"ഷാക്ക് ലകാൻ" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

ലക്കാന്റെ സ്വകാര്യജീവിതം വിവാദങ്ങളുടെ ഒരു നാടകശാല ആയിരുന്നു. [[1901]]-ൽ [[പാരിസ്|പാരിസിൽ]] അദ്ദേഹം ജനിച്ചു. [[1927]]-ലാണ് സൈക്കിയാട്രിയിൽ അദ്ദേഹം പരിശീലനം തുടങ്ങിവയ്ക്കുന്നത്. 1932-ൽ ലക്കാൻ ഡോക്ടറേറ്റ് നേടി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബിരുദപ്രബന്ധത്തിന് '''On Paranoia and its Relationship to Personality''’(De la Psychose paranoïaque dans ses rapports avec la personnalité suivi de Premiers écrits sur la paranoïa. Paris: Éditions du Seuil, 1975.) എന്നായിരുന്നു ശീർഷകം. [[1934]]-ൽ The Psychoanalytic Society of Paris എന്ന [[സിഗ്മണ്ട് ഫ്രോയിഡ്|ഫ്രോയ്ഡിയൻ]] സംഘത്തിൽ ലക്കാൻ ചേർന്നു. സൈക്കോ അനലറ്റിക് തത്വങ്ങളോട് അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്ന ആബദ്ധതയുടെ തെളിവാണ്, സൊസൈറ്റി ഓഫ് [[പാരിസ്|പാരിസിൽ]] അദ്ദേഹം സമ്പാദിച്ച അംഗത്വം.<ref>നെല്ലിക്കൽ മുരളീധരൻ, വിശ്വസാഹിത്യദർശനങ്ങൾ, (2008)പുറം.469-488, ഡി.സി.ബുക്ക്സ്. കോട്ടയം</ref>

 

 

[[1936]]-ലാണ് ‘The Mirror phase’ എന്ന പ്രബന്ധം ആദ്യമായി ലക്കാ൯ വായിക്കുന്നത്.[[1949]]- ൽ സൂറിച്ചിൽ അതിന്റെ പരിഷ്കരിച്ച രൂപം അദ്ദേഹം പുനരവതരിപ്പിച്ചു. [[1953]]-ലാണ് Discourse of Rome എന്ന പേപ്പ൪ ലക്കാ൯ ലോകത്തിനു സമ൪പ്പിക്കുന്നത്. അബോധത്തിന്റെ [[ഭാഷ|ഭാഷയെപ്പറ്റിയായിരുന്നു]] അത്. കോൺഗ്രസ് ഓഫ് റൊമാൻസ് ലാംഗ്വേജ് സൈക്കോ അനലിറ്റിസ്റ്റിക് (Congress of Romance Language Psychoanalystic) എന്നറിയപ്പെടുന്ന സമ്മേളനത്തിൽ റോമിൽ വച് അദ്ദേഹം വിലക്കുകൾ കൂട്ടാക്കാതെ, ഒരു ചെറുസംഘത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്തവതരിപ്പിച്ച പ്രബന്ധമാണ് ‘The Function and Field of Speech and Language in Psychoanalysis’..

1764 ജൂണിൽ ലക്കാ൯ ദ ഫ്രോയ്ടിയ൯ സ്കൂൾ ഓഫ പാരീസ് (The Freudian School of Paris) സ്ഥാപിച്ചു. [[1979]]-ൽ ആ സ്ഥാപനം അദ്ദേഹം പിരിച്ചു വിടുകയാണുണ്ടായത്. മനോവിശകലന വിദഗ്ദ്ധ൪ ലക്കാനെ ഭ്രഷ്ടനാക്കി. പക്ഷേ, അദ്ദേഹം പിന്തിരിഞ്ഞില്ല. [[ലൂയി അൽത്തൂസർ|അൽത്തൂസറിന്റെ]] രക്ഷാക൪ത്തൃത്വത്തിൽ അദ്ദേഹം സ്വന്തം പ്രഭാഷണങ്ങൾ നിസ്സങ്കോചം തുടരുകതന്നെ ചെയ്തു.

 

 

==ലക്കാനിയ൯ വിമ൪ശനം==

[[എഡ്ഗാർ അല്ലൻ പോ|അലൻ പോയുടെ]] ‘മോഷ്ടിക്കപെട്ട കത്ത്’ (The Purloined Letter) എന്ന കഥയെക്കുറിച്ചുള്ള ലകാന്റെ സെമിനാർ, തികച്ചും മനോവിശ്ലേഷണത്തിന്റേതായ ഒരു അപനി൪മ്മാണാത്മക വായനയാണെന്ന് നിരൂപക൪ പറയുകയുണ്ടായി. പോയുടെ ഡ്യൂപിൻ ത്രയം എന്നറിയപ്പെടുന്ന കുറ്റാന്വേഷണകഥകളിൽ അത്രയൊന്നും പ്രാധാന്യമില്ലാത്ത ഒരു കഥയാണ് 'മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ട കത്ത്'. ആ കഥയിലെ കഥാപാത്രങ്ങൾ രാജാവ്, രാജ്ഞി, മന്ത്രി, പോലീസ് മേലധികാരി, ഡിറ്റക്ടീവായ ഡ്യുപിൻ (Dupin) എന്നിവരാണ്. ലക്കാൻ പ്രസ്തുത കഥയെ ഒരു രൂപകമായാണു കാണുന്നത്. അബോധതിന്റെയും ഭാഷയുടെയും സ്വഭാവ വിശേഷങ്ങൾ അതിൽ നിന്നും അദ്ദേഹം വായിച്ചെടുക്കുന്നു. മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ട കത്ത് അബോധംതന്നെ. കത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കം കഥയിൽ വ്യക്തമാക്കപ്പെടുന്നില്ല. കഥയിലെ പാത്രകർമ്മങ്ങളെ കത്ത് സ്വാധീനിക്കുന്നതാണു നാം കാണുന്നത്. അബോധത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കം ജ്ഞേയമല്ല, പക്ഷേ നാം അബോധത്താൽ നിയന്ത്രിതരാണു താനും. മോഷണത്തെപറ്റിയുള്ള കുറ്റാന്വേഷകന്റെ അന്വേഷണം മനോവിശകലനത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.അറിയപ്പെടാത്ത ഉള്ളടക്കമുള്ള കത്ത് ഭാഷയുടെ മുഖമുദ്രയെത്തന്നെ സംസൂചനം ചെയ്യുന്നു. ചിഹ്നിതം എപ്പോഴും നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു പോകുന്നു, മോഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു. എല്ലാ വാക്കുകളും മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ട കത്തുകളാണ് എന്ന് ലകാൻ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു.

 

 

രണ്ടാം രംഗം മന്ത്രിയുടെ താമസസ്ഥലമാണ്. രാജ്ഞിയുടെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം കഴിഞ്ഞ പതിനെട്ടു മാസക്കാലമായി പോലീസും മറ്റും കത്ത് തിരഞ്ഞുനടന്നെങ്കിലും ഒരു ഫലവുമുണ്ടാകാഞ്ഞത് ഡ്യൂപിൻ എന്ന കുറ്റാന്വേഷകനെ ചുമതലയേല്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ഡ്യൂപിൻ മന്ത്രിയുടെ താമസസ്ഥലത്തുചെന്ന് പോലീസിന്റെ മുന്നിൽവച് മന്ത്രിയുടെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൽത്തന്നെ മുറിയിലെ 'മാന്റിൽപീസി' ൽ തൂങ്ങികിടക്കുന്ന കത്ത് എടുക്കുകയും അതിനു പകരം മറ്റൊന്ന് വയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മന്ത്രിക്കും ആ പ്രവൃത്തി തടുക്കാനാവുന്നില്ല. ഇത്രയും വസ്തുതകൊണ്ടാണ് ലാകാൻ തന്റെ വിവരണം സാദ്ധൃമാകുന്നത്. ഇവിടെ മൂന്നു മുഹൂർത്തങ്ങളുണ്ട്, മൂന്നു ദൃശ്യങ്ങൾ, അവയ്ക്കു പിന്നിൽ മൂന്നുപേരും. ഒന്നാം മുഹൂർത്തത്തിൽ ഒന്നും കാണുന്നില്ല: രാജാവും പോലീസും. രണ്ടാം മുഹൂർത്തത്തിൽ ആദ്യത്തെയാൾ ഒന്നും കാണുന്നില്ലെന്നറിയുന്നുണ്ട്, എന്നാൽ ഒന്നും ചെയ്യാനാവാത്ത കുഴക്കിലാണ് രണ്ടാമത്തെയാൾ: രാജ്ഞിയും മന്ത്രിയും. മൂന്നാം മുഹൂർത്തത്തിൽ ആദ്യത്തെ രണ്ടുപേരും നിഷ്ക്രിയരാണെന്നു കാണുന്നതോടെ കർമ്മനിരതമാകുന്നു: മന്ത്രിയും ഡ്യൂപിനും. മണലിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തിനിൽകുന്ന ഒരു ഒട്ടകപ്പക്ഷിയുടെ ദൃശ്യമാണ് ഈ രംഗത്തെ ഉദാഹരിക്കാനായ് ലാകാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. തല മണലിൽ പൂഴ്ത്തിയതുകൊണ്ട് ഒന്നും കാണാനാവാത്ത ഒന്നാമൻ; ഒന്നാമൻ കാണുന്നില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും പ്രവർത്തനസ്വാതന്ത്ര്യമില്ലാത്ത ഉടലായ രണ്ടാമൻ; ഇവ രണ്ടും നിഷ്ക്രിയമായിരിക്കെ പക്ഷിയുടെ പിൻഭാഗത്തു നുള്ളാൻ ധൈര്യപ്പെടുന്ന മൂന്നാമൻ (Seminar on ‘The Purloined Letter’,p.44).