അകാലി പ്രസ്ഥാനം
ഗുരുദ്വാരകളെ പരിഷ്കുന്നതിനായി 1920 കാലത്ത് ഇന്ത്യയിൽ ആരംഭിച്ച ഒരു നവീകരണ പ്രസ്ഥാനമാണ് അകാലി പ്രസ്ഥാനം അഥവാ ഗുരുദ്വാര നവീകരണ പ്രസ്ഥാനം..ഈ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ 1925 ൽ സിഖ് ഗുരുദ്വാര ബിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലേക്ക് നയിക്കുകയുണ്ടായി. ഈ നിയമമാണ് ഇന്ത്യയിലെ ചരിത്രപരമായ എല്ലാ സിഖ് ആരാധനാലയങ്ങളും ശിരോമണി ഗുരുദ്വാര പർഭന്ധക് കമ്മിറ്റിയുടെ (SGPC) നിയന്ത്രണത്തിലേക്ക് കണ്ടുവന്നത്.
| Akali movement | ||||
|---|---|---|---|---|
| -യുടെ ഭാഗം | ||||
| തിയതി | 1920-1925 | |||
| സ്ഥലം | ||||
| ലക്ഷ്യങ്ങൾ | Transferring control of Sikh gurdwaras from traditional clergy (Udasi mahants) and Government-appointed managers to elected Sikh bodies | |||
| മാർഗ്ഗങ്ങൾ | Nonviolent resistance including demonstrations and petitions | |||
| ഫലം | Sikh Gurdwara Bill (1925) places historical Sikh shrines in India under the control of Shiromani Gurdwara Parbandhak Committee | |||
| Parties to the civil conflict | ||||
| ||||
| Lead figures | ||||
| ||||
| Number | ||||
| ||||
| Casualties | ||||
| ||||
ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരിനെതിരായ ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിലും അകാലികൾ പങ്കെടുക്കുകയും നിസ്സഹകരണ പ്രസ്ഥാനത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. [2]
സിഖ് വേദഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന അകൽ ("കാലാതീതമായ" അല്ലെങ്കിൽ "അനശ്വരമായ") എന്ന പദത്തിൽ നിന്നാണ് അകാലി എന്ന പദം ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയിലെ നിരവധി സിഖ് ഗുരുദ്വാരകൾ ഗവർണർമാർ നിയോഗിച്ച ഉദാസി മഹാന്ത് (പുരോഹിതന്മാർ) എന്നറിയപ്പെട്ടിരിന്ന മാനേജർമാരുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നു. [3] പരമ്പരാഗത പുരോഹിതരുടെ നിയന്ത്രണത്തിൽ നിന്ന് സിഖ് ഗുരുദ്വാരകളെ മോചിപ്പിക്കുക എന്നതായിരുന്നു അകാലി പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പ്രധാന ലക്ഷ്യം. അത് ശക്തവും അനുഷ്ഠാനപരവുമായിത്തീർന്നു. [4]
പ്രാരംഭ പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ തിരുത്തുക
1920 ൽ സിംഗ് സഭയുടെ രാഷ്ട്രീയ വിഭാഗം (പിന്നീട് ശിരോമണി അകാലിദൾ എന്നറിയപ്പെട്ടു) അകാലി പ്രസ്ഥാനം ആരംഭിച്ചു. കർതാർ സിംഗ് ജബ്ബറിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ജാഥകൾ (സന്നദ്ധസംഘടനകൾ) പ്രസ്ഥാനത്തിൽ പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചു. പരിഷ്കരണത്തിനായി തിരഞ്ഞെടുത്ത ആദ്യത്തെ ആരാധനാലയം സിയാൽകോട്ടിലെ ബേബ് ഡി ബെർ ഗുരുദ്വാരയായിരുന്നു. മഹാന്ത് ഹർനം സിങ്ങിന്റെ വിധവയുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നു അത്. ഏക വരുമാന മാർഗ്ഗമായിരുന്നതിനാൽ ഗുരുദ്വാര അകാലികൾ ഏറ്റെടുക്കുന്നതിനെ അവർ ആദ്യം എതിർത്തു. പക്ഷേ പെൻഷൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്തതിനുശേഷം അവർ എതിർപ്പ് പിൻവലിച്ചു. [5] പിന്നീട് ഗുരുദ്വാരയുടെ നിയന്ത്രണം ബാബ ഖരക് സിങ്ങിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട സമിതിയിലേക്ക് മാറ്റി.
അകാലികളുടെ അടുത്ത പ്രധാന ലക്ഷ്യം സിഖുകാരുടെ വിശുദ്ധ ദേവാലയമായ ഹർമന്ദിർ സാഹിബ് (സുവർണ്ണക്ഷേത്രം) ആയിരുന്നു. താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരായ ഹിന്ദുമതത്തിൽ നിന്നും മതപരിവർത്തനം ചെയ്തവരെ ആരാധനാലയത്തിൽ പ്രാർത്ഥനയ്ക്ക് അനുവാദം നൽകാൻ സുവർണ്ണക്ഷേത്രത്തിലെ പുരോഹിതൻ വിസമ്മതിച്ചിരുന്നു. [6] ജാതി അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് ഗുരുദ്വാരകളെ പരിഷ്കരിക്കണമെന്ന് സിഖുകാരോട് ആഹ്വാനം ചെയ്തുകൊണ്ട് കർതാർ സിംഗ് ജബ്ബാർ ക്ഷേത്ര പരിസരത്തെ അകൽ തഖ്ത്തിലേക്ക് നടന്നു. 1920 ജൂൺ 28 ന് സുവർണ്ണക്ഷേത്രം ശിരോമണി ഗുരുദ്വാര പർഭന്ധക് കമ്മിറ്റി (എസ്‌ജി‌പി‌സി) എന്ന തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട സമിതിയുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായി. [ അവലംബം ആവശ്യമാണ് ]
പിന്നീട്, അകാലികൾ ഹസൻ അബ്ദാലിലേക്ക് പോയി. അവിടെ ഗുരുദ്വാര പഞ്ജാ സാഹിബ് മഹാന്ത് മിത സിങ്ങിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നു. ഗുരുദ്വാരയ്ക്കുള്ളിൽ സിഗരറ്റ് വിൽക്കാൻ സിംഗ് അനുമതി നൽകി, സിഖുകാർക്ക് അത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. 1920 നവംബർ 20 ന് കാരതാർ സിംഗ് ജബ്ബറിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള അകാലികൾ ഗുരുദ്വാരയുടെ നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുത്തു. എന്നിരുന്നാലും, ഗുരുദ്വാരയെ ആരാധനയ്ക്കായി പതിവായി സന്ദർശിച്ചിരുന്ന പ്രാദേശിക ഹിന്ദുക്കളും ഈ ഏറ്റെടുക്കലിനെ എതിർത്തു. അകാലി ഏറ്റെടുക്കുന്ന രാത്രിയിൽ ആറായിരത്തോളം പേർ ഗുരുദ്വാരയെ വളഞ്ഞെങ്കിലും പോലീസ് അവരെ പിരിച്ചുവിട്ടു. പിറ്റേന്ന് 200-300 ഓളം ഹിന്ദു സ്ത്രീകൾ ഗുരുദ്വാരയിലേക്ക് കുതിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, ഗുരുദ്വാരയെ പിന്നീട് എസ്‌ജി‌പി‌സിയുടെ അധികാരത്തിന് കീഴിൽ കൊണ്ടുവന്നു. [7]
സിഖ് ഗുരുദ്വാര ബിൽ തിരുത്തുക
മഹാത്മാഗാന്ധിയുടെ നിസ്സഹകരണ പ്രസ്ഥാനത്തേക്കാൾ വലിയ ഭീഷണിയായിട്ടാണ് ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാർ അകാലി പ്രസ്ഥാനത്തെ കണക്കാക്കിയത്. പഞ്ചാബിലെ സിഐഡിയുടെ അസിസ്റ്റന്റ് ഡയറക്ടർ ഡി. പെട്രി ഒപ്പിട്ട 1921 ലെ മെമ്മോറാണ്ടം ഇപ്രകാരം പറയുന്നു: [4] 1925 ൽ എസ്‌ജി‌പി‌സിയുടെ കൂടുതൽ ആവശ്യങ്ങൾക്കും പ്രതിഷേധങ്ങൾക്കും ശേഷം പഞ്ചാബ് നിയമസഭയിൽ പുതിയ "സിഖ് ഗുരുദ്വാര ബിൽ" അവതരിപ്പിച്ചു. 1925 നവംബർ 1 മുതൽ ഇത് പ്രാബല്യത്തിൽ വന്നു, ചരിത്രപരമായ എല്ലാ ആരാധനാലയങ്ങളുടെയും നിയന്ത്രണം എസ്‌ജി‌പി‌സിക്ക് നൽകി. തർക്കങ്ങൾ വിലയിരുത്താൻ ഒരു ട്രൈബ്യൂണൽ രൂപീകരിച്ചു, എല്ലാ അകാലി തടവുകാരെയും വിട്ടയച്ചു. [8]
ഈ സമയം, 30,000 പേരെ ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാർ അറസ്റ്റ് ചെയ്തിരുന്നു; പ്രസ്ഥാനത്തിനിടെ 400 ഓളം പേർ കൊല്ലപ്പെടുകയും 2,000 പേർക്ക് പരിക്കേൽക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. [8] ഈ പ്രസ്ഥാനം സിഖുകാർക്കിടയിൽ ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധ വികാരത്തിന് ആക്കം കൂട്ടി. ഉദാസി അനുകൂലികളായ നരേൻ ദാസിനെയും അവരുടെ അനുയായികളെയും ഹിന്ദു സമൂഹവുമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞ സിഖുകാരുടെ ഒരു വിഭാഗം ഹിന്ദു വിരുദ്ധ വികാരത്തിനും ഇത് കാരണമായി.
അവലംബങ്ങൾ തിരുത്തുക
- ↑ 1.0 1.1 "India's Struggle for Freedom : Role of Associated Movements". All India Congress Committee. Archived from the original on 2011-12-11. Retrieved 2011-12-19.
- ↑ Raghbir Singh (1997). Akali movement, 1926-1947. Omsons. p. 16. ISBN 978-81-7117-163-7.
- ↑ H. S Singha (2000). The encyclopedia of Sikhism. Hemkunt Press. p. 13. ISBN 978-81-7010-301-1.
- ↑ 4.0 4.1 Rajit K. Mazumder (2003). The Indian army and the making of Punjab. Orient Blackswan. pp. 213–218. ISBN 978-81-7824-059-6.
- ↑ Mohinder Singh (1988). The Akali struggle: a retrospect (Volume 1). Atlantic. p. 20. OCLC 59911558.
- ↑ Harajindara Singha Dilagira; A. T. Kerr (1995). Akal Takht Sahib. Sikh Educational Trust and Sikh University Centre, Denmark. ISBN 978-0-9695964-1-7.
- ↑ Tai Yong Tan (2005). The garrison state: the military, government and society in colonial Punjab 1849-1947. Sage. p. 1935. ISBN 978-0-7619-3336-6.
- ↑ 8.0 8.1 S C Mittal (1977). Freedom Movement in Punjab. Concept. pp. 171–179. OCLC 609926003.