പഴയ [[മുത്തശ്ശികഥ|മുത്തശ്ശികഥകളാണ്]] ചെറുകഥയുടെ ആദിരൂപം എന്നു കരുതപ്പെടുന്നുകരുതപ്പെടുന്നത് . 19-ാം ശതകത്തിന്റെ ആദ്യദശകങ്ങളിൽ പാശ്ചാത്യഭാഷകളിലാണ് ഇത് വളർച്ച പ്രാപിച്ചത്. അച്ചടി വ്യാപകമായതോടെ പത്ര- മാസികാരംഗത്തുണ്ടായ വളർച്ചയുടെ ഫലമായി ആവിർഭവിച്ച ഈ സാഹിത്യരൂപം മുമ്പു നിലനിന്നിരുന്ന കഥാരൂപങ്ങളിൽ നിന്നു വിഭിന്നമായി വായനക്കാരനിൽ ജിജ്ഞാസയുണർത്തുന്ന സംഭവാഖ്യാനത്തിനു മുൻതൂക്കം കൊടുക്കുന്നവയായിരുന്നു. കെട്ടുകഥ, മൃഗകഥ, ഐതിഹ്യം, മിത്ത് തുടങ്ങിയ ആദ്യകാല കഥാരൂപങ്ങളിൽ നിന്നു വ്യത്യസ്തമായി ഭാവനാത്മകവും കാല്പനികവുമാണ് ചെറുകഥ. 19-ാം ശതകത്തിൽ യൂറോപ്യൻ സാഹിത്യത്തിൽ കാല്പനികത ശക്തമായതോടെ ചെറിയ കഥകൾ പുതിയ രൂപഭാവങ്ങളാർജിച്ച് നവീന സാഹിത്യരൂപമായ ചെറുകഥകളാവുകയും സമ്പർക്കഫലമായി മറ്റു ഭാഷാസാഹിത്യങ്ങളിലേക്ക് ഈ കഥാരൂപം രംഗപ്രവേശം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.
