ജീൻ ബൊവിയർ
ഒരു ഫ്രഞ്ച് ടെക്സ്റ്റൈൽ വർക്കറും ഫെമിനിസ്റ്റും തീവ്രവാദ ട്രേഡ് യൂണിയനിസ്റ്റുമായിരുന്നു ജീൻ ബൊവിയർ (11 ഫെബ്രുവരി 1865 - 1964) .
ആദ്യകാല ജീവിതവും വിദ്യാഭ്യാസവും
തിരുത്തുക1865 ൽ ഇസെറിലെ സലൈസ്-സർ-സാനിൽ ജനിച്ച അവർ മാർസെൽ ബൊവിയറുടെയും ലൂയിസ് ഗ്രെനില്ലറുടെയും മകളായിരുന്നു. ബൊവിയറിന് 16 മാസം പ്രായമുള്ളപ്പോൾ കുടുംബം ഡ്രോം സെന്റ്-റാംബെർട്ട് ഡി ആൽ‌ബണിലേക്ക് മാറി. അവർക്ക് ഒരു സഹോദരി ഉണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ ഒരു സഹോദരൻ അഞ്ചാംപനി ബാധിച്ച് മരിച്ചു. കുട്ടിക്കാലത്ത് വയലുകളിൽ ജോലിചെയ്യാനും പശുക്കൾക്ക് കാവൽ നിൽക്കാനും ബൊവിയർ അമ്മയെ സഹായിച്ചു. പത്തുവയസ്സുള്ളപ്പോൾ, ബൊവിയറിനെ എപിനൗസിലെ ഒരു മതപാഠശാലയിൽ അയച്ചു. അവിടെ അവർ ഒരു നല്ല വിദ്യാർത്ഥിനിയായിരുന്നു.
കരിയർ
തിരുത്തുകഅവൾക്ക് പതിനൊന്ന് വയസ്സുള്ളപ്പോൾ, കുടുംബം വീണ്ടും താമസം മാറി റോണിലെ സെന്റ്-സിംഫൊറിയൻ-ഡി ഓസോണിൽ താമസമാക്കി. അവർ ഒരു സിൽക്ക് ഫാക്ടറി തൊഴിലാളിയായി. [1]
1840 ന് ശേഷം 12 വയസ്സിന് താഴെയുള്ള ഫ്രഞ്ച് കുട്ടികൾ എട്ട് മണിക്കൂറിൽ കൂടുതൽ ജോലി ചെയ്യുന്നത് നിയമവിരുദ്ധമായിരുന്നു. എന്നാൽ നിയമം അവഗണിക്കുന്ന നിരവധി ഫാക്ടറികളിലൊന്നിൽ ബൊവിയർ ജോലി ചെയ്തു. പതിമൂന്ന് മണിക്കൂർ ജോലിചെയ്യും. കൂലി മോശമായിരുന്നു. അവളും അമ്മയും ഭക്ഷണമില്ലാതെ പോകും. അവൾ മടിയനായതിനാലാണ് തൊഴിലുടമകൾ കൂടുതൽ പണം നൽകാത്തതെന്ന് അമ്മ അവളെ കുറ്റപ്പെടുത്തും. മെച്ചപ്പെട്ട വേതനം ലഭിക്കുന്നതിന് ബൊവിയർ തൊഴിലുടമകളെ മാറ്റി. [2] കുടുംബം പലതവണ മാറിത്താമസിച്ചു. ബൊവിയർ തുണിത്തരങ്ങളിൽ പ്രത്യേക വൈദഗ്ദ്ധ്യം നേടി.[1]
1919-ൽ വാഷിംഗ്ടൺ ഡിസിയിൽ നടന്ന ആദ്യ ഇന്റർനാഷണൽ ലേബർ കോൺഫറൻസിൽ സാങ്കേതിക ഉപദേശകനായി നിയമിതയായ ബൗവിയർ, തൊഴിലാളികളുടെ ആദ്യത്തെ ഇന്റർനാഷണൽ കോൺഗ്രസിന്റെ സജീവ പ്രതിനിധിയായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു. അവർ വനിതാ എംപ്ലോയ്‌മെന്റ് കമ്മിറ്റി അംഗവും 1921-ലെ ജനീവ കോൺഗ്രസ് ഉൾപ്പെടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ത്രീകളുടെ വിവിധ അന്താരാഷ്ട്ര കോൺഗ്രസുകളിൽ പങ്കെടുക്കുകയും ചെയ്തു. 1919 മുതൽ 1935 വരെ അവർ തൊഴിലില്ലായ്മ ഫണ്ട് ജോയിന്റ് കമ്മിറ്റി അംഗമായിരുന്നു. 27 വർഷത്തെ ബന്ധത്തിന് ശേഷം 1922 ഏപ്രിലിൽ അവൾ യൂണിയൻ വിടാൻ നിർബന്ധിതയായി.[3][4]
അവലംബം
തിരുത്തുക- ↑ 1.0 1.1 Jeanne Bouvier, Mes Mémoires, ou, 59 années d'activité industrielle, sociale et intellectuelle d'une ouvrière, La Découverte/Maspero, 1983 (in French)
- ↑ Marvin Perry (28 December 2012). Sources of the Western Tradition. Cengage Learning. pp. 212–214. ISBN 1-285-65759-4.
- ↑ Christine Bard, Les Femmes dans la société française au XXe siècle, Armand Colin, 2004 (in French)
- ↑ Bouvier, 1983