"ഉൽകൃഷ്ടവാതകം" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

[[Fileപ്രമാണം:Edelgase_in_Entladungsroehren.jpg|thumb|left|ഉൽകൃഷ്ടവാതകം]]

ഈ മൂലകങ്ങളിലെ ബാഹ്യതമ [[ഇലക്ട്രോൺ]] അറ സമ്പൂർണ്ണമായതിനാൽ മറ്റു മൂലകങ്ങളുമായോ [[സംയുക്തം|സംയുക്തങ്ങളുമായോ]] ഉള്ള പ്രതിപ്രവർത്തനം തന്നെ അസാധ്യമാണെന്നായിരുന്നു ആദ്യകാല വിലയിരുത്തൽ. എന്നാൽ 1915-ൽ കോസലും (Walther Kossel), 1933-ൽ പോളിങും (Linus Pauling) ഭാരം കൂടിയ ഉത്കൃഷ്ടവാതകങ്ങളായ ക്രിപ്റ്റോണും, സെനോണും ഉയർന്ന [[ഇലക്ട്രോ നെഗറ്റിവിറ്റി | ഇലക്ട്രോനെഗറ്റിവിറ്റിയുള്ള]] ഫ്ലൂറിൻ, ഓക്സിജൻ എന്നിവയുമായി സംയുക്തങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാമെന്ന് പ്രവചിച്ചിരുന്നു. 1962 ൽ ബ്രിട്ടീഷ് രസതന്ത്രജ്ഞനായ [[നീൽ ബാർലെറ്റ്]] [[കാനഡ]]യിൽ വച്ച്, [[സെനൊൺ|സെനൊണിന്റെ]] ഒരു സങ്കീർണ്ണ സംയുക്തം ഉണ്ടാക്കുന്നതിൽ വിജയം വരിച്ചു. പിന്നീട് അമേരിക്കയിലെ ഇല്ലിനോയ്സിലെ [[ആർഗൺ നാഷണൽ ലബോറട്ടറി|ആർഗൺ നാഷണൽ ലബോറട്ടറിയിൽ]] സെനൊണിന്റേയും ഫ്ലൂറിന്റേയും ലഘുസംയുക്തമായ [[സെനൊൺ ടെട്രാഫ്ലൂറൈഡ്]] നിർമ്മിച്ചു. തുടർന്ന് അവർതന്നെ റഡോണിന്റേയും സെനൊണിന്റേയും സംയുക്തങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്തു. ഫ്ലൂറിനുമായി സെനൊണും റഡോണും താരതമ്യേന എളുപ്പത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുമെങ്കിലും, ക്രിപ്റ്റോണിന്റെ സംയുക്തങ്ങളുടെ നിർമ്മാ‍ണം താരതമ്യേന ബുദ്ധിമുട്ടേറിയതാണ്.

[[hu:NemesgázNemesgázok]]