വിക്കിപീഡിയ

ചിത്പവൻ

ഇന്ത്യയുടെ പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്തെ കൊങ്കണിൽ നിന്നുള്ള ഒരു ബ്രാഹ്മണസമൂഹമാണ് ചിത്പവൻ ബ്രാഹ്മണർ അഥവാ കൊങ്കണസ്ഥ ബ്രാഹ്മണർ. പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനം മുതൽ ദൂതന്മാരായും ചാരന്മാരായും പ്രവർത്തിച്ചുവന്ന ചിത്പവൻ ബ്രാഹ്മണർ, പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തങ്ങളുടെ സ്വാധീനം വർദ്ധിപ്പിച്ചു. ഭട്ട് കുടുംബത്തിൽ നിന്നുള്ള പേഷ്വയുടെ അനന്തരാവകാശികൾ മറാത്ത സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ അമരത്തെത്തിയതോടെയാണ് ഇവരുടെ സ്വാധീനം വർദ്ധിച്ചത്. ചിത്പവൻ ബ്രാഹ്മണരെ ദേശസ്ഥ ബ്രാഹ്മണർ തങ്ങളേക്കാൾ താഴെക്കിടയിലുള്ളവരായി കണക്കാക്കുന്നു. ബ്രാഹ്മണജാതിയിലേക്ക് പുതുതായി കടന്നുവന്നവരാണ് ചിത്പവൻ എന്ന് കണക്കാക്കിയാണ് ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7].

ജനനം, വിവാഹം പോലുള്ള വിശേഷ അവസരങ്ങളിൽ അനുഷ്ഠിക്കുന്ന ബോധൻ എന്ന ചടങ്ങ്

എന്നാൽ ചിത്പവൻ ബ്രാഹ്മണരുടെ സ്വാധീനം സംബന്ധിച്ച അവകാശവാദങ്ങൾ അതിശയോക്തിപരമാണെന്ന് പല ഗവേഷകരും കാണുന്നുണ്ട്. ഇവരെ വിശ്വാസയോഗ്യരായി പേഷ്വമാരുടേയും ശിവജിയുടെ പിൻഗാമികളോ കണ്ടിരുന്നില്ല എന്ന് അവർ വിലയിരുത്തുന്നുണ്ട്. ആംഗ്ലോ-മറാത്ത യുദ്ധങ്ങളിലെ പേഷ്വാകളുടെ പരാജയത്തോടെ ചിത്പവൻ ബ്രാഹ്മണർ പാശ്ചാത്യ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനായി ഒഴുകിയെത്തി എന്ന് ഗവേഷകർ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു[8]. പൂനെയിലെ മൊത്തം ജനസംഖ്യയുടെ 5 ശതമാനം വരുന്ന ബ്രാഹ്മണരിലെ 27ശതമാനം ചിത്പവൻ വിഭാഗമാണെന്ന് 1901-ലെ കണക്കെടുപ്പ് സൂചിപ്പിക്കുന്നു[9].

ഉത്ഭവം

തിരുത്തുക

ചിത്പവന്മാർ കൊങ്കണസ്ഥ ബ്രാഹ്മണർ എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു. [10] [11]

സ്കന്ദപുരാണത്തിൽ പറയുന്ന ഐതിഹ്യപ്രകാരം ഇവരുടെ പേരിന്റെ ഉദ്ഭവം ഇങ്ങനെയാണ്;

കൊങ്കൺ പ്രദേശത്ത് ബ്രാഹ്മണരെ കണ്ടെത്താനാവാതെ വന്ന പരശുരാമൻ അവിടെ ഒരു ചിതക്ക് സമീപം അറുപതോളം മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളെ കണ്ടെത്തുകയും അവരെ ശുദ്ധീകരിച്ച് ബ്രാഹ്മണത്വത്തിലേക്ക് ചേർക്കുകയും ചെയ്തു.

ചിതക്ക് സമീപത്ത് നിന്ന് ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടത് എന്ന അർത്ഥത്തിൽ ചിത്പവൻ എന്ന നാമം ലഭിച്ചു എന്നാണ് അതിൽ പറയുന്നത്. എന്നാൽ ചിതയിൽ നിന്ന് ശുദ്ധം എന്നതിന് പകരം ശുദ്ധമായ മനസ്സ് എന്നതാണ് ചിത്പവനുകാർ സ്വയം വിശദീകരിക്കുന്നത്.

അവലംബം

തിരുത്തുക
  1. ↑ Ravinder Kumar (28 October 2013). Western India in the Nineteenth Century: A study in the social history of Maharashtra. Taylor & Francis. pp. 41–. ISBN 978-1-135-03145-9. Upon the chitpavans who had come into prominence after the rise of the Peshwas they[deshasthas] looked down with scarcely veiled contempt as the parvenus, barely fit to associate on terms of equality with the noblest of the dvijas. A chitpavan who was invited to a deshasth home was a privileged individual, and even the Peshwa was denied the right to use the ghats reserved for deshasth priests at Nasik on the Godavari
  2. ↑ Guy Delury. India, the Rebel Continent. p. 183. The name Chitpavan had been given to them by the other local jatis of Brahmins a little mockingly, since they tended to look down on the Chitpavans
  3. ↑ Cohn, Bernard S; Singer, Milton, eds. (2007). Structure and Change in Indian Society. AldineTransaction (Transaction Publishers). pp. 399–400. ISBN 978-0-202-36138-3.
  4. ↑ Percival Griffiths (23 April 2019). The British Impact on India. Taylor & Francis. pp. 329–. ISBN 978-0-429-61424-8. They were not highly regarded by other Brahmans in ancient days and appeared to have been employed principally as spies and messengers
  5. ↑ Gordon Johnson (1970). Edmund Leach; S.N.Mukherjee (eds.). elites in south asia. Cambridge University Press. p. 100. Chitpavan Brahmins became powerful in western India with the rise of the Mahratta empire. In the late seventeenth century, Chitpavans were employed as messengers and spies by the Mahratta chiefs
  6. ↑ Valentine, Chirol (2012). Indian Unrest. Tredition. p. 72. ISBN 978-3-8472-0599-9.
  7. ↑ H. H. Dodwell. The Cambridge History of India: British India, 1497-1858. p. 385.
  8. ↑ Singh, R.; Lele, J.K. (1989). Language and society: steps towards an integrated theory. Leiden: E.J. Brill. p. 34. ISBN 978-9-00408-789-7. The extent of the real chitpavan infuence in the socio-polity of Maharashtra, during this period, has been vastly exaggerated. Even under the most ambitious and effective peshwas, the established local power structure, from the major Maratha chieftains down to village headmen, did not trust Peshwas' political intentions and doubted their legitimacy. This was particularly true under Shivaji's feuding successors.
  9. ↑ Cashman, Richard I (1975). The myth of the Lokamanya: Tilak and mass politics in Maharashtra. University of California. p. 19, 20,21. ISBN 978-0-520-02407-6. Retrieved 2 April 2018.
  10. ↑ Conlon, Frank F. (1999). "Vishnubawa Brahmachari: A Champion of Hinduism in Nineteenth Century Maharashtra". In Dossal, Mariam; Maloni, Ruby (eds.). State Intervention and Popular Response: Western India in the Nineteenth Century. Popular Prakashan. p. 163. ISBN 978-8-17154-855-2.
  11. ↑ Kurtz, Donald V. (1993). Contradictions and Conflict: A Dialectical Political Anthropology of a University in Western India. BRILL. p. 62. ISBN 978-9-00409-828-2.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ചിത്പവൻ&oldid=3777494" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്