"നീലകണ്ഠ സോമയാജി" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം
Content deleted Content added
യന്ത്രം പുതുക്കുന്നു, Replaced: ==ആധാരസൂചിക== → ==അവലംബം== |
|||
വരി 7:
==സംഭാവനകള്==
`[[പൈ]]' (<math>\pi</math>) ഒരു [[അഭിന്നകസംഖ്യ|അഭിന്നകസംഖ്യയാണെന്ന്]](irrational number) ആധുനികഗണിതശാസ്ത്രത്തില് സ്ഥാപിച്ചത് 1671-ല് [[ലാംബെര്ട്ട്|ലാംബെര്ട്ടാണ്]]. അതിന് രണ്ടു നൂറ്റാണ്ട് മുമ്പ് ഇതേ ആശയം സോമയാജി തന്റെ [[ആര്യഭടീയഭാഷ്യം|ആര്യഭടീയഭാഷ്യത്തില്]] അവതരിപ്പിച്ചു. വൃത്തത്തിന്റെ [[ചുറ്റളവ്]] അതിന്റെ [[വ്യാസം|വ്യാസത്തിന്റെ]] ഗുണിതമായി കൃത്യമായി കണക്കുകൂട്ടാന് കഴിയില്ലെന്നാണ് സോമയാജി വാദിച്ചത്. വ്യാസത്തെ <math>\pi</math> എന്ന അഭിന്നകം കൊണ്ട് ഗുണിച്ചാലാണ് ചുറ്റളവു കിട്ടുക (വൃത്തത്തിന്റെ ചുറ്റളവ്=<math>2 \cdot \pi \cdot </math>വ്യാസം){{അവലംബം}}. പൈയുടെ വില 17 ദശാംശസ്ഥാനം വരെ കണ്ടെത്താന് ഇദ്ദേഹത്തിന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്<ref name=bharatheeyatha4>{{cite book |last=Azhikode |first= Sukumar|authorlink= സുകുമാര് അഴീക്കോട്|coauthors= |title= ഭാരതീയത|year=1993 |publisher= [[ഡി.സി. ബുക്സ്]]|location= [[കോട്ടയം]], [[കേരളം]], [[ഇന്ത്യ]]|isbn= 81-7130-993-3 |pages= 81|chapter= 4-ശാസ്ത്രവും കലയുംlanguage=മലയാളം}}</ref>.
അതുപോലെ തന്നെ, അനന്തഗുണോത്തര അഭിസാരിശ്രേണിയുടെ (infinite convergent geometrical progression) തുക കാണാനുള്ള സൂത്രവാക്യം [[ഇന്ത്യ|ഇന്ത്യയില്]] ആദ്യമായി ആവിഷ്ക്കരിച്ചതും നീലകണ്ഠ സോമയാജിയാണ്. ഒന്നിനൊന്ന് തുടര്ന്നു വരുന്ന പദങ്ങള് തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം കുറഞ്ഞുവരുന്ന രീതിയിലെഴുതുന്ന അനുക്രമമാണ് അഭിസാരിശ്രേണി. ഇവയുടെ പദങ്ങള് അനന്തമാണെങ്കിലും, പദങ്ങളുടെ തുകയ്ക്ക് പരിധിയുണ്ടാകും. ഉദാഹരണം
:<math>1, \frac 1 3, \frac 1 9, \frac 1 {27}, \frac 1 {81}, \cdot \cdot \cdot</math>
ഈ ശ്രേണിയില് പദങ്ങളുടെ തുകയുടെ പരിധി മൂന്ന് (3) ആണ്. അതായത്, ഇതില് അടുത്തടുത്തു വരുന്ന ഏത് പദമെടുത്താലും കുറഞ്ഞ പദത്തെ മൂന്നുകൊണ്ടു ഗുണിച്ചാല് കൂടിയ പദം കിട്ടും എന്നര്ത്ഥം. [[ആര്യഭടീയഭാഷ്യം|ആര്യഭടീയഭാഷ്യത്തില്]] തന്നെയാണ് സോമയാജി ഇത്തരം ശ്രേണികളെക്കുറിച്ച് എഴുതിയതും. വൃത്തഭാഗമായ [[ചാപം (ക്ഷേത്രഗണിതം)|ചാപത്തെ]] [[ഞാണ് (ക്ഷേത്രഗണിതം)|ഞാണുകളുടെ]] തുകയായി കാണുന്ന രീതി ഉപയോഗിച്ചാണ് അദ്ദേഹം ഈ രീതി ആവിഷ്ക്കരിച്ചത്. പാശ്ചാത്യഗണിതശാസ്ത്രജ്ഞര് ഇത്തരം പ്രശ്നങ്ങള് ആവിഷ്ക്കരിക്കുന്നതിനും രണ്ടുനൂറ്റാണ്ട് മുമ്പാണ്, കേരളത്തിലിരുന്ന് സോമയാജി ഇവ താളിയോലകളില് കോറിയിട്ടത്.{{fact}}
==സോമയാജിയുടേ കൃതികള്==
[[ജ്യോതിശാസ്ത്രം|ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള]] ഗ്രന്ഥങ്ങളാണ് സോമയാജിയുടേതായി അറിയപ്പെടുന്നവയില് മിക്കവയും. [[തന്ത്രസംഗ്രഹം]](1500), [[ഗ്രഹണനിര്ണയം]], [[ഗോളസാരം]], [[സിദ്ധാന്തദര്പ്പണം]], [[സുന്ദരരാജ പ്രശ്നോത്തരം]], [[ഗ്രഹപരീക്ഷാകര്മം]] എന്നിവയും[[ആര്യഭടീയഭാഷ്യം|ആര്യഭടീയഭാഷ്യവുമാണ്]] സോമയാജിയുടെ മുഖ്യകൃതികള്. ഇവയില് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനകൃതിയായി ഗണിക്കപ്പെടുന്നത് ആര്യഭടീയഭാഷ്യമാണ്. നൂറുവര്ഷം ജീവിച്ചിരുന്ന സോമായജി 1545-ല് അന്തരിച്ചു.
|