ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ്

ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ്
Structural formula of hydrogen peroxide	Ball-and-stick model of the hydrogen peroxide molecule
Names
	IUPAC name dihydrogen dioxide
	Other names Dioxidane; Oxidanyl
Identifiers
CAS Number	7722-84-1 ;
3D model (JSmol)	Interactive image;
ChEBI	CHEBI:16240 ;
ChEMBL	ChEMBL71595 ;
ChemSpider	763 ;
ECHA InfoCard	100.028.878
EC Number	231-765-0;
IUPHAR/BPS	2448;
KEGG	D00008 ;
PubChem CID	784;
RTECS number	MX0900000 (>90% soln.); MX0887000 (>30% soln.);
UNII	BBX060AN9V ;
UN number	2015 (>60% soln.); 2014 (20–60% soln.); 2984 (8–20% soln.)
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID2020715 ;
InChI
SMILES
Properties
തന്മാത്രാ വാക്യം
Molar mass	0 g mol−1
Appearance	Very light blue color; colorless in solution
Odor	slightly sharp
സാന്ദ്രത	1.135 g/cm3 (20 °C, 30-percent); 1.450 g/cm3 (20 °C, pure)
ദ്രവണാങ്കം
ക്വഥനാങ്കം
Solubility in water	Miscible
Solubility	soluble in ether, alcohol ; insoluble in petroleum ether
അമ്ലത്വം (pKa)	11.75
Refractive index (nD)	1.4061
വിസ്കോസിറ്റി	1.245 cP (20 °C)
Dipole moment	2.26 D
Thermochemistry
Std enthalpy of; formation ΔfHo298	-187.80 kJ/mol
Specific heat capacity, C	1.267 J/g K (gas) ; 2.619 J/g K (liquid)
Hazards
EU classification	{{{value}}}
R-phrases	R5, R8, R20/22, R35
S-phrases	(S1/2), S17, S26, S28, S36/37/39, S45
Flash point	{{{value}}}
	Lethal dose or concentration (LD, LC):
LD50 (median dose)	1518 mg/kg
Related compounds
Related compounds	Water; Ozone; Hydrazine; Hydrogen disulfide; Dioxygen difluoride
	Except where otherwise noted, data are given for materials in their standard state (at 25 °C [77 °F], 100 kPa). \| colspan=2 \| verify (what is: /?) Infobox references

H
₂O
₂ എന്ന തന്മാത്രാ വാക്യമുള്ള രാസവസ്തുവാണ് ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ്. ഓക്ലിജനും ഓക്സിജനും തമ്മിൽ എകബന്ധനത്തിലൂടെ രൂപപ്പെടുന്ന പെറോക്സൈഡിന്റെ ഒരു ലഘുവായ മാതൃക കൂടിയാണ് ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ്. ഇത് ഒരു നിറമില്ലാത്ത ദ്രാവകമാണ്..^[1]ഓക്സിഡൈസർ, ബ്ലീച്ചിംഗ് ഏജന്റ്, ആൻറിസെപ്റ്റിക് എന്നിവ ആയാണ് ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നത്.

എച്ച് ഫോർമുലയുള്ള ഒരു രാസ സംയുക്തമാണ് ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ്

2 ഒ

2. അതിന്റെ ശുദ്ധമായ രൂപത്തിൽ, ഇത് വളരെ ഇളം നീല, ദ്രാവകം, വെള്ളത്തേക്കാൾ അല്പം കൂടുതൽ വിസ്കോസ് എന്നിവയാണ്. ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് ഏറ്റവും ലളിതമായ പെറോക്സൈഡ് (ഓക്സിജൻ-ഓക്സിജൻ സിംഗിൾ ബോണ്ടുള്ള ഒരു സംയുക്തം) ആണ്. ഇത് ഓക്സിഡൈസർ, ബ്ലീച്ചിംഗ് ഏജന്റ്, ആന്റിസെപ്റ്റിക് എന്നിവയായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. സാന്ദ്രീകൃത ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് അഥവാ "ഹൈ-ടെസ്റ്റ് പെറോക്സൈഡ്" ഒരു റിയാക്ടീവ് ഓക്സിജൻ ഇനമാണ്, ഇത് റോക്കറ്ററിയിൽ ഒരു പ്രൊപ്പല്ലന്റായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. അതിന്റെ അസ്ഥിരമായ പെറോക്സൈഡ് ബോണ്ടിന്റെ സ്വഭാവമാണ് അതിന്റെ രസതന്ത്രത്തിൽ ആധിപത്യം പുലർത്തുന്നത്.

ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് അസ്ഥിരമാണ്, പ്രകാശത്തിന്റെ സാന്നിധ്യത്തിൽ സാവധാനം വിഘടിക്കുന്നു. അസ്ഥിരത കാരണം, ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് സാധാരണയായി ഇരുണ്ട നിറമുള്ള കുപ്പിയിൽ ദുർബലമായ അസിഡിക് ലായനിയിൽ ഒരു സ്റ്റെബിലൈസർ ഉപയോഗിച്ച് സൂക്ഷിക്കുന്നു. മനുഷ്യ ശരീരം ഉൾപ്പെടെയുള്ള ജൈവ വ്യവസ്ഥകളിൽ ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് കാണപ്പെടുന്നു. ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് ഉപയോഗിക്കുന്ന അല്ലെങ്കിൽ വിഘടിപ്പിക്കുന്ന എൻസൈമുകളെ പെറോക്സിഡാസുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.

കണ്ടെത്തൽ തിരുത്തുക

അലക്സാണ്ടർ വോൺ ഹംബോൾട്ട് 1799-ൽ ആദ്യത്തെ സിന്തറ്റിക് പെറോക്സൈഡുകളിലൊന്നായ ബാരിയം പെറോക്സൈഡ് വായുവിനെ വിഘടിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ ഉപോൽപ്പന്നമായി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു.

പത്തൊൻപത് വർഷത്തിന് ശേഷം ലൂയിസ് ജാക്വസ് ഥെനാർഡ് ഈ സംയുക്തം മുമ്പ് അറിയപ്പെടാത്ത ഒരു സംയുക്തം തയ്യാറാക്കാൻ ഉപയോഗിക്കാമെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു, അതിനെ അദ്ദേഹം ഓ ഓക്സിജെനി (ഫ്രഞ്ച്: ഓക്സിജൻ ഉള്ള വെള്ളം) എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു - പിന്നീട് ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് എന്നറിയപ്പെട്ടു. ഇന്ന് ഈ പദം അലിഞ്ഞ ഓക്സിജൻ (O2) അടങ്ങിയ വെള്ളത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ഥെനാർഡിന്റെ പ്രക്രിയയുടെ മെച്ചപ്പെട്ട പതിപ്പ് ഹൈഡ്രോക്ലോറിക് ആസിഡ് ഉപയോഗിച്ചു, തുടർന്ന് സൾഫ്യൂറിക് ആസിഡ് ചേർത്ത് ബേരിയം സൾഫേറ്റ് ഉപോത്പന്നത്തെ ത്വരിതപ്പെടുത്തുന്നു. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനം മുതൽ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പകുതി വരെ ഈ പ്രക്രിയ ഉപയോഗിച്ചു.

ഥെനാർഡും ജോസഫ് ലൂയിസ് ഗേ-ലുസാക്കും 1811 ൽ സോഡിയം പെറോക്സൈഡ് സമന്വയിപ്പിച്ചു. പെറോക്സൈഡുകളുടെയും അവയുടെ ലവണങ്ങൾ പ്രകൃതിദത്ത ചായങ്ങളിൽ ബ്ലീച്ചിംഗ് ഫലവും അക്കാലത്ത് അറിയപ്പെട്ടു, പക്ഷേ പെറോക്സൈഡുകളുടെ വ്യാവസായിക ഉൽപാദനത്തിന്റെ ആദ്യകാല ശ്രമങ്ങൾ പരാജയപ്പെട്ടു. ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ പ്ലാന്റ് 1873 ൽ ബെർലിനിൽ നിർമ്മിച്ചു. സൾഫ്യൂറിക് ആസിഡിനൊപ്പം വൈദ്യുതവിശ്ലേഷണം വഴി ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡിന്റെ സമന്വയത്തിന്റെ കണ്ടെത്തൽ കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായ ഇലക്ട്രോകെമിക്കൽ രീതി അവതരിപ്പിച്ചു. 1908 ൽ ഓസ്ട്രിയയിലെ കരിന്തിയയിലെ വീസെൻ‌സ്റ്റൈനിൽ ഇത് ആദ്യമായി വാണിജ്യവൽക്കരിച്ചു. ജർമ്മൻ രാസ നിർമ്മാതാക്കളായ ഐ ജി ഫാർബെൻ 1930 കളിൽ ലുഡ്‌വിഗ്ഷാഫെനിൽ വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത ആന്ത്രാക്വിനോൺ പ്രക്രിയ ഇപ്പോഴും ഉപയോഗിക്കുന്നു. സിന്തസിസ് രീതികളിലെ വർദ്ധിച്ച ആവശ്യകതയും മെച്ചപ്പെടുത്തലുകളും 1950 ൽ 35,000 ടണ്ണിൽ നിന്ന് 1960 ൽ വാർഷിക ഉൽ‌പാദനം 1960 ൽ ഒരു ലക്ഷം ടണ്ണായി ഉയർന്നു, 1970 ഓടെ 300,000 ടണ്ണായി ഉയർന്നു; 1998 ആയപ്പോഴേക്കും ഇത് 2.7 ദശലക്ഷം ടണ്ണിലെത്തി.

ശുദ്ധമായ ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് അസ്ഥിരമാണെന്ന് പണ്ടേ വിശ്വസിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു, കാരണം ഇത് ജലത്തിൽ നിന്ന് വേർതിരിക്കാനുള്ള ആദ്യകാല ശ്രമങ്ങൾ പരാജയപ്പെട്ടു. ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡിന്റെ വിഘടനത്തെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്ന മാലിന്യങ്ങളുടെ (സംക്രമണ-ലോഹ ലവണങ്ങൾ) കാരണമാണ് ഈ അസ്ഥിരത. ശുദ്ധമായ ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് ആദ്യമായി കണ്ടെത്തിയത് 1894-ൽ കണ്ടെത്തി ഏകദേശം 80 വർഷത്തിനുശേഷം - വാക്വം വാറ്റിയെടുക്കൽ വഴി നിർമ്മിച്ച റിച്ചാർഡ് വോൾഫെൻ‌സ്റ്റൈൻ. ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: <ref> റ്റാഗിനു </ref> എന്ന അന്ത്യറ്റാഗ് നൽകിയിട്ടില്ല

മുമ്പ്, അമോണിയം പെർസൾഫേറ്റിന്റെ ജലവിശ്ലേഷണത്തിലൂടെ വ്യാവസായികമായി ഹൈഡ്രജൻ പെറോക്സൈഡ് തയ്യാറാക്കിയിരുന്നു, [അവലംബം ആവശ്യമാണ്] ഇത് അമോണിയം ബൈസൾഫേറ്റിന്റെ (എൻ‌എച്ച്) ഒരു പരിഹാരത്തിന്റെ വൈദ്യുതവിശ്ലേഷണത്തിലൂടെ ലഭിച്ചു.

4 എച്ച്എസ്ഒ

അവലംബം തിരുത്തുക

↑ Hill, C. N. (2001). A Vertical Empire: The History of the UK Rocket and Space Programme, 1950–1971. Imperial College Press. ISBN 978-1-86094-268-6.

[1] Hill, C. N. (2001). A Vertical Empire: The History of the UK Rocket and Space Programme, 1950–1971. Imperial College Press. ISBN 978-1-86094-268-6.

[1]