് തരം വസ്ത്രങ്ങളും ഒരു ഫിൽട്ടർ തുണിയും (ജൽ ചകാനി), രണ്ടാഴ്ചയിലൊരിക്കൽ തല മൊട്ടയടിക്കാനുള്ള ബ്ലേഡും നൂലും സൂചിയും ഉൾപ്പെടുന്നു.
ആഭരണങ്ങൾ
തിരുത്തുകവ്യക്തിഗത അലങ്കാരത്തിന്, ഫേക്ക് സ്ത്രീകൾ വളരെ കുറച്ച് ആഭരണങ്ങൾ ധരിക്കുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, വിവാഹിതരും പ്രായമായ സ്ത്രീകളും ആഭരണങ്ങളോട് വലിയ താൽപ്പര്യം കാണിക്കുന്നില്ല. 1950 വരെ പ്രായമായ സ്ത്രീകൾ കെൻഹു (സുതാര്യമായ ക്രിസ്റ്റൽ മെറ്റീരിയൽ കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച ഒരു ചെവി അലങ്കാരം) ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതായി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിരുന്നു, എന്നാൽ ആ വർഷം മുതൽ ആ വസ്തുക്കളുടെ വിതരണം ക്രമരഹിതമായതിനാൽ ഫേക്ക് സ്ത്രീകൾക്ക് കമ്മലുകൾ, വളകൾ, സ്വർണ്ണ മോതിരം തുടങ്ങിയ ആധുനിക ആഭരണങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടി വന്നു. മാലകൾ മുതലായവ 1950 വരെ വെള്ളി നാണയങ്ങൾ കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച മാല സ്ത്രീകൾ വിലപിടിപ്പുള്ള ആഭരണമായി കണക്കാക്കിയിരുന്നുവെങ്കിലും ഇന്ന് ഇത്തരത്തിലുള്ള മാലകൾ കാണാറില്ല. കാരണം, ഫേക്ക് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തതുപോലെ, പഴയ വെള്ളി രൂപയുടെയും അര രൂപയുടെയും നാണയങ്ങളിൽ ധാരാളം ലോഹമൂല്യം അടങ്ങിയിരുന്നു, അതിനാൽ ഗ്രാമവാസികൾ ആ വെള്ളി ആഭരണങ്ങൾ പുതിയ നാണയങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ വളരെ ഉയർന്ന വിലയ്ക്ക് മാറ്റി, എന്നിരുന്നാലും, അതിൽ ലോഹം കുറവാണ്. മൂല്യം. വിവാഹിതരായ സ്ത്രീകൾ സ്വർണ്ണമോ വെള്ളിയോ കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച ഒരു ജോടി വളകൾ (ബേയാൻ) ധരിക്കുന്നു. സ്വർണ്ണമോ വെള്ളിയോ ആയ മോതിരവും (Ungehop) കഴിവുള്ളവർ ധരിക്കുന്നു. ദുരാത്മാക്കളിൽ നിന്നുള്ള അപകടങ്ങൾ ഒഴിവാക്കാൻ കൊച്ചുകുട്ടികൾ ചെറിയ മുത്തുകൾ കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച മാല ധരിക്കുന്നു. കൊന്ത ആംലെറ്റുകൾ സമാനമായ ആവശ്യത്തിനായി ചില പ്രായമായ ആളുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു. പൂക്കൾ പോലെയുള്ള പ്രകൃതി ഭംഗിയുള്ള വസ്തുക്കൾ മുടിയിൽ ധരിക്കുന്ന കൗമാരക്കാരായ പെൺകുട്ടികളുടെ പ്രത്യേക പ്രിയപ്പെട്ടവയാണ്.
ഹെയർ ഡ്രസ്സിംഗ്
തിരുത്തുകബുദ്ധമതത്തിലെ എട്ട് പ്രമാണങ്ങൾ പിന്തുടരുന്നവരൊഴികെ, മിക്ക ഫേക്ക് സ്ത്രീകളും മുടി നീളത്തിൽ ധരിക്കുന്നു, പുരുഷന്മാർ മുടി ചെറുതാക്കുന്നു.
ഭക്ഷണ ശീലങ്ങൾ
തിരുത്തുകതായ് ഫേക്കുകളുടെ പ്രധാന ഭക്ഷണം അരിയാണ്. "ഖൗ ഹൗ" എന്നറിയപ്പെടുന്ന വാഴയിലയിലോ താറായിലോ കൗ ഇലകളിലോ പൊതിഞ്ഞ വേവിച്ചതോ ആവിയിൽ വേവിച്ചതോ ആയ അരിയും വേവിച്ച പച്ചക്കറികളും അവരുടെ ഭക്ഷണത്തിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല, "പുകുട്ട്", "ഖി കൈ" മുതലായ ധാരാളം കാട്ടുപച്ചക്കറികൾ അവർ കഴിക്കുന്നു. ഇതുകൂടാതെ, അവരുടെ ഭക്ഷണത്തിൽ മാംസം, മത്സ്യം, മുട്ട, ഉണങ്ങിയ മത്സ്യം, പുളിച്ച മത്സ്യം, ഉണങ്ങിയ മാംസം, അരി ദോശ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. ചായ അവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട പാനീയമാണ്.
മരണം
തിരുത്തുകസാധാരണ മരണത്തിനുള്ള നിയമമാണ് ശവസംസ്കാരം. അസാധാരണമായവയ്ക്ക്, ശ്മശാനം നിർദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നു. ശുദ്ധീകരണ ചടങ്ങ്, സാധാരണ മരണമാണെങ്കിൽ, മരണശേഷം ഏഴാം ദിവസം ആചരിക്കുന്നു. സന്യാസിമാർക്ക് സദ്യയും സമ്മാനവും നൽകുന്ന ഗ്രാമീണരുടെ വിനോദം അവരുടെ ശുദ്ധീകരണ ചടങ്ങിന്റെ പ്രധാന സവിശേഷതകളാണ്. ഒരു സന്യാസിയുടെ മൃതദേഹം സംസ്കരിക്കുന്നതിന് തായ് ഫേക്കുകൾക്ക് പ്രത്യേക വ്യവസ്ഥയുണ്ട്. സന്യാസിയുടെ മൃതദേഹം അതേ ദിവസം തന്നെ സംസ്കരിക്കില്ല, പകരം ഒരു വർഷത്തോളം വെള്ളം കയറാത്ത ശവപ്പെട്ടിയിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നു. ഏകദേശം ഒരു വർഷത്തിനുശേഷം ഒരു വലിയ ഉത്സവം ക്രമീകരിക്കുകയും വിവിധ ഗ്രാമങ്ങളിലെ എല്ലാ തായ് ഫേക്കുകളെയും ക്ഷണിക്കുകയും സന്യാസിയുടെ മൃതദേഹം ആചാരപരമായി സംസ്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഇതും കാണുക
തിരുത്തുക- ചോൻ താങ് നീ
- തായ് ജനത
- തായ് ഭാഷകൾ
- വടക്കുകിഴക്കൻ ഇന്ത്യയിലെ തായ്-ഫേക്ക് ജനതയുടെ ചരിത്രം
റഫറൻസുകൾ
തിരുത്തുക- ↑ William J. Gedney (1992). Papers on Tai Languages, Linguistics, and Literatures: In Honor of William J. Gedney on His 77th Birthday. Northern Illinois University, Center for Southeast Asian Studies. p. 14. ISBN 1-877979-16-3.
- ↑ the tai phakes of assam