"ഓൾ ഇന്ത്യാ സ്റ്റുഡൻ്റ്സ് ഫെഡറേഷൻ" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

No edit summary
റ്റാഗുകൾ: മൊബൈൽ സൈറ്റ് മൊബൈൽ വെബിലെ തിരുത്ത്
വരി 7:
 
==രൂപീകരണം==
ഇന്ത്യയിലെ വിദ്യാർഥി പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ചരിത്രം 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ് ആരംഭിക്കുന്നത്. കൽക്കത്തയിൽ സ്ഥിരവാസമുറപ്പിച്ച വിവിയൻ ഡെറാസിയോ എന്ന ഒരു അധ്യാപകൻ അദ്ദേഹം കൽക്കത്ത ഹിന്ദു കോളജിലെ ല്കചററായിരുന്നു. 1828ൽ ആരംഭിച്ച വിദ്യാർഥി സംഘടന, അക്കാദമിക് അസോസിയേഷൻ ആണ് ഇന്ത്യാ ചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയ ആദ്യ വിദ്യാർഥി സംഘടന. ഈ സംഘടന അക്കാദമിക് വിഷയങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള ഗൗരവമുള്ള ചർച്ചകൾ മാത്രമല്ല സാമൂഹ്യ, രാഷ്ട്രീയ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ചും അതിലുപരി അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾക്കും സാമൂഹ്യതിന്മകൾക്കും എതിരായുള്ള പ്രചരണവും ഈ സംഘടന നടത്തിയിരുന്നു. ഹിന്ദു, ക്രിസ്റ്റ്യൻ, മുസ്‌ലിം തുടങ്ങി എല്ലാ മതവിഭാഗങ്ങളിലുംപെട്ട വിദ്യാർഥികൾ ഈ സംഘടനയിൽ അംഗങ്ങളായിരുന്നു. അവർ വളരെ സജീവമായിതന്നെ ലിബറൽ ആശയങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ആധുനികതയ്ക്കും സാമൂഹ്യ പുരോഗതിക്കുമായി നിലകൊള്ളുകയും ചെയ്തു.
 
ബംഗാളിലെ വിദ്യാസമ്പന്നരായ ചെറുപ്പക്കാരിൽ ആധുനിക ആശയങ്ങൾ പ്രചരിക്കുന്നതിൽ അക്കാദമിക് അസോസിയേഷനും തുടർന്നുവന്ന വിദ്യാർഥി പ്രസ്ഥാനങ്ങളും വലിയ പങ്കുവഹിച്ചു. തുടർന്ന് ബോംബെ, ഡൽഹി, മദ്രാസ് തുടങ്ങിയ നഗരങ്ങളിലെ കലാലയങ്ങളിലും വിദ്യാർഥി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ആരംഭിച്ചു. 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ യുവജന പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ പൊതുവെ ‘യുവ ബംഗാൾ’ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ എന്നാണ് അറിയപ്പെട്ടത്. 1848 ൽ സ്റ്റുഡന്റ്‌സ് ലിറ്റററി ആന്റ് സയന്റിഫിക് സൊസൈറ്റി, 1876ൽ സ്റ്റുഡന്റ്‌സ് അസോസിയേഷൻ തുടങ്ങിയ സംഘടനകളും കൽക്കത്തയിലും ബോംബെയിലുമായി സ്ഥാപിതമായി. ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയരംഗത്തെ കുലപതി ദാദാഭായ് നവറോജിയാണ് ലിറ്റററി ആന്റ് സയന്റിഫിക് സൊസൈറ്റി സ്ഥാപിക്കുവാൻ താൽപര്യമെടുത്തത്. പെൺകുട്ടികൾക്ക് വിദ്യാഭ്യാസം നൽകുന്നതിനും സൊസൈറ്റി മുൻകൈയെടുത്തു.
 
സുരേന്ദ്രനാഥ ബാനർജിയും ആനന്ദ് മോഹൻ ബോസും ചേർന്ന് കൽക്കത്തയിൽ 1876 ൽ ആരംഭിച്ച സ്റ്റുഡന്റ്‌സ് അസോസിയേഷനാണ് ആദ്യമായി വിദ്യാർഥി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഇടയിൽ പൊതുസമ്മേളനങ്ങൾ നടത്തുവാൻ ആരംഭിച്ചത്. 1885ൽ ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസ് സ്ഥാപിക്കുന്നതിൽ വലിയ പങ്ക് ഈ സംഘടന വഹിച്ചു. വിദ്യാർഥി സമരങ്ങളുടെ ചരിത്രം 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ആരംഭിച്ചതാണ്. പാറ്റ്‌ന കോളജിൽ വിദ്യാർഥികളെ അപമാനിച്ചുകൊണ്ട് സംസാരിച്ച പ്രിൻസിപ്പലിനെതിരെ 1875 ഓഗസ്റ്റ് 31ന് നടന്ന സമരമാണ് അറിയപ്പെടുന്ന ആദ്യ സമരം. അതൊരു വിജയമായിരുന്നു.
 
20-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തോടുകൂടി കൽക്കത്ത, ബോംബെ, മദ്രാസ്, അലഹബാദ് തുടങ്ങിയ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റികളിൽ അനേകം കോളജുകൾ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു. ഹൈസ്‌കൂൾ വിദ്യാർഥികളുടെ എണ്ണം രണ്ടുലക്ഷത്തിലധികവും കോളജുകളിൽ ഇരുപത്തി അയ്യായിരത്തിലധികവും വിദ്യാർഥികളുണ്ടായി. അതോടെ വിദ്യാർഥി പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലെ പങ്കാളിത്തവും അവയുടെ പ്രവർത്തനവും വ്യാപകമായി. 1905 ലെ ബംഗാൾ വിഭജനത്തിനെതിരായി നടന്ന പ്രക്ഷോഭങ്ങളിലാണ് യുവജന-വിദ്യാർഥി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ നേരിട്ട് രാഷ്ട്രീയ പ്രക്ഷോഭത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നത്. വിദ്യാർഥികളിലും യുവജനങ്ങളിലും വലിയ ദേശീയ ബോധവും ഉണർവും പ്രകടമായി.
 
ഒരു അഖിലേന്ത്യാ വിദ്യാർഥി സംഘടന രൂപീകരിക്കുവാനുള്ള പരിശ്രമങ്ങൾ 1906 ൽ തന്നെ ആരംഭിച്ചിരുന്നു. ആനിബസന്റ് ബനാറസിൽ നിന്ന് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്ന ഹിന്ദു കോളജ് മാസികയിൽ ഒരു അഖിലേന്ത്യാ സംഘടനയുടെ സാധ്യത ചർച്ചചെയ്യുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ അത്തരത്തിൽ ഒരു സംഘടനയുടെ സ്ഥാപനം ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധമടക്കമുള്ള വിവിധ സാഹചര്യങ്ങൾ മൂലം നടക്കാതെപോയി. എന്നാൽ ഒന്നാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിനും 1917ലെ റഷ്യൻ വിപ്ലവത്തിനും ശേഷം സമത്വം, സ്വാതന്ത്ര്യം, സോഷ്യലിസം തുടങ്ങിയ മൂല്യങ്ങൾ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനത്തിലും വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തുകയുണ്ടായി. 1920ൽ തന്നെ ബിഹാറിലും ബോംബെയിലും പൂനെയിലും മറ്റും നിരവധി വിദ്യാർഥി യോഗങ്ങൾ ചേരുകയുണ്ടായി. ഇവയുടെ ഫലമായി ഒരു അഖിലേന്ത്യാ സമ്മേളനം വിളിച്ചുചേർക്കുവാനുള്ള തീരുമാനമുണ്ടായി. കോളജ് വിദ്യാർഥികൾക്ക് മാത്രമായി 1920 ഡിസംബർ 25ന് ഒരു സംഘടന ആൾ ഇന്ത്യ കോളജ് സ്റ്റുഡന്റ്‌സ് കോൺഫറൻസ് രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടു. ഇത് ഒരു സ്വതന്ത്ര സംഘടനയായിരുന്നു. ഗോഖലെയും ലാലാ ലജ്പത്‌റായിയുമായിരുന്നു ഈ സംഘടന രൂപീകരിക്കുവാൻ നേതൃത്വം നൽകിയത്.
 
ഇന്ത്യയിൽ സർവകലാശാലകളുടെ എണ്ണം 1916-17 വർഷങ്ങളിൽ വെറും എട്ട് മാത്രമായിരുന്നു. 1921-22 ൽ 14 ആയും 1936-37ൽ 16 ആയും ഉയർന്നു. കോളജുകളാവട്ടെ 1921-22 കാലത്തെ വെറും 226 ൽ നിന്ന് 36-37 ൽ 340 ആയി ഉയർന്നു. സ്‌കൂളുകൾ 21-22 ൽ 8987 ആയിരുന്നത് 1936 -37 ൽ 14414 ആയി ഉയർന്നു. വിദ്യാർഥികളുടെ എണ്ണം 1901 – 02 വർഷങ്ങളിലെ 45 ലക്ഷത്തിൽ നിന്ന് 1936 – 37 ൽ ഒരു കോടി 41 ലക്ഷമായി ഉയർന്നു. അതിൽ 31 ലക്ഷം പെൺകുട്ടികളായിരുന്നു. വിദ്യാർഥികളിലെ രാഷ്ട്രീയ അവബോധം വളരെ ഉയർന്നതായിരുന്നു. ഇതിന് കാരണമായത് 1928ൽ ആരംഭിച്ച യൂത്ത്‌ലീഗ് പ്രസ്ഥാനമായിരുന്നു. അവർ റഷ്യൻ വിപ്ലവത്തിന്റെ വിജയത്തോടെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങളിൽ ആകൃഷ്ടരായി.
 
1928ൽ കൽക്കത്തയിൽ ജവഹർലാൽ നെഹ്‌റുവിന്റെ അധ്യക്ഷതയിലും 1929ൽ ലാഹോറിൽ മദൻ മോഹൻ മാളവ്യയുടെ അധ്യക്ഷതയിലും രണ്ട് വിദ്യാർഥി സമ്മേളനങ്ങൾ നടന്നു. 1930 കൾ മുതൽ വിവിധ സ്റ്റുഡന്റ്‌സ് ഫെഡറേഷനുകൾ ഇന്ത്യയിലെ പ്രമുഖ നഗരങ്ങളിലെല്ലാം തന്നെ രൂപീകൃതമായി. ഈയൊരു പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് 1931 മാർച്ച് 26ന് കറാച്ചിയിൽ ജവഹർലാൽ നെഹ്‌റുവിന്റെ അധ്യക്ഷതയിൽ ചേർന്ന 700 പ്രതിനിധികൾ പങ്കെടുത്ത യോഗം ഒരു അഖിലേന്ത്യ സംഘടനയ്ക്ക് രൂപം നൽകാൻ തീരുമാനിക്കുന്നത്. എന്നാൽ ബ്രിട്ടീഷ് അധികാരികൾ ഇതിലെ അപകടം മനസിലാക്കി വിവിധ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റികളിലെ വിദ്യാർഥികളെ ലക്‌നൗ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിൽ വിളിച്ചുകൂട്ടി ഒരു ഔദ്യോഗിക സംഘടനയുണ്ടാക്കുവാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ, പ്രസ്തുത മീറ്റിംഗ് ദേശീയവാദികളായ വിദ്യാർഥികൾ കൈയ്യടക്കി. ഇതോടെ ദേശീയ വാദികളായ വിദ്യാർഥികളുടെ ഒരു അഖിലേന്ത്യാ സംഘടനയുടെ രൂപീകരണം അനിവാര്യമാണെന്ന് ദേശീയ വാദികൾക്ക് ബോധ്യമായി. അങ്ങനെയാണ് 1936 ഓഗസ്റ്റ് 12-13 തീയതികളിൽ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ വിദ്യാർഥി സംഘടനകളെയും ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു സമ്മേളനം നടത്തുവാൻ തീരുമാനമാവുന്നത്. ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസ്, കോൺഗ്രസ് സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടി, ഇന്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി എന്നീ പാർട്ടികളിൽ നിന്നെല്ലാം പ്രതിനിധികളെത്തി. വിപുലമായ ഒരുക്കങ്ങളാണ് നടന്നത്. ആൾ ഇന്ത്യ സ്റ്റുഡന്റ്‌സ് ഫെഡറേഷന്റെ സ്ഥാപന സമ്മേളനം അങ്ങനെ രാജ്യം മുഴുവൻ പങ്കെടുത്ത വലിയ ഒരു സമ്മേളനമായി മാറി. 936 പ്രതിനിധികൾ അഖിലേന്ത്യാ അടിസ്ഥാനത്തിൽ 211 സംഘടനകളെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്തു. മഹാത്മാഗാന്ധി, രവീന്ദ്രനാഥ ടാഗോർ, ജവഹർലാൽ നെഹ്‌റു, ശ്രീനിവാസശാസ്ത്രി തുടങ്ങിയ അനേകം ദേശീയ നേതാക്കൾ ആശംസകൾ നേർന്നു. ഈ സമ്മേളനമാണ് ഓൾ ഇന്ത്യ സ്റ്റുഡന്റ്‌സ് ഫെഡറേഷൻ എന്ന സംഘടനയുടെ ആരംഭം. പ്രേംനാരായണൻ ഭാർഗവ ആദ്യ ജനറൽ സെക്രട്ടറിയായി തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. എഐഎസ്എഫിന്റെ രണ്ടാമത്തെ സമ്മേളനം 1936 നവംബർ 22 മുതൽ ലാഹോറിൽ നടന്നു. ഈ സമ്മേളനത്തിലാണ് എഐഎസ്എഫിന്റെ ഭരണഘടന അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടത്. ഈ സമ്മേളനത്തിൽ നാസി ജർമ്മനി സ്‌പെയിനിനെതിരെ നടത്തുന്ന യുദ്ധത്തിനെതിരെയുള്ള പ്രമേയം പാസാക്കി. റഷ്യൻ വിപ്ലവത്തിൽ നിന്നും ആവേശമുൾക്കൊള്ളണമെന്ന് ശരത്ചന്ദ്രബോസ് പ്രസംഗിച്ചു. ലോക വിദ്യാർഥി പ്രസ്ഥാനവുമായി (ണീൃഹറ ടൗേറലിെേ അീൈരശമശേീി) എഐഎസ്എഫിനെ അഫിലിയേറ്റ് ചെയ്തു. ആദ്യമായി വിദ്യാർഥികളുടെ ഒരു അവകാശപത്രിക തയ്യാറാക്കി.
 
==ചരിത്രം==
Line 13 ⟶ 26:
വരെയും എ ഐ എസ് എഫ് പോരാട്ടങ്ങളിൽ ഉറച്ചുനിന്നു.ഭാരതത്തിലെ വിദ്യാഭ്യാസ പരിഷ്കരനങ്ങളുടെയെല്ലാം അടിസ്ഥാനമായ കോത്താരി കമ്മിഷൻ റിപ്പോർട്ട്‌ പൂർണമാക്കുന്നതിൽ എ ഐ എസ് എഫ് വഹിച്ച പങ്ക് വളരെ വലുതായിരുന്നു.
 
രൂപീകരണ കാലം മുതൽ ഉയർത്തിയിരുന്ന "സ്വാതന്ത്ര്യം, സമാധാനം, പുരോഗതി" എന്ന മുദ്രാവാക്യം 1958-ൽ നടന്ന ദേശീയ സമ്മേളനത്തിൽ ഭേദഗതി വരുത്തി. അന്ന് മുതൽ പഠിക്കുക പോരാടുക എന്നാ മുദ്രാവാക്യം ആണ് എ ഐ എസ് എഫ് മുന്നോട്ടു വക്കുന്നത്. 29 സംസ്ഥാനങ്ങളിലും ഘടകങ്ങളുള്ള എ ഐ എസ് എഫ് വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയിലെ കച്ചവടവത്കരണത്തിനും വർഗ്ഗീയവത്കരണത്തിനും നിലവാരത്തകര്ച്ചക്കും എതിരെയും പൊതുവിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയുടെ സംരക്ഷണത്തിനു വേണ്ടിയും പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ നടത്തിവരുന്നു.സ്വാശ്രയ വിദ്യാഭ്യാസ കച്ചവടത്തിനെതിരെ ശക്തമായ പോരാട്ടം നടത്തുന്ന വിദ്യാർത്ഥി സംഘടന AISFഎഐഎസ്എഫ് ആണ്.സ്വാശ്രയ വിദ്യാലയങ്ങളിലെ ഇടിമുറികളെ തച്ചുതകർക്കാനുള്ള പോരാട്ടത്തിലെ അനിഷേധ്യമായ വിദ്യാർത്ഥി സംഘടന AISFഎഐഎസ്എഫ് മാത്രമാണ്.
 
==നേതാക്കൾ==
"https://ml.wikipedia.org/wiki/ഓൾ_ഇന്ത്യാ_സ്റ്റുഡൻ്റ്സ്_ഫെഡറേഷൻ" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്