ബംഗ്ലാദേശിൽ ഗർഭച്ഛിദ്രം
ഈ ലേഖനം ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയിൽ നിന്ന് കൃത്യമല്ലാത്ത/യാന്ത്രികമായ പരിഭാഷപ്പെടുത്തലാണ്. ഇത് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടറോ അല്ലെങ്കിൽ രണ്ട് ഭാഷയിലും പ്രാവീണ്യം കുറഞ്ഞ ഒരു വിവർത്തകനോ സൃഷ്ടിച്ചതാകാം. |
മിക്ക സാഹചര്യങ്ങളിലും ഗർഭച്ഛിദ്രം ബംഗ്ലാദേശിൽ നിയമവിരുദ്ധമാണ്, എന്നാൽ ആർത്തവ നിയന്ത്രണം പലപ്പോഴും പകരമായി ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. 1860 മുതലുള്ള ശിക്ഷാനിയമമാണ് ബംഗ്ലാദേശിൽ ഇപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നത്, അവിടെ സ്ത്രീ അപകടത്തിലല്ലെങ്കിൽ ഗർഭച്ഛിദ്രം നിയമവിരുദ്ധമാണ്. [1] [2]
ചരിത്രപരമായി, ഗർഭച്ഛിദ്രം വ്യാപകമാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് ബംഗ്ലാദേശ് വിമോചന യുദ്ധത്തെ തുടർന്നുള്ള വർഷങ്ങളിൽ. ഉദാഹരണത്തിന്, 1972-ൽ, യുദ്ധസമയത്ത് ബലാത്സംഗം ചെയ്യപ്പെട്ട സ്ത്രീകൾക്ക് ഗർഭഛിദ്രം നടത്താൻ നിയമം അനുവദിച്ചു. [2] 1976-ൽ ബംഗ്ലാദേശ് നാഷണൽ പോപ്പുലേഷൻ പോളിസി ആദ്യ ത്രിമാസത്തിൽ ഗർഭഛിദ്രം നിയമവിധേയമാക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും പരാജയപ്പെട്ടു. [3]
1979 മുതൽ, ഗർഭച്ഛിദ്രത്തിന് അനുകൂലമായ ബദലാണ് ആർത്തവ നിയന്ത്രണം, ഗർഭം സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ ഇത് നിയമപരമായി അനുവദനീയമാണ്. [3] [2] 2012-ൽ, ബംഗ്ലാദേശിലെ ഡ്രഗ് അഡ്മിനിസ്ട്രേഷൻ മെഡിക്കൽ അബോർഷനുവേണ്ടി മൈഫെപ്രിസ്റ്റോണും മിസോപ്രോസ്റ്റോളും സംയോജിപ്പിക്കുന്നത് നിയമവിധേയമാക്കി. [4]
ആർത്തവ ക്രമം തിരുത്തുക
1979 മുതൽ ബംഗ്ലാദേശിലെ കുടുംബാസൂത്രണ പരിപാടിയുടെ ഭാഗമായി, ആർത്തവ നിയന്ത്രണം എന്നത് ഒരു ആർത്തവം നഷ്ടപ്പെട്ടതിന് ശേഷം ഗർഭിണിയാകുന്നത് അസാധ്യമാക്കുന്നതിന് മാനുവൽ വാക്വം ആസ്പിറേഷൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു പ്രക്രിയയാണ്. [1] ഇത് ലളിതവും വിലകുറഞ്ഞ ഉപകരണങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് ചെയ്യാവുന്നതുമാണ്. അനസ്തേഷ്യ ഉപയോഗിക്കാതെ തന്നെ നടപടിക്രമവും നടത്തുന്നു. [5]
2013-ൽ ആർത്തവ നിയന്ത്രണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പഠനം ബംഗ്ലാദേശിലെ 10 വ്യത്യസ്ത സൗകര്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള 651 സമ്മതിദായകരായ സ്ത്രീകളിൽ പഠനം നടത്തി, അവർ ആർത്തവ ക്രമം തേടുകയും അവരുടെ ആർത്തവചക്രം ഏകദേശം 63 ദിവസമോ അതിൽ കുറവോ വൈകിയോ ആയിരുന്നു. അവർക്ക് ഏകദേശം 200 മില്ലിഗ്രാം മിഫെപ്രിസ്റ്റോൺ നൽകി , പിന്നീട് 800 മില്ലിഗ്രാം മിസോപ്രോസ്റ്റോൾ നൽകി . 93% സ്ത്രീകളും ശസ്‌ത്രക്രിയാ ഇടപെടൽ കൂടാതെ ഗർഭപാത്രം ഒഴിപ്പിച്ചതായും 92% സ്ത്രീകളും ഗുളികകളിലും ബാക്കിയുള്ള ചികിത്സയിലും തൃപ്തരാണെന്നും ഗവേഷകർ കണ്ടെത്തി. [6]
ആർത്തവ നിയന്ത്രണ കേന്ദ്രങ്ങൾ കേന്ദ്രീകൃതവും സൗജന്യവുമാണ് എങ്കിലും, സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക തടസ്സങ്ങളും സാമൂഹിക കളങ്കവും കാരണം പല സ്ത്രീകൾക്കും ഇപ്പോഴും പ്രവേശനമില്ല. [6] ഗർഭാവസ്ഥ 10 ആഴ്ചയിൽ കൂടുതലാണെങ്കിൽ കേന്ദ്രങ്ങൾ അധിക ഫീസ് ഈടാക്കുന്നു, കൂടാതെ പല സ്ത്രീകൾക്കും ആർത്തവ നിയന്ത്രണത്തെക്കുറിച്ച് അറിയില്ല അല്ലെങ്കിൽ ഈ നടപടിക്രമത്തോട് പുരുഷ എതിർപ്പ് നേരിടുന്നു. തൽഫലമായി, ചില സ്ത്രീകൾ നിയമവിരുദ്ധ ഗർഭച്ഛിദ്രത്തിലേക്ക് തിരിയുന്നു.
ഗർഭച്ഛിദ്രം തിരുത്തുക
അമ്മയുടെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ ആവശ്യമെങ്കിൽ, ഒരു ആശുപത്രിയിൽ ഒരു ഫിസിഷ്യൻ നിയമപരമായി ഗർഭച്ഛിദ്രം നടത്താം. സ്വയം ഗർഭഛിദ്രം നടത്തുന്ന സ്ത്രീ ഉൾപ്പെടെ മറ്റേതെങ്കിലും സാഹചര്യങ്ങളിൽ ഗർഭച്ഛിദ്രം നടത്തുന്ന ഒരാൾക്ക് പിഴയും തടവും ശിക്ഷയായി ലഭിക്കും. [2]
ആർത്തവ നിയന്ത്രണം ഒരു സ്ത്രീയെ അവളുടെ അവസാന ആർത്തവത്തിന്റെ 10 ആഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ അവസാനിപ്പിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഗർഭധാരണം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള സുരക്ഷിതമല്ലാത്ത രീതികൾ വ്യാപകമാണ്. ഇതിന് മറുപടിയായി, ആർത്തവ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള ഫെർട്ടിലിറ്റി നിയന്ത്രണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ലഭിക്കുന്നതിന് സ്ത്രീകൾക്കായി ഒരു ഹോട്ട്‌ലൈൻ സൃഷ്ടിച്ചു. [7]
മത്‌ലാബിലെ ഗ്രാമീണ ഉപജില്ലയെക്കുറിച്ച് പഠിച്ച ഗുട്ട്‌മാക്കർ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ ഒരു ലേഖനം അനുസരിച്ച്, സുരക്ഷിതമായ ഫെർട്ടിലിറ്റി നിയന്ത്രണ മാർഗ്ഗങ്ങൾ ലഭ്യമാണെങ്കിലും അനധികൃത ഗർഭച്ഛിദ്രം കൂടുതൽ വ്യാപകമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. [8]
2000 നും 2008 നും ഇടയിൽ, സുരക്ഷിതമല്ലാത്ത ഗർഭഛിദ്രത്തിന്റെ സങ്കീർണതകൾ മൂലം ഒരു സ്ത്രീ മരിക്കാനുള്ള സാധ്യത പ്രസവത്തേക്കാൾ കൂടുതലാണെന്നും, പ്രസവത്തിൽ നിന്നുള്ള മരണനിരക്ക് ആർത്തവസമയത്തെ സങ്കീർണതകൾക്കുള്ള മരണനിരക്കിന് സമാനമാണെന്നും മിസാനുർ റഹ്മാനും ജൂലി ഡാവൻസോയും നടത്തിയ പഠനത്തിൽ തെളിഞ്ഞു. നിയന്ത്രണം. [9]
1982 നും 1998 നും ഇടയിൽ, വിവാഹിതരായ കൗമാരക്കാരായ പെൺകുട്ടികളെ അപേക്ഷിച്ച് അവിവാഹിതരായ കൗമാരക്കാരായ പെൺകുട്ടികളിൽ ഗർഭച്ഛിദ്രം 35 മടങ്ങ് കൂടുതലാണെന്നും 18 വയസ്സിന് താഴെയുള്ളവരിലും പ്രൈമറി പാസായവരിലും അതിൽ കൂടുതലുള്ളവരിലും ഇത് വളരെ കൂടുതലാണെന്നും മാറ്റ്ലാബിലെ മറ്റൊരു പഠനം കണ്ടെത്തി. വിദ്യാഭ്യാസം. [10]
സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കുകൾ തിരുത്തുക
2014ലെ കണക്കനുസരിച്ച്, 15-49 വയസ് പ്രായമുള്ള 1,000 സ്ത്രീകളിൽ 10 എന്നതായിരുന്നു ഗർഭനിരോധനാനന്തര മാർഗമെന്ന നിലയിൽ സ്ത്രീകൾ ആർത്തവ നിയന്ത്രണത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്ന ദേശീയ നിരക്ക്. പ്രേരിതമായ ഗർഭഛിദ്രത്തിന്റെ ദേശീയ നിരക്ക് 1,000 സ്ത്രീകൾക്ക് ഒരേ പ്രായത്തിലുള്ള ഇടവേളയിൽ 29 ആയിരുന്നു. 2000-ൽ, 15-44 വയസ് പ്രായമുള്ള 1,000 സ്ത്രീകൾക്ക് 4.0 ഗർഭഛിദ്രം നടന്നതായി ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ കണക്കാക്കി.
ആർത്തവ നിയന്ത്രണ സേവനങ്ങൾ നൽകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന 42% സൗകര്യങ്ങൾ മാത്രമാണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ അങ്ങനെ ചെയ്തത്. ഗ്രാമീണ മേഖലകളിൽ പ്രത്യേകിച്ചും ആശ്രയിക്കുന്ന കേന്ദ്ര ആരോഗ്യ കുടുംബക്ഷേമ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ പകുതിയും ഈ സേവനങ്ങൾ നൽകി. [1] ഗട്ട്‌മാക്കറുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ഏകദേശം 27% സ്ത്രീകൾ (ഏകദേശം 105,000) പ്രതിവർഷം പുറംതള്ളപ്പെടുന്നു. കൂടാതെ, 2014 ൽ, വിവാഹിതരായ ബംഗ്ലാദേശി സ്ത്രീകളിൽ ഏകദേശം 50% ആർത്തവ നിയന്ത്രണത്തെക്കുറിച്ച് കേട്ടിട്ടില്ല. [1]
2014-ൽ, ബംഗ്ലാദേശിൽ പ്രതിവർഷം 523,808-നും 769,269-നും ഇടയിൽ ഗർഭച്ഛിദ്രം നടക്കുന്നതായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. [4]
റഫറൻസുകൾ തിരുത്തുക
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "Fact Sheet: Menstrual Regulation and Induced Abortion in Bangladesh". Guttmacher Institute. September 2012. Retrieved 14 March 2017. ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ
<ref>ടാഗ്; "factsheet" എന്ന പേര് വ്യത്യസ്തമായ ഉള്ളടക്കത്തോടെ നിരവധി തവണ നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു - ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 "Bangladesh". Abortion Policies: A Global Review (DOC). United Nations Population Division. 2002. Retrieved 14 March 2017. ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ
<ref>ടാഗ്; "un2002" എന്ന പേര് വ്യത്യസ്തമായ ഉള്ളടക്കത്തോടെ നിരവധി തവണ നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു - ↑ 3.0 3.1 "Country Profile – Bangladesh". Asia Safe Abortion Partnership. Archived from the original on 11 November 2016. Retrieved 14 March 2017. ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ
<ref>ടാഗ്; "danger" എന്ന പേര് വ്യത്യസ്തമായ ഉള്ളടക്കത്തോടെ നിരവധി തവണ നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു - ↑ 4.0 4.1 Zaidi, Shahida; Begum, Ferdousi; Tank, Jaydeep; Chaudhury, Pushpa; Yasmin, Haleema; Dissanayake, Mangala (2014). "Achievements of the FIGO Initiative for the Prevention of Unsafe Abortion and its Consequences in South-Southeast Asia". International Journal of Gynecology & Obstetrics. 126: S20–S23. doi:10.1016/j.ijgo.2014.03.015. PMID 24743025. ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ
<ref>ടാഗ്; "Zaidi, Shahida 2014" എന്ന പേര് വ്യത്യസ്തമായ ഉള്ളടക്കത്തോടെ നിരവധി തവണ നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു - ↑ Laufe, Leonard E. (October 1977). "The Menstrual Regulation Procedure". Studies in Family Planning. 8 (10): 253–256. doi:10.2307/1966015. JSTOR 1966015. PMID 929663.
- ↑ 6.0 6.1 Alam, Anadil; Bracken, Hillary; Johnson, Heidi Bart; Raghavan, Sheila; Islam, Noushin; Winikoff, Beverly; Reichenbach, Laura (June 2013). "Acceptability and Feasibility of Mifepristone-Misoprostol For Menstrual Regulation in Bangladesh". International Perspectives on Sexual and Reproductive Health. 39 (2): 79–87. doi:10.1363/3907913. JSTOR 41959959. PMID 23895884. ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ
<ref>ടാഗ്; "Alam, Anadil 2013" എന്ന പേര് വ്യത്യസ്തമായ ഉള്ളടക്കത്തോടെ നിരവധി തവണ നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു - ↑ "Safe Abortion Hotline Launched for Menstrual Regulation in Bangladesh" (Press release). 23 October 2013.
- ↑ "In Bangladesh, Unsafe Abortion is Common Despite Availability of Safer Pregnancy Termination Procedure" (Press release). 22 September 2014.
- ↑ DaVanzo, Julie; Rahman, Mizanur (September 2014). "Pregnancy Termination in Matlab, Bangladesh: Trends And Correlates of Use of Safer and Less-Safe Method s". International Perspectives on Sexual and Reproductive Health. 40 (3): 119–126. doi:10.1363/4011914. PMID 25271647.
- ↑ Ahmed, M. Kapil; van Ginneken, Jeroen; Razzaque, Abdur (February 2005). "Factors associated with adolescent abortion in a rural area of Bangladesh". Tropical Medicine and International Health. 10 (2): 198–205. doi:10.1111/j.1365-3156.2004.01362.x. PMID 15679564.