കിങ് കോഫെറ്റുവ ആന്റ് ദി ബെഗ്ഗർ മെയിഡ്
1884-ൽ പ്രീ-റാഫലൈറ്റ് കലാകാരൻ എഡ്വേർഡ് ബേൺ-ജോൺസ് വരച്ച ചിത്രമാണ് കിങ് കോഫെറ്റുവ ആന്റ് ദി ബെഗ്ഗർ മെയിഡ്. പെനലോഫോണുമായി ആദ്യ കാഴ്ചയിൽ തന്നെ പ്രണയത്തിലായ കോഫെറ്റുവ രാജകുമാരന്റെ ഇതിഹാസം പറയുന്ന 'ദി കിങ് ആന്റ് ദി ബെഗ്ഗർ മെയിഡ് ' എന്ന കഥയാണ് ഈ പെയിന്റിംഗിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ബിഷപ്പ് തോമസ് പെർസിയുടെ 1765 ലെ എലിസബീഥൻ കാലഘട്ടത്തിലെ ബല്ലാഡ് റെലിക്വസ് ഓഫ് ആൻഷ്യന്റ് ഇംഗ്ലീഷ് പൊയട്രിയിലൂടെയും ആൽഫ്രഡ്, ടെന്നിസൺ പ്രഭുവിന്റെ പതിനാറ് വരി കവിതയായ ദി ബെഗ്ഗർ മെയിഡിലൂടെയും ഈ കഥ ബർൺ-ജോൺസിന് പരിചിതമായിരുന്നു. [1][2]
| King Cophetua and the Beggar Maid | |
|---|---|
 | |
| കലാകാരൻ | Edward Burne-Jones |
| വർഷം | 1884 |
| Medium | Oil on panel |
| അളവുകൾ | 293.4 cm × 135.9 cm (115.5 in × 53.5 in) |
| സ്ഥാനം | London |
1861-62 കാലഘട്ടത്തിലെ ഓയിൽ പെയിന്റിംഗിലാണ് ബർൺ-ജോൺസ് ആദ്യമായി കഥ പരീക്ഷിച്ചത് (ഇപ്പോൾ ലണ്ടനിലെ ടേറ്റ് ഗാലറിയിൽ). [1] 1874 [2] അല്ലെങ്കിൽ 1875 ൽ [1] അദ്ദേഹം ഒരു പുതിയ ചിത്രം തയ്യാറാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. 1881 ൽ പെയിന്റിംഗ് കാര്യമായി ആരംഭിച്ചു. [2] 1883–84 ലെ ശൈത്യകാലത്ത് അദ്ദേഹം അതിൽ പ്രവർത്തിച്ചു. 1884 ഏപ്രിലിൽ ഇത് പൂർത്തിയായതായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.
ആൻഡ്രിയ മാന്റെഗ്നയുടെ മഡോണ ഡെല്ല വിട്ടോറിയ (1496–96) ആണ് ഈ രചനയെ സ്വാധീനിച്ചിരിക്കുന്നത്. [1][2] അവസാന ചിത്രത്തിന്റെ നിരവധി പഠനങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നു. 1883 ലെ ഒരു ചെറിയ ഗൗച്ചെ (ബോഡി കളർ) (ഇപ്പോൾ ആൻഡ്രൂ ലോയ്ഡ് വെബറിന്റെ ശേഖരത്തിൽ) ദി കിങ് ആന്റ് ദി ബെഗ്ഗർ മെയിഡ് ഈ ചിത്രവുമായി വളരെ സാമ്യം കാണിക്കുന്നു. അതേ വർഷം തന്നെ ബോഡി കളറിലും നിറമുള്ള ചോക്കുകളിലുമുള്ള കാർട്ടൂൺ (ഇപ്പോൾ ബർമിംഗ്ഹാം മ്യൂസിയം ആന്റ് ആർട്ട് ഗ്യാലറി) പൂർണ്ണമായും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന പ്രതിഛായകൾ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതിന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ സമീപനമാണ് അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. [1]
1884-ൽ ഗ്രോസ്വെനർ ഗാലറിയിൽ കിങ് കോഫെറ്റുവ പ്രദർശിപ്പിച്ചു. അതിന്റെ സാങ്കേതിക നിർവ്വഹണവും പ്രമേയവും സൗന്ദര്യവും ലാളിത്യവും 1880 കളിൽ ബേൺ-ജോൺസിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ വിജയമായി. The Art Journalദി ആർട്ട് ജേണൽ ഇത് "ഈ വർഷത്തെ ചിത്രം" എന്നും "മിസ്റ്റർ ബേൺ-ജോൺസ് വരച്ച ഏറ്റവും മികച്ച രചന മാത്രമല്ല, ഒരു ഇംഗ്ലീഷുകാരൻ വരച്ച ഏറ്റവും മികച്ച ചിത്രങ്ങളിലൊന്നാണ്" എന്ന് ടൈംസ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. [2] 1889-ൽ ഫ്രാൻസിൽ ഈ പെയിന്റിംഗ് പ്രദർശിപ്പിച്ചിരുന്നു. അവിടെ അതിന്റെ പ്രശസ്തി ബേൺ-ജോൺസിന് ലെജിയൻ ഓഫ് ഓണർ നേടുകയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൃഷ്ടികൾക്ക് പ്രചാരം നൽകുകയും ചെയ്തു. [1] ആർട്ടിസ്റ്റിന്റെ ഭാര്യ ജോർജിയാന ബേൺ-ജോൺസിന് "എഡ്വേർഡിന്റെ മറ്റേതൊരു ചിത്രത്തേക്കാളും ഗുണനിലവാരം ഈ ചിത്രത്തിൽ അടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്" എന്ന് തോന്നി. [3]
ഈ പെയിന്റിംഗ് വാൾ‌ക്ലിഫിലെ ഏർ‌ൾ (മരണം: 1899) വാങ്ങി. 1900 ൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ എക്സിക്യൂട്ടീവുകളിൽ നിന്ന് ബേൺ-ജോൺസ് മെമ്മോറിയൽ ഫണ്ട് വഴി പൊതു സംഭാവന നേടി. ഈ ചിത്രം ഇപ്പോൾ ടേറ്റ് ബ്രിട്ടനിലാണ്. [1][2] 1947 ൽ ബർമിംഗ്ഹാമിനായി പൂർണ്ണ തോതിലുള്ള കാർട്ടൂൺ സ്വന്തമാക്കി.
1947 ലെ ലിറ്റിൽ വെനീസിൽ ബോംബെറിഞ്ഞ മുൻ കുഴികളിൽ എക്സ് ട്രാപ്‌നലും കെന്നത്ത് വിഡ്‌മർപൂളും തമ്മിലുള്ള ഏറ്റുമുട്ടലിനുള്ള ഒരു വിഷ്വൽ സജ്ജീകരണമായി ആന്റണി പവലിന്റെ "ബുക്ക്സ് ഡു ഫർണിഷ് എ റൂം", "എ ഡാൻസ് ടു ദി മ്യൂസിക് ഓഫ് ടൈം" ന്റെ പത്താമത്തെ ഗഡുമായാണ് പെയിന്റിംഗ് പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്നത്. പമേല വിഡ്‌മർപൂളിനെ ഭിക്ഷക്കാരിയായ വീട്ടുജോലിക്കാരിയായാണ് കാണുന്നത്. ആലീസ് മൺറോയുടെ "ദി ബെഗ്ഗർ മെയിഡ്" എന്ന കഥയിലും ഈ പെയിന്റിംഗ് പരാമർശിക്കപ്പെടുന്നു. അവിടെ പാട്രിക് റോസിനെ ബെഗ്ഗർ വീട്ടുജോലിക്കാരിയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നു തുടർന്ന് റോസ് ചിത്രം നോക്കുന്നത് കോഫെറ്റുവ പാട്രിക് രാജാവ് എങ്ങനെയായിരിക്കുമെന്നും അവരുടെ വിവാഹം എത്ര അസാധ്യമാണെന്നും അറിയാൻ മാത്രമാണ്. (ഇത് യദൃച്ഛാ സംഭവം ആയി മാറുന്നു).
പഠനങ്ങൾ തിരുത്തുക
-
Sketch in gouache, 1883 (owned by Andrew Lloyd Webber) -
Full-size cartoon, 1883 (Birmingham)
കുറിപ്പുകൾ തിരുത്തുക
അവലംബം തിരുത്തുക
- Wood, Christopher (1997). Burne-Jones. Phoenix Illustrated. ISBN 9780753807279.
- Wildman, Stephen (1998). Edward Burne-Jones: Victorian Artist-Dreamer. Metropolitan Museum of Art. ISBN 0870998595. full text online from The Metropolitan Museum of Art
- ↑ Munro, A. "The Beggar Maid" in "The Beggar Maid. Stories of Flo & Rose" Vintage Books, London 2004