[[വർഗ്ഗം:സാഹിത്യം]]
[[വർഗ്ഗം:രാഷ്ട്രീയം]]
ദാദയുടെ വേരുകൾ യുദ്ധത്തിനു മുമ്പുള്ള അവന്റ്-ഗാർഡിലാണ്. കലയുടെ സ്വീകാര്യമായ നിർവചനങ്ങളെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന കൃതികളുടെ സ്വഭാവത്തിനായി 1913 ൽ മാർസൽ ഡ്യൂചാംപ് ഡാഡയുടെ മുന്നോടിയായ ആന്റി ആർട്ട് എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ചു. ക്യൂബിസവും കൊളാഷിന്റെയും അമൂർത്ത കലയുടെയും വികാസവും യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെയും കൺവെൻഷന്റെയും പരിമിതികളിൽ നിന്ന് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ അകൽച്ചയെ അറിയിക്കും. ഫ്രഞ്ച് കവികൾ, ഇറ്റാലിയൻ ഫ്യൂച്ചറിസ്റ്റുകൾ, ജർമ്മൻ എക്സ്പ്രഷനിസ്റ്റുകൾ എന്നിവരുടെ സൃഷ്ടികൾ വാക്കുകളും അർത്ഥവും തമ്മിലുള്ള കർശനമായ ബന്ധം ഡാഡ നിരസിക്കുന്നതിനെ സ്വാധീനിക്കും. ആൽഫ്രഡ് ജാരിയുടെ ഉബു റോയി (1896), എറിക് സാറ്റിയുടെ ബാലെ പരേഡ് (1916–17) തുടങ്ങിയ കൃതികളെ പ്രോട്ടോ-ഡാഡിസ്റ്റ് കൃതികളായി ചിത്രീകരിക്കും. 1916 ൽ ഹ്യൂഗോ ബോളിന്റെ ഡാ മാനിഫെസ്റ്റോയിലാണ് ദാദ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ തത്ത്വങ്ങൾ ആദ്യമായി ശേഖരിച്ചത്.
ഡാഡിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിൽ പൊതുസമ്മേളനങ്ങൾ, പ്രകടനങ്ങൾ, കല / സാഹിത്യ ജേണലുകളുടെ പ്രസിദ്ധീകരണം എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു; കല, രാഷ്ട്രീയം, സംസ്കാരം എന്നിവയുടെ വികാരാധീനമായ കവറേജ് പലതരം മാധ്യമങ്ങളിൽ പലപ്പോഴും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്ന വിഷയങ്ങളായിരുന്നു. ജീൻ ആർപ്, ജോഹന്നാസ് ബാഡർ, ഹ്യൂഗോ ബോൾ, മാർസെൽ ഡച്ചാംപ്, മാക്സ് ഏണസ്റ്റ്, എൽസ വോൺ ഫ്രീടാഗ്-ലോറിംഗ്ഹോവൻ, ജോർജ്ജ് ഗ്രോസ്, ജോൺ ഹാർട്ട്ഫീൽഡ്, എമ്മി ഹെന്നിംഗ്സ്, ഹന്ന ഹച്ച്, റിച്ചാർഡ് ഹുവൽസെൻബെക്ക്, ഫ്രാൻസിസ് പിക്കാബിയ, മാൻ റേ , ഹാൻസ് റിക്ടർ, കുർട്ട് ഷ്വിറ്റേഴ്സ്, സോഫി ടൈബർ-ആർപ്, ട്രിസ്റ്റൻ സാര, ബിയാട്രിസ് വുഡ് തുടങ്ങിയവർ. അവന്റ്-ഗാർഡ്, സംഗീത പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ, സർറിയലിസം, നൊവൊ റിയാലിസ്മെ, പോപ്പ് ആർട്ട്, ഫ്ലക്സസ് എന്നിവയുൾപ്പെടെയുള്ള ഗ്രൂപ്പുകളെ ഈ പ്രസ്ഥാനം .
|