രണ്ടുവര്ഷത്തിനു ശേഷം, 1964-ല് [[പ്ലേബോയ്]] മാസികയുമായുള്ള അഭിമുഖത്തില് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു,
{{cquote|
ഞാന് ഒരിക്കലും ലോലിത രചിച്ചതോര്ത്ത് ദു:ഖിക്കില്ലദുഃഖിക്കില്ല. ലോലിത ഒരു സുന്ദരമായ പ്രഹേളിക നിര്മ്മിക്കുന്നതുപോലെ ആയിരുന്നു. പ്രഹേളികയും അതിന്റെ ഉത്തരവും ഒരേ സമയത്ത് നിര്മ്മിക്കുന്നു, കാരണം ഒന്ന് മറ്റൊന്നിന്റെ പ്രതിബിംബമാണ് - നിങ്ങളുടെ വീക്ഷണകോണ് അനുസരിച്ച്. എങ്കിലും ലോലിത എന്റെ മറ്റു കൃതികളെ പൂര്ണ്ണമായും മറച്ചുകളഞ്ഞു - എന്റെ ആംഗലേയ ഭാഷയിലെ കൃതികളെ എങ്കിലും: സെബാസ്റ്റ്യന് നൈറ്റിന്റെ യതാര്ത്ഥ ജീവിതം, ബെന്റ് സിനിസ്റ്റര്, എന്റെ ചെറുകഥകള്, എന്റെ ഓര്മ്മകളുടെ പുസ്തകം: എങ്കിലും ഞാന് ഇതിനെ ചൊല്ലി ലോലിതയോട് വിദ്വേഷം പുലര്ത്തുന്നില്ല. ഈ സാങ്കല്പിക കുമാരിക്ക് (നിംഫെറ്റിന്) ഒരു സവിശേഷമായ, തരളിതമായ സൗന്ദര്യമുണ്ട്.