ദ ബ്ലൂ ബെൽറ്റ്
ഒരു നോർവീജിയൻ യക്ഷിക്കഥയാണ് ദ ബ്ലൂ ബെൽറ്റ് (നോർവീജിയൻ: Det blå båndet) . പീറ്റർ ക്രിസ്റ്റൻ അസ്ബ്‌ജോർൻസണും ജോർഗൻ മോയും ചേർന്ന് നോർസ്‌കെ ഫോൾകീവെന്ററിയിൽ ശേഖരിച്ച ഈ കഥ ആർനെ-തോംസൺ-ഉതർ ഇൻഡക്സ് നമ്പർ 590 ആണ്.[1]
പ്ലോട്ട് സംഗ്രഹം
തിരുത്തുകഒരു യാചക സ്ത്രീയും മകനും വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ ഒരു നീല ബെൽറ്റ് കണ്ടു. അവൾ അവനെ അത് എടുക്കുന്നത് വിലക്കി. പക്ഷേ കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം, അവൻ അവളിൽ നിന്ന് ഒളിച്ചോടി അത് സ്വന്തമാക്കി. അവനെ അത് ഒരു ഭീമനെപ്പോലെ ശക്തനാക്കി. അവൾക്ക് വിശ്രമിക്കേണ്ടിവന്നപ്പോൾ അവൻ ഒരു പാറയിൽ കയറി ഒരു വെളിച്ചം കണ്ടു. അവിടെ അഭയം തേടാൻ നിർദ്ദേശിക്കാൻ അവൻ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. അവൾക്കു കൂടുതൽ പോകാൻ കഴിയാതെ വന്നപ്പോൾ അവൻ അവളെ ചുമന്നു. പക്ഷേ വെളിച്ചം കണ്ട ആ വീട് ട്രോളന്മാരുടെ വീടാണെന്ന് അവൾ കണ്ടു. അവൻ നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ അവൾ ബോധരഹിതയായി. 20 അടി (6.1 മീറ്റർ) ഉയരമുള്ള ഒരു വൃദ്ധൻ അകത്തുണ്ടായിരുന്നു. കുട്ടി അവനെ "മുത്തച്ഛൻ" എന്ന് വിളിച്ചു. ആരും തന്നെ മുത്തച്ഛൻ എന്ന് വിളിക്കാതെ മുന്നൂറ് വർഷമായി താൻ അവിടെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. അവർ സംസാരിച്ചു, വൃദ്ധൻ ഒരു കാളയെ കൊന്നുകൊണ്ട് അവർക്ക് അത്താഴം തയ്യാറാക്കി.
References
തിരുത്തുക- ↑ D. L. Ashliman, The Blue Belt: Norway, Peter Christen Asbjørnsen and Jørgen Moe
Further reading
തിരുത്തുക- Lacourcière, L. (1971). "Le ruban qui rend fort (Conte-type 590)". In: Les Cahiers des dix, (36), 235–297. https://doi.org/10.7202/1025289ar