ലാറ്റ്വിയൻ അദ്ധ്യാപികയും പുരാണകഥാകാരിയുമായിരുന്നു അന്ന ബർസ്‌കാൽനെ (15 ജനുവരി 1891–1 മാർച്ച് 1956), 1924-ൽ ലാത്വിയൻ ഫോക്ലോർ ആർക്കൈവ്സ് സ്ഥാപിക്കുകയും അതിന്റെ ആദ്യത്തെ അഞ്ച് വർഷത്തേക്ക് സംഘടനയുടെ നേതൃത്വം വഹിക്കുകയും ചെയ്തു. ലാത്വിയൻ നാടോടി കഥകളെക്കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ വിശകലനത്തിന് 1933 ൽ ക്രിജാനിസ് ബാരൺസ് സമ്മാനം ലഭിച്ചു. ഫോക്ലോറിക് സ്റ്റഡീസിൽ ബിരുദം നേടിയ ആദ്യത്തെ ലാത്വിയൻ വംശജയായ അവർ ലാറ്റ്വിയയിലെ അക്കാദമിക് ശിക്ഷണത്തിൽ നാടോടി പഠനം വികസിപ്പിക്കുന്നതിലെ കേന്ദ്ര വ്യക്തികളിൽ ഒരാളായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു.

അന്ന ബർസ്‌കാൽനെ
Sepia photograph of the torso and head of a woman wearing glasses in a 1920s coat
ബർസ്‌കാൽനെ, ഫോട്ടോ ക്ലിയോ (1915-1930)
ജനനം
(1891-01-15)15 ജനുവരി 1891

Āriņi, വെജവ പാരിഷ്, Governorate of Livonia (now Latvia), Russian Empire
മരണം1 മാർച്ച് 1956(1956-03-01) (പ്രായം 65)
ദേശീയതലാത്വിയൻ
വിദ്യാഭ്യാസംകസാൻ ഹയർ വുമൺസ് കോഴ്‌സെസ്
University of Tartu
തൊഴിൽഅധ്യാപിക, പുരാണകഥാകാരി
സജീവ കാലം1920-1956
പുരസ്കാരങ്ങൾKrišjānis Barons Prize [lv] (1933)

ആദ്യകാലജീവിതം തിരുത്തുക

റഷ്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിലെ ഈഡെ (നീ റെയ്ൻസൺ), ജൂറിസ് ബർസ്‌കാൽനെ എന്നിവർക്ക് ലിവോണിയ ഗവർണറേറ്റിലെ ആരിന്̧സ്̌ വെജവ പാരിഷിൽ 1891 ജനുവരി 15 ന് അന്ന ബർസ്‌കാൽനെ ജനിച്ചു.[1][2] ദമ്പതികളുടെ അഞ്ച് മക്കളിൽ മൂത്തയാളായ അവർ അമ്മയുടെ കുടുംബവീട്ടിൽ ജനിച്ചു. 1895-ൽ അവർ വെസ്റ്റീന പാരിഷിലെ ഇഗ്ലാസിൽ മറ്റൊരു വീട് വാങ്ങി.[2]അവർ വജവ പാരിഷ് സ്കൂളിൽ ചേരുകയും തുടർന്ന് 1903 നും 1908 നും ഇടയിൽ സ്വകാര്യ ആറ്റിസ് കെനിൻസ് ജിംനേഷ്യം സ്കൂളിൽ പഠിക്കുകയും ചെയ്തു.[1][2]

1909 നും 1911 നും ഇടയിൽ അദ്ധ്യാപികയായി യോഗ്യത നേടിയ ബർസ്‌കാൽനെ അല്സ്വികി പാരീഷിലെ എമെറി സ്കൂളിൽ പഠിപ്പിച്ചു. സൈന്യത്തിലെ ഒരു ബന്ധുവിനൊപ്പം 1912-ൽ അവർ ആദ്യം വ്‌ളാഡിമിർ ഗവർണറ്റിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുകയും പിന്നീട് 1913-ൽ കസാൻ ഹയർ വിമൻസ് കോഴ്‌സുകളിൽ ചേരുന്നതിന് മുമ്പ് ഉസ്സൂറിസ്കിലേക്ക് പോകുകയും ചെയ്തു.[1]റഷ്യൻ-സ്ലാവിക് ഫിലോളജി വിഭാഗത്തിൽ പഠിച്ച അവർ വാൾട്ടർ ആൻഡേഴ്സണിന്റെ കീഴിൽ ഭാഷാശാസ്ത്രവും നാടോടിക്കഥകളും പഠിച്ചു.[3] ഫിന്നിഷ് സ്കൂൾ ഓഫ് റഷ്യൻ ഫോക്ലോറിലെ പ്രമുഖ അധ്യാപകരിൽ ഒരാളായിരുന്നു ആൻഡേഴ്സൺ. നാടോടിക്കഥകളുടെ കലാരൂപമോ ഘടനയോ ശൈലിയോ വിലയിരുത്തുന്നതിനുപകരം, ആൻഡേഴ്സൺ കാലക്രമേണ നാടോടി കഥകളുടെയും ഇതിഹാസങ്ങളുടെയും ചരിത്രപരവും ഭൂമിശാസ്ത്രപരവുമായ വ്യതിയാനങ്ങൾ താരതമ്യപ്പെടുത്തണമെന്ന് വാദിച്ചു.[4]1917-ൽ, അവർ തന്റെ പ്രബന്ധത്തിന്റെ എതിർവാദം നടത്തുകയും О фонетических в индоевропейских языках (ഇന്തോ-യൂറോപ്യൻ ഭാഷകളിലെ സ്വരസൂചക വ്യതിയാനങ്ങളെക്കുറിച്ച്) അവർ ഫിലോളജിയിൽ ബിരുദം നേടുകയും ചെയ്തു.[5]

കരിയർ തിരുത്തുക

ഡിപ്ലോമ നേടിയ ശേഷം ബർസ്കാൽനെ കസാനിൽ ലാത്വിയൻ അഭയാർത്ഥി സ്കൂളിൽ ജോലി ചെയ്തു. വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥിതിവിവരക്കണക്ക് വകുപ്പിന്റെ തലവനായ അവർ 1919 മുതൽ വോൾഗ ജലഗതാഗത നിയന്ത്രണത്തിൽ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു.[1]1920-ൽ, ലാത്വിയൻ സ്വാതന്ത്ര്യയുദ്ധം അവസാനിച്ചതിനുശേഷം, ലാത്വിയയിലേക്ക് മടങ്ങിയ അവർ റിഗ സ്റ്റേറ്റ് സെക്കൻഡറി സ്കൂളിൽ നമ്പർ 2 ൽ അദ്ധ്യാപനം ആരംഭിച്ചു.[2]ലാത്വിയൻ ഭാഷാ ക്ലാസുകൾ പഠിപ്പിക്കുന്നത് അവർക്ക് പ്രത്യേകമായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലും, ഈ ജോലി അവർക്ക് സ്ഥിരമായ വരുമാനം നൽകുകയും ഗവേഷണം തുടരുകയും ചെയ്തു.[3]1944 വരെ അവർ സ്കൂൾ നമ്പർ 2 ൽ തുടർന്നു.[1]

അദ്ധ്യാപനം തുടരുന്നതിനിടയിൽ, 1922-ൽ ബർസ്കാൽ ആൻഡേഴ്സണുമായി അക്കാദമിക് പഠനം പുനരാരംഭിച്ചു. ടാർട്ടു സർവകലാശാലയിൽ ഭാഷാശാസ്ത്രവും നാടോടിക്കഥകളും പഠിച്ചു.[3]1924-ൽ ആർക്കൈവ്സ് ഓഫ് ലാറ്റ്വിയൻ ഫോൽക്ലോർ സ്ഥാപിക്കുകയും അതിന്റെ തലവനാകുകയും ചെയ്തു. ദേശീയ നാടോടിക്കഥകളുടെ പിന്തുണയുള്ള നാടോടിക്കഥ ഗവേഷകരുടെ ശേഖരമായിരുന്നു ആർക്കൈവ്സ്. ബാൾട്ടിക് സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ "ഇത്തരത്തിലുള്ള ആദ്യത്തേത്" ആയിരുന്നു ഇത്.[3] 1924 നും 1927 നും ഇടയിൽ ഡെൻമാർക്ക്, ഫിൻ‌ലാൻ‌ഡ്, ജർമ്മനി എന്നിവിടങ്ങളിൽ വിദേശത്ത് ഉപയോഗത്തിലുള്ള ആർക്കൈവൽ രീതികൾ പഠിക്കാൻ അവർ ഗവേഷണ യാത്രകൾ നടത്തി.[5] എൽസ എൻജാർവി-ഹാവിയോ, മാർട്ടി ഹാവിയോ, കാർലെ ക്രോൺ, ഓസ്‌കർ ലൂറിറ്റ്സ്, വിൽജോ മാൻസിക്ക, യുനോ തവി സിറേലിയസ് തുടങ്ങിയ മൂന്ന് ഡസനിലധികം ഫിന്നിഷ് സ്‌കൂൾ നാടോടി ശാസ്ത്രജ്ഞരുമായി ബർസ്‌കാൽനെ കത്തിടപാടുകൾ നടത്തിയിരുന്നു. [6]1927 നും 1942 നും ഇടയിൽ ലാത്വിയൻ നാടോടിക്കഥകളുടെ ഗ്രന്ഥസൂചിക സമാഹരിച്ച് ബെർലിനിലെ വാൾട്ടർ ഡി ഗ്രുയിറ്റർ & കമ്പനി അച്ചടിച്ച ഫോക്സ്കുണ്ട്ലിചെ ബിബ്ലിയോഗ്രാഫീയിൽ (എത്‌നോഗ്രാഫിക് ഗ്രന്ഥസൂചിക) പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.[7][8]1929-ൽ ആർക്കൈവ്സിന്റെ തലവൻ സ്ഥാനം രാജിവയ്ക്കാൻ ബർസ്‌കാൽണിനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ആർക്കൈവുകൾ അതോറിറ്റി ഓഫ് സ്മാരകങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലാണോ അതോ പീപ്പിൾസ് കമ്മീഷണേറ്റ് ഫോർ എഡ്യൂക്കേഷന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലാണോ എന്ന കാര്യത്തിൽ തർക്കമുണ്ടായി. അക്കാദമിക് സർക്കിളുകൾ അക്കാലത്ത് മിക്കവാറും പുരുഷന്മാരായിരുന്നതിനാൽ അവർക്ക് പകരമായി വിദ്യാഭ്യാസമന്ത്രി കാർലിസ് സ്ട്രോബർഗ്സ് ആയി.[1][9]

അവലംബം തിരുത്തുക

Citations തിരുത്തുക

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 Latviešu folkloras krātuve 2001.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Stars n.d.
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 Treija 2019, പുറം. 24.
  4. Oinas 1973, പുറങ്ങൾ. 45–46.
  5. 5.0 5.1 Ķencis 2012, പുറം. 80.
  6. Ķencis 2012, പുറം. 84.
  7. Eversone & Raudive 2019.
  8. Treija 2011, പുറം. 160.
  9. Ķencis 2012, പുറങ്ങൾ. 80–81.

ഗ്രന്ഥസൂചിക തിരുത്തുക

  • Bula, Dace (January 2017). "A Complete Edition of an Oral Tradition: Text Selection Practices in the History of Publishing Latvian Folk Songs". Folklore. London: Taylor & Francis. 128: 37-56. doi:10.1080/0015587X.2016.1235423. ISSN 0015-587X. OCLC 44708348. {{cite journal}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Eversone, Madara; Raudive, Signe, eds. (2019). "Anna Bērzkalne". literatura.lv (in Latvian). Riga, Latvia: Institute of Literature, Folklore and Art of the University of Latvia. Archived from the original on 5 March 2020. Retrieved 5 March 2020. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)CS1 maint: unrecognized language (link)
  • Ķencis, Toms (2012). A Disciplinary History of Latvian Mythology (PhD). Tartu, Estonia: University of Tartu Press. p. 80. ISBN 978-9949-32-112-4. {{cite thesis}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Oinas, Felix J. (1973). "Folklore and Politics in the Soviet Union". Slavic Review. Pittsburgh, Pennsylvania: Association for Slavic, East European, and Eurasian Studies. 32 (1): 45–58. doi:10.2307/2494072. ISSN 0037-6779. JSTOR 2494072. {{cite journal}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Treija, Rita (December 2019). "A Folklorist in the Soviet Spotlight". Journal of Ethnology and Folkloristics. Tartu, Estonia: Estonian Literary Museum. 13 (2): 16–32. ISSN 2228-0987. Archived from the original on 2020-03-03. Retrieved 4 March 2020. {{cite journal}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Treija, Rita (2011). "International Cooperation: Anna Bērzkalne" (PDF). Traditiones. Ljubljana, Slovenia: Inštitut za slovensko narodopisje ZRC, Slovenian Academy of Sciences and Arts. 40 (3): 157–168. doi:10.3986/traditio2011400311. ISSN 1855-6396. Retrieved 5 March 2020. {{cite journal}}: Invalid |ref=harv (help)
  • Treija, Rita (5 December 2018). "Monograph on Anna Bērzkalne". Literatūras, folkloras un mākslas institūts. Riga, Latvia: Institute of Literature, Folklore and Art of the University of Latvia. Archived from the original on 2 July 2019. Retrieved 5 March 2020. {{cite web}}: Invalid |ref=harv (help)
  • "Anna Bērzkalne: Īsa biogrāfija" [Anna Bērzkalne: Short Biography]. Latviešu folkloras krātuve (in Latvian). Riga, Latvia: Archive of Latvian Folklore. 2001. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 4 March 2020.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  • "Bērzkalnu ģimene "Čiglās"" [Bērzkalns family of the "Gypsies"]. Stars (in Latvian). Madona, Latvia. n.d. Archived from the original on 4 March 2020. Retrieved 4 March 2020.{{cite news}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=അന്ന_ബർസ്‌കാൽനെ&oldid=3943399" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്