"ബാബർ" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

1494-ൽ തന്റെ പന്ത്രണ്ടാം വയസുമുതലേ, പൂർവികൻ [[തിമൂർ|തിമൂറിന്റെ]] തലസ്ഥാനമായിരുന്ന [[സമർഖണ്ഡ്|സമർഖണ്ഡും]] കുറഞ്ഞ പക്ഷം തന്റെ തലസ്ഥാനമായിരുന്ന [[ഫർഗാനഫർഘാന|ഫർഗാനയെങ്കിലുംഫർഘാനയെങ്കിലും]] തിരിച്ചുപിടിക്കാനായി ബാബർ [[ഉസ്ബെക്|ഉസ്ബെക്കുകളോട്]] യുദ്ധത്തിലേർപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. രണ്ടു വട്ടം, തന്റെ തലസ്ഥാനമായ [[അന്ദിജാൻ|അന്ദിജാനിലെത്താനും]], 1497-ൽ ഏഴു മാസത്തെ യുദ്ധത്തിനുശേഷം കുറച്ചു മാസക്കാലത്തേക്ക് സമർഖണ്ഡ് പിടിക്കാനും ബാബറിന് സാധിച്ചെങ്കിലും ഉസ്ബെക്ക് പട പിന്നീടിവരെ തുരത്തി.<ref name=afghanI5/> 1503 ലും [[സമർഖണ്ഡ്]] പിടിച്ചെടുക്കാൻ ബാബർ ശ്രമം നടത്തി.

അവസാനം സ്വന്തക്കാരനായ [[താന്ബാൽ|തന്ബാലും]] ഉസ്ബെക്കുകളുടെ [[ഷൈബാനി രാജവംശം|ഷൈബാനി വംശത്തിലെ]] [[മുഹമ്മദ് ഷൈബാനി ഖാൻരാജവംശം|ഷൈബാനി ഖാനും]] ചേർന്ന് യുദ്ധം ചെയ്ത് ഫർഗാനയുടെ തലസ്ഥാനമായ ആന്ദിജാനിൽ നിന്ന് ബാബറേയും കുടുംബത്തെയും പുറത്താക്കി.

1504-ൽ തന്റെ 22-ആം വയസിൽ ഉൽബെക്കുകളുമായുള്ളഉസ്ബെക്കുകളുമായുള്ള പോരസാനിപ്പിച്ച്പോരവസാനിപ്പിച്ച് [[ഹെറാത്ത്|ഹെറാത്തിലെ]] ഭരണാധികാരിയും ബന്ധുവുമായിരുന്ന [[ഹുസൈൻ ബൈഖാറ|ഹുസൈൻ ബെഗ് ബെഖാറയോടോപ്പം]] ചേരാനായി, ഫർഗാനയിൽഫർഘാനയിൽ നിന്നും കുറച്ച് കൂട്ടാളികളോടൊപ്പം ബാബർ യാത്ര തിരിച്ചു. സഹോദരന്മാരായ നാസർ, ജാഹാംഗീർ എന്നിവരും അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. ഇതേ വർഷം ജൂൺ മാസത്തിൽ ബാബറും കൂട്ടരും [[അമു ദര്യ|ഓക്സസ്]] കടന്ന് ഹിന്ദുകുഷിന് വടക്കുള്ള കാഹ്മേർദ് താഴ്വരയിലെത്തി. ഇവിടെ വച്ച് ഹിസാറിലെ രാജാവിന്റെ കുറേ അനുചരന്മാരും ബാബറിന്റെ സഖ്യത്തിലെത്തി. ഇതോടെ തന്റെ പദ്ധതികൾ പുനരാവിഷ്കരിച്ച് ബാബർ, ക്വിപ്ചാക് ചുരം വഴി ഹിന്ദുകുഷിന് തെക്കോട്ട് കടന്ന് കാബൂളിലെത്തി.<ref name=afghanI5/>

മുൻപ്,കാബൂൾ ഭരണാധികാരിയായിരുന്ന ബാബറിന്റെ അമ്മാവൻ ഉലൂഘ് മിർസയായിരുന്നുമിർസ കാബൂളിൽ ഭരണത്തിലിരുന്നത്. 1501/2 കാലത്ത് ഉലൂഘ് മിർസ-ൽ മരണമടഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രൻ അബ്ദ് അൽ റസാക്ക് അധികാരത്തിലേറിയെങ്കിലും [[കന്ദഹാർ|കന്ദഹാറിലെ]] [[ഇൽഖാനി സാമ്രാജ്യം|ഇൽഖാനികളിൽപ്പെട്ട]] അർഘുൻ കുടുംബത്തിൽ നിന്നുള്ള മുഖ്വിം, റസാക്കിൽ നിന്ന് അധികാരം പിടിച്ചെടുത്തു. 1504-ൽ ബാബർ ഇയാളെ തോൽപ്പിച്ച് കാബൂളിലെ ഭരണാധികാരിയായി. അഫ്ഗാനിസ്താന്റെ കിഴക്കും തെക്കുകിഴക്കും ഭാഗങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തിനായി, ബാബറും അർഘൂനുകളും പിന്നീടും വളരെക്കാലം പോരാടി.<ref name=afghans14/>.

ഈ യുദ്ധത്തിനിടക്ക് അദ്ദേഹംയുദ്ധത്തിനിടക്കാണ് തന്റെ തന്നെ വ്യക്തിത്വത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞുസ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞതെന്ന് എന്ന് [[ബാബർനാമ]] എന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെസ്വന്തം ഓർമ്മക്കുറിപ്പിൽ ബാബർ പറയുന്നു. തന്റെ ഈ ഉദ്യമത്തിൽ സഹായിച്ച മലകളിലെ ഗോത്രവർഗ്ഗക്കാരുമായി അദ്ദേഹം വളരെ അടുത്തിടപഴകാൻ ഇടയായെന്നും അത് മനുഷ്യരെ പറ്റി കൂടുതൽ അറിയാൻ ഇടയാക്കിയെന്നും പറയുന്നു. കാബൂൾ തനിക്ക് ഒരു താൽകാലിക ഇടത്താവളം മാത്രമായിരിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹം വൈകാതെ മനസ്സിലാക്കി.

1505-ൽ ബാബറിന്റെ അമ്മാവനായ [[ഹെറാത്ത്|ഹെറാത്തിലെ]] [[സുൽത്താൻ ഹുസൈൻ മിർസ]] (ഹുസൈൻ ബൈഖാറ) ആവശ്യപ്പെട്ട പ്രകാരം അദ്ദേഹത്തെ സഹായിക്കാനായി അവിടേക്ക് തിരിച്ചു. പല സമയങ്ങളിലും ബാബറിന്റെ സഹായഭ്യാർത്ഥനകൾ നിരസിച്ചിട്ടുള്ള ആളാണ് മിർസ. ബാബർ എത്തുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ അദ്ദേഹം മരിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ തന്റെ മറ്റു മാതുലന്മാർ [[ഷയ്ബാനിഷൈബാനി ഖാൻരാജവംശം|ഷയ്ബാനി ഖാനോട്]] പിടിച്ച് നില്കാൻ കെല്പില്ലാത്തവരാണെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ബാബർ ഹെറാത്തിൽ തന്നെ നിലയുറപ്പിച്ചു.. ഇക്കാലത്ത് അദ്ദേഹം സാഹിത്യകാര്യങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധവയ്ക്കുകയും നഗരപരിഷ്കരണ രീതികൾ മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തു. [[ഉയ്ഗുർ]] എന്ന ചൈനീസ് വംശജനായ മീർ അലി ഷേയര് നവ്വായിയുമായി അടുപ്പത്തിലായി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചഗതായി ഭാഷയിലെ പ്രവീണ്യത്തിൽ ആകൃഷ്ടനായാണ് തന്റെ [[ബാബർനാമ]]എഴുതാൻ [[ചഗതായ് ഭാഷ]] ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയത്.

എന്നാൽ [[മുഹമ്മദ്ഷൈബാനി ഷയ്ബാനി ഖാൻരാജവംശം|ഷയ്ബാനിഷൈബാനി ഖാൻ]] മാതുലന്മാരെ പ്രലോഭിപ്പിക്കുകയും വീണ്ടും ഉപജാപങ്ങൾ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തതോടെ ബാബർ പിന്മാറാൻ നിർബന്ധിതനായി. 1509-ൽ കാബൂളിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു വന്നു. എന്നാൽ വന്ന പാടേ ഉസ്ബെക്കുകാർ [[മുഹമ്മദ്ഷൈബാനി സയ്ബാനി ഖാൻരാജവംശം|സയ്ബാനിഷൈബാനി ഖാന്റെ]] നേതൃത്വത്തിൽ[[ഹെറാത്ത്]] പിടിച്ചെടുത്തു. ഇത് അദ്ദേഹംബാബർ നേരത്തെ തന്നെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു. ബന്ധു കൂടിയായ സയ്ബാനി ഖാന്റെ ഇത്തരം ഹീന നടപടികളെ പറ്റി ബാബർ നാമയിൽ പ്രതിപാധിക്കുന്നുണ്ട്പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്.

ഇക്കാലത്ത് തന്റെ തന്നെസ്വന്തം മാതുലനും സൈന്യത്തിന്റെ ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ മേധവിയുമായ ഹൈദർ മിർസാ വിപ്ലവവുമായി ബാബറിനു നേരെ തിരിഞ്ഞു.തിരിഞ്ഞെങ്കിലും എന്നാൽബാബർ പെട്ടെന്നുതന്നെ അത് അടിച്ചമർത്തുകയും ചെയ്തുഅടിച്ചമർത്തി. ഇതെല്ലാം അദ്ദേഹംകാരണം നയിക്കുന്നസൈന്യത്തിന് സൈന്യത്തിനുമേൽബാബറോടുളള അദ്ദേഹത്തെപറ്റിമതിപ്പും മതിപ്പുളവാക്കുന്നബഹുമാനവും കാര്യങ്ങളായിരുന്നുഇരട്ടിച്ചു.

[[സായ്ബാനിഷൈബാനി രാജവംശം|ഷൈബാനി ഖാൻ]] വരുന്നെന്നറിഞ്ഞ് ബാബർ കാന്ദഹാറിൽ നിന്നും പിൻ‍വാങിപിൻ‍വാങ്ങി. ഇവിടെയാണ് ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി തന്നിൽ തന്നെ വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ടത് എന്ന് അദ്ദേഹം എഴുതുന്നു. പിന്നീട് [[ഷാ ഇസമായിൽ ഒന്നാമൻ]] (പേർഷ്യയിലെ [[സഫവി സാമ്രാജ്യം|സഫവി]] സുൽത്താൻ) സയ്ബാനിഖാനെഷൈബാനി ഖാനെ കൊല്ലുകയാണ് ഉണ്ടായത്.

ഷൈബാനി ഖാന്റെ മരണം, സമർഖണ്ഡ് സ്വന്തമാക്കാനുള്ള അവസാന അവസരമായി ബാബർ കരുതി. [[സഫവി സാമ്രാജ്യം|സഫവി സുൽത്താൻ]] ഇസ്മായിൽ ഒന്നാമനുമായി സന്ധി ചേരുകയും അദേഹത്തിന്റെ മേൽകോയ്മ അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.<ref> Sicker, Martin (August 2000). The Islamic World in Ascendancy: From the Arab Conquests to the Siege in Vienna, 189. ISBN 0-275-96892-8. “Ismail was quite prepared to lend his support to the displaced Timurid prince, Zahir ad-Din Babur, who offered to accept Safavid suzerainty in return for help in regaining control of Transoxiana. ” </ref> പകരം ഷാ, സായ്ബാനിഖാൻഷൈബാനി ഖാൻ ഖാൻ ജയിലിലടച്ച ബാബറിന്റെ സഹോദരി ഖാൻസദയെ വിട്ടുകൊടുത്തു. ഷാ ബാബറിന് ഒരുപാടു സ്വത്തുക്കളും പണവും നൽകുകയുംനൽകി; പ്രത്യുപകാരമെന്നോണം ബാബർ ഷായുടെ രീതിയിൽ വസ്ത്രധാരണം ചെയ്യാനും ഷിയാക്കളുടെ രീതികൾ പിന്തുടരുവാനും തുടങ്ങി. {{Fact}}. പള്ളിയിൽ [[വാങ്ക്]] വിളിക്കുന്നതും ഷായുടെ പേരിലായിരുന്നു.

സമർഖണ്ഡിലെത്തിയ ബാബർ, പേർഷ്യക്കാരുടെ സഹായത്തോടെ നഗരം അധീനതയിലാക്കി. എന്നാൽ ഷിയാക്കളായ പേർഷ്യക്കാരുമായുള്ള സുഹൃദ്ബന്ധം അധികകാലം നീണ്ടില്ല. ഷാ ഇസ്മാഈൽഇസ്മായിൽ മുന്നോട്ടുവച്ച നിബന്ധനകൾ, ബാബറിന് തന്റെ സുന്നികളായ ജനങ്ങളുടെ താല്പര്യത്തിനൊപ്പം നടത്തിക്കൊണ്ടുപോകാൻ പറ്റാത്തവിധം അസൗകര്യമുള്ളതായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് പേഷ്യകാരുമായുള്ള ബന്ധം ബാബർ ഉപേക്ഷിച്ചു. ഇതിനെത്തുടർന്ന് ഉസ്ബെക്കുകൾ വീണ്ടൂംവീണ്ടും ആക്രമിക്കുകയും ബാബറിന് സമർഖണ്ഡ് ഉപേക്ഷിച്ച് 1514-ൽ വീണ്ടും കാബൂളിലേക്ക് മടങ്ങേണ്ടിവരുകയും ചെയ്തു.<ref name=afghanI5/>

ബാബർ ഇതിനകം [[സയ്യിദ് രാജവംശം|സയ്യിദ് രാജവംശത്തിന്റെ]] പൈതൃകം അവകാശപ്പെട്ടു തുടങ്ങി. ബാബറുടെ പൂർവികനായ തിമൂറിന്റെ ഒരു ഗവർണറായ ഖിസ്ർ ഖാനാണ് ദില്ലിയിലെ സയ്യിദ് സാമ്രാജ്യം സ്ഥാപിച്ചത്. 1451-ൽ ലോധി വംശജർ അധികാരമേറ്റെടുക്കും വരെ സയ്യിദ് വംശജരാണ് ദില്ലി ഭരിച്ചിരുന്നത്. തിമൂറിന്റെ രാജ്യഭാഗങ്ങൾ എല്ലാം തിരിച്ച് വേണം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഇബ്രാഹിം ലോധിക്ക് ബാബർ ഒരു പരുന്തിനെ ദൂതന്റെ രൂപത്തിൽ അയച്ചു. എന്നാൽ ലോദിലോധി അനങ്ങിയില്ല. ബാബർ പതിയെ സൈന്യത്തെ കൂട്ടാൻ ആരംഭിച്ചു.

ബാബർ ആദ്യമായി ചെയ്തത് [[കന്ദഹാർ]] പിടിച്ചെടുക്കുകയായിരുന്നു, പക്ഷേ ഇതിനായി പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും കൂടുതൽ സമയം ചെലവായി. മൂന്നുവർഷമെടുത്തു കാന്ദഹാറും അതിന്റെ തന്ത്രപ്രധാനമായ ഭാഗങ്ങളും കർസ്ഥമാക്കാൻകരസ്ഥമാക്കാൻ.

ഇന്ത്യയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാൻ ഉത്സുകനായിരുന്ന ബാബറിന് അവിചാരിതമായി സാഹചര്യങ്ങൾ അനുകൂലമായി ഭവിച്ചു. ഇക്കാലത്ത് ആഭ്യന്തരകലഹങ്ങൾ കൊണ്ട് ദില്ലിയിലെ സുൽത്താൻ ഇബ്രാഹിം ലോധി, പ്രശ്നത്തിലായിരുന്നു. ഇബ്രാഹിം ലോധിക്കെതിരെയുളള പോരാട്ടത്തിൽ തന്നെ സഹായിക്കണമെന്ന അഭ്യർത്ഥനയുമായി പഞ്ചാബ് പ്രവിശ്യയുടെ ഗവർണർ, ദൗലത് ഖാൻ ബാബറെ സമീപിച്ചു<ref>{{cite book |title=Advanced History of India- Second Edition| author= Nilakanta Sastri |year=1975 |publisher=Allied Publishers Pvt.Ltd. Press|location=New Delhi||}}</ref>. സന്ദർഭം മുതലെടുക്കാൻ ബാബർ ഒട്ടും വൈകിച്ചില്ല. ബാഗ് ഇ വാഫയിൽ (നിം‌ല) വച്ച് ഹുമായൂണിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ബദാഖ്ശാനിൽ നിന്നുള്ള സൈന്യം, ബാബറിന്റെ സംഘത്തോടൊപ്പം ചേർന്നു. അന്ന് ബാബറിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്ന [[ബദാഖ്ശാൻ|ബദാഖ്ശാനിൽ]] ഭരണം നടത്തിയിരുന്നത് ഹുമായൂൺ ആയിരുന്നു. ഡിസംബർ 16-ന് 12,000 പേരടങ്ങുന്ന സൈന്യം ചങ്ങാടത്തിൽ സിന്ധൂനദി കടന്നു. തൻറെ അഭ്യർത്ഥനയുടെ വരുംവരായ്കകളെക്കുറിച്ച് ദൗലത് ഖാൻ ബോധവാനാകുന്നതിനു മുമ്പ് ബാബർ, പഞ്ചാബ് സ്വന്തം കാൽക്കിഴിലാക്കി. നിരാശനും നിസ്സഹായനുമായ ദൗലത് ഖാൻ താമസിയാതെ മരണമടഞ്ഞു. പഞ്ചാബിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന വേളയിൽ, ലാഹോറിലെ മുൻകാല തുർക്കിഷ് ഭരണാധികാരികളിൽ ചിലരുടെ പിന്തുണയും ബാബർക്ക് ലഭിച്ചു.<ref name=afghanI5/> ബാബറിന്റെ യാത്രയിൽ സൈന്യത്തിന്റെ അംഗസംഖ്യ കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അതാത് സ്ഥലത്തെ ചെറുകിട സൈന്യങ്ങൾ ഇവർക്ക് ഒപ്പം കൂടി. ആദ്യത്തെ യുദ്ധം നയിച്ചത് ബാബറിന്റെ മകൻ [[ഹുമായൂൺ]] ആയിരുന്നു. യുദ്ധസമയത്ത് ഹുമായൂണിന് 17 വയസ്സേ ഊണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

യുദ്ധാനന്തരം, ലോധിയുടെ സ്വത്തും സമ്പാദ്യങ്ങളും കൊള്ളയടിക്കാതിരിക്കപ്പെടാനായി ഹുമയൂണിനെ പെട്ടെന്നുതന്നെ ലോധിയുടെ [[ആഗ്ര|ആഗ്രയിലെ]] കോട്ടയിലേക്ക് അയക്കുകയും ലോധിയുടെ സ്വത്തും സമ്പാദ്യങ്ങളും കൊള്ളയടിക്കാതിരിക്കപ്പെടാനുംഅയക്കാൻ, ബാബർ ശ്രദ്ധിച്ചു. [[കോഹിനൂർ]] എന്ന ലോകോത്തര വജ്രം ഹുമായൂണിന് കിട്ടിയത് അവിടെ നിന്നാണ്. ഇത് ഗ്വാളിയോർ രാജാവിൻറേതായിരുന്നു. അദ്ദേഹം പാനിപ്പട്ട്പാനിപ്പത്ത് യുദ്ധത്തിൽ മരിച്ചിരുന്നു. കുടുംബാംഗങ്ങൾ ഹുമായൂണിനോട് രക്ഷ അഭ്യർത്തിക്കുകയും അതിനു പകരമായി അവർ കോഹിനൂർ സമ്മാനിക്കുകയും ചെയ്തു.{{തെളിവ്}}

മേവാറിലെ രാജാവായിരുന്ന [[റാണാ സംഗ്രാമസിംഹൻ|റാണാ സംഗ്രാമസിംഹനായിരുന്നു]] ബാബറിന്റെ അടുത്ത പ്രധാന എതിരാളി. [[ദില്ലി|ദില്ലിയുടെയും]] [[ആഗ്ര|ആഗ്രയുടെയും]] വടക്കു പടിഞ്ഞാറുള്ള ഭൂവിഭാഗമായ ‘[[രജപുത്താന|രജപുത്താനയാണ്]]’ അദ്ദേഹം ഭരിച്ചിരുന്നത്. ഇത് ഒരൊറ്റ രാജ്യം ആയിരുന്നില്ല. മറിച്ച് പല ചെറിയ രാജ്യങ്ങളുടെയും കൂട്ടായമയായിരുന്നു. രജപുത്രരായിരുന്ന രാജാകന്മാരെല്ലാംരാജാക്കന്മാരെല്ലാം റാണായുടെ മേൽക്കോയ്മയംഗീകരിച്ചു ഭരിച്ചു പോന്നു.

ലോധിയുടെ സൈന്യം ബാബറിൽ ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കാവുന്ന ക്ഷീണത്തെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞബോധവാന്മാരായിരുന്ന രജപുത്രർ, ബാബറെ കീഴ്പ്പെടുത്തി ദില്ലിയും തുടർന്ന് [[ഹിന്ദുസ്ഥാൻ]] മൊത്തവും കൈവശപ്പെടുത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ചകൈവശപ്പെടുത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചു വരികയായിരുന്നു. ഇതിന് ഏതാണ്ട് 350 വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് [[പൃഥ്വിരാജ് ചൗഹാൻ]] എന്ന രജപുത്രരാജാവിൽ നിന്ന് [[മുഹമ്മദ് ഗോറി‍]]പിടിച്ചെടുത്ത ദില്ലി പിടിച്ചെടുത്തശേഷം അവർക്ക് അത് തിരിച്ചുപിടിക്കാനുള്ള ഒരു സുവർണ്ണാവസരമായിരുന്നുസുവർണ്ണാവസരമാണിതെന്ന് ഇത്രജപുത്രർ കണക്കുകൂട്ടി. ഇതു കൂടാതെ ദില്ലിയിലെ ചൂടും സേനാനായകന്മാർക്കിടയിലുള്ള പടലപിണക്കങ്ങളും മൂലം ബാബറിൻറെ പല സൈനികരും മദ്ധ്യേഷ്യയിലെ തണുപ്പിലേയ്ക്ക് രക്ഷപ്പെടാൻ കൊതിച്ചിരിക്കുകയുംകൊതിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. ആയിരുന്നുഇനിയൊരു യുദ്ധത്തെക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കാൻ പോലും അവർ തയ്യാറായിരുന്നില്ല. ഒരുഎന്നാൽ തന്ത്രജ്ഞനായ ബാബർ സൈനികരിലേയ്ക്ക് മതഭ്രാന്ത് കടത്തിവിട്ടു. സ്വയം [[ഖാസി]] നേതാവ് എന്ന സ്ഥാനപ്പേർ സ്വീകരിച്ചു. ഇതു വരെ നേരിടേണ്ടിവന്നതിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി മുസ്ലീം അല്ലാത്തവരോട് അഥവാ [[കാഫിർ|കാഫിറുകളോടാണ്]] പോരാടേണ്ടത് എന്ന് സൈനികരെ ഉത്ബോദിപ്പിക്കുകയും [[ഖുർ-ആൻ]] തൊട്ട് ആരും തിരിച്ചു പോകില്ലെന്നു സത്യം ചെയ്യിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങനെ യുദ്ധംമതത്തിന്റെ കൂടിപേരിൽ അവർക്ക്സൈനികരുടെ ആലോചിക്കാനേസമരവീര്യം പറ്റില്ലായിരുന്നുആളിക്കത്തിച്ചു.

1529-ൽ [[ഗൊഗ്രാ]] നദിക്കരയിൽ വച്ച് അവസാനമായി വെല്ലുവിളിയുയർത്തിയിരുന്ന [[പഷ്തൂൺ]]/[[ഘൽജി]] വംശജനായ മഹമ്മൂദ് ലോധിയെയും ([[ഇബ്രാഹിം ലോധി|ഇബ്രാഹിം ലോധിയുടെ]] സഹോദരൻ) അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബംഗാളിലെയും ബീഹാറിലെയും സഖ്യത്തെയും പരാജയപ്പെടുത്തി.ബാബർ അങ്ങനെ പഷ്തൂൺ സുൽത്താന്മാരുടെ അവസാന ചെറുത്തുനില്പും പരാജയപ്പെടുത്തി. അങ്ങനെ ബാബർ, [[ഓക്സസ്]] മുതൽ [[ഗോഗ്രാ]] വരെയും [[ഹിമാലയം]] മുതൽ [[ഗ്വാളിയോർ]] വരെയും ഉള്ള സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ അധിപനായിത്തീർന്നു.