ഗുരുമാപ
നേപ്പാൾ മണ്ഡലയിലെ നാടോടിക്കഥകളിലെ ഒരു പുരാണ ജീവിയാണ് ഗുരുമാപാ (ദേവനാഗരി:गुरुमापा). ഐതിഹ്യമനുസരിച്ച്, അനുസരണക്കേട് കാണിക്കുന്ന കുട്ടികളെ അവൻ കൊണ്ടുപോകുന്നതായി പറയപ്പെടുന്നു. അതിനാൽ കാഠ്മണ്ഡുവിലെ ഒരു വയലിലേക്ക് അവനെ നാടുകടത്തപ്പെട്ടു.[1][2]
നെവാർ സമൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്ന നാടോടിക്കഥകളിൽ ഒന്നാണ് ഗുരുമാപ്പയുടെ കഥ. ഭയാനകമായ മുഖവും നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന കൊമ്പുകളുമുള്ള ഭീമാകാരനായാണ് അദ്ദേഹത്തെ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്.
ഇതിഹാസം തിരുത്തുക
കേശ് ചന്ദ്ര തിരുത്തുക
സെൻട്രൽ കാഠ്മണ്ഡുവിലെ പുണ്യമുറ്റമായ ഇട്ടുംബഹയിൽ താമസിച്ചിരുന്ന കേശ് ചന്ദ്രയിൽ നിന്നാണ് കഥ ആരംഭിക്കുന്നത്.[3][4] ചൂതാട്ടത്തിനു ശേഷം തന്റെ സ്വത്തുക്കളെല്ലാം നശിച്ചപ്പോൾ അവൻ തന്റെ സഹോദരിയോടൊപ്പം താമസിക്കാൻ പോയി. ചൂതാട്ടത്തിനായി ഉച്ചഭക്ഷണം വിളമ്പിയ പ്ലേറ്റ് പോലും അവൻ മോഷ്ടിച്ചപ്പോൾ, അവനെ ഒരു പാഠം പഠിപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച അവന്റെ സഹോദരി അവന്റെ ചോറ് തറയിൽ വിളമ്പി.[5]
ആഴത്തിൽ വേദനിച്ച കേശ് ചന്ദ്ര ഒരു തൂവാലയിൽ ഭക്ഷണം ശേഖരിച്ച് നഗരത്തിന് പുറത്തുള്ള വനത്തിലേക്ക് വളരെ ദൂരം നടന്നു. വിശപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ട് അയാൾ ചോറ് അഴിച്ചുനോക്കിയപ്പോൾ അത് ചീത്തയായതായും അതിൽ മുഴുവൻ പുഴുക്കളും ഉണ്ടെന്നും കണ്ടെത്തി. അങ്ങനെ അവൻ ഭക്ഷണം വെയിലത്ത് ഉണക്കാൻ വിതറിയിട്ട് ഉറങ്ങി.
കാഷ്ഠം സ്വർണ്ണമായി മാറുന്നു തിരുത്തുക
കേഷ് ചന്ദ്ര ഉണർന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ പ്രാവുകൾ എല്ലാം ഭക്ഷിച്ചതായി കണ്ടു. അവൻ വളരെ സങ്കടപ്പെട്ടു, അവൻ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. അവനോട് അനുകമ്പ തോന്നിയ പ്രാവുകൾ അവരുടെ കാഷ്ഠം ഉപേക്ഷിച്ചു. അത് സ്വർണ്ണമായി മാറി. അത് വളരെയധികം സ്വർണം ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് മുഴുവൻ അയാൾക്ക് വഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എന്തു ചെയ്യണമെന്നു ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ, കാട്ടിൽ വസിച്ചിരുന്ന നരഭോജിയായ ഗുരുമാപ്പ അടുത്തു വരുന്നത് കണ്ടു. ഇരയുടെ ഗന്ധം അവനെ ആകർഷിച്ചു.
കേഷ് ചന്ദ്രൻ അവനെ അമ്മാവൻ എന്ന് വിളിച്ച് സമാധാനിപ്പിക്കുകയും, വിരുന്ന് നൽകാമെന്നും അവരുടെ മാതാപിതാക്കൾ മോശമായിരിക്കുമ്പോഴെല്ലാം തന്നെ വിളിച്ചാൽ കുട്ടികളെ കൊണ്ടുപോകാനുള്ള അവകാശം നൽകാമെന്നും വാഗ്ദാനം ചെയ്ത് സ്വർണം വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു. കേശ് ചന്ദ്ര ഗുരുമാപ്പയെ ഇതുംബഹയിലെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി തട്ടിൽ താമസിക്കാൻ അനുവദിച്ചു. വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോകുന്തോറും ഗുരുമാപ്പ വന്ന് കൊണ്ടുപോകുമെന്ന് മാതാപിതാക്കൾ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുമ്പോഴെല്ലാം കുട്ടികൾ അപ്രത്യക്ഷമാകാൻ തുടങ്ങി.
തുണ്ടിഖേലിലേക്ക് നാടുകടത്തി തിരുത്തുക
ഗുരുമാപ്പയെ അയൽപക്കത്ത് സൂക്ഷിക്കുന്നത് സുരക്ഷിതമല്ലെന്ന് പ്രദേശവാസികൾ തീരുമാനിച്ചു. തിങ്ക്യ (തുണ്ടിഖേൽ) വയലിൽ ജീവിക്കാൻ സമ്മതിച്ചാൽ, തിളപ്പിച്ച ചോറും എരുമയുടെ മാംസവും ഒരു വാർഷിക സദ്യ നൽകാമെന്ന് അവർ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. അങ്ങനെ രാക്ഷസനെ പുറത്തേക്ക് പോകാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.[6] ഇന്നും ഇവിടുത്തെ ജനങ്ങൾ ഹോളിയുടെ രാത്രിയിൽ ഗുരുമാപയ്ക്ക് വിരുന്നൊരുക്കി പരേഡ് ഗ്രൗണ്ടായ മൈതാനത്ത് ഉപേക്ഷിക്കുന്നു.[7]
അവലംബം തിരുത്തുക
- ↑ Slusser, Mary Shepherd (1982). Nepal Mandala: A Cultural Study of the Kathmandu Valley. Princeton University Press. ISBN 0691031282, 9780691031286. Page 364.
- ↑ Finlay, Hugh; Everist, Richard and Wheeler, Tony (1999). Nepal: Lonely Planet Travel Guides. Lonely Planet. ISBN 0864427042, 9780864427045. Page 154.
- ↑ Pal, Pratapaditya and National Centre for the Performing Arts (India) (2004). Nepal, old images, new insights. Marg Publications. ISBN 8185026688, 9788185026688. Page 108.
- ↑ "Lonely Planet review for Itum Bahal". Lonely Planet. 2012. Retrieved 10 July 2012.
- ↑ Goodman, Jim (1981). Guide to enjoying Nepalese festivals: an introductory survey of religious celebration in Kathmandu Valley. Kali Press. Page 21.
- ↑ "Polishing up the past". Nepali Times. 22–28 July 2005. Archived from the original on February 23, 2013. Retrieved 10 July 2012.
- ↑ Bisht, Kapil (November 2011). "A walk into the heritage". ECS Nepal. Archived from the original on 2013-12-11. Retrieved 6 December 2013.