"ഭക്തി" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

No edit summary
വരി 13:
വേദ സംസ്കൃത സാഹിത്യത്തിൽ ഭക്തി എന്ന പദം, മാനുഷിക ബന്ധങ്ങളിൽ, "പ്രിയപ്പെട്ട സ്നേഹിതൻ, സുഹൃത്ത്-സുഹൃത്ത്, രാജ-വിഷയം, മാതാപിതാക്കൾ-കുട്ടികൾക്കിടയിൽ" പരസ്പര സഹകരണം, ഭക്തി, ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾ, എന്നീ പൊതുവായ അർത്ഥങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. <ref> Cutler, Norman (1987). Songs of Experience. Indiana University Press. p. 1. ISBN 978-0-253-35334-4.</ref> ഗുരുക്കന്മാരോട് ഗുരു-ഭക്തി,<ref> Sivananda, Swami (2004). Guru Bhakti Yoga. Divine Life Society. ISBN 81-7052-168-8.</ref><ref> Vivekananda, Swami (1970). The Complete Works of Swami Vivekananda. Advaita Ashrama. p. 62.</ref> അല്ലെങ്കിൽ വ്യക്തിപരമായി ദൈവത്തോട് അല്ലെങ്കിൽ ആത്മനിഷ്ഠമായ രൂപത്തിലും (നിർഗുണ) ഭക്തിയെ പരാമർശിക്കാം. <ref> Karen Pechilis Prentiss (2014), The Embodiment of Bhakti, Oxford University Press, ISBN 978-0195351903, page 21</ref>
 
ശ്രീലങ്കൻ ബുദ്ധമതശാസ്ത്ര പണ്ഡിതൻ സനത് നാനയക്കരയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ, ഭാരതീയ മതങ്ങളിൽ ഭക്തി എന്ന ആശയം ശരിയായി തർജ്ജമ ചെയ്യുന്നതോ അല്ലെങ്കിൽ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നതോ ആയ ഒരൊറ്റ വാക്കുകളില്ല.{{sfn| Nanayakkara|1966|pp=678–80}}"ഭക്തി, വിശ്വാസം, ഭക്തി വിശ്വാസം" തുടങ്ങിയ പദങ്ങൾ ഭക്തിയുടെ ചില വശങ്ങളെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. ഈ ആശയം അഗാധസ്നേഹത്തിൻറെ പ്രതീതി ജനിപ്പിക്കുന്നു. "ആഗ്രഹം സ്വാർത്ഥമാണ്, സ്നേഹം നിസ്വാർത്ഥമാണ്." ചില പണ്ഡിതന്മാരിൽ നാനായക്കര ഇതിനെ സാധയുമായി (സംസ്‌കൃതം: ശ്രദ്ധ) ബന്ധപ്പെടുത്തുന്നു അതിന്റെ അർത്ഥം "വിശ്വാസം, അല്ലെങ്കിൽ ആത്മവിശ്വാസം" എന്നാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഭക്തിക്ക് അതിൽത്തന്നെ ഒരു അന്ത്യം അല്ലെങ്കിൽ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിലേക്കുള്ള പാതയെ സൂചിപ്പിക്കാൻ കഴിയും.{{sfn| Nanayakkara|1966|pp=678–80}}
 
== ഇവയും കാണുക ==
"https://ml.wikipedia.org/wiki/ഭക്തി" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്