"ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ്" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

ഥെനാർഡും ജോസഫ് ലൂയിസ് ഗേ-ലുസാക്കും 1811 ൽ സോഡിയം പെറോക്സൈഡ് സമന്വയിപ്പിച്ചു. പെറോക്സൈഡുകളുടെയും അവയുടെ ലവണങ്ങൾ പ്രകൃതിദത്ത ചായങ്ങളിൽ ബ്ലീച്ചിംഗ് ഫലവും അക്കാലത്ത് അറിയപ്പെട്ടു, പക്ഷേ പെറോക്സൈഡുകളുടെ വ്യാവസായിക ഉൽപാദനത്തിന്റെ ആദ്യകാല ശ്രമങ്ങൾ പരാജയപ്പെട്ടു. ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ പ്ലാന്റ് 1873 ൽ ബെർലിനിൽ നിർമ്മിച്ചു. സൾഫ്യൂറിക് ആസിഡിനൊപ്പം വൈദ്യുതവിശ്ലേഷണം വഴി ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡിന്റെ സമന്വയത്തിന്റെ കണ്ടെത്തൽ കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായ ഇലക്ട്രോകെമിക്കൽ രീതി അവതരിപ്പിച്ചു. 1908 ൽ ഓസ്ട്രിയയിലെ കരിന്തിയയിലെ വീസെൻ‌സ്റ്റൈനിൽ ഇത് ആദ്യമായി വാണിജ്യവൽക്കരിച്ചു. ജർമ്മൻ രാസ നിർമ്മാതാക്കളായ ഐ ജി ഫാർബെൻ 1930 കളിൽ ലുഡ്‌വിഗ്ഷാഫെനിൽ വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത ആന്ത്രാക്വിനോൺ പ്രക്രിയ ഇപ്പോഴും ഉപയോഗിക്കുന്നു. സിന്തസിസ് രീതികളിലെ വർദ്ധിച്ച ആവശ്യകതയും മെച്ചപ്പെടുത്തലുകളും 1950 ൽ 35,000 ടണ്ണിൽ നിന്ന് 1960 ൽ വാർഷിക ഉൽ‌പാദനം 1960 ൽ ഒരു ലക്ഷം ടണ്ണായി ഉയർന്നു, 1970 ഓടെ 300,000 ടണ്ണായി ഉയർന്നു; 1998 ആയപ്പോഴേക്കും ഇത് 2.7 ദശലക്ഷം ടണ്ണിലെത്തി.

 

 

ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡിന്റെ തന്മാത്രാ ഘടന നിർണ്ണയിക്കുന്നത് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. 1892-ൽ ഇറ്റാലിയൻ ഭൗതിക രസതന്ത്രജ്ഞനായ ജിയാക്കോമോ കാരാര (1864-1925) അതിന്റെ തന്മാത്ര പിണ്ഡത്തെ മരവിപ്പിക്കുന്ന പോയിന്റ് വിഷാദം ഉപയോഗിച്ച് നിർണ്ണയിച്ചു, ഇത് അതിന്റെ തന്മാത്രാ സൂത്രവാക്യം H2O2 ആണെന്ന് സ്ഥിരീകരിച്ചു. [20] കുറഞ്ഞത് അര ഡസനോളം സാങ്കൽപ്പിക തന്മാത്രാ ഘടനകൾ ലഭ്യമായ തെളിവുകളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നതായി തോന്നി. 1934-ൽ ഇംഗ്ലീഷ് ഗണിതശാസ്ത്ര ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞനായ വില്യം പെന്നിയും സ്കോട്ടിഷ് ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞനായ ഗോർഡൻ സതർലാൻഡും ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡിനായി ഒരു തന്മാത്രാ ഘടന നിർദ്ദേശിച്ചു, അത് നിലവിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതിന് സമാനമാണ്. <ref>{{Cite web|url=https://bismoot.com/blog/%D9%87%DB%8C%D8%AF%D8%B1%D9%88%DA%98%D9%86-%D9%BE%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%B3%DB%8C%D8%AF-hydrogen-peroxide/|title=خرید هیدروژن پراکسید hydrogen-peroxide|access-date=|last=|first=|date=|website=فروش مواد شیمیایی|publisher=}}</ref>