ഗസയിലെയും ഇസ്രായിലെയും ജൂത ഇടപെടലിനെതിരെ ഫലസ്തീൻ ജനത നടത്തിയ മുന്നേറ്റമാണ് ഇൻതിഫാദ എന്നപേരിൽ അറിയപ്പെടുന്നത്. (also known simply as "the intifada" or "intifadah"[note A])

First Intifada
the Israeli–Palestinian conflict ഭാഗം
IDF roadblock outside Jabalya, 1988
IDF roadblock outside Jabalya during the First Intifada, 1988
തിയതി8 December 1987 – 13 September 1993
(5 വർഷം, 9 മാസം and 5 ദിവസം)
സ്ഥലം
ഫലംMadrid Conference of 1991 and eventually Oslo I Accord: * Establishment of the Palestinian Authority * The PLO recognizes Israel[2]
യുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവർ
ഇസ്രയേൽ Israel * Israel Defense Forces * Shin Bet * Israel Police * Civil Guard * Mishmeret YeshaPUNLU * Fatah * DFLP * PFLP * പ്രമാണം:Palestinian People's Party logo.jpg PPP Supported by:
Iraq[1] (during Gulf War)
Hamas * Izz ad-Din al-Qassam Brigades (from mid 1991)
പടനായകരും മറ്റു നേതാക്കളും
Yitzhak ShamirAbu Jihad   Marwan Barghouti[അവലംബം ആവശ്യമാണ്]
നാശനഷ്ടങ്ങൾ
160 Israelis killed
* 100 civilians,
 including 47 settlers[3]
* 60 security-force members[3]
2,044 Palestinians killed
* 1,087
by Israeli security forces[3]
* 75 by Israeli civilians[3] * 882 alleged collaborators were killed by other Palestinians[4]

പശ്ചാത്തലം

തിരുത്തുക

പലസ്തീനിയൻ അമേരിക്കൻ ക്ലിനിക്കൽ സൈക്കോളജിസ്റ്റായ മുബാറക് അവാദ് പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ഇൻതിഫാദ ഇസ്രായേൽ അടിച്ചമർത്തലിനെതിരെയുള്ള പ്രതിഷേധമായിരുന്നു, "അടിപിടികൾ, വെടിവെപ്പ്, കൊലപാതകങ്ങൾ, വീടുകൾ തകർക്കൽ, മരങ്ങൾ പിഴുതെറിയൽ, നാടുകടത്തൽ, നീട്ടിയ തടവ്, വിചാരണ കൂടാതെ തടങ്കലിൽ വയ്ക്കൽ" എന്നിവയ്ക്കെതിരെയുള്ള പ്രതിഷേധം ആയിരുന്നു.. 1967-ലെ ആറ് ദിവസത്തെ യുദ്ധത്തിൽ ജോർദാനിൽ നിന്നും ഈജിപ്തിൽ നിന്നും വെസ്റ്റ് ബാങ്ക്, ജറുസലേം, സിനായ് പെനിൻസുല, ഗാസ സ്ട്രിപ്പ് എന്നിവ ഇസ്രായേൽ പിടിച്ചെടുത്തതിനുശേഷം, ഇസ്രായേൽ അധിനിവേശ പ്രദേശങ്ങളിലെ ഫലസ്തീനികൾക്കിടയിൽ അത്യധികമായി നിരാശ വളർന്നു. പുതുതായി കൈവശത്തിലെത്തിയ അധിനിവേശ പ്രദേശങ്ങളിൽ ഇസ്രായേൽ അതിൻ്റെ തൊഴിൽ വിപണി ഫലസ്തീനികൾക്കായി തുറന്നുകൊടുത്തു. ഫലസ്തീനികളെ പ്രധാനമായും റിക്രൂട്ട് ചെയ്തത് ഇസ്രായേലികൾ ആഗ്രഹിക്കാത്ത അവിദഗ്ധ അല്ലെങ്കിൽ അർദ്ധ നൈപുണ്യമുള്ള തൊഴിൽ ജോലികൾ മാത്രം ചെയ്യുന്നതിനായിരുന്നു. ഇൻതിഫാദയുടെ കാലമായപ്പോഴേക്കും ഫലസ്തീനിലെ 40 ശതമാനത്തിലധികം തൊഴിലാളികൾ ദിവസവും ഇസ്രായേലിൽ കൈവശമുള്ള പ്രദേശത്ത് ജോലി ചെയ്തിരുന്നു. കൂടാതെ, ഫലസ്തീൻ ഭൂമിയുടെ ഇസ്രായേൽ പിടിച്ചെടുക്കൽ, വെസ്റ്റ് ബാങ്കിലെയും ഗാസ മുനമ്പിലെയും ഉയർന്ന ജനനനിരക്ക്, പുതിയ കെട്ടിടത്തിനും കൃഷിക്കും വേണ്ടിയുള്ള ഭൂമിയുടെ പരിമിതമായ വിഹിതം, വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ജനസാന്ദ്രത, വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന തൊഴിലില്ലായ്മ എന്നിവയാൽ അടയാളപ്പെടുത്തിയ സാഹചര്യങ്ങൾ ഇത് സൃഷ്ടിച്ചു. ഇൻതിഫാദയുടെ സമയത്ത്, കോളേജിൽ പഠിച്ചിരുന്ന എട്ടിൽ ഒരാൾക്ക് മാത്രമേ ബിരുദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ജോലി കണ്ടെത്താൻ കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ.

ഇസ്രായേലി ചരിത്രകാരനും നയതന്ത്രജ്ഞനുമായ ഷ്ലോമോ ബെൻ-അമി തൻ്റെ സ്കാർസ് ഓഫ് വാർ, വൂണ്ട്സ് ഓഫ് പീസ് എന്ന പുസ്തകത്തിൽ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ഫലസ്തീൻ ലിബറേഷൻ ഓർഗനൈസേഷനു (പിഎൽഒ) എതിരായ ഒരു കലാപം കൂടിയായിരുന്നു ഇൻതിഫാദ. പിഎൽഒ വിട്ടുവീഴ്‌ചയില്ലാത്തതും അന്താരാഷ്ട്ര ഭീകരതയെ ആശ്രയിക്കുന്നതുമാണെന്ന് ബെൻ-അമി വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു, ഇത് ഫലസ്തീൻ പരാതികൾ കൂടുതൽ വഷളാക്കുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹം പറയുന്നു.

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ഒന്നാം_ഇൻതിഫാദ&oldid=4121067" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്