ദൃഗ്ഗണിതം

ഒരു ജ്യോതിഷ-ഗണിത പദ്ധതി. കേരളത്തിലാണ് ഈ പദ്ധതി കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടത്. ആര്യഭടീയ ഗണിതത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി അതിലെ ഗണനസംഖ്യകളെയും ഗണിതക്രിയകളെയും ലഘുപ്പെടുത്തി, ഗണിച്ചുകിട്ടിയ ഫലങ്ങൾക്ക് സൂക്ഷ്മതയുണ്ടാകാൻവേണ്ട സംസ്കാരങ്ങളും ചെയ്ത് ദൃഷ്ടഫലംകൊണ്ട് കണ്ടുപിടിച്ച ഒരു പദ്ധതിയാണ് ദൃഗ്ഗണിതം. കേരളീയ ജ്യോതിശ്ശാസ്ത്രജ്ഞനായ വടശ്ശേരി പരമേശ്വരൻ നമ്പൂതിരി (1360-1455) ആണ്ഇതിന്റെ ഉപജ്ഞാതാവ്. ജാതകം, ഗ്രഹണാദിഗണനം മുതലായവയുടെ കാര്യത്തിൽ ദൃഗ്ഗണിതരീതി അവലംബിക്കുന്നു. പ്രത്യക്ഷാനുഭവത്തിൽനിന്ന് കണ്ടുപിടിക്കുന്ന ഈ പദ്ധതി നടപ്പിലായത് 1430-ലാണ്.

പഴയ ഒരു ഗണിത പദ്ധതിയായ പരഹിത ഗണിതത്തിന്റെ (എ.ഡി. 684) പരിഷ്കരിച്ച രൂപമാണ് ദൃഗ്ഗണിതം. ഗ്രഹങ്ങളുടെ യഥാർഥ സ്ഥിതി, ഗ്രഹയോഗം, ഗ്രഹണം മുതലായവ ആര്യഭടീയഗണിതം കൊണ്ട് ഗണിച്ചുകിട്ടുന്ന സ്ഥാനങ്ങളിൽനിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി വന്നതിനാൽ, ആ പോരായ്മ പരിഹരിക്കുന്നതിനുണ്ടാക്കിയ പദ്ധതിയാണ് ഹരിദത്തന്റെ (എ.ഡി. 650-700) പരഹിത ഗണിതം.

കാലക്രമേണ പരഹിതത്തിലും ചില അപര്യാപ്തതകൾ കണ്ടുതുടങ്ങി. ഗ്രഹങ്ങളുടെ ഗതിയിൽ വരുന്ന നിസ്സാരമായ മാറ്റങ്ങൾ സാധാരണഗതിയിൽ കണക്കാക്കുക എളുപ്പമല്ല. പക്ഷേ കാലം കഴിയുംതോറും ഈ പിശകുകളെല്ലാം കൂടിവരുമ്പോൾ ജ്യോതിഷ-ഗണിത കാര്യങ്ങളിൽ വൻ പിശകുകൾ കടന്നുകൂടുന്നു. ഈ പിശകുകളെക്കുറിച്ച് പരമേശ്വരൻ നമ്പൂതിരി സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷണം നടത്തി. നാല്പതുകൊല്ലം മുമ്പുമുതലുള്ള ഗ്രഹണങ്ങളെല്ലാം നിരീക്ഷിച്ചതിൽനിന്ന് പരഹിതമനുസരിച്ചുള്ള ഫലത്തിനും ദൃഷ്ടഫലത്തിനും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം മനസ്സിലാക്കാൻ ഇദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞു. അങ്ങനെ 55 കൊല്ലക്കാലത്തോളം ഗോളനിരീക്ഷണം ചെയ്തും ഗണിതക്രിയകളിൽ പരിശ്രമിച്ചും ഇദ്ദേഹം ദൃഗ്ഗണിത പദ്ധതി ആവിഷ്കരിച്ചു. ഗോളഗണിതവും അതിനുപയുക്തമായ സാമാന്യഗണിതവുമാണ് ഈ പദ്ധതിയിലടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. കലിദിനാനയനം, ഗ്രഹങ്ങളുടെ മധ്യമസ്ഫുടം കണക്കാക്കുന്നതിനുള്ള ഗുണകാരഹാരകങ്ങൾ ( multipliers & divisors), ഗ്രഹസ്ഫുടാനയനം, ഗ്രഹമന്ദോച്ചങ്ങൾ (descending apsis), സ്ഫുടക്രിയയിലുപയോഗിക്കേണ്ട മന്ദ-ശീഘ്ര ജ്യാക്കൾ (chords), മന്ദ-ശീഘ്ര ജ്യാക്കൾ ഗണിക്കുവാനുപയോഗിക്കേണ്ട ഹാരകങ്ങളുടെയും സംസ്കൃതി ഹാരകങ്ങളുടെയും നിർദ്ദേശം, രവി-ചന്ദ്ര-രാഹു സ്ഫുടാനയനം, ഇഷ്ടഫലത്തിനു ചാപം കാണേണ്ട വിധം തുടങ്ങിയവയെല്ലാം ഈ പദ്ധതിയിൽ വളരെ വിശദമായി വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ സമ്പ്രദായങ്ങളെല്ലാം ഉൾപ്പെടുന്നതാണ് പരമേശ്വരൻ നമ്പൂതിരിയുടെ ദൃഗ്ഗണിതം എന്ന ജ്യോതിഷഗ്രന്ഥം. ഈ ഗ്രന്ഥത്തിനെ രണ്ട് ഭാഗങ്ങളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒന്നാം ഭാഗത്തിനെ നാല് പരിച്ഛേദങ്ങളായി വീണ്ടും വിഭജിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒന്നാം ഭാഗത്തിൽ സംഖ്യകൾ നിർദ്ദേശിക്കുന്നത് ഭൂതസംഖ്യ ഉപയോഗിച്ചാണ്. രണ്ടാം ഭാഗത്തിലാകട്ടെ, ഒന്നാം ഭാഗത്തിൽ വിവരിക്കുന്ന സംഗതികൾ കുറേക്കൂടി ലളിതമായി വിശദീകരിക്കുന്നു. സംഖ്യകൾ കടപയാദിയിലാക്കിയിട്ടുമുണ്ട്. ഭാരതീയ ജ്യോതിശ്ശാസ്ത്രത്തിൽ അതിപ്രധാനമായ സ്ഥാനമർഹിക്കുന്ന കൃതിയാണിത്. ദൃഗ്ഗണിത ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ അഞ്ച് താളിയോല ഗ്രന്ഥങ്ങൾ കണ്ടുകിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. താൻ ഗണിച്ച പദ്ധതിയിൽ കാലക്രമേണ മാറ്റം വരാൻ സാധ്യതയുള്ളതിനാൽ അതതുകാലത്ത് ഗണിതജ്ഞർ ഗണിച്ചു ശരിപ്പെടുത്തണമെന്ന് പരമേശ്വരൻ നമ്പൂതിരി ഗ്രന്ഥത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്നു. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ രചനകളിൽ ഏറ്റവും മികച്ചതാണ് ഈ ഗ്രന്ഥം.

1938 വരെ ദൃഗ്ഗണിതം കേരളത്തിൽ നിലവിൽ നിന്നിരുന്നു. ദൃഗ്ഗണിത ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ പരിഷ്കരിച്ച പതിപ്പാണ് നീലകണ്ഠ സോമയാജിയുടെ (1444-1545) തന്ത്രസംഗ്രഹം (എ.ഡി. 1500). ദൃഗ്ഗണിത ക്രിയകൾ വളരെ വിശദമായി ദൃക്കരണം എന്ന ഭാഷാഗ്രന്ഥത്തിൽ പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ട്.

കടപ്പാട്: കേരള സർക്കാർ ഗ്നൂ സ്വതന്ത്ര പ്രസിദ്ധീകരണാനുമതി പ്രകാരം ഓൺലൈനിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച മലയാളം സർ‌വ്വവിജ്ഞാനകോശത്തിലെ ദൃഗ്ഗണിതം എന്ന ലേഖനത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കം ഈ ലേഖനത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്. വിക്കിപീഡിയയിലേക്ക് പകർത്തിയതിന് ശേഷം പ്രസ്തുത ഉള്ളടക്കത്തിന് സാരമായ മാറ്റങ്ങൾ വന്നിട്ടുണ്ടാകാം.